Persoonlijke update: Doe wat je leuk vindt!

971fc92235e401342085ba7d6bdca196

Het is tijd voor een persoonlijke update. Het heeft misschien weinig te maken met groen-doen, maar het is toch ‘part of my life’ momenteel. Het is namelijk zo: de afgelopen zes tot negen maanden ben ik druk bezig geweest. Voornamelijk met De Groene Meisjes en met mezelf. Dat klinkt misschien wat egoïstisch, maar soms heb je dat nodig. Herken je dat? Soms voel je opeens dat er een moment komt om aan jezelf te werken, maar ook om even aan jezelf te denken. Bij mij kwam het voornamelijk doordat ik ontevreden was over mijn werk. Ik werkte op een ontzettend leuke school, met leuke leerlingen en leuke collega’s. Niks mis mee, zou je denken. Toch voelde ik dat ik niet echt op de goede plek zat. Om een lang verhaal wat korter en begrijpelijker te maken, zal ik hieronder even uiteen zetten hoe mijn afgelopen jaren eruit zagen:

Ik werkte op een mbo-school in Hoofddorp. Hier ben ik gestart als docent toen ik 20 jaar oud was. Jup, dat is jong. In het begin had ik studenten die ouder waren dan ik. Overigens, dat heb ik nog steeds wel eens, maar niet meer zo vaak als toen. Ik moest oudergesprekken voeren met ouders die mijn ouders hadden kunnen zijn. Zit je dan, met je 20 jaar, iemand van in de vijftig te vertellen wat goed is voor zijn of haar kind. Lastig. Toch heb ik me altijd goed staande gehouden, kreeg ik vaak complimenten van ouders omdat ik me met mijn 20 jaar toch zo volwassen op kon stellen en noemden de studenten me trouw ‘juf Merel.’ Ook de mensen die ouder waren dan ik. Een paar jaar en heel wat taken verder (ik greep altijd alles aan, want: goed voor je CV!) kwam ik tot de conclusie: wow, ik ben 26 en ik heb nog nooit iets anders gedaan. Terwijl mijn leeftijdsgenoten en vrienden nog bezig waren met het afronden van hun studie, had ik er al zoveel jaar werkervaring op zitten. Op één plek. Deze gedachte benauwde me.

Lees verder Persoonlijke update: Doe wat je leuk vindt!

Keuzestress

Een vriend van mij zegt wel eens tegen me: “Merel, als ik met jou gepraat heb weet ik altijd weer helemaal wat ik wil en welke kant ik op moet.” Dat klinkt voor mij nogal gek in mijn oren, aangezien ik zelf soms helemaal niet weet wat ik wil en welke kant ik op moet. Het punt is: ik heb altijd gedacht dat ik geen enkele moeite had met kiezen. Waar anderen lang kunnen twijfelen over welke koffie ze zullen bestellen, sta ik al met mijn latte in mijn hand. Ik kan me oprecht verbazen over hoe mensen twijfelen over het aanschaffen van apparaten; ik kies snel en op gevoel. Ik koop er gewoon één. Snel kiezen heeft voordelen. Ik ben namelijk nogal ongeduldig en ik kan ook gewoon slecht tegen wachten en twijfelen. Maar, snel kiezen heeft ook nadelen. Het komt namelijk meer dan eens voor dat ik achteraf toch ga twijfelen over of ik wel de goede keuze heb gemaakt. Klinkt dit bekend? Dan ben jij waarschijnlijk ook een vrij impulsief type, net als ik. Je hebt misschien de term ‘keuzestress’ wel eens voorbij horen komen. Keuzestress kan optreden op momenten dat je (belangrijke) beslissingen moet gaan maken, maar door de bomen het bos niet meer ziet. Dat wordt beinvloed door alles wat er in de media op ons afkomt, reclame, meningen van andere mensen en vaak ook een veel te groot aanbod, waardoor het veel te complex wordt om alle opties nog in overweging te nemen. Ik heb dus niet zo zeer last van keuzestress vooraf, bij mij komt de ‘stress’ vaak na het maken van een beslissing opzetten. En dan word ik onzeker. Hmm, dus toch wel een vorm van keuzestress. Lees verder Keuzestress