Rupi Kaur en OneWorld magazine

milk1

Hoewel ik de laatste tijd een aantal keer heb verteld over de contentkalender waarmee ik werk, wil ik er soms ook helemaal van alles kunnen afwijken. Dan wil ik alles loslaten wat ik heb gepland of heb bedacht en wil ik schrijven over dat wat mijn hart me ingeeft. Of, zoals in dit geval, over hetgeen ik de afgelopen dagen tegenkwam en gewoon met jullie moet delen – omdat het te mooi en te belangrijk is om het voor mezelf te houden. Vandaag zijn dit Milk and Honey van Rupi Kaur en  het nieuwste OneWorld magazine.

Milk and Honey – Rupi Kaur

Allereerst: google deze naam: Rupi Kaur. Ik vond het fijn om meteen een gezicht bij dit verhaal te hebben, het maakte alles nog mooier.

Rupi Kaur kwam gisteren op mijn pad doordat een lezer me op haar Instagram attendeerde. Zoals wel vaker dacht ik eerst: ‘zegt me niks, nooit van gehoord,’  maar dat is nu eenmaal hoe ik vaak heel impulsief reageer. Echt, vraag het een willekeurige vriend of vriendin van me en je zult horen dat ‘Merel nooit een naam onthoudt, maar achteraf toch altijd weet over wie het ging.’ Het is een slechte eigenschap van me om 1) geen namen te onthouden en 2) te snel te roepen dat ik iets niet weet. Dit terzijde. De naam Rupi Kaur liet bij mij geen belletje rinkelen en haar gedichten op Instagram ook niet. Totdat ik door bladerde naar beneden en foto’s tegenkwam die ik wel degelijk kende. Foto’s waarbij Rupi haar menstruaties prachtig in beeld breng. Deze foto’s zijn een tijdje geleden viral gegaan over Facebook en Instagram, dus hoe kon ik het gemist hebben? Ik had alleen geen idee dat dit Rupi Kaur was.

milk2

Nu weet ik wie Rupi Kaur is en kon ik geen grotere fangirl zijn. Ik zou haar direct als mijn nieuwe beste vriendin adopteren als ik de kans kreeg, want wát een intrigerend persoon moet dit zijn. Rupi is 23 jaar, van Indiase afkomst en woonachtig in de VS, feminist en poëet en ongelooflijk goed in wat ze doet. Haar gedichten, die soms heel kort zijn en soms ook wel een hele pagina lang, raken me stuk voor stuk. Er is nog geen stukje poëzie van Rupi’s hand geweest waarvan ik dacht: hmmm, oké, matig. Of: hmm, mooi, maar ik voel hem niet zo. Wat een bijzonder talent heeft deze vrouw, om je zo te kunnen raken met haar woorden. Of zoals ze zelf in één van haar gedichten schrijft:

“It’s your voice
that undresses me” 

Dat is bijna wat Rupi’s poëzie met mij doet. Het kleedt me uit. En dat bedoel ik niet per se in de meest letterlijke zin van deze woorden.

milk3

Goed, zoals dat gaat bij Merels Obsessies, kocht ik meteen Rupi’s dichtbundel Milk and Honey en las ik hem in één ruk uit. Ik heb behoorlijk wat tranen gelaten bij het lezen van de gedichten. Dat is omdat ik veel van mezelf herken ik haar woorden, maar ook omdat ik veel moest nadenken over hoe ongelooflijk sterk en mooi en wijs vrouwen zijn. Dat is waar Rupi veel over schrijft – over vrouwen, maar ook over liefde en liefdesverdriet, over misbruik en over opgroeien. Ik wil niet te veel van dit boek weggeven, omdat ik echt vanuit het diepst van mijn hart hoop dat heel veel mensen ook Milk and Honey aanschaffen en het gaan lezen. Het liefst vandaag nog. Waarom? Omdat ik hoop dat nog veel meer mensen betoverd raken door Rupi’s prachtige woorden en er veel wijsheid en kracht uit zullen halen. Ik deed dat wel en ik geloof dat ik Milk and Honey er nog heel vaak bij zal pakken om dit gevoel steeds weer even te ervaren.

Milk and honey, paperback, €14,49.
Milk and honey, ebook, €9,79.
(affiliaitelinks)  

OneWorld Magazine

oneworld2

Als je mij volgt op Snapchat (‘degroenemeisjes’) dan weet je dat ik praktische iedere keer dat het OneWorld magazine op mijn deurmat ligt, iets vertel over het nieuwste nummer. Ik ben een enorm fan van dit magazine en nee, ik heb geen aandelen en ik word niet gesponsord en ja, ik betaal mijn eigen abonnement. Ik lees dit blad iedere maand met  even veel plezier, maar deze editie was speciaal voor me.

De nieuwste OneWorld staat namelijk in het thema van seksueel geweld en ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Nu denk je misschien: ‘daar had je gisteren, op Internationale Vrouwendag mee moeten komen Merel, beetje laat van je.’ Ik geloof dat het goed is om dagelijks over dit soort belangrijke onderwerpen te praten. Hoewel ik een dag als gisteren enorm waardeer en support, heb ik het gevoel dat er juist op ‘gewone’ dagen nog te weinig wordt gepraat.

De keiharde waarheid is: seksueel geweld, in welke vorm dan ook, is overal. Het is bij vrouwen die niet in de kleding van hun keuze over straat kunnen, omdat ze dan continu opmerkingen naar hun hoofd krijgen. Bij homoseksuele mannen die hun leven niet veilig zijn in sommige landen, wanneer ze openlijk van elkaar houden. Het is bij jonge meisjes die ongepast worden aangesproken op internet. Het is bij mannen die door hun vrienden worden gepusht om hun eerste keer seks maar ‘gewoon te doen,’ ook al willen ze het nog helemaal niet.

Het is bij ons allemaal – of we worden aangeraakt of niet. Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik in de derde klas van de Havo zat en ik dus een jaar of 15 was. Ik zat op de toneelclub en had veel vrienden in de bovenbouw, omdat iedereen met elkaar omging en leeftijd niet zoveel uitmaakte. Er was een jongen in vwo6 en ik vond hem wel interessant. Ik was niet verliefd op hem, maar ik vond het wel tof dat ik omging met een ‘gast uit de zesde.’ Hoewel hij een behoorlijk tof imago had, bleek hij eigenlijk een eenzame, onzekere jongen te zijn, die mij op een gegeven moment vroeg of ik hem wilde helpen met zijn krantenwijk. Omdat ik zo graag bevriend wilde zijn met hem, deed ik dat. Ik ging met hem mee om 6 uur ’s ochtends, om kranten rond te brengen. We hadden het leuk samen. We praatten en lachten veel, ik voelde me op mijn gemak bij hem. Ik vertrouwde hem.

Toen ik na een keer of drie kranten met hem rondbrengen op school kwam en mijn vriendengroepje uit de bovenbouw begroette, werd er gek op me gereageerd. Ik had geen idee wat er aan de hand was, maar ik werd er nerveus van. Een meisje uit het groepje nam me apart en vroeg me wat er waar was van wat de jongen had verteld. Ik had geen idee waarover ze het had. De jongen had aan het groepje verteld dat ik seks met hem had gehad. En nog los van het feit dat hij deze onwaarheid verkondigde, had hij het erger gemaakt door allerlei details te verzinnen over hoe wild ik wel niet was in bed en welke handelingen ik allemaal bij hem had uitgevoerd. Ik geloof dat ik naar de wc ben gerend en in huilen ben uitgebarsten. Ik voelde me zo kwetsbaar en zo bedrogen – niks van wat hij had verteld was waar. Waarom deed hij dit?! Ik begreep er helemaal niks van.

De vriendschap tussen de jongen en ik was voorbij. Hij schaamde zich nog heel lang heel erg, ook tegenover zijn vrienden, omdat hij zulke leugens had verteld. Hoewel hij zijn excuses heeft aangeboden en ik het hem heb vergeven, weet ik wel dat het er voor mij voor heeft gezorgd dat ik een vriendschap met een man aangaan daarna altijd moeilijker heb gevonden dan voorheen. Het heeft meer impact op me gemaakt dan de mannen in Suriname, waar ik een maand was, die op straat naar me riepen: “poppetje, zal ik je even lekker beffen?” Hoe gênant. Voor hem dan hè. Of de man in de club die mij zomaar in mijn kruis greep. Of de docent die grapjes maakte, tegenover mijn klas, over dat ik op werkweek in Barcelona bij hem op zijn privé kamer zou slapen, in plaats van bij mijn vriendinnetjes op de slaapzaal. De ongelooflijke smeerlap. Ik geloof dat we dit soort situaties allemaal meemaken en dat is alleen al te bizar voor woorden. Het is tevens iets wat ik nooit zal accepteren en ik zal altijd voor mezelf opkomen. Maar toen ik vijftien was kon ik dat nog niet en dat heeft een heel klein stukje van mijn vertrouwen beschadigd.

oneworld1

En dan lees ik in OneWorld magazine over vrouwen in Brazilië die #mijneersteaanranding (maar dan in het Portugees,) in het leven riepen, om openlijk te vertellen over de eerste keer (!) dat ze werden aangerand. En over hoe er vaak nog meerdere keren volgden, omdat het de gewoonste zaak van de wereld is dat vrouwen in Brazilië worden gezien als niet meer dan een lustobject voor mannen. Zoiets maakt mij razend. En dan heb ik het nog niet over lesbische vrouwen die worden verkracht en soms ook vermoord in Zuid Afrika, om hen ‘een lesje te leren.’ Of over álle mannen en vrouwen die nog niet hebben durven vertellen over hun negatieve ervaringen met seks of seksueel geweld.

Het nieuwste OneWorld magazine heeft weer even mijn ogen geopend voor wat er allemaal nog moet veranderen in de wereld en over hoe wij hier zelf een aandeel aan kunnen leveren. Het heeft niks te maken met in een slachtofferrol wegkruipen, gelukkig. Iedereen heeft het recht om zich uit te spreken of te verzetten tegen dingen die hij of zij niet prettig vindt. Niemand zou zich verplicht moeten voelen om dingen te doen, denken of zeggen die hij of zij niet comfortabel vindt. Misschien kun je beginnen bij het lezen van Milk and Honey en het nieuwste OneWorld magazine. (dat laatste kan ook online)

Wil je meer weten over OneWorld magazine? Check hier alle informatie. 

Dankjewel voor het lezen. Ik had ontzettend veel behoefte om dit stuk te schrijven. Misschien verwachtte je vandaag een recept of een artikel over groen leven – ik hoop dat je daarvoor morgen weer terugkomt en dat je begrijpt dat ik soms dit kanaal wil gebruiken om andere, naar mijn mening ook heel belangrijke dingen, te bespreken. Ik hoop sommigen van jullie te mogen inspireren hetzelfde te doen. Als je iets kwijt wilt over deze onderwerpen, of als je vragen hebt over het boek en het magazine: brand los bij de comments. 

Deel deze post op: [pinit]

Geschreven door: Merel

60 gedachten over “Rupi Kaur en OneWorld magazine

  1. Jeetje, wat een sterk artikel. Dit zet je wel even aan het denken. Zoals elke vrouw heb ik ook zeker wel een seksuele intimidatie meegemaakt, maar gelukkig nog nooit seksueel geweld. Het is bizar dat je daar als vrouw of man in de 21ste eeuw nog druk om moet maken. Goed dat je hier aan dacht aan besteed.

  2. Bedankt voor dit mooie stuk! Het is zoooo belangrijk om seksueel geweld bespreekbaar te maken. Wij vrouwen zwijgen nog te vaak uit schaamte, terwijl wij ons niet zouden moeten schamen. De ‘monsters’ die ons dit aandoen, zij zouden zich moeten schamen.
    Liefs Bonsje

  3. Merel, ik reageer normaal eigenlijk nooit op jullie blogs, maar nu heb ik even behoefte je een soort hart onder de riem te steken.

    Ik vind het dapper dat je hier op deze manier over schrijft en ik vind dat awareness over dit laatste onderwerp echt nodig is (alle beetjes helpen, zeg maar). Vaak zijn dit dingen die op dit soort blogs toch enigszins worden vermeden, maar daarom is het juist zo fijn nu zo’n blog voorbij te zien komen. Ik kan me hier zelf ook enorm boos over maken. en heb zelf ook helaas de nodige negatieve ervaringen (net zoals elke vrouw, waarschijnlijk).

    Gisteren ook al een aantal mensen vol verbazing zien schrijven en horen zeggen “..en de mannen dan?” ( ik bedoel, het is toch al zo ongeveer elke dag Internationale Mannendag?).

    In ieder geval, thanks voor deze blog. Ik ga sowieso meer lezen over het OneWorld magazine; klinkt enorm interessant. Aarzel in de toekomst niet meer over dit soort taboe-onderwerpen te schrijven, ik houd ervan! #Badass

  4. Interessante en leerzame blog. En super dat je af en toe afwijkt van je contentkalender. Ik lees heel graag jouw groene blogs en dan af en toe iets heel anders tussendoor. Fijne dag!

  5. Wat een mooi en krachtig artikel Merel. Deze onderwerpen verdienen een mooi platform als dat van jullie ok gedeeld en gezien te worden. Ik vind het prachtig om te zien hoe je groeit en je ontwikkeld en je honger naar informatie en kennis verweven zijn met de site, waardoor De Goene Meisjes als website ook groeit en ontwikkeld. Keep up the good work en dankjewel voor de inspiratie.

    Ik vind het magisch om ‘online’ met mensen/bloggers ‘op te groeien’ en ontwikkelingen samen door te maken. Soms groei je uit elkaar (als blog en lezer) soms kom je alleen maar dichter bij elkaar. Waar De Groene Meisjes vroeger vooral diende als food inspiratie zijn jullie inmiddels een van mn favoriete blogs. Dit komt omdat ik word gevoed en geïnspireerd. Dank dank dank daarvoor.

    Rupi Kaur is een grote inspiratie, ken je Nayyirah Waheed al? Ook een jonge vrouw vol mooie woorden, zeker de moeite waard om haar insta even te bekijken.

    Have a beautiful day!
    Liefs, Lisa (die van de dromen fabriek ;) )

  6. Ik word heel boos van seksueel geweld tegenover vrouwen! Dat onderwerp mag elke dag besproken worden. Vrouwendag of niet. Het hoort niet. We zitten er niet op te wachten. Heel fijn dat je dit bespreekt! Ik ga gelijk even kijken naar het magazine en de gedichten. Je hebt mij weer heel nieuwsgierig gemaakt!

  7. Wauw! Wat een mooi en vooral kwetsbaar artikel… goed van je Merel!

  8. Dankjewel voor je openhartige artikel Merel, het komt recht uit je hart, dat voel ik tijdens het lezen! En ik ben het helemaal met je eens dat misstanden aan de kaak stellen en bevechten niet iets moet zijn van een speciale dag (zoals wereldvrouwendag oid) maar van iedere dag.

  9. Wauw. Ik heb door professionele ervaringen al wel het een en ander gezien. Sluit me ook volledig aan bij wat je zegt. Dit onderwerp verdient altijd aandacht, elke dag. Spread the word, want we moeten trots zijn op ons vrouw zijn en elkaar helpen. ❤

  10. Ik volg Rupi Kaur al een tijdje op Instagram, leuk dat jullie nu over haar schrijven! Heb het boek gekocht via de link :)
    En verder weer een heel fijn stuk, ik had het echt nodig om dit te lezen!

    1. Oh daar ga je zo geen spijt van krijgen! Het is prachtig. Veel leesplezier!

  11. Merel, wat een ontzettend goede post. Ik vind het heel mooi beschreven en ja, dit komt vaker voor in het dagelijks leven. Hopelijk lucht het ook voor jou op, om er eindelijk over te schrijven :)

  12. Wat een mooi en eerlijk artikel: ben er wel een beetje stil van geworden hoor. Ik weet zelf uit ervaring Hoe er inderdaad in Zuid Amerika tegen vrouwen wordt aangekeken. Ik kom zelf uit Colombia en daar merk je echt dat vrouwen niet altijd als meer worden gezien dan een lustobject. Ik vind dit ontzettend jammer en vind het dan ook goed dat je vandaag hier even bij stil staat. Samen maken we de wereld mooier en creëeren we een betere plek voor onszelf en de rest: daar geloof ik echt in. En post als deze kunnen daarin zeker helpen <3

  13. Zo herkenbaar van dat verzinnen, meerdere mensen hebben tegen mijn vriend gezegt wat voor slet ik wel niet was…. ik was nog maagd en mijn vriend is dan ook de enige met wie ik ooit seks heb gehad. (even los van het feit of een slet wel of niet een goede benaming is en of je dat label op iemand kan plakken). Als z´n verhaald eenmaal in de lucht hangt is het moeilijk om het tegendeel te bewijzen. Dat magazine klinkt als iets wat ik wil lezen. Ik ga vanmiddag even kijken of ik hem kan bemachtingen.

    x

    1. Oh wat heftig voor je, Denise. Geen enkele vrouw zou voor slet uitgemaakt moeten worden – of je nou wel of niet nog maagd was en of je nou met 1 of 10 of 100 mannen naar bed was geweest. Wat naar :(

      1. Heeft Sunny Bergman ook een goede documentaire over gemaakt, ‘sletvrees’

  14. Wat prachtig en inspirerend. Begrijpelijk dat je dit erg moeilijk vond, daardoor waardeer ik des te meer dat je dit hebt geschreven. Jouw voorbeelden zijn herkenbaar en vast voor meer vrouwen. Als ik daarover nadenk word ik furieus. Geen een vrouw zou zich zo moeten voelen! Laatst ook een filmpje gezien over dat vrouwen vaak gevraagd wordt om te lachen. En dat dat ook een vorm is van intimidatie. Ook dat moeten we zelf bepalen!
    Als ik de reacties nu al zie, maakt je artikel veel los want je hebt gelijk; juist op de andere dagen moeten we het veel vaker over zulke zaken hebben!!

    1. God ja dat herken ik heel erg! Ik heb nogal een norse uitdrukking van mijzelf en hoe vaak me al niet is gezegd dat ik “veel leuker zou zijn als ik lach” of iets dergelijks. Bloed irritant!

    2. Oh dat filmpje zou ik heel graag willen zien! Weet je toevallig nog waar je het zag?

  15. Dankjewel, dat je van je planning afwijkt en gaat voor wat je voelt. Dát is waarom ik jou zo graag volg. Een ongelofelijk sterk artikel wat ik bijna zonder te knipperen met mijn ogen in een ruk heb uitgelezen. Het doet me zo veel! Een waarde toevoegen aan de wereld, daar ben ik zelf ook veel over aan het nadenken en heb ik ook iets over geschreven op mijn blog vandaag. Als ik jou stuk lees, word ik enerzijds verdrietig van alles wat er ‘mis’ is in de wereld. En boos, dat zulke dingen als misbruik – en erger nog – de eerste keer misbruik. Er volgen dus meerdere keren. Hartverscheurend maar ook iets om om te buigen en te denken, hier ga ik iets mee doen. Deze post is de eerste stap!

  16. Wat een mooi artikel, en wat heb jij vervelende dingen meegemaakt!

    1. Gelukkig stelt het helemaal niks voor bij waar veel vrouwen, wereldwijd, doorheen moeten. Maar het feit dat wij als vrouwen bijna allemaal wel een keer te maken krijgen met een vorm van seksuele intimidatie … dat is te erg voor woorden!

  17. Wat goed dat je hier aandacht aan besteed Merel, dat is nog steeds heel hard nodig. Ik ben hulpverleenster voor slachtoffers van huiselijk en seksueel geweld, mannen en vrouwen, en ik zie elke dag in de praktijk hoeveel impact het heeft op ieder mens maar ook op de maatschappij in zijn geheel Dus een artikel als dit drukt mensen weer even met hun neus op de feiten. Bedankt daarvoor.

    1. Oh wat fijn om te horen dat je het artikel waardeert. En wat een dankbaar werk doe jij. Dankbaar, maar ook heel heftig!

  18. Wat een prachtig stukje, ik vind het heel dapper hoe je je zo open en kwetsbaar hebt opgesteld. Hier moet ook veel vaker over gepraat worden, het feit dat vrouwen nog vaak als lustobject gezien worden is echt een probleem. Ik vind het heel mooi geschreven!

  19. Ik vind het superfijn dat dit soort artikelen ook op de groene meisjes terugkomen. Ik ben jullie gaan volgen omdat ik meer wilde weten over groen leven en veganistisch eten en ik vind het ontzettend leuk om al die heerlijke recepten en tips voorbij te zien komen. Maar dit zijn de stukken, samen met de inspirerende boekenlijstjes, waar ik echt voor ga zitten en aandachtig lees. Dankjewel! Ik hoop dit zeker vaker te zien! :)

    1. Wat leuk om te horen Sabrina, dankjewel. Ik vind het heerlijk om dit soort stukken te schrijven. Het zijn de stukken waarbij ik ga zitten en een uur later pas weer stop met tikken :)

  20. Wat een goed stuk! Eerst al het artikel over die YouTubers die taboes bespreken en nu dit… Allemaal hartstikke interessant =)

    Ik weet niet of jullie het gisteravond hebben gezien, maar bij RTL Late Night was een van oorsprong Oekraïnse man die vond dat Nederlandse vrouwen ’te geëmancipeerd’ waren; ze gaven mannen niet de kans om galant te zijn, volgens hem. Ik vond het nogal lulkoek. Vrouwen bestaan voor zichzelf, niet zodat mannen galant kunnen doen. Als ze dat zo belangrijk vinden, gaan ze maar lekker bij elkaar galant doen. Sprak deze te geëmancipeerde Nederlandse vrouw :P

    1. Ik heb het niet gezien! Maar ik zag wel op Twitter het een en ander voorbij komen. (lange leve Twitter als je geen tv kijkt) Misschien ga ik het nog even terugkijken!

  21. Wat een geweldig stuk, ik heb het in één adem uitgelezen! Heel goed (en heel dapper) dat je hierover schrijft, en dat je ook benadrukt dat seksuele intimidatie ook in ons gewone dagelijkse leven zo veel voorkomt en dat we elkaar moeten steunen!

    1. Ja en het komt in zóveel vormen voor, dat houd je gewoon niet voor mogelijk!

  22. Wat goed dat je hier aandacht aan geeft. Júíst niet op vrouwendag. Al vind ik het aan de ene kant een leuke dag, aan de andere kant vind ik het totale onzin dat er een speciale dag voor vrouwen moet zijn. De rest van het jaar zijn alle dagen voor mannen?! En dan mogen vrouwen weer niks zeggen? Kom op zeg. Alle dagen zijn voor iedereen en niemand mag verkracht, misbruikt of op welke manier dan ook slecht behandeld worden. Zo.

  23. Wat een ontzettend mooi artikel. Het is heel fijn om te lezen wanneer iemand zo enthousiast is over een boek. Ik ga het zeker lezen. Dank je wel voor de mooie tip!

  24. Het is helemaal niet erg om een onderwerp als dit te lezen op De Groene meisjes, integendeel zelfs! Ik kan me ook zo boos maken op de manier waarop er naar vrouwen kan worden gekeken. Ik vind het heel fijn dat je hier over schrijft, zeker wanneer je zo openhartig bent. Je hebt mij weer geïnspireerd in ieder geval :)
    En ik ben heel nieuwsgierig geworden naar Milk & Honey, ik denk namelijk dat ik dat ook heel mooi ga vinden!

    1. Dat is fijn om te horen :) En wat betreft het boek: ik weet het wel zeker. Je moet wel echt van goede (slechte ;)) huize komen, wil je dit helemaal niks vinden. Is mijn bescheiden mening dan he ;)

  25. Yes! Dit is waarom ik zo dol ben op de groene meisjes: jullie zijn niet bang om taboes te bespreken, om vernieuwend te zijn en om openhartige artikelen te schrijven. Bedankt voor het schrijven!

  26. Ik las dit artikel net nadat het uit kwam, en het laat me zó niet los. Het is een onderwerp wat me raakt, vanuit persoonlijke ervaring en vanuit verhalen die ik om me heen hoor. Verhalen van mensen die me dierbaar zijn en verhalen van complete strangers. We need to talk about these things. We kunnen niet anders denk ik. Ik las gisteren dit artikel op Facebook (https://www.facebook.com/geert.kimpen/posts/10205800585163066), niet direct over sexueel geweld, wel over de kracht van vrouwen. Deze twee artikelen, dat van jou en die op Facebook, knagen voorlopig nog in mijn hoofd. Ik denk dat ik er zelf nog wat over ga schrijven. Wat weet ik nog niet, maar voor nu: dank je wel voor je rechtuithethart-verhaal. Het laat me niet los, en dat is goed. :)

  27. Wauw. Merel, die komt binnen. Helaas heb ik als vrouw soortgelijke ervaringen. Die neem je altijd met je mee. Inmiddels ben ik moeder van een dochter en een zoon. Een van mijn grootste doelstellingen in dit leven is om ze op te laten groeien tot gelukkige mensen die respectvol met anderen omgaan ongeacht kleur, voorkeur, gedragingen. En ik hoop dat zij geen seksuele intimidatie hoeven mee te maken, niet als dader en niet als slachtoffer. Heel goed dat je dit aan de kaak stelt, juist na Internationale Vrouwendag.

  28. Ik lees jullie blog vaak, maar reageer eigenlijk nog. Maar ik wil je nu toch graag even bedanken voor het onder de aandacht brengen van Rupi Kaur. Ik kende haar nog niet, maar wat zijn haar gedichten prachtig, zoet en rauw te gelijk. Ik ben fan!

  29. Wauw Merel, wat heftig. Je hebt behoorlijk wat meegemaakt wat betreft seksueel geweld. Dapper dat je dit met ons deelt hoor, chapeau. Dank ook voor het schrijven. Het is zeker een heel belangrijk onderwerp waar ik niet vaak genoeg bij stil sta. Ik vind dit soort artikelen razend interessant en mooi om te lezen, dus ik vind het absoluut niet erg wanneer deze af en toe hier verschijnen.

  30. Ik ben verliefd. Ik wil alle vrouwen in mijn leven Rupi’s bundel cadeau doen. Wauw, bedankt.

    1. Echt he? Ik heb dat ook. Het is zo’n boek waarvan je zeker weet dat zoveel mensen er iets aan gaan hebben!

  31. Hoi Merel,

    Dank je wel voor deze raak geschreven blog, zowel over Rupi Kaur als over het stuk over sexueel geweld tegen vrouwen.
    Ik heb zelf laatst een speech gezien van een Afrikaanse feministe die mij raakte en ik moest eraan denken toen ik je blog las. https://www.youtube.com/watch?v=RcehZ3CjedU
    Het gaat om de schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie die in 2015 de Wellesley College Commencement Speaker was.
    Zo zijn er natuurlijk veel inspirerende vrouwen en natuurlijk ook mannen die je aan het denken zetten. Ik denk dat jij voor velen ook een inspirerend voorbeeld bent. In iedere geval voor mij. Dank je wel.

    1. Mooie video he? heb hem ook gezien! Inspirerend mens!

  32. Ik had toen ik aan dit artikel begon geen idee dat het deze kant op zou gaan – geeft niet, want het was super interessant. Goed dat je hier aandacht aan besteed en tof dat je weer zo open over jezelf bent! Groen leven heeft heel veel met eerlijkheid te maken en daarom vind ik ook dit soort artikelen hier wel passen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *