Review: 29 Geschenken

Dit boek kocht ik met het idee: die neem ik mee op vakantie en dan lees ik hem daar. Hij heeft mijn vakantie niet gered, want ik had hem daarvoor al uit. Oeps! Dat kan maar één ding betekenen. Ik kocht het boek nadat ik zelf een blogpost over dit onderwerp had geschreven. Dat was deze post, over hoe geven je heel rijk kan maken. Ik tipte jullie het boek, terwijl ik het zelf nog niet had gelezen. Gelukkig hoefde ik mijn blogpost achteraf niet aan te passen, want dit boek is inderdaad een grote aanrader.

Het boek is geschreven door en gaat over Cami Walker. Cami is een MS patiënte. Ze is een jonge vrouw in de USA, die de kwaliteit van haar leven achteruit ziet hollen door deze rotziekte. Ze heeft veel pijn, last van heftige angstaanvallen en voelt zich verschrikkelijk. Ook heeft ze niet meer zoveel om handen, terwijl ze vroeger een ontzettend drukke baan had. Kortom: diepe ellende. In het begin van het boek beschrijft ze deze situatie en ik leefde echt met haar mee. Het moet niet niks zijn geweest! Op het moment dat ze in haar diepste dal zit (ze moet naar een soort afkickkliniek in het ziekenhuis, om haar medicijngebruik af te bouwen) en ze het écht niet meer ziet zitten, krijt ze een heel ongewoon advies. Het advies komt van haar voormalige buurvrouw, met wie ze nog steeds bevriend is; een Afrikaanse medicijnvrouw. En nee, Cami hoeft niet in de weer met smeerseltjes en poedertjes. Ze moet in actie komen door 29 dagen lang een geschenk aan iemand te geven. De medicijnvrouw licht toe waarom ze dit moet doen: Cami moet niet zo met zichzelf bezig zijn.

Je begrijpt dat Cami eerst in shock is. Het gaat zó slecht met haar en dan mag ze niet met zichzelf bezig zijn?! Ik kon me deze reactie zo goed voorstellen en ik denk dat ik hetzelfde zou hebben gehad. De medicijnvrouw dringt erop aan om het toch te gaan proberen en dan vooral haar bevindingen bij te gaan houden in en dagboek. Je raadt al hoe het verder gaat: na een tijdje twijfelen besluit Cami het toch te doen. Ze begint zonder enige verwachting, maar is na een paar dagen al helemaal om.

Wat houdt het project in? 29 dagen lang geeft Cami een geschenk aan iemand in haar omgeving. Dit zijn mensen zoals haar arts, haar yogaleraar, een kennis uit het ziekenhuis, haar man, haar familieleden, vrienden, enzovoorts. En wat voor geschenken geeft ze dan zoal weg? Dat varieert enorm. De ene keer is het een paar dollar voor een zwerver, de andere keer een telefoongesprek (tijd) met een vriendin die het nodig heeft of het helpen in het huishouden bij een vriendin die het nog moeilijker heeft dan zij. Op een avond geeft ze haar man cadeau dat hij mag kiezen naar welke film ze gaan in de bioscoop (ze gaan naar een actiefilm, waar ze dus echt niet van houdt) en weer een andere keer geeft ze een mooie schelp aan haar acupuncturist. Het zijn grote en kleine cadeautjes, nooit echt duur en soms zelfs helemaal van geen enkele materiële waarde. Laatst las ik een uitspraak van Cynthia die zei: “Je tijd is het meest kostbare geschenk dat je iemand kan geven.” Ik denk dat ze gelijk heeft.

Maar wat heeft het uitvoeren van dit project nou voor zin? De voordelen voor Cami waren eindeloos. Ten eerste verbeterde haar gezondheid aanzienlijk. Dat had ook te maken met een verandering van medicijnen, maar het was ook vooral haar mindset die Cami enorm vooruit heeft geholpen. Op een gegeven moment komt ze uit haar rolstoel, begint ze met een loopstok en aan het einde van de maand kan ze weer kleine stukjes zonder stok lopen. Zonder hier een ‘wonderbaarlijke genezing’ van te maken: het grootste effect voor Cami is dat ze zich veel dichterbij de mensen om haar heen voelt. Ze voelt weer connectie en heeft veel meer positieve energie. Ze begint weer na te denken over de toekomst, maakt plannen om weer te beginnen met werken (en dat lukt ook, al is het natuurlijk niet meer zoveel als ze vroeger deed,) mediteert weer zoals ze dat vroeger deed en ze volgt weer yogalessen. Ze is mobieler en flexibeler, maar ook weer veel meer onder de mensen. Ze is niet meer zo bezig met alle ellende uit het verleden, maar bouwt nu aan een toekomst met de mensen om haar heen.

Wow. Ik was diep onder de indruk. Want nog even los van het feit dat Cami een wel heel bijzondere ontwikkeling heeft doorgemaakt denk ik dat dit project voor iedereen zijn vruchten af zou kunnen werpen. Niet alleen maar met jezelf bezig zijn, maar juist eens nadenken over wat een ander nodig heeft… dat moét gewoon goed voor je zijn. De vorige keer dat ik hier eens iets over schreef kwamen er reacties van mensen die zeiden: “ik ben teleurgesteld geraakt in het verleden, dus ik kijk tegenwoordig wel drie keer uit voordat ik iets geef aan of doe voor een ander.” Het is erg jammer als je zó teleurgesteld bent geraakt dat je er zo over denkt. Toch denk ik dat het nooit te laat is om het een tweede kans te geven. Het betekent namelijk ook niet dat je jezelf helemaal moet wegcijferen. Aan anderen denken hoeft niet te betekenen dat je slecht voor jezelf moet zorgen!

In het boek worden ook wat ‘regels’ beschreven. Zo is het de bedoeling dat je geeft zonder iets terug te verwachten (dit is voor veel mensen een struikelblok, omdat het voor teleurstellingen kan zorgen) en je moet ook kunnen ontvangen. Sterker nog: je kan pas een ‘goede’ gever zijn, als je ook goed kan ontvangen. Die dingen moeten in evenwicht zijn. Kan jij een compliment aannemen? Kan jij dankjewel zeggen voor een cadeautje zonder dat je denkt: “shit, nu heb ik niks voor haar?” Misschien is het dat nog wel moeilijker dan 29 keer een geschenk geven. En dat is juist de uitdaging!

Op mij heeft het boek een diepe indruk gemaakt. Terwijl ik las over de geschenken die Cami aan mensen in haar omgeving gaf dacht ik na over wat ik zou kunnen doen. Zou ik 29 dagen iets weg kunnen geven? En welk effect zou dat op mij hebben? Ik zou het best wel spannend vinden om er aan te beginnen, maar misschien ga ik het toch maar eens doen. Ik weet nog niet of ik dat ga bijhouden in het dagboek achterin het boek, want ik ken mezelf: ik vergeet dat. Misschien gaat het er mij ook niet per se om dat het 29 dagen lang moet gebeuren, maar is het gewoon een wake-up call voor mij. Want hoewel ik van mening ben dat ik al best heel regelmatig tijd vrij maak voor mensen en probeer anderen blij te maken met spulletjes en dingen die ze goed kunnen gebruiken, is het volgens mij vooral het er bewust bij stil staan wat het zo bijzonder maakt.

29 Geschenken kost €16,95 en is onder andere bij bol.com te koop.

Wie van jullie is er nog meer geïnteresseerd in dit onderwerp? Wie heeft het boek gelezen en wie zou dat willen gaan doen? Ik lees het graag bij de comments hieronder!