Sterven en je (groene) idealen, deel 2

groene idealen

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Monuta / Foto’s: Sam van Rij

Van mijn omgeving krijg ik vaak te horen dat mensen denken dat ik alles zo goed voor elkaar heb. Want ja, wie een eigen bedrijf runt, die zal zijn zaakjes wel helemaal op orde hebben. Hmm. Dat is een vrij selectief iets, zo is gebleken. Als het gaat om persoonlijke dingen – dus dingen die ik voor mezelf moet regelen – dan blijkt dat ik nog wel eens wat steken laat vallen.

Zo heb ik er anderhalf jaar over gedaan om een huisarts te regelen in mijn nieuwe woonplaats. Gelukkig heb ik haar in de tussentijd niet nodig gehad. Waarschijnlijk dat het daarom zo lang duurde. Ook heb ik een maand of twee zonder licht in mijn keuken geleefd, want ik dacht dat de lamp kapot was, maar ik bleek hem gewoon te moeten  vervangen. Maar je went aan die dingen. Ken je dat? In dit geval zorgde ik gewoon dat ik ruim voordat het donker werd begon met koken. En als het al wel donker was, gebruikte ik mijn telefoon als zaklamp en zette ik die in de vensterbank. Niet ideaal, maar het werkte. Toen ik afgelopen maandag naar de tandarts moest vroeg mijn tandarts of ik nog een aanvullende tandverzekering had afgesloten, zoals ik een tijdje geleden beloofd had te doen. Nee, natuurlijk niet. Helemaal vergeten. Ja, dat wordt dus gewoon de volle mep betalen. Eigen schuld. Ook riep ik al jaren dat ik bloeddonor wilde worden, maar op de één of andere manier dacht ik dat het heel ingewikkeld zou zijn om me hiervoor aan te melden. Na een avondje in een cocktailbar met een vriendin die al sinds haar achttiende donor is – omdat zij wél iemand is die haar zaken meteen regelt en dat kennelijk op haar achttiende ook al was, – heb ik me meteen aangemeld. Ik kan het dus wel, maar ik heb een beetje tijd nodig.

Vandaag deed ik mijn administratie voor het afgelopen kwartaal en dat geeft me altijd weer een goed en zelfverzekerd gevoel. Ik weet weer hoe ik ervoor sta, hoe ik het financieel gezien doe en wat er de komende tijd misschien anders kan of moet. Het is wel altijd een moment waarop ik ook weer even stil wil staan bij dingen als: waar gaat mijn spaargeld naartoe? En zijn er nog potjes te vullen, voor de toekomst? Dat soort onderwerpen heb ik altijd een beetje geprobeerd te vermijden merk ik. Financiën besprak ik liever niet en ik dacht er het liefst zo min mogelijk aan, maar dat verandert nu een beetje. Ik denk dat dat te maken heeft met verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen toekomst. Ik zie wel heel nuchter in dat er nu eenmaal dingen geregeld moeten, of ik daar nou zin in heb of niet.

groene idealen

Afgelopen juni schreef ik een blogpost over sterven en je  idealen. Misschien herinner je het je nog. Ik vond het enorm leerzaam en interessant om eens in de wereld van duurzame uitvaarten en natuurbegraafplaatsen te duiken. Laten we eerlijk zijn, ook dat is niet echt een onderwerp waar we graag op dagelijkse basis mee bezig zijn, en dat hoeft gelukkig ook niet. Maar het is wel goed om te weten wat je wil en wat er allemaal mogelijk is. Ik ben door het maken van dat artikel wel echt gaan in zien dat sterven nou eenmaal ook gewoon een onderdeel van het leven is (dat wist ik op zich al wel natuurlijk) en dat daar ook keuzes bij komen kijken die je duurzame levensstijl representeren. Het ding is wel: een duurzame uitvaart kost nu eenmaal meer geld dan een standaard uitvaart. Dat is wel vaker met  ‘groene dingen’ en die regel gaat in dit geval dus ook zeker op.

In mijn artikel van juni schreef ik over dat het goed zou zijn om te praten met je omgeving over je wensen voor als het zover is, en dat je er goed aan zou doen om dingen op te schrijven, zodat mensen op de hoogte te zijn van hoe je graag afscheid zou willen nemen. Maar los daarvan is het belangrijk om voorbereidingen te treffen in financieel opzicht. Immers, die duurzame uitvaart moet ergens van betaald gaan worden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet heel veel verder kom dan dat ik weet dat mijn ouders ‘iets van een verzekering’ hebben geregeld voor het hele gezin, maar ik heb zelf nooit echt heel veel moeite gedaan om precies uit te zoeken hoe of wat. Dat wordt dus wel eens tijd. En in 2018 ga ik dit soort dingen écht doen, heb ik bedacht. Want ik heb mezelf vaak genoeg in de vingers gesneden door mijn lakse houding, met name op het gebied van financiën. Dat is ten eerste niet fijn voor mezelf, maar ook niet voor mijn omgeving. En het laatste dat ik zou willen, is anderen op kosten jagen in de toekomst.

groene idealen

Als je net als van jezelf vindt dat het tijd is om wat meer financiële verantwoordelijkheid te nemen, ook als het aankomt op het voorbereiden van dat afscheid waar je je misschien nog maar zo weinig bij kunt voorstellen, dan raad ik je aan om naar de speciale voorbereidingspagina van Monuta te gaan en gewoon eens rustig te lezen wat er allemaal mogelijk is. Misschien geeft het je wel heel veel rust. Dat kan ik me voor mezelf wel voorstellen namelijk. Dat ik rust kan vinden in het feit dat dingen gewoon goed geregeld zijn. Dat vind ik wel een mooie intentie voor het nieuwe jaar. Ik wil het geen goed voornemen noemen, want goede voornemens zijn er om ook weer los te laten. Laten we eerlijk zijn, dat gebeurt nou eenmaal. Het is dus mijn intentie om minder laks te zijn en meer rust te vinden in het op orde hebben van mijn zaken. Ik vind dat een prettig idee.

En jij? Hoe sta jij in dit soort dingen? Heb jij rust gevonden in een financiële balans, of heb je net als ik nog wel het een en ander uit te zoeken of te regelen? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, dus deel ze gerust in de comments onder deze blogpost. 

Deel deze post op: [pinit]

Geschreven door: Merel

9 gedachten over “Sterven en je (groene) idealen, deel 2

  1. Ik ben dus zo’n controlfreak die haar zaakjes meteen regelt. Van uitstel komt afstel, en uiteindelijk een naar gevoel. Maar soms zou ik wel eens willen dat ik minder georganiseerd was, want het kan ook een beperkende en benauwende werking hebben. Dat de spontaniteit en het avontuur verdwijnen. We moeten er een middenweg in zien te vinden denk ik. Maar iets regelen voor het einde van je leven, stel ik toch liever niet uit. Dat heb ik dus wel op orde 🙂

  2. Lieve Merel,
    Wat herkenbaar allemaal!
    We wonen nu al dik 5 jaar in de Belgische Ardennen… En ik durf het bijna niet te zeggen, maar we zijn hier nog nooit naar de tandarts geweest! Vorige week ben ik pas (met 35 jaar) voor het eerst naar de gynaecoloog geweest voor een uitstrijkje, terwijl dat hier elk jaar zou moeten na je dertigste…
    Er zijn nog zoveel dingen die ik moet regelen en uitzoeken… Zo ligt er nog een hele stapel doktersrekeningen, die ik nog naar de verzekering moet opsturen om het terugbetaald te krijgen… Ook weer zoiets waarmee ik mezelf in de vingers kan snijden als ik het niet bijtijds doe! Dus dat ga ik zo maar gelijk even regelen…
    Op financieel vlak moet ik nog veel uitzoeken, hoe bepaalde dingen geregeld zijn voor Nederlanders in het “buitenland”! Maar gelukkig heb ik een moeder die me daar regelmatig op wijst en me aan helpt herinneren… En jij helpt me nu ook, het geeft me toch wel een beetje een schop onder m’n kont!
    Nu zijn wij vorige week plots een dierbare verloren en dan komt het allemaal wel erg dichtbij. Helemaal als je meekrijgt wat er allemaal geregeld moet worden en wat daar allemaal bij komt kijken… Jeetje, dat is niet niks en zeker iets om even bij stil te staan!
    Super bedankt lieve Merel!
    Bisous vanuit de Belgische Ardennen… 🦋

  3. Mooi stuk. Ik ben juist wel van het ‘doen’, zet ook reminders in m’n agenda voor regel-dingen. En zeker met een uitvaartverzekering vind ik het belangrijk omdat je anders anderen met hoge kosten opzadelt (nabestaanden of ik uiterste geval de gemeente dus de gemeenschap via belastinggeld). In mijn vorige relatie zelfs een keer een beetje woorden over gehad. Hij had niet geregeld, zijn familie had weinig geld. Dus ik zei: tja dan zadel je mij er mee op (toch minimaal 7000 euro een uitvaart), omdat jij nu niet bereid bent om een tientje per maand te betalen terwijl ik dat wel netjes doe. Ik vind dat echt niet kunnen… Ik weet wel for better and for worse etc., maar dit is iets wat je gewoon kunt voorzien en een tientje in de maand kunnen de meeste werkenden echt wel missen… (mijn ex had gewoon een prima baan). Dus kom op, regel het :-)!

  4. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier nooit zo bij heb stilgestaan.. Het is nooit in me op gekomen, omdat ik natuurlijk hoop dat ik nog geel lang heb. En mocht ik toch overlijden, dan denk ik dat ik ervan uitging (ga) dat pap en mam het heel mooi voor mij kunnen maken. (Gets, dit is ECHT naar om over na te denken..). Maar, eigenlijk is het goed om het taboe te doorbreken en het er echt een keer met zijn drietjes over te hebben. Dan weet ik bijvoorbeeld ook hoe zij het zouden willen! En voor mezelf ga ik er denk ik ook eens goed over nadenken. Ik vind echt dat je dit mooi en fijn beschrijft en het op een heel goede, volwassen manier brengt. Petje af (: Liefs!

  5. O jee, guilty!!! Ik lijd enorm aan procastrinitis oftewel uitstelgedrag, haha! De tandarts wordt hier tot in de eeuwigheid uitgesteld (bang), de renovatie van de badkamer zou 4 jaar geleden al begonnen moeten zijn (geen zin) en aan pensioensparen heb ik nog nooit gedaan… Maar! Ik ben dit jaar eindelijk aan mijn eigen blog begonnen, joehoe!! Da’s ook iets he :)

    X Lazy Bird

  6. Ik zorg dat ik genoeg spaargeld heb al wil ik niet dat mijn uitvaart heel duur wordt. Als het aan mij ligt mogen ze me zonder kist verbranden en desnoods uitstrooien. Geen receptie, geen koffie en taart. Ik wil dat allemaal niet. En als mijn nabestaanden dat wel willen, prima, maar dan mogen ze er ook zelf voor opdraaien omdat het niet mijn wens is. Het is misschien wat hard maar in elk geval ook simpel en duidelijk.
    Verder ben ik geen al te beste planner en probeer ik nog mijn weg te finden in de financiele grote mensenwereld..

  7. Herkenbaar… Vooral mijn financiën, of eigenlijk het op orde brengen daarvan, stel ik altijd uit. Mijn intentie is dan ook om dat dit jaar op te gaan lossen. Momenteel zit ik in de bijstand, maar dat heeft als voordeel dat ik mee mag doen aan een cursus over rondkomen, waarin je geloof ik zelfs een jaarplanning gaat maken, dus daar zie ik wel naar uit, hoef ik het niet helemáál zelf te doen…

  8. Lieve Merel. Goed voor jezelf zorgen is niet alleen door jezelf tijd te geven voor ontspanning en werken aan dingen als een eventuele uitvaart, huisarts, tandarts, etc. Goed voor jezelf zorgen is ook tevreden zijn met hoe jij je leven leeft. Dit bedoel ik niet belerend, helemaal niet! Je begint het artikel met te zeggen dat mensen denken dat je alles helemaal goed geregeld hebt en dat dat niet zo is. Toch denk ik dat je zelf niet altijd ziet hoe goed je al voor jezelf zorgt.. Ik neem helemaal niet de tijd om te lezen, ga te weinig naar yoga, sport niet en werk vaak van 9 tot 10 aan school. Helemaal niet goed, dat weet ik! Maar kijk wat jij allemaal al doet om goed voor jezelf te zorgen! Natuurlijk kan het allemaal beter, maar zoals het nu is, is het ook al goed. Ik gun het je zo erg dat je dat inziet en dat je daarin je rust vindt :). Nogmaals, alles is lief bedoelt en helemaal niet belerend, boos, betweterig of wat dan ook. En natuurlijk ken ik je helemaal niet en krijg ik een eenzijdig beeld. Maar toch wilde ik het wel zeggen :)

Laat een antwoord achter aan José Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *