Babe, you got this

006

Dit zijn twee foto’s van een leeg notitieboek en verse kruidenthee, want innerlijke rust und so weiter. De foto’s zijn gemaakt door Aline Bouma

Als je een beetje oppervlakkig naar mij kijkt, of me gewoon niet al te goed kent, dan zou je denken: die heeft het best wel voor elkaar allemaal. Ik bedoel, het is ook wel zo, ik heb een hoop dingen waarvan ik een paar jaar geleden hoopte ze als dertigjarige te hebben. Zoals bijvoorbeeld een mintgroene Smegg koelkast, een speciale gezichtscrème voor ’s nachts en eentje voor overdag mét spf, altijd verse bloemen in een vaas die ik nog geregeld afwas ook, om te voorkomen dat die bloemen enorm gaan meuren, en altijd schone handdoeken in mijn speciale handdoekenlade. Ik lees boeken en heb leuke vrienden. Oh en op zich heb ik ook een baan en een huisje, klein, maar wel gezellig en ik hoef niet eens iets te delen. Als de girlbosses zich mochten melden bij de infobalie dan stond ik mooi vooraan, ‘babe you got this!’ scanderend.

Maar dan kijken we even naar afgelopen maandagochtend. Nee, dat zeg ik niet goed. We kijken eerst even naar afgelopen zondag. Ik was de hele dag op pad. Voor de derde zondag op rij was ik naar een museum en daarmee heb ik besloten dat ik ‘zo iemand ben, die op zondag naar het museum gaat.’ Heel degelijk ergens, maar ook wel iets waarmee ik een beetje aanzien als ‘intellectueel meisje’ hoop te krijgen. Ik bedoel, wie wil er nou niet met iemand omgaan die op zondag naar een museum gaat?

Dus dat deed ik, en ik fietste, en ik dronk bier en ik at pizza en ook al had ik een ongelooflijk fijne dag, uiteindelijk lag ik ’s avonds best wel verdrietig in bed, omdat het me niet gelukt was om de instastory van mijn ex niet te bekijken. En het ging al twee dagen goed. Twee hele dagen. Wie net als ik net uit een break-up komt – of er eigenlijk nog middenin zit – weet dat deze struggle real is. En dan te bedenken dat we elkaar al ontvolgd hebben, omdat we allebei boos op elkaar waren, maar we weten beiden ook dat we het soms niet kunnen laten om toch eventjes te kijken. Wie zegt dat hij of zij dit soort dingen niet doet, liegt. Misschien zijn er zelfs mensen die een nepaccount aanmaken om hun ex stiekem te kunnen lurken, maar dat gaat mij dan weer te ver.  Mijn ego is niet groot genoeg om me voor dit soort dingen te schamen. Anyway, voordat dit weer een heel lang en stomvervelend verhaal wordt: ik ging dus best wel sip slapen.

En niet alleen om dit, maar ook omdat mijn kat Beppie gek gedrag vertoonde. Ze plaste in huis. En als ze dat begint te doen, dan weet ik het al: ze heeft weer last van haar blaas. Beppie ‘huilt’ dan het hele huis bij elkaar, waardoor ik al twee nachten geen oog dicht deed en ik dus als wist: maandag moet ik met haar naar de dierenarts.

Nu denk je misschien: ok, maar dat is toch niet zo’n big deal? Dat is het ook niet, als je een dierenarts hebt. Ik woon nu een jaar in Rotterdam, maar een dierenarts had ik nog niet geregeld. Paniek. Zondagavond spraken een paar lieve mensen me wat moed in: morgenochtend bel je gewoon de dierenarts bij jou om de hoek, je legt de situatie uit en je zegt dat het spoed heeft. In mijn hoofd tekende ik alle scenario’s alvast even uit: ik zou geweigerd worden, omdat ik te lang had gewacht, ze zouden eerst de dossiers uit Amsterdam nodig hebben voordat ik geholpen kon worden, ze zouden geen plek hebben en Beppie zou sterven aan de beginnende blaasontsteking die ze heeft. Je snapt, ik werd maandagochtend lekker ontspannen wakker.

Maar, ik deed het. Ik belde de dierenarts om de hoek. Er was plek, ik was welkom. Het was wel fijn als ik de dossiers even kon opvragen in Amsterdam. Dus ik belde mijn dierenarts in Amsterdam, hield mijn adem in voor het geval ik een preek zou krijgen over het veel te lang wachten tot het opnieuw inschrijven bij een nieuwe dierenarts, maar die bleef gelukkig uit. De dossiers zouden direct gemaild worden, zodat ik ze ’s middags meteen aan mijn nieuwe dierenarts kon overhandigen. ‘Het is wel handig als je Beppie’s dierenpaspoort even meeneemt vanmiddag,’ voegde mijn Amsterdamse dierenarts nog net voor het ophangen toe. Ja nee, natuurlijk, die neem ik mee. Geen probleem.

Wel probleem dus. Ik heb namelijk mijn hele huis overhoop getrokken, en nergens ook maar één dierenpaspoort te bekennen. Alle lades, dozen, mappen en tassen heb ik uitgepakt: nergens. Ik kwam alleen mijn eigen vaccinatieboekje tegen, maar ik denk niet dat ze daar bij de dierenarts heel veel aan hebben, dus die stopte ik maar terug in de verhuisdoos die ik zojuist uit het stof getrokken had.

Normale mensen blijven misschien heel rustig in zo’n situatie, want hey, het gaat maar om een dierenpaspoort. Ik niet. Het was te veel en het was alles bij elkaar. Ik belandde in een lichte mental breakdown. Een lichte breakdown betekent huilen en schelden. Bij een medium breakdown komt daar ook nog iets kapot willen maken en schreeuwen bij. Een XL- breakdown heb ik gelukkig nog niet gehad, maar het kan bijna niet anders of er gaan schoten gelost worden.

Wat voor kattenmoeder ben ik, die een jaar lang geen dierenarts regelt en ook nog de dierenpaspoorten kwijtmaakt? Hoe kan ik mensen wijsmaken dat ik ‘best wel lekker ga,’ als ik sta te janken boven een paar verhuisdozen – die sowieso dus nog niet eens uitgepakt zijn en dat gegeven is al triest genoeg, een jaar na een verhuizing.  Als ik eenmaal zo begin te denken, dan gaat het ook echt los. Dan komt er van alles bij, zoals ‘ik kan niks zelf, ik heb voor alles iemand nodig’ en ‘als ik niet eens voor een kat kan zorgen, hoe moet dat dan ooit met een baby?’ en ‘maar wie wil er dan ook in godsnaam een baby met MIJ?!’ Gelukkig was het al gauw tijd om Beppie in haar reismandje te stoppen en naar de dierenarts te lopen, anders was ik hier echt uren in blijven hangen en god mag weten hoe dat was afgelopen.

Natuurlijk was de nieuwe dierenarts ontzettend vriendelijk. En de assistente ook. En dat ik de dierenpaspoorten kwijt was, dat gebeurde volgens de assistente de besten. Ik weet ook heus wel dat dierenartsassistenten dit soort dingen tijdens de jaarlijkse bijspijkercursus leren te zeggen om te voorkomen dat mensen een zenuwinzinking krijgen aan hun balie, maar het is toch precies wat je wil horen op zo’n moment.

Beppie werd onderzocht en ze bleek inderdaad een beginnende blaasontsteking te hebben. Kuurtje er tegenaan en ze is zo weer de oude. Ook maakte ik meteen een afspraak voor de nieuwste vaccinaties, voor beide katten, en voor het reinigen van Beppie’s gebit. Alsof de lieve assistente het aanvoelde zei ze “nou, en dan is alles weer op de rit, toch?” Ik antwoordde knikkend en – ik schaam me niet eens om dit te zeggen – met een beetje tranen in mijn ogen. Alles komt wel weer goed. En ik denk dat er slechtere kattenouders zijn dan ik. Namelijk die mensen die gewoon níet naar de dierenarts gaan wanneer hun kat bloed begint te plassen. Zo’n slecht mens ben ik nou ook weer niet.

Thuisgekomen ploften Beppie en ik uitgeteld op de bank om eventjes bij te komen van dit alles en ik sliep. Ik werd wakker en dacht: oké, ik heb nu een tandarts (daar was ik vorige week toevallig voor het eerst geweest,) en een dierenarts. Nu nog een huisarts. Dan zijn de echt belangrijke essentials wel geregeld. Voor alle andere dingen waarvan ik vind dat het er toch eens van moet komen, en waarvan ik altijd maar tegen mezelf blijf zeggen dat ik pas trots op mezelf mag zijn als ik die dingen op orde heb, maak ik een lijstje.

En misschien pak ik die dingen eens op als ik straks van 15 september tot en met 15 november met verlof (lees: min of meer offline) ga. Want dat is wat ik geloof ik eventjes heel erg nodig heb. Een pauze van alle verplichtingen die het soms een beetje onmogelijk maken om nog helder te kunnen nadenken. Ik zou op reis kunnen gaan, maar mij lijkt het heerlijk om na die twee maanden te kunnen denken: ik ben én uitgerust, en ik heb een paar dingen die maar door mijn hoofd blijven spoken de kop in kunnen drukken. En dan moet het maar eens goed zijn.

Deel deze post op: [pinit]

Geschreven door: Merel

32 gedachten over “Babe, you got this

  1. Wat ben je toch een prachtig , puur en (h)eerlijk mens.

  2. Super blog! ❤️
    Blijkt maar dat je toch gewoon mens bent…

  3. Zo herkenbaar allemaal! Geef jezelf tijd om er over heen te komen hoor, dat heb je echt wel nodig ( weet ik uit ondervinding).

  4. Je schreef dit artikel vast voor jezelf om van je af te schrijven, maar wat ben ik stiekem blij dit te lezen. Ik heb dan geen katten, en dus geen kattenpaspoort dat ik kwijt ben maar ik herken mezelf ontzettend in dit verhaal! Ik denk elke dag wel een keer “mens je bent 31 en zoiets simpels kun je niet eens en daar raak je van in complete paniek?” Dan denk ik echt hoe doen andere mensen dit? Al ben ik nog zo blij met mijn black velvet smegg en verse takken groen op tafel ( zoals ik zei, ik herken mezelf 😉) Soms voel ik me zo onvolwassen. Maar weetje, je hebt helemaal gelijk; Babe, you got this! Niet alles is perfect en dat hoeft ook niet. Imperfectie is zelfs veel mooier!

  5. Dit ben ik zo ongeveer afgelopen jaar, alles moeten regelen toen ik van Nederland naar België verhuisde! Omg ja echt, ik heb ook zoiets met mijn konijnenkind gehad, en idd de belangrijke essentials MEREL heb ik ook nog niet geregeld!!! En ik woon nu net een jaar in België! Ik moet nog een tandarts! hahaha Don’t you worry, met idd alles boven op elkaar gestapeld heb ik deze break down ook gehad! Ik voel je emotionele struggles. Neem straks die pauze gewoon lekker, idd niks plannen, alhoewel Leuven waar ik woon wel heel leuke vegan hotspots heeft.. ik wil je niet lekker maken maar heel het is wel echt zo. En na zo’n break heb je inspiratie om weer fris te beginnen.

    Ik vind je geweldig, en een top wijf! Jij hebt ervoor gezorgd dat ik vegan ben geworden en me in heeft laten zien dat het super makkelijk is. Heel veel liefs

    Groetjes Yvon

  6. Wat schrijf je dit ontzettend mooi op. Dat is echt ongelofelijk knap. En Merel, dit hebben we allemaal wel eens hoor. Krachtig dat je dit deelt.

  7. Merel toch. Het is super normaal je af en toe zo te voelen. We zijn ook maar mensen, niemand loopt heel de tijd vrolijk fluitend rond. Ik kan helemaal gestoord worden als ik iets niet vind en gooi dan letterlijk al mijn hebben en houden door het huis. Fijn opruimwerk :p wat fijn dat je 2 maanden vrij neemt! Dat is nou eens iets dat je kan als je voor jezelf werkt. Ik moet er al ontslag voor nemen XD Geniet er maar lekker van! En laat die slechtere dagen maar gewoon op je af komen. Er niet te veel tegen vechten ;)

  8. Zo herkenbaar en stiekem ook fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit soort gevoelens en momenten (inclusief de break up perikelen)

    Thx for sharing!

  9. Mijn katten hebben niet eens een paspoort! De ene is al 14 en de ander een kitten.

    Heel knap om zo open over jezelf te praten zeg.

  10. Pff, wat moet je toch veel van jezelf! Zoveel verwachtingen! Ik hoop dat je hiervan wat kunt loslaten! Uit mijn eigen ervaring weet ik dat dat rust geeft (en nee ik ben ook niet perfect, dus die paniek is er ook nog wel eens ;) )
    Ik hoop dat je jezelf de komende maanden rust kan geven, dingen uit je gevoel doen (niet omdat het in plaatje zus of zo past). Take care!

  11. Lieve Merel.
    Wat een ontzettend herkenbaar verhaal. Ik heb dan misschien geen kat, maar dit soort angsten om relatief kleine dingen wanneer je je even niet chill voelt ken ik als de beste. Dankjewel voor het delen, ik kan me voorstellen dat het opschrijven hiervan je ook veel goeds heeft gedaan. Take it easy, tiger enne… babe? You still got this.
    Xxx Emilie

  12. Ik weet niet of je tijd hebt om dit te lezen, of misschien heb je het al 1000x gelezen. Toch geef ik je mijn tips voor als je onaardig tegen jezelf bent :
    – Probeer je voor te stellen dat de dingen die je tegen jezelf zegt, alle dingen die je moet en die je fout doet, tegen iemand anders zou zeggen. Dat zou je toch nooit doen ? Waarom zou je ze dan wel tegen jezelf zeggen ? Je mag net ze lief zijn voor je zelf als voor anderen, en stiekem zelfs een beetje liever ;) .
    – Maak een lijstje (in je hoofd of niet), van alle dingen die je van jezelf moet, en probeer je dan iemand voor te stellen die al die dingen bij elkaar wel kan. Niemand kan én super goed op zijn werk zijn, én een super lieve kattenmoeder, én een super schoon en stylisch huis hebben, én….

    Als laatste, een quote uit een Flow die ik heerlijk vind :
    “And now that you don’t have to be perfect, you can be good”

  13. Hoi Merel,

    Wat je schrijft is zo herkenbaar! Wat betreft een huisarts zoeken, ik zou je Gezond Blijdorp aanraden. Er zitten goede huisartsen, een apotheek etc in.
    Liefs peggy

  14. Wauw wat is dit herkenbaar zeg!!
    Vorig jaar rond deze tijd zag ik het ook allemaal even niet meer zitten (incl de mental breakdowns, negatieve gedachten, mezelf wegcijferen, want ik was immers toch niet leuk genoeg, etc). Ben vanaf oktober gestopt met mn werk (waar ik ook heel ongelukkig van werd) en ben een paar maanden “niks” gaan doen. Nou ben ik daar niet zo goed in, dus ben begonnen met de opleiding natuurvoedingsadviseur. Gelijk om te kijken of ik dat niet leuker vond dan mn huidige beroep. Ik heb in die tijd veel geleerd van mn psycholoog en later van de natuurarts. Perfectionisme heb ik een beetje kunnen loslaten en afgelopen week op vakantie heb ik gemerkt dat dat echt zijn vruchten afwerpt: ik geniet intens van alles wat ik tegenkom (met name vegan eten) ben super dankbaar voor alles.
    Conclusie: er is licht aan het einde van de tunnel, acceptatie is het begin. Super stoer dat je dit allemaal verteld /schrijft. You can do this!! En doe het vooral op jouw manier.

  15. […] erg is het nog niet met je gesteld. Zeik niet zo was eigenlijk precies wat ik nodig had, omdat ik echt een paar kutdagen had en ik alweer begon te geloven dat ik ‘s werelds grootste faal was. (als je op deze heel lange klikbare zin klikt, en je het stuk leest, dan weet je waarover ik het […]

  16. Wat een mooi en eerlijk artikel. Ik heb ook nog zo’n artikel klaarstaan ‘hoe gaat het nu met mij’. Omdat mijn vader recent overleden is. Ik durf nog niet op publiceren klikken. Maar oh ik snap dat dus heel erg van die mental breakdown en ook het feit dat je gewoon wil unpluggen tijdens je vakantie. Zou ik ook moeten doen. Maar heb alleen mezelf nog niet overtuigd.

  17. Jouw stukjes zijn de fijnste stukjes <3 Dankjewel dat je altijd zo puur en eerlijk en jezelf bent. Ik hoop dat je daar af en toe toch een beetje trots op durft te zijn, want dat is helemaal terecht. En break ups suck – hoop dat je je snel beter gaat voelen. Liefs!

  18. Het klinkt misschien heel gek, maar ik hou van dit soort blogs! Ik vind het heel vervelend voor je dat je je af en toe zo voelt, maar door het op te schrijven en te publiceren doorbreek je een taboe en kunnen anderen lezen dat het normaal is om je zo te voelen. Bedankt!

  19. Dank je wel voor het delen want het is stiekem zo herkenbaar! Mooi mens ben je!

  20. WAt een pure, eerlijke, oprechte blog. Heel herkenbaar ook moet ik zeggen.. Niet met kattenpaspoort, maar met mijn eigen paspoort.. Was ik voor vakantie kwijt, en ik heb het allemaal op tijd kunnen regelen, maar ipv rustig te blijven, zakte ik binnen een kwartier in een mental breakdown en gedachtestroom: paspoort kwijt? wat dom! ik raak ook alles kwijt! ik doe alles fout! ik kan helemaal niks! wie wilt er nou met zo iemand op vakantie?? ik haat mezelf!! etc. Inderdaad vaak een teken dat je even een stapje terug mag doen en weer even bij jezelf stil mag staan zodat je je niet zo snel uit het veld laat slaan :) en zo’n break up is niet niks, dus geef jezelf de liefde die je verdient! :)

  21. Wauw! Herkenbaar! En fijn dat je dit wil delen, nu voelt het alsof er meer mensen zijn zoals ik.

  22. Heel oprecht en zeker herkenbaar stuk. Ik had onlangs zo’n zelfde gevoel voor een adviesgesprek over mijn pensioen (ik wist niets over pensioenen, laat staan over míjn pensioen en daar schaamde ik me voor). Ik had van tevoren een mini-breakdown, maar achteraf viel het allemaal heel erg mee en ben ik ontzettend goed geholpen én blij om te weten hoe het allemaal in elkaar steekt.

  23. Wat een eerlijk en open blog! Dank je wel voor het delen Merel! Ik denk dat veel mensen zich hierin min of meer herkennen! Dikke knuffel voor jou!

  24. Ten eerste: wat is dat met koelkasten? Ik wilde ook een “volwassen koelkast” (bij mij is hij zwart en retro).
    Ten tweede: al ben je 31, al 5 jaar samen met iemand, met een hypotheek, en een baby, dan nog voel je je niet altijd volwassen. Zeker niet als je midden in de nacht wakker wordt omdat je de zitkussens van insta-worthy tuin bank (iets later op de schaal van volwassen maar stond ook op het lijstje) nog buiten liggen in dit rot weer (vanochtend doorweekt op pantoffels maar ergens te drogen gelegd). Je kat met z’n langharige draden poep kont op de speeldeken gaat zitten – en jij dat kokhalzend in de wasmachine pleurt. En je quasi-ik-doe-alsof volwassen gesprekken met nare instanties moet houden over de telefoon. Dus ik heb vanavond tegen wederhelft gezegd dat ik even niet volwassen ben dus is hij pizza halen. Zo.
    Fuck volwassen zijn ;)

  25. Wauw wat herkenbaar, ik vind dat je het super doet
    break ups zijn echt bitches en iedereen overkomt dit soort dingen
    ik zelf heb twee jaar geleden een burn out gehad die begon met me vader hysterisch jankend opbellen omdat de stofzuiger het niet deed…..het was gewoon de druppel.
    dat is normaal soms! ik denk dat een maandje offline je goed zal doen!

    hoop dat met beppie alles goed is

  26. Oohhh zoo herkenbaar! Als ik even net te lang onzinnige dingen aan het lezen ben op internet terwijl ik moet werken vind ik mezelf gelijk al de grootste faalhaas op aarde, terwijl dat alleen maar averechts werkt… En hier ook; als er iets met mijn poezenbaby aan de hand is, dan kan verder eigenlijk alles goed gaan, maar dan voelt het alsof het hele leven een groot rampenplan is. We houden gewoon zoveel van ze! En dat maakt je juist een goede poezenmoeder!! <3 Ohja, en ik ga ook maar één keer in de 300 jaar naar de tandarts, en ik heb ook nog steeds al mijn tanden. Komt allemaal wel goed! :-)

  27. Hoe naar ik het ook vind dat je hier doorheen moest, ik vind het zo fijn om te lezen. Dan weet ik dat ik niet alleen ben en niet de enige ben die om dit soort dingen compleet in de stress schiet met bijbehorende huilbuien. Liefde voor jou <3

  28. Ik ben exact hetzelfde… m’n psycholoog zei: “probeer je eigenwaarde niet te ontlenen aan externe factoren” – maar dus meer aan wie je bent en waar je goed in bent dan aan dingen op je lijstje die je wel of niet hebt gedaan. 1000x makkelijker gezegd dan gedaan, maar wel een eyeopener als je het in gedachten kunt houden!

  29. vergeet het lijstje met dingen die je moet doen om trots te mogen zijn, als ik jou was, of als jij mijn vriendin/zus/buurvrouw of wat dan ook was zou ik ook al trots op je zijn. Je bent helemaal goed zoals je bent!

Laat een antwoord achter aan moois van me Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *