bron afbeelding
Vorige week zat ik een aantal dagen van de week in andere delen van het land dan waar ik woon. Zo was ik in Twello, in Arnhem en in Assen en uiteindelijk belandde ik in Limburg. Ik vind Nederland een fantastisch land. Natuurlijk, er zijn een heleboel dingen die beter kunnen, maar dat houd je overal. Maar het feit dat je in een paar uurtjes aan de andere kant van het land kan zijn, waar mensen anders praten, waar de natuur er anders uit ziet, waar je andere streekproducten kan eten en waar de mentaliteit zo kan verschillen van die waar je dagelijks mee te maken krijgt. Tel daar bovenop dat we een paar prachtige waddeneilanden en natuurgebieden ‘hebben’ en dat we de wisselingen van de seizoenen heel bewust meemaken. Vier keer per jaar. Ik vind dat fantastisch. Ik zou voor geen goud overwegen om naar het buitenland te verhuizen, ook al lonkt Berlijn nog altijd. En ook ben ik erg graag in België, maar ja, dat is toch al heel dichtbij en daar kom ik sowieso heel geregeld. Ik zou mijn familie en vrienden te veel missen, maar dat niet alleen: ook Nederland als land zou ik niet achter me willen laten.
Zaterdagochtend pakte ik wat dingetjes in, omdat ik in de loop van de ochtend naar Belgisch Limburg zou vertrekken. Naar een heel fijn huisje in het bos waar honderden vogels keihard tegen elkaar op kwetterden, maar hierover later meer. Zoals dat vaak gaat voordat ik weg ga, checkte ik nog als een malle mijn mail, Facebook, Twitter, reacties op de blog, mijn prive Facebook, Instagram en Bloglovin. Je kan je afvragen waarom ik me nog voordat ik vertrek zo druk maak om alles gelezen te hebben. Het antwoord is: stel dat ik geen wifi heb in het bos. Ja, I know, er zijn nu mensen die denken: het is wat he? met die jeugd van tegenwoordig. Het is inderdaad nogal wat. Wat als je 24 uur geen wifi zou hebben? Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken. Goed, nu wil ik geen negatieve draai geven aan deze alinea, dus ik vertel maar gauw dat ik vlak voor vertrek nog een heel fijn artikel van Mariët (van wie ik een groot fan ben) las. Het artikel heette A Calm and Happy Life.
Kort samengevat ging het over de drukte ontvluchten en er bewust voor kiezen om geen nieuws te kijken, geen krant te lezen, weinig tv te kijken en geen radio te luisteren. Teveel drukte, teveel prikkels die de hele godganse dag op je af komen. Ik herkende mezelf direct in dit verhaal. Mariët schreef dat ze liever tijd spendeert aan wandelen in de natuur, op het strand, foto’s maken in het bos dan aan het tot zich nemen van informatie waar ze niet om heeft gevraagd. Deze zin raakte me: “mijn koppie is al druk genoeg.” Ja, dat is het. Mijn (en misschien ook wel dat van jou) hoofd is al vol en druk genoeg. De hele dag door denk ik aan van alles. Mijn TO DO lijsjes zijn eindeloos. Ik heb de afgelopen jaren nooit meer een ‘ik verveel me moment’ gehad (terwijl het volgens mij heel goed is om je af en toe te vervelen) en ik ben de hele dag in touch met de wijde wereld om mij heen. Comes with the job zal je zeggen. Klopt, als blogger ben je natuurlijk heel veel online. Ik ben altijd bezig met: is dit interessant voor mijn lezers? Ik kan niet naar een menukaart in een restaurant kijken, of rustig snuffelen in een vintagewinkel zonder te denken: misschien moet ik hier maar even een foto van maken, zodat ik het kan delen met onze lezers. Begrijp me goed, negen van de tien keer vind ik dat hartstikke leuk. Maar soms ook eventjes niet.
Ik las Mariet’s artikel net op tijd. Ik liet een reactie achter waarin ik beloofde die dag afstand te nemen van de social media en echt even te gaan genieten van het hier en nu. En dat deed ik. De hele reis naar Limburg. De uren in het huisje in het bos. En zelfs toen ik in een vegan restaurant in Aachen aan het eten was. Oh en ook toen ik een bezoekje bracht aan een Duitse bio-markt. Eerlijk is eerlijk: ik maakte wel fotootjes en ’s avonds, toen ik uitgeteld languit op de bank lag, mocht wifi (die daar overigens tot mijn verbazing supersnel was) aan. Ik las wat dingetjes bij en deelde een paar foto’s met jullie. Wat was de conclusie? 1) ik had niet heel veel gemist, 2) jullie gaven nog niet aan in paniek te zijn door mijn afwezigheid (just kidding) en 3) de batterij van je smartphone gaat opeens echt veel langer mee.
Nee, geen diepgaande inzichten. Gewoon dat. Het idee: je kan best eens een dagje zonder. Ondertussen genoot ik van het uitzicht, luisterde ik nou eens goed naar de vogels (ik maak geen grap: ik hoorde voor het eerst in jaren weer eens een specht op een boom tokken) en ik nam rustig de tijd om mijn boek uit te lezen.
Ik wist het al veel langer, maar nu is het officieel: ik ben gewoon een smartphonejunk. In feite zou ik het allerbeste terug kunnen naar zo’n ouderwetse Nokia met Snake en een sms-functie. Internetten moet ik dan maar beperken tot wat ik op mijn computer kan doen. Het loopt een beetje de spuigaten uit. Zit ik in de bus naar mijn werk, check ik rustig drie keer het rondje Twitter-Facebook-Instagram. Het busritje duurt een kwartier. Ik bedoel maar. Het gaat nergens meer over.
Of wat denk je van al die Whatsapp groepen waar je op een gegeven moment lid van bent? Je kan de hele dag wel berichtjes blijven beantwoorden. Gelukkig zijn er manieren om allerlei meldingen uit te zetten, zodat je in elk geval niet de hele dag door gestoord wordt. Ook kwam ik tot de conclusie dat ik Instagram niet meer zo leuk vond, omdat ik veel te veel mensen volgde. Je weet hoe dat gaat: je ziet 1 keer een foto van een lekker recept bij iemand en gaat die persoon meteen volgen. Vervolgens denk je een week later: waarom volgde ik jou ook alweer? Je blijft maar scrollen en scrollen, mist de mooie plaatjes waar het echt om gaat. Ik vond er niks meer aan. Dat betekent dat de bezem erdoor ging. Hetzelfde geldt voor Facebook. De Groene Meisjes Facebookpagina vind ik echt heel erg leuk. Maar mijn persoonlijke Facebook? Om eerlijk te zijn zie ik voornamelijk nog plaatjes van zielige dieren, selfies en eindeloze lijsten van ‘die en die vindt dit en dit leuk’ voorbij komen. Ik vind er niks meer aan. Nu is het zo dat je je Facebook account moet houden, wil je een Facebookpagina kunnen beheren, dus verwijderen gaat hem niet worden. Dat hoeft trouwens ook helemaal niet, maar een beetje downgraden mag best wel. Dus ook op Facebook hield ik grote schoonmaak en veranderde ik het een en ander aan mijn instellingen. Inmiddels staan alle meldingen op mijn iPhone uit en heb ik nog 1 berichtje op mijn prive FB gezet met: “als je me heel dringend nodig hebt kan je me bellen of smsen.” Eens kijken hoe dat werkt.
Dus dat. Internet, social media, smartphones. Zijn we er niet een klein beetje slaven van geworden? Ik wel, als ik heel eerlijk ben. Het mag allemaal wel eens wat minder. Om terug te komen op mijn intro over hoe mooi Nederland is: ik heb de afgelopen week allerlei steden gezien. Ik heb uren in de trein gezeten. Pas op de terugweg naar huis vanuit Assen (en dat was al de derde treinreis, op vrijdagavond) keek ik nou eens goed naar buiten. De rest van de tijd was ik afgewisseld bezig met mijn boek en met mijn smartphone. Hoe lekker is het om nou gewoon eens niets te doen? Gewoon eens naar buiten te staren. Gewoon eens goed te luisteren naar wat je hoort. Waarnemen zonder afgeleid te worden door piepsignalen en knipperende lichtjes. Niet opletten zou eigenlijk gewoon zonde zijn; daarvoor is de wereld echt te mooi.
Ik ben benieuwd wie van jullie zich herkent in mijn verhaal. Zeg eens eerlijk: ben jij ook zo vergroeid met je smartphone? Raak jij ook lichtelijk in paniek als je al een paar uur je Twitter niet hebt gecheckt? Ik ben heel erg benieuwd of er meer mensen zijn die zeggen: het mag allemaal wel een beetje minder. Voor mij geldt dat in elk geval wel.
Liefs,
Merel
Leuk artikel! Ik heb nog nooit een smartphone gehad, dus ik kan er niet over me praten. Maar het lijkt mij uitermate storend om er een te hebben, omdat je dan toch de neiging hebt alles constant in de gaten te houden. Ik heb wel sinds kort een tablet die ik in de trein mee neem, maar zelfs dan lees ik vaker of luister ik muziek, of kijk heerlijk naar buiten. Mijn vriend had wel een smartphone, maar is nu overgegaan op een ouderwetse nokia en dat bevalt hem zo goed! Veel minder prikkels de hele dag en niet de drang om alles in de gaten te moeten houden. Zou veel mensen verbazen hoe goed ze een dagje smartphone kunnen denk ik.
Ik heb heel bewust nog steeds geen smartphone gekocht, puur om het feit dat ik van mezelf weet dat ik anders continu alles zou checken. Thuis heb ik dat nog steeds wel, dan op m’n laptop, maar zodra ik de deur uit ben kan heb ik nergens last van en zie ik ’s avonds of de volgende dag wel wat ik heb gemist. Het enige probleem is dat mensen denken dat ik, omdat ik geen Whatsapp heb, wel continu op m’n mail of facebook zit, waardoor er wel eens dingen mislopen, en daarnaast word ik wel eens vergeten omdat ik niet in ‘de Whatsappgroep’ zit. Mensen willen heel graag dat ik een smartphone ga aanschaffen, maar uit zelfbescherming wil ik dat nog steeds niet doen. Ik vind het heerlijk dat ik onderweg niet steeds de neiging heb om op m’n telefoon te kijken, maar als mensen me echt nodig hebben kunnen ze me altijd bellen.
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb al zo lang een smartphone dat ik het me niet eens meer kan voorstellen hoe het zou zijn om er geen te hebben…
Hallo Enya,
Heel interessant om te lezen dat je geen smartphone hebt! Voor een Nederlandse sim only provider doe ik, journalist, een klein onderzoek naar mensen die bewust geen smartphone hebben maar een simpele (of oudere) telefoon. Ik gebruik hiervoor zelf al een week een Nokia 3210 (en dat bevalt eigenlijk heel goed!). Graag zou ik jouw ervaringen met het hebben van geen telefoon verwerken in een bijgaand artikel; kan ik je een keer bellen? Je kunt mij mailen op sannvisser@gmail.com.
Ik hoor graag van je, dankje!
Sanny
Hallo Enya,
Ik heb geen idee of je hebt gereageerd, maar ik zie nu dat mijn e-mailadres niet klopt (stom!): het juiste adres is dus sannyvisser@gmail.com.
Merel, wat súper goed van je dat je dit besef nu hebt en dat je er bewust mee bezig bent. In ‘ons’ wereldje is het bijna niet mogelijk om social media af te zweren, maar er bewuster mee omgaan kan zó fijn zijn! Ik ben heel benieuwd hoe het gaat als je dit een tijdje zo vol houdt! Ennehh…. Ik zit ook nog steeds te veel op mijn smartphone hoor. Leven & leren!
Nederland is inderdaad supermooi, dat wordt wel ‘ns over ’t hoofd gezien. Over het smartphone-gedeelte: ik heb er nu even geen (want kapot) en besef nu pas hoe vaak ik dat ding er onbewust toch bij pak, terwijl ik eigenlijk niet echt iets hoef te checken. Wat je eventueel kunt proberen is om geen mobiel internet te nemen, dan kun je alleen maar op plekken waar wi-fi is internetten. Alle meldingen uit is sowieso een goede start :)
Herkenbaar! Ik overwoog laatst om mijn smartphone per ongeluk expres in de wc te laten vallen en over te gaan op mijn oude Nokia… Heb een aantal keer geprobeerd om mijn internet uit te zetten en maar 3x per dag alles te checken. Mislukt… Ik moet mijn telefoon 3x per dag opladen, dat zegt iets over de levensduur van mijn batterij, maar ook over mijn vergroeiing met dat ding :-(.
Verder viel me toevallig laatst op dat jullie supersnel op berichtjes reageren. Zowel op die in de Facebook-groep, jullie eigen pagina, als die op het blog. Én ’s ochtends al heel vroeg dingen posten. Ik dacht: wow, DGM zijn (ook) altijd online :-).
Haha ik heb dus zo’n ouderwetse Nokia met als enige zonde Snake.
En hoewel ik een paar weken geleden heel enthousiast was toen ik las over de Fairphone weet ik nu echt zeker: ik wil zo’n ding niet en heb het ook helemaal niet nodig.
Wat ik op mijn laptop heel fijn vind ik StayFocused, een extensie (iig voor Chrome) die je tijd op nutteloze websites beperkt :-)
Wat een goede tip! dankjewel :)
Ja ook ik ben verslaafd aan me smartphone en dan met name aan instagram, ik blijf soms gewoon letterlijk 2 a 3 uur achter elkaar naar plaatjes kijken van anderen en soms raak ik er nog lichtelijk geirriteerd van ook omdat ik dan dingen zie die ik ook graag zou willen hebben.
Ik laat me telefoon soms ook bewust thuis als ik ga sporten of als ik gezellig ergens wat ga drinken of wat winkels ga bezoeken. Ook als ik ’s avonds ga slapen heb ik mijn telefoon niet meer naast mijn bed in het stopcontact maar 2 meter verderop, en het bevalt me zoveel beter!
Vind het ook heerlijk als ik op vakantie ben en ik heb geen internet op mijn telefoon en er zijn weinig WIFI hotspots in de buurt! Het is wel handig als ik op de hotelkamer ben en daar is wel WIFI om dingen op te zoeken :)
En ik moet ook zeggen: whatsapp is wel een uitkomst ivm mijn slechthorendheid lukt het niet altijd goed om te bellen want soms is er veel ruis over de telefoon. Maar ik blijf ook vaak het idee hebben dat ik ”snel” antwoord moet geven als mensen me een berichtje hebben gestuurd. Langzaamaan lukt het me wel steeds beter om niet te vaak op me telefoon te kijken en me rust te pakken/andere leuke dingen te doen:)
Goed bezig Lara. Mijn telefoon thuis laten ‘durf’ ik niet. Klinkt misschien heel achterlijk, maar ik ben altijd bang dat er iets gebeurt en dat ik dan niet bereikbaar ben of niet kan bellen als er echt nood is. Ik heb een paar situaties meegemaakt waarin ik echt zielsdankbaar was dat ik een mobiel bij me had, daar is denk ik een soort ‘angst’ vandaan gekomen. Wat je omschrijft is heel herkenbaar: het gevoel dat je snel moet antwoorden. Ik moet leren om te denken: dat kan wel later. Dank voor je reactie!
Dat kan ik me voorstellen. Maar misschien kun je daarvoor een goedkope prepaid telefoon gebruiken?
Ik heb naast mijn bed een tablet liggen en het is zo verleidelijk om in plaats van in mijn boek verder te lezen nog even allerlei sites te bekijken.
Merel je hebt helemaal gelijk, ik heb het dan niet zo met m’n smartphone, want die heb ik nog maar heel kort ( echt waar dit is mijn eerste telefoontje die ik ooit heb gehad, ik was nl altijd anti en zo eigenwijs, ik wilde namelijk niet overal bereikbaar zijn!). Maar omdat ik ook een blog heb vind ik het leuk om foto,s te maken voor instagram,fb ,blog
enz. dus ben ik voor dat ding gezwicht. Maar ik heb het bijv wel bij facebook, altijd weer even checken en soms erg ik me mateloos aan mezelf.
En daarbij als ik naar buiten kijk zie ik altijd mensen lopen met een gebogen hoofd,alleen interesse in hun smartphone, zelfs moeders die achter hun kinderwagens lopen zijn alleen geïnteresseerd in hun telefoon,daar schrik ik wel eens van.
Tja het hoort wel een beetje bij deze tijd, maar ik heb toch wel het idee dat we zo’n beetje social media slaven zijn geworden …zucht!
Oei ja, moeders achter kinderwagens met een smartphone. Laatst in de AH: een klein kindje in de kinderwagen. Moeder met koptelefoon op en druk bezig op haar smartphone. Kindje zat te huilen in de kinderwagen en de moeder? Die had het volgens mij niet door. Of ze deed alsof, dat kan natuurlijk ook ;)
1. Ik las het Twitter bericht en ga meteen naar de laptop om dit te lezen. Ja. Ik ben ook verslaafd aan Facebook-Twitter-Instagram-Gmail
2. Tijdens een wandeling die ik net heb gemaakt stond ik voor een hele mooie bloem. Ik wilde graag een foto maken van een bij, op de bloemen. Na 2 minuten kwam de vraag in me op: voor wie eigenlijk. Is dit voor mezelf? Of wil ik een zo mooi mogelijke foto voor op Instagram? Tsja… dat laatste was dit keer het geval. Dus ik heb geen foto gemaakt. Maar wel nog even genoten van de bijen op de bloemen.
De blog vind ik gaaf om te lezen. Voor mij werkt een digitale detox op zondag heel goed. Daar schreef ik een jaar geleden een blog over. Een dag maar één keer kijken op internet. Wat een heerlijke rust!
Dankjewel voor deze leuke blog en succes!
Groet, Hanneke
Dat van die foto is ZO herkenbaar Hanneke. Soms denk ik echt: waar ben ik mee bezig? Had ik niet beter wat meer rust kunnen nemen om gewoon goed te kijken? Waarom moet je ook altijd van álles een foto hebben? Voor wie doe je dat? Zucht, herkenbaar ;)
Ik ben het wel erg met je eens eigenlijk, maarh eb mezelf al best wel laten afkicken. Twitter heb ik niet, Instagram ook verwijderd (want ik deed er nooit wat leuks mee, maar had wel altijd de neiging om alles echt te moeten lezen) en m’n telefoon staat 9 van de 10 keer op niet storen.
Volledig herkenbaar dit -_- Mijn telefoon-detox mag ook wel naar een hoger level. Ieder moment van de dag het idee hebben dat je iets mist of er wellicht iets dringends aan je voorbij gaat, best onzin..
Ik heb geen smartphone, ik heb nog steeds mijn eerste mobieltje (een oud maar trouw ding). Hij is zo’n zes jaar oud en doet het nog steeds. Ik heb heel bewust nooit een nieuwe gekocht :). Waarschijnlijk zal ik dat ook pas doen als hij kapot gaat :D. En áls ik ooit een smartphone zal kopen, dan wordt het waarschijnlijk de Fairphone! (Of iets soortgelijks).
Ik ben wel echt één van de weinigen in mijn omgeving, maar ik vind het zelf heel relaxed om geen smartphone te hebben. Als ik in de trein zit kijk ik gewoon naar buiten en denk ik na. Als ik dan om me heen kijk, zit bijna íedereen met een smartphone voor zo’n neus. We (nou ja, ik dan niet) zijn verslaafd, het is waar. Het is heel goed dat je je daarvan bewust bent!
Hieraan moet ik wel toevoegen dat ik nogal vergroeid ben met mijn laptop. Het scheelt dat ik die nooit meeneem, maar wanneer ik thuis ben vind ik het erg moeilijk om ervan af te blijven! Wat dat betreft heb ook ik op dit gebied nog wel wat te leren…
Hallo G.,
Mijn naam is Sanny, ik ben schrijver, en bezig met een artikel over mensen die bewust geen smartphone hebben. Hiervoor heb ik inmiddels zelf ook al een week een oude Nokia in gebruik – best fijn! Zou ik je eens mogen mailen met wat vragen? Ik hoor het graag, je kunt me mailen op: sannyvisser@gmail.com
Dankje!
Zo herkenbaar Merel, toevallig heb ik gister van 2 tot half 7 mijn telefoon niet gecheckt vanwege een verjaardag & kwam daarna tot de conclusie dat ik écht nix heb gemist! Mijn conclusie was dus ook; dit ga ik vaker doen, ff een (mid)dagje geen smartphone! Genieten van alles om mij heen..
Goed artikel meiden! Veel meer mensen zouden dit besef moeten hebben.. Ik heb ook bewust geen smartphone, om vele redenen. Krijg vaak de reactie: “Heb je er nou nog steeds geen een”!? Hoe gemeen is dat.
Daarnaast studeer ik nog en met de klas is er natuurlijk een whatsappgroep waarin belangrijke dingen worden gecommuniceerd en ik word dat heel vaak ‘vergeten’. Super frustrerend! I want back to basic; liefdesbrieven en urenlange telefoongesprekken! :-D
Bizar eigenlijk he, dat we mensen ‘buitensluiten,’ omdat ze een bepaald apparaat niet hebben. Ik bedoel, ik weet wel dat het super handig is als iedereen zo’n ding heeft, maar je moet het toch zelf weten? Zelfde geldt voor Facebook. Er zijn echt mensen die zeggen: “Heb je dat dan niet op FB gelezen?!” als je iets gemist hebt en je vraagt iemand je dat niet even persoonlijk had kunnen melden. En als je dan zegt dat je dat idd gemist hebt, niet eens omdat ik geen FB heb, dan is het antwoord: ja ehhh, dan weet ik het ook niet meer hoor. je moet FB natuurlijk wel goed bijhouden. Eh.. oké? :’)
Goed artikel!
Ik ben hartstikke verslaafd aan mijn iPhone als ik m’n man moet geloven:)
Ik vind het zelf nog wel meevallen, maar het kan inderdaad wel een beetje minder. Haha
Binnenkort maar eens proberen of ik nog zonder kan:)
Sinds een half jaar pas ik op een meisje van nu 1,5 jaar. Als ik met haar buiten ben en ik wil even een berichtje sturen, denk ik altijd meteen: Oooh mensen zullen wel denken ‘Heb je weer zo’n moeder die alleen maar in haar telefoon zit!’ Ik vind het zelf ook niet altijd goed als ik mensen achter de kinderwagen zie lopen met een telefoon in de handen, dus ik snap de eventuele gedachten van anderen ook. Maar moet ik me daardoor laten tegen houden? Soms wil of moet ik gewoon even een berichtje sturen of iets anders (vaak ook een foto van het kindje maken, vinden de ouders leuk), Ik weet dat ik gewoon goed voor haar zorg dus als ik even op mijn telefoon wil kijken, doe ik dat. Niet te lang, dat hoort niet vind ik.
Tuurlijk Nikki! Dat is ook logisch. Maar ik heb het over een veranderd straatbeeld. Mensen op fietsen, achter kinderwagens, in auto’s… altijd met een smartphone in de hand. Het is nog niet eens ongevaarlijk ook!
Ja ja, snap ik hoor! Ik bedoelde meer dat er een soort innerlijke dialoog aan vooraf gaat.
– ik wil een berichtje sturen
– mensen zullen wel denken dat…
– moet ik me wat aantrekken van wat anderen misschien denken
– ik snap de gedachten van anderen wel, dus misschien toch maar niet doen
– ja, maar ik mag toch wel wa-pen als ik wil
:P Zo gaat dat dan… is ook een vorm van bewust met je telefoon omgaan toch? ;)
Ook hier een behoorlijk social media verslaafde!! Tot irritatie van mn vriend toe, die dan wel een Iphone heeft met een prachtig scherm in 100duizendstukjes maar hier niets om heeft omdat hij er alleen mee belt en sporadisch een sms (SMS ja, whatsapp vind hij ook onzin want dan kunnen anderen zien of je wel/niet online bent *dat je dat uit kan zetten maakt m niet uit*, niet bereikbaar is niet bereikbaar en is het dringend dan bel je maar) verstuurd.
Dan vraag ik mij regelmatig af waarom hij ‘dat wel kan’ en ik niet? Facebook? Heeft hij ook niet, ‘belachelijk, geen mens heeft er iets mee te maken wat ik allemaal doe, leef voor mijzelf en niet voor een ander’, zoals het dan luidt. Die nuchterheid, daar ben ik regelmatig jaloers op!!
Mooi vind ik dat. Maar dan is mijn vraag nog steeds niet beantwoord. Waarom besteed ik er dan toch zoveel tijd aan, aan al die andere mensen?!
Inspiratie!! Ik wordt geïnspireerd door alle plaatjes en ondernemingen van mensen. Dat is toch echt wel positief! Maar het moet minder en daarom probeer ik ook steeds vaker en vaker mijn ‘smartphone’ weg te leggen. Genieten van wat er om me heen gebeurd…. Laatst zat ik in de trein en ik voelde me bijna een “buitenstaander” omdat iedereen in zijn telefoon gedoken zat!! Toch was ik stiekem best trots op mijzelf, en daarmee kom ik tot het punt wat ik wil zeggen. Ik weet wel hoe het was om niet steeds met een telefoon in mijn hand, aan mijn oor vast te leven… Ik ben een ’80’s meisje en kan mij echt nog herinneren dat ik mij in eerste instantie verzette tegen een mobiele telefoon (een heel hip wit “klepjes telefoontje”) omdat ik altijd een hang had en nog heb naar vroeger…. Nu, zoveel jaren later kan ik dus ook moeilijk zonder mijn telefoon maar probeer ik het wel!! Want zeg nou zelf, dit is toch niet wat we onze kinderen mee willen geven? Dat een leven zonder smartphone geen leven is…. Er is wel degelijk een leven zonder telefoon. Zo deden we dat in de jaren 80 ook :)
Succes met het weg leggen van je telefoon ;)
Groetjes, Dana
Mooi verwoord! Ik zie het ook aan mijn leerlingen. Vooral de jongere leerlingen. Die denken écht dat er geen leven is zonder smartphone of wifi. Best wel treurig natuurlijk!
Ja ook voor mij deels wel herkenbaar
Shit heel verhaal getypt.. Zie ik het nu niet meer staan… :-/
dus ja poging 2 :-) eerst een verhaal getypt op mn Iphone.. soort van self forfilling profecie?
Maar goed, ik heb heel lang bewust geen smartphone gehad, had een nokia zelfs zonder snake! Toen manlief over ging op een nieuwe telefoon heb ik zijn telefoon over genomen. Eerst zonder internetbundel, later toch met. Maar expres een kleine bundel, zo ben ik heel bewust dat ik niet te veel internet buitens huis. Ik pak eerder een boek in de trein dan mn telefoon. Daarnaast mag op mijn werk mijn telefoon niet eens mee naar binnen! (huis van bewaring status) dat scheelt ook weer..
Thuis zit ik er nog wel vaak op en probeer ik wel eens bewust de telefoon buiten handbereik.
Soms moet je het ene inperken om van het ander te kunnen genieten :-)
Hoeveel herkenbaar! Ben net deze week zelf tot de conclusie gekomen dat het echt te erg word (na flink wat hints van mijn man…)
Ik moet ook zeggen, dat ik echt niet meer zonder kan.
Alleen op deze manier kan ik mijn loondienst baan, gezin en eigen bedrijf (vegan, natuurlijke belly paint /schminkservice en webwinkel) goed combineren. Even een mail sturen naar een klant onderweg of terug van mijn werk bijvoorbeeld.
Maar ik ga toch ook proberen te minderen.
Kennen jullie dit filmpje?
http://www.trueactivist.com/after-i-saw-this-i-put-down-my-phone-and-didnt-pick-it-up-for-the-rest-of-the-day/
Als je dit gezien hebt, schaam je je dood dat je hier af en toe aan meedoet.
Wow. super confronterend! In mijn vervolg artikel ga ik dit filmpje erbij zetten, dankjewel.
Oh wauw. Alsof ik naar mezelf kijk, wat sneu eigenlijk dat ‘we’ zo geworden zijn.
Wat een heerlijke verhalen. En wat helpt mij dit, ik zit al tijden in een vreselijk dubio.
Ik moet een nieuwe mobiel, maar wat koop ik; een smartphone of een ‘ouderwetse’. Want dat is nou net het punt, ik heb soms het idee dat ik niet meer kan aankomen met een ‘knopjesmobiel’.
Ik heb nu de afdanker smartphone van mijn vriend, maar ik irriteer me mateloos, batterijen gaan snel leeg. Heb dat ding continu in de hand; ff …. checken. Maar ik ben er dankzij deze blog uit. Ik koop een KNOPJESMOBIEL! wat een heerlijk woord! En dan hou ik die oude smartphone lekker thuis op wifi, kunnen mensen daar op wat Whatsappen, lees ik wel als ik thuis ben. En nog lekker budget ook. Super! Dankuwel lieve mensen :)
hihi, een knopjesmobiel! Love it! Lekker vintage ook ;) Succes ermee!
Ja, die heb ik: “zo’n ouderwetse Nokia met Snake en een sms-functie”. Mocht van mezelf pas een smartphone als deze telefoon kapot gaat…maar die dingen zijn niet stuk te krijgen! En eigenlijk is het ook wel prima zo, zit al genoeg achter m’n computer…
Dit had ik even nodig! Of – heb ik even nodig. Want ik bevind me nu precies in die fase waarin ik even geen informatie wil waar ik niet specifiek naar op zoek ga. En dat realiseer ik me eigenlijk vooral door deze post! Juist als ik heel druk ben ga ik nog neurotischer mijn best doen om alles bij te houden, alles te checken, en daardoor heb ik juist continu het gevoel dat ik vanalles mis. Dus: voor mij een weekendje in Antwerpen (want daar ga ik morgen naartoe) met zo min mogelijk smartphone-tijd.
Heerlijk. Geniet van je weekend Antwerpen Anne. En natuurlijk, een fotootje maken tussendoor zou leuk zijn. Maar later uploaden kan ook, zodat je nu ten volle van die mooie stad kan genieten.
Oh zo herkenbaar… Drie keer raden waar ik nu zit (de trein) en al een uur naar kijk (niet naar buiten in ieder geval)… Wat voor mij werkte was toen ik pasgeleden op de 20ste al door mn databundel heen was. Toen kon ik alleen nog online op wifi en, ondanks dat dat op steeds meer plekken is, gaf me zoveel meer rust. Stom maar waar… Toch die databundel maar omlaag zetten dan? Je blog is herkenbaar en confronterend :-P Mega realitycheck. Ik ga eens naar buiten kijken nu :-D
Het lijkt me zó fijn om een keer het hele weekend mijn telefoon, laptop en televisie uit te zetten en gewoon te genieten van alle andere dingen. Een heel weekend lezen bijvoorbeeld. Ik heb laatst al alle social media apps van mijn homescreen gehaald en dit werkte in het begin heel goed, maar nu zoek ik ze toch steeds vaker stiekem op via het menu. Maar helemaal van mijn telefoon af halen, mehh ik weet het nog niet. Misschien moet ik het maar gewoon doen. Terugzetten kan altijd nog.
Totaal niet herkenbaar voor mij, maar ik zal dan wel een uitzondering zijn :P.
Ik heb nog een hele ouderwetse telefoon en als die stuk gaat (maar die gaat al 7 jaar mee ofzo) koop ik gewoon lekker weer zo’n ouderwets ding die alleen kan bellen en smsen :) (Als ze die tegen die tijd dan nog hebben :P).
Ik heb wel een laptop, maar daar zit ik alleen thuis achter en neem ik nooit mee de trein in ofzo. Ik vind het in de trein juist altijd leuk om naar buiten te kijken..of een boekje te lezen :)
Wauw dit is echt toevallig. Ik werd vanochtend wakker en heb gelijk mijn telefoon uitgescholden. De hele tijd dat gepiep en getril bij iedere facebook-melding of Pinterest of mail. Ik heb alle pushberichten uitgezet.
Ik ben sinds 3 weken terug uit Thailand en heb daar bijna geen internet gehad, wat een opluchting was dat zeg. Heerlijk, tijd nemen om te lezen, om te kijken, je te verwonderen over dingen zonder de behoefte hebben om het continu te delen. Nu ik weer terug ben vond ik het vrij zorgwekkend dat ik zonder hapering weer meeging in de oude routine: Pinterest, facebook, gmail, instagram en mijn laptop is weer mijn beste vriend. Pffff, heel vermoeiend.
Hier ben ik het zo mee eens! Ik ging onlangs lopen met mijn zus, en een man was gewoon al bellend aan het rennen. Dat zag er zo belachelijk uit! Ik heb zelf een basic telefoon met sms’en en bellen. Gisteren de hele dag geen internet en ik voelde me zo rustig, gewoon lekker een boek lezen & genieten van de stilte. In mijn eigen vriendenkring valt het gelukkig mee- ik ken vrij veel mensen met de meest basic gsm die er is- maar als ik mensen in de bib zie ‘studeren’ en dan constant fb etc. checken… dat vind ik gewoon droevig.
Ik heb wel een smartphone, maar ik heb bewust geen internetabonnement. Ik kan alleen internetten als er een wifispot in de buurt is. Dat is thuis en op school, soms in de trein en op andere random plekjes, maar niet de hele dag door. Ik zou ook stapelgek worden als ik continu appjes binnen zou krijgen. Ik heb ook mijn telefoon altijd op stil staan, meldingen uit, zodat ik niet “gedwongen voel” om de dingen die ik binnenkrijg, meteen te beantwoorden.
Zelfs zonder mobiel internet breng ik nog vrij veel tijd op mijn mobiel door. Niet zo erg dat ik totaal in paniek raak als ik een paar uur niet op Twitter en Instagram kan, maar wel tijd die ik ook prima aan andere dingen zou kunnen besteden. Noodgedwongen (mijn batterij is aan het verslijten) zet ik de wifistand op mijn mobiel nu vaak een tijdje uit, om batterij te besparen. Een oase van rust…
Echt een goed idee, een smartphone zonder internet abo. Er is tegenwoordig op zoveel plekken wifi, dat moet toch gewoon genoeg zijn? Helaas heb ik nog maar heel kort geleden een nieuwe abonnement afgesloten, dus ik ben bang dat ik hier nog 2 jaar aan vast zit, zonder iets te kunnen veranderen…
wat goed zeg :) het klinkt heel bekend, soms lijkt mijn telefoon aan mijn hand vastgeplakt. ik ga ook snel een internet-vrij dagje inlasten, heerlijk!
xo, cheyenne
Heel herkenbaar! Vandaar dat ik een maand geleden mijn facebookaccount en instagram heb verwijdert.. Heerlijk bevrijdend en rustgevend. Voor mij een goede stap in het leren meer te genieten van het zijn en genieten van het moment, het echte leven. En minder het idee hebben voortdurend iets te missen of tekort te komen ;) Echt een aanrader!
Dit is een goed voorbeeld. Ikzelf zet steeds vaker mijn telefoon een dagje uit, maar dan pak ik alsnog wel de computer erbij. Het is echt een hele lastige verslaving, al valt dat nauwelijks op, omdat zoveel mensen het probleem hebben. Een saaie schooldag zou ik bijvoorbeeld écht niet doorkomen zonder mobiel: als ik die op één of andere manier niet bij me heb, word ik chagrijnig en gestrest.
Misschien moet iemand hier maar een soort challenge van maken. Dan ben ik van de partij.
[…] week schreef ik een blogje over afkicken van mijn smartphone. Ik noemde mijzelf een smartphonejunk en ja, dat is gewoon echt […]
Was het artikel van vanmorgen over dit huisje waar je de specht hoorde? :)
Heel herkenbaar! Ik denk dat internetten en tv-kijken gewoon ’the easy way’ zijn. Tv aanzetten of facebook openen zijn laagdrempeliger dan opstaan en je wandelschoenen aantrekken.
Daarom heb ik vorig jaar mijn tv de deur uit gedaan. Ik merkte dat ik veel te veel tv keek. Even de wereld draait door kijken omdat ik dat leuk vind, maar voor je het weet zit je tien minuten later uit pure luiheid ‘help mijn man is klusser’ te kijken. Weg ermee! Ik kijk alleen nog programma’s (van de publieke omroep) die ik echt graag wil zien via uitzendinggemist.nl. Heerlijk. Kwaliteitstv, geen commercials, en alleen als ik er zin in heb. Een absolute aanrader. Het levert zoveel tijd op!!
Van mijn smartphone gaat ’s avonds het geluid uit en meestal laat ik ‘m in m’n tas zitten. Heerlijk rustig. Nadeel: Je bent meteen onbereikbaar voor mensen die je willen bellen. Maar so be it! :)
Ik denk dat het aan onze generaties is om te ontdekken hoe we met deze nieuwe technologieën omgaan. En ik ben lekker op weg, al zeg ik het zelf! :P
Groetjes Maaike
(Beetje late reactie trouwens, want je artikeltje is alweer wat ouder. Maar ja, ik ben een week op vakantie geweest. ZONDER internet.)
echt super leuk artikel. En ik geeft het eerlijk toe dat ik ook aardig verslaafd ben aan mn telefoon en ja het mag iets minder ik doe dat tegenwoordig ook iets minder ik probeer meer optelteken wat er om me heen gebeurt. Het is eerlijk gezegd ook best wel eng hoeveel mensen van hun telefoon niet af kunnen blijven. Ik zit elke dag in de trein ongeveer 20 minuten heen en terug en ik zie elke keer mensen die voor nog geen een minut hun telefoon los laten zo lang ik in de trein zit zijn ze vast geplakt aan hun telefoon.
[…] Media Detox hielden. Als je het leuk vindt om deze artikelen terug te lezen, je vindt hier deel 1, 2, 3 en […]
[…] week schreef ik een blogje over afkicken van mijn smartphone. Ik noemde mijzelf een smartphonejunk en ja, dat is gewoon echt […]
Heel veel herkenningspunten al is het inmiddels eind 2015. Ik heb nog gewoon een Nokia uit het jaar nul zoals mijn 2 kids dat zo liefdevol omschrijven. Dus ik ontloop nog steeds al die dingen mezelf betreffende. Maar wordt wel door 3 van die smartdingen omringt en ze werken zo nu en dan echt meer dan op mijn zenuwen. Tot aan 23.00 uur ligt het ding van mijn 11 jarige dochter te piepen en te doen op de kast in de keuken…. Helaas voor haar gaat om 20.30 uur dat ding uit haar handen zodat ze naar bed kan en kan slapen. Zoon lief en hubbie lief lijken er zo nu en dan ook wel mee getrouwd en ik pest hubbie graag met de melding dat zijn “vriendin” hem weer roept. Nee wat mij betreft hoeft het allemaal niet. Doe mij maar gewoon zo veel mogelijk dagen in de natuur of lekker met een boek op de bank zonder al dat gepiep en gebliep. En dan neem ik al die opmerkingen en verbaasde blikken wel voor lief als ik voor de zoveelste keer aan moet geven dat mijn foon alleen kan bellen, gebeld kan worden of een sms kan versturen :-)
Wat een goed stuk! Ik heb ook heel bewust geen smartphone. Thuis kan in op internet alles doen wat ik wil, maar dan kies ik er bewust voor om achter de pc te gaan zitten. En… I love treinreizen! Vooral omdat je dan zo heerlijk naar buiten kan staren!!
Oef, herkenbaar!
Ik heb allereerst alle meldingen van bv. mailtjes, Facebook en wordfeut UITGEZET en wat een rust geeft dat. Eerder wilde ik bij iedere melding (met elk een eigen melodie natuurlijk ) meteen kijken wat er binnenkwam.
‘S Avonds leggen wij onze telefoons op de kamer naast onze slaapkamer met geluid op stil, ik zeg er wel bij dat wij nog een huistelefoon hebben voor spoedgevallen. Ook log ik uit van facebook en ik mag de volgende ochtend pas weer inloggen na 10 uur, heel af en toe om 9 uur.
Ook zetten wij onze telefoons regelmatig UIT of op de vliegtuigstand om zo ‘vrij’ te zijn van de stralingen, tablet gaat s’ avonds trouwens altijd uit.
Voor 2016 zou ik mijzelf zo graag minder verslaafd willen voelen aan mijn telefoon. Inderdaad met bv. een mobiel vrije zondag! Goed idee :-)
Wie doet ermee hahahaha ???
Heel herkenbaar!! Ik vind mezelf ook wel een beetje verslaafd. Het valt me vaak op vakantie pas op zonder 4g en WiFi hoe fijn het is om daar even los van te komen. En hoeveel tijd je er per dag aan kwijt bent. Laat staan hoeveel invloed het ook soms kan hebben op je humeur of gevoel als je dan weer een vervelend mailtje of berichtje ziet juist op een moment dat je iets leuks wilt gaat doen. Ik ga ook proberen vandaag om het lekker los te laten!