Wat voel ik me ontzettend gevleid: ik mag aan de slag als gastblogger voor De Groene Meisjes! Er kwamen zo veel mooie reacties op mijn stukje in het artikel ‘Typische veganisten’, dat me werd voorgesteld hier vaker te schrijven. “Een beetje Groene Jongens-input”, werd er gezegd. Nou, die geef ik maar al te graag. Niet alleen omdat ik graag schrijf, maar uiteraard ook vanwege de geweldige onderwerpen die hier aan bod komen.
Vier jaar geleden schreven we het artikel ‘How to become a happy veggie.‘ Alles wat we in dit artikel bespraken, is nog altijd op ons van toepassing. Toen wij net in aanraking kwamen met de vegan lifestyle, waren we, heel eerlijk gezegd, een beetje bang dat we veel erg ‘strenge’ mensen zouden aantreffen. Gelukkig weten we inmiddels dat er naast die strenge mensen, die er inderdaad zijn, ook heel veel heel blije en relaxte vegans rondwandelen in Nederland en België. Eén daarvan is absoluut (maar dan ook echt 100%) Lisa, van het blog Lisa Goes Vegan. Ik vroeg haar, als blogvriendin, of zij misschien wat tips met jullie, onze lezers, wilde delen. Persoonlijk denk ik namelijk dat iedereen zo’n blije veganist als zij zou willen zijn ;)
Foto: Aline Bouma
Zoals je weet schrijven wij graag over vegan chocoladerepen. En over de taartjes die we bakken, de beste adressen om hummus te eten en de leukste adressen waar je vegan schoenen kunt kopen. Dat doen we al vier jaar lang met heel veel overtuiging en heel veel plezier en over het algemeen krijgen we daar heel positieve feedback op – en daar zijn we iedere dag heel dankbaar voor.
Soms, eens in de zoveel tijd, komen we een (nieuws-)bericht tegen dat we willen delen met onze lezers. Bijvoorbeeld over de oneerlijke omstandigheden in de kledingindustrie of berichten over dierenleed. De reacties op dit soort berichten zijn gemengd en soms zelfs negatief of boos. Gisteren was zo’n dag waarop we een dergelijk bericht deelden en sommige mensen teleurgesteld raakten in ons. Daar willen we het vandaag graag over hebben.
Als jij veganistisch eet, of erover nadenkt om dit te gaan doen, dan ben je er vast wel eens voor gewaarschuwd: “kijk uit dat je geen B12-tekort krijgt!” Is deze waarschuwing onterecht? Absoluut niet. Hoewel (lang) niet alle veganisten een B12-tekort krijgen, hebben mensen die een plantaardig dieet volgen er nou eenmaal een vergroot risico op. Wij vinden: als je vanwege het welzijn van de dieren en/of het milieu veganistisch wilt eten, dan is het ook je eigen verantwoordelijkheid om goed op je eigen gezondheid te letten. Immers: je kan de dieren een groot plezier doen, maar als je zelf ziek wordt… is dat het dan waard? Maar goed, dat is onze mening. Daar denken sommige mensen anders over en dat is natuurlijk hun goed recht. Wij zetten in dit artikel uiteen wat de functie van B12 is, hoe je een B12-tekort kan signaleren en welke diervriendelijke manieren er zijn om je B12 op peil te houden.
Je leest het goed! Deze maand geen vegetariër van de maand, maar een veganist van de maand! We hebben het hier over niemand minder dan…Leon!
Leon is 31 jaar, woont in Amsterdam en werkt voor Greenpeace. Hij is begonnen als persvoorlichter en werkt hier inmiddels als redacteur. Leon schrijft onder andere voor de website. Verder heeft hij een eigen blog, leonisgroen.nl, waarop Leon zijn ‘groene overdenkingen’ schrijft. We voelden deze herbivoor eens aan de tand…
Leon, vertel ons; wat is je lievelingsdier?
‘Deze vraag had ik zien aankomen,’ lacht Leon. Ik kies voor het varken. Een paar jaar geleden heb ik voor Varkens in Nood gewerkt. Een goed doel dat strijdt voor een beter leven voor varkens. In die tijd ben ik het varken zo gaan waarderen! Ze zijn erg lief en intelligent. Het blijft vreemd dat we denken; een koe of een varken kan ik wel opeten, maar een huisdier? Dat nooit. Als je varkens leert kennen ga je daar echt anders over denken.
Sinds wanneer eet je veganistisch?
Ik was vijftien jaar toen ik vegetariër werd. Op dat moment had ik een tegenstrijdige bijbaan; ik werkte namelijk bij McDonalds en ik was daar de enige vegetariër. Ik was heel zeker van mijn zaak. Later begon ik te experimenteren met veganistisch en raw eten, dit heb ik een paar jaar gedaan. Ik kwam er toen achter dat het niet alleen maar het laten staan van vlees was, maar dat het een levensstijl was die ik moest omgooien. Een jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt; ik wilde de hele vlees- en zuivelindustrie niet meer steunen. Ik wilde geen excuses meer voor mezelf zoeken en werd veganist. Sinds een jaar eet ik dus 100 procent veganistisch.
Hoe denkt je omgeving over jouw levensstijl?
De meeste mensen reageren heel positief, je merkt ook dat er steeds meer inzicht komt. Mijn vader, die Grieks is, vroeg me in het begin wel of ik ziek was, aangezien vlees eten er nou eenmaal bij hoort in Griekenland. Hij heeft er nu geen moeite meer mee en kookt lekkere groentegerechten voor me. Tijdens een vakantie in Spanje kreeg ik hier en daar wel scheve blikken als ik om een veganistisch gerecht vroeg, daar is men er nog niet zo bekend mee als dat we hier zijn. Ook mijn collega’s bij Greenpeace houden goed rekening met me, zo is er bij de lunch altijd een veganistische optie en kan ik me dus ook op mijn werk goed aan mijn voedingspatroon houden.
Waar kan je je aan ergeren?
Niet aan heel veel, maar vroeger wel eens aan het feit dat ik altijd maar weer aan collega’s moest uitleggen dat ik vegetarisch of veganistisch at. Het hoe en waarom. Of dat je soms, als je uit eten gaat naar een niet-vegaminded restaurant, maar weer genoegen moet nemen met een patatje met ketchup, omdat er geen veganistische gerechten op de kaart staan. En ook erger ik me aan veganisten die negatief (soms zelfs aanvallend) tegenover vegetariërs staan. We maken allemaal onze eigen keuzes!
Wat is je lievelingsgerecht?
Daar kan ik heel kort over zijn: alles met mijn zelfgemaakte satésaus. En dan ga ik in het bijzonder voor tempeh, gemarineerd in die overheerlijke saus, met rijst en gestoomde groente erbij. Verder eet ik graag lasagne of risotto’s. Sowieso ben ik een groot kookfan geworden sinds ik veganistisch eet. Bakken doe ik ook graag! (Laatst heeft Leon een ‘De Groene Meisjes- bakpakket’ cadeau gekregen van zijn collega’s. In dit pakket zaten alle ingredienten voor een vegan bosbessen taartje, met ons recept erbij. Goede keuze, collega’s! – red.) Er is zoveel mogelijk, ik moet gewoon uitkijken dat ik niet teveel lekkere dingen eet!
De Groene Meisjes zijn altijd op zoek naar leuk restaurantjes waar je goed veganistisch kan eten. Heb je nog een goede tip voor ons?
Dat is toch echt restaurant De Bolhoed aan de Prinsengracht in Amsterdam. Ik kom hier iedere keer weer terug omdat het eten heerlijk is en de bediening superaardig. Bovenstaande foto is trouwens ook gemaakt bij De Bolhoed!
Welke boodschap wil je nog meegeven aan onze lezers?
Dat veganistisch eten echt heel lekker en gemakkelijk is. Je zou het eigenlijk gewoon eens moeten proberen!
Leon, dankjewel voor je wijze woorden en openhartigheid. En…De Groene Meisjes komen graag je zelfgemaakte satésaus eens testen!
