Vrijwilligers bij het Dierenasiel

Anne werkt 1 ochtend (zondagochtend) in de week in het asiel en in die tijd maakt ze twee of drie zalen schoon, geeft ze de katten te eten en knuffelt ze heel wat af met de beestjes. Soms werkt Anne op de quarantaine afdeling, waar dieren in losse hokken zitten, soms laat ze honden uit en soms verzorgt ze de konijnen en cavia’s. Kortom: het begon met katten, maar inmiddels verzorgt Anne ook allerlei andere dieren.

We vroegen Anne wat ze het allerleukste of mooiste vindt aan het vrijwilligerswerk. Ze vertelt:
“Het allerleukste vind ik eigenlijk dat je sommige dieren zó ziet opknappen! Sommige katten zijn ontzettend bang en gehavend maar veranderen elke week iets meer naar lieve knuffelkatjes die klaar zijn voor een nieuw huisje (best moeilijk om ze niet allemaal zelf in huis te nemen trouwens…) Het zou ontzettend fijn zijn als meer mensen vrijwilligerswerk zouden doen, want veel asiels zijn onderbezet en daar zijn vooral de dieren de dupe van. Dus als je een paar uurtjes per week over hebt…!” 

Dit is Merel. 

Merel doet sinds mei 2008 vrijwilligerswerk in het Haags Dierencentrum (eerder in 2002-2003 ook al 2 jaar in het asiel in Leeuwarden.) Waarom Merel dit werk doet? “Ik heb het altijd sneu gevonden dat er dieren in een asiel zitten. Door ze af en toe uit te laten en aandacht te geven, hoopte ik hun saaie dagen in een hok iets op te vrolijken. Gedurende de jaren leer je ook veel over hondengedrag (ik werk namelijk op de hondenafdeling) en merk je dat je als vrijwilliger een belangrijke bijdrage kan leveren aan het socialisatieproces van de dieren. Dat maakt het waard om elke zondag weer vroeg uit bed te komen!” 

Merel mag zelf bepalen hoeveel tijd ze aan het vrijwilligerswerk wil besteden. Als ze iedere dag zou kunnen gaan, dan deed ze dat. Merel’s vaste dag op zondag. Tot een uur of 10 zijn de vrijwilligers bezig met het schoonmaken van de hokken, dan is er een halfuurtje pauze en daarna ga je met de honden lopen. Dit kan je doen tot 5 uur in de middag, maar Merel vertelt dat het zo vermoeiend werk is dat je om een uur of 3 echt kapot bent. Dan heb je al heel wat uurtjes gewandeld!

We vroegen Merel naar bijzondere ervaringen en ze vertelt: “Ik heb door de jaren heen al heel veel honden (misschien wel 30) te logeren gehad. Thuis reageert een hond toch weer totaal anders op mensen, andere dieren en dingen dan in een hok. Zo heb ik bijvoorbeeld ontdekt dat honden zindelijk waren (terwijl ze dat in het asiel niet waren,) dat ze goed alleen kunnen zijn, prima gesocialiseerd zijn en echte knuffelkonten bleken te zijn. Laat ik het allerbelangrijkste niet vergeten: toen ik een jaar in het asiel werkzaam was, heb ik zelf een hond geadopteerd! Zijn naam is Sticky. Zo is hij in het asiel genoemd, omdat hij bij een wietplantage was weggehaald. Contact met de honden geeft me heel veel energie. Iedere zondag kom ik fysiek moe, maar enorm blij en energiek thuis. Als ik op vakantie ben, mis ik het ontzettend!”

Dit is Sandra.

Sandra werkt sinds eind 2009 als vrijwilliger voor Stichting Help de Zwerfkat. Ze is hiermee begonnen omdat ze naast haar vaste kantoorbaan ergens de handen uit de mouwen wilde steken. Haar voorkeur ging uit naar het werken met katten en zo kwam ze, via haar nichtje, terecht bij Stichting Help de Zwerfkat. Dit doet ze inmiddels dus alweer een paar jaar, iedere zaterdagochtend van 9 tot 12.

Sandra vertelt over het werk: “Van 09.00 tot 11.00 uur schoonmaken. Ik maak de Spinnerij schoon. De Spinnerij is een mooie grote ruimte achter in de tuin met stapelbedden en enkele kennels voor eventuele nieuwe of zieke katten. Het werk bestaat o.a. uit bedden verschonen, muren afnemen en de vloer dweilen. Tussendoor wordt er natuurlijk ook even geknuffeld met de katten! Vanaf 11.00 uur gaan we aan de koffie en dat weten de katten ook, want dan komen ze van alle kanten om gezellig aan te schuiven en knuffels te geven en halen. Dat is onze beloning na een paar uur poetsen.”

Stichting Help de Zwerfkat is een beetje een ander verhaal dan een dierenasiel. Sandra legt uit: “Het ‘voordeel” van Help de Zwerfkat is dat het katten zijn die in principe niet geadopteerd (wel financieel natuurlijk!) kunnen worden. Hier heb ik bewust voor gekozen, want ik heb al drie katten en dat is echt het maximum. Allereerst en dat is heel belangrijk…vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend. Er wordt zo mogelijk nog meer op je gerekend als bij een gewone baan, dus je moet je afspraken wel nakomen. Kun je niet iedere week, maar wel om de week, dan is dat vaak geen probleem, als het maar bekend is. Het is ook niet altijd even makkelijk. Soms moet je afscheid nemen van lieve monsters waar je heel erg aan gehecht bent. We houden ons er altijd maar aanvast dat hun laatste maanden, jaren bij Help de Zwerfkat hemel op aarde moet zijn geweest na het zwerven op straat. And last but not least…het is een enorm cliché, maar wel waar…je krijgt er zoveel voor terug! Naast een leuke groep mensen waarmee je eens over andere zaken van gedachten kunt wisselen ook veel liefde van de katten die blij zijn dat je je tijd en aandacht aan hen besteed.”

Dit is Franca. 

Franca werkt sinds mei 2013 als dierenverzorgster (bij de katten) bij het Dieren Beschermings Centrum  in Amersfoort. Dit korten we af naar DBCA. Voordat Franca bij het DBCA terecht kwam, schreef ze vrijwillig voor de website van PIEP! Vandaag, maar ze wilde toch graag iets meer concreet aan de slag. Het liefst zou Franca fulltime met dieren werken, maar helaas, dat laat haar opleiding niet toe. Het verrichten van vrijwilligerswerk is voor Franca de perfecte manier om toch met dieren te werken.

Franca vertelt: “Mijn rooster bij het DBCA ligt vast. Zo werk ik iedere zaterdag en om de week op zondag. In principe van 9.00u tot 13.00u, tenzij er extra hulp nodig is. Dan vind ik het geen probleem om langer te blijven. Binnen de kattenafdeling kom ik overal. Zo verzorg ik zowel kittens, volwassen katten in het asiel, maar ook de pensionkatten die tijdelijk bij ons logeren. Daarnaast spring ik regelmatig bij in de quarantaine, waar de katten/kittens verblijven voordat ze plaatsbaar zijn. Sommigen hiervan zijn ziek als ze binnenkomen, anderen zijn gezond en moeten nog even door de dierenarts nagekeken worden en van weer anderen weten we het niet. Deze ‘zwervers’ worden ook nagekeken door de dierenarts, geënt, eventueel gecastreerd/gesteriliseerd en gemiddeld na twee weken worden ze goedgekeurd voor adoptie. In de quarantaine is het noodzakelijk de hokken te desinfecteren en eventuele medicijnen toe te dienen. Afhankelijk van de gezondheid van de katten hier is knuffelen soms helaas niet mogelijk, ondanks dat deze katten het misschien harder nodig hebben.” 

Klinkt allemaal als behoorlijk serieus werk. Wie denkt dat hij alleen maar katten gaat knuffelen als vrijwilliger in een asiel heeft het duidelijk mis. Toch heeft het werken in een dierenasiel wel degelijk een “romantische” kant.

” Leuke en mooie verhalen heb ik legio. Zo hebben we al succesvol onze FIV-kater Karel weten te plaatsen. Is Marie van een schuw, bang en ontzettend defensief poesje socialer geworden en geplaatst. Heb ik al verschillende bangere poezen en katers uit hun schuilplaats weten te praten waarna het enorme knuffelkonten bleken te zijn. Ook hebben we nu gezelschap van Binky, een flinke zilveren kater die heeft geleerd deuren open te maken, waarna zijn zus Lientje degene is die de ruimte verlaat. Wat daarnaast voor mijzelf het meest is opgevallen is dat ik bang was gehecht te raken. Dat ben ik ook, maar ik ben ook oprecht blij als ze geplaatst worden.”

Franca heeft nog een boodschap voor onze lezers: “Denk alsjeblieft altijd heel goed na voor je aan een dier begint, wat voor dier dan ook. En daarna nog een keer. Het is een verantwoordelijkheid, in het geval van een kat kan dat met geluk 20 jaar zijn. Dat diertje is volledig afhankelijk van jou voor de rest van zijn of haar leven. Als je er dan goed over na hebt gedacht, ga dan eerst langs een asiel, of meerdere. Er zitten daar zoveel dieren die een huis zoeken en dit zijn echt niet alleen probleemgevallen. Het merendeel, in ieder geval bij onze katten, zijn gewoon door een ongelukkige samenloop van omstandigheden bij ons terecht gekomen. Bezoek een asiel, kijk niet alleen naar het uiterlijk, maar ga op zoek naar de klik met het dier. Er is altijd ergens een diertje wat resoneert met jouw persoonlijkheid.” 

Lieve dames. Dankjulliewel voor jullie inzet, harde werk, liefde voor dieren en het willen delen van jullie verhaal. Jullie zijn een fantastisch voorbeeld. We hopen dat jullie nog heel veel lezers kunnen inspireren om ook vrijwilligerswerk te gaan doen! 

Wil je iets zeggen over dit onderwerp? Of misschien wil je iets vragen? Be our guest bij de comments hier beneden!