Toen ik vorige week in mijn eentje in Barcelona zat, stond ik mezelf toe om de meldingen van mijn smartphone weer ‘even’ aan te zetten. Dit deed ik omdat ik dacht: straks mis ik iets belangrijks (ernstigs) en daarbij komt, ik ben al alleen en af en toe even een berichtje lezen is dan toch wel gezellig. Ik heb zo nu en dan wat heen en weer geappt met vrienden en ik plaatste een aantal foto’s op Instagram, maar daar bleef het ook wel bij. Ik was natuurlijk ook afhankelijk van wifi, wat betekende dat ik toch al niet de hele dag online kon zijn. Maar misschien kan je wel raden wat er gebeurde toen ik eenmaal thuis was? Of wat er eigenlijk níet gebeurde? Ik vergat de meldingen weer uit te zetten. Twee dagen lang. En dat resulteerde toch weer in een hoop ouderwets geping, geflits en geknipper.
Ook merkte ik dat ik weer meer behoefte had om mijn telefoon te pakken op verloren momenten. Zeker omdat ik me een beetje zielig voelde, omdat ik als souvenir uit Barcelona een blessure aan mijn voet had meegenomen… ik wilde gewoon een beetje lief zijn voor mezelf. Ik had natuurlijk een chocoladereep kunnen eten, maar dat deed ik (gelukkig) niet. Ik vond een beetje afleiding in het scrollen door foto’s op Instagram en reageren op iedere tweet die er binnenkwam. Werd ik er blijer van? Mwah. Maar het leidt inderdaad wel af en dat is soms ook wel eens prettig. Toch moest ik mezelf tot de orde roepen, want: er wachtte nog een half boek dat gelezen ‘moest’ worden en de Happinez was ook nog niet uit.
En daarom stond ik op zondagochtend om half negen op en nam ik meteen een douche.Helemaal fris en fruitig nam ik plaats op mijn balkon, met een fles water en een stuk watermeloen. En die Happinez die nog niet uit was. Ik heb er van half 9 tot 10 uur gezeten, wat gelezen en wat naar de vogeltjes (ja, zelfs in de Amsterdamse achtertuin!) geluisterd. Wat een heerlijk begin van mijn werkdag. De zondag was namelijk onze Groene Meisjes werkdag. Ik schreef een aantal artikelen, we maakten foto’s, Jamie beantwoorde een berg emails en we bedachten en maakten twee recepten. Tegen de tijd dat het drie uur ’s middags was dacht ik: wow, ik heb echt veel energie vandaag. Ik werkte flink door, maar voelde me heel ontspannen. Zou dat dan toch door dat rustige begin op het balkon gekomen zijn?
Donderdagmiddag, bij een temperatuur van zo’n 25 graden, zat ik heerlijk met een juice en een tijdschrift (Women’s Health) op een Spaans terras te lezen. Ik las een artikel over het minderen met social media. Dit kan gewoon geen toeval zijn. Dit moét betekenen dat er momenteel heel veel meer mensen bezig zijn met het minderen en social media detoxen. En inderdaad, dat vertelde het artikel ook. Dat er heel veel mensen zijn die er schoon genoeg van hebben dat de druk van het ‘erbij moeten horen’ en het ‘van je moeten laten horen’ zo hoog op kan lopen. Wat hebben we onszelf aangedaan met al deze sociale verplichtingen? Ik citeer even wat stukjes uit het artikel:
“23 procent van de Japanse studenten kampt met serieuze slaapproblemen door hun internetverslaving.” (en nu denk je misschien: ja, maar dat is Japan. Reken maar dat dit ook in Nederland en België speelt.)
“FOMO wordt het genoemd, Fear of Missing Out. Ofwel, de angst om iets te missen wat nóg leuker, interessanter of spannender is dan dat we op dat moment aan het doen zijn. Dat gevoel van gejaagdheid wordt flink aangewakkerd doordat we de hele dag op Facebook en Twitter zitten te koekeloeren naar het bruisende bestaan van anderen, waarnaast ons eigen bestaan uiteraard magertjes afsteekt.”
Dat laatste citaat raakte me echt. Het is gewoon waar. Hoe vaak heb ik wel niet op zondagochtend naar foto’s van bruisende zaterdagavonden van vrienden zitten kijken en dacht ik: “ik moet volgende week ook maar weer eens uitgaan.” Een volstrekt belachelijke gedachte, ik weet het, maar ik ben ook maar een mens. Ik durf te verwedden dat heel veel mensen hier wel eens last van hebben, hoe tevreden we misschien in 99% van de gevallen ook met ons eigen leven zijn. Een medium als Facebook kan echt killing zijn voor mensen die (een beetje) ontevreden zijn over hun leven. En trouwens, nog een ander punt – maar minstens net zo ernstig – je kan op Facebook 300 vrienden hebben en je nog steeds ontzettend eenzaam voelen. Want aan wie heb je nou eigenlijk écht iets? Verdrietig eigenlijk.
De meldingen op mijn smartphone staan weer uit. Mijn persoonlijke Facebook gebruik ik bijna niet op dit moment. Voor de Groene Meisjes Facebookpagina hebben we gezette tijden afgesproken om berichten te plaatsen, om te voorkomen dat je de hele dag door denkt: oh, moet ik dit niet even delen? Na een enorme overvloed van Barcelona foto’s plaats ik nu weer ‘braaf ‘ hooguit één foto per dag en ook dat bevalt me goed.
En voor dit komende weekend (en dat gaat NU in) hebben we onszelf een spannende uitdaging opgelegd: een weekend zonder social media. Dat betekent dat er wel ingeplande berichten op het blog zullen verschijnen, maar geen updates in de social media. We gaan het gewoon eens proberen.
Hoe gaat het bij jullie? Ik vind het iedere keer weer geweldig om jullie herkenbare reacties te lezen. We zitten met veel mensen in hetzelfde schuitje, heb ik het idee. Ook zijn er mensen die reageren met: “ik begrijp hier helemaal niks van.” Dan denk ik: 1) wees blij en 2) ach, jij hebt vast weer andere ‘problemen.’ Elke gek zijn gebrek.
Veel liefs, geniet van jullie weekend en … tot daarna!
Goed idee. Oh wacht. Dit lees je dan niet. ;)
Ik heb vorige periode voor school een onderzoekje gedaan naar social media, en daar kwam ook uit dat mensen bang zijn om dingen te missen. ‘Nog even snel op Facebook kijken’ wat dan eindigt in urenlang op social media rondhangen. Een meisje zei ook dat ze soms uren met haar huiswerk bezig is en van die tijd vaak maar 10 minuten per uur écht met huiswerk bezig is. Best shocking. Ik ben zelf al iets aan het minderen met social media maar merk dat het toch moeilijk blijft.
Een kritische noot: Ik maak zelf geen gebruik van sociale media (ben bang dat ik er te veel tijd aan kwijt ben en dat ik er te veel waarde aan ga hechten (‘waarom liket niemand mijn bericht?!’)) en vind het dan ook erg jammer dat de producten die jullie weggegeven vaak alleen gewonnen kunnen worden door het bericht te delen op een social-mediakanaal! Ik begrijp het idee erachter (reclame voor het product), maar vind het wel spijtig.
Hi Linda,
Ik begrijp wat je bedoelt. Maar zoals je zelf ook aangeeft: dat heeft inderdaad te maken met hoe interessant het is voor een bedrijf om een winactie met ons te organiseren. Overigens, we laten het niet áltijd via social media lopen. Winacties met boeken lopen bijvoorbeeld vaak via de site. We hopen dat je dit kan begrijpen!
Mensen vergelijken door Facebook etc. inderdaad de ‘behind the scenes’, bloopers en ‘outtakes’ van hun eigen leven met ’the best of’, zeg maar de ‘Oscarwinnaars’ van anderen en menen dan dat die anderen een veel bruisender bestaan moeten hebben dan zij. Dat anderen er altijd moeiteloos stylish uitzien, nooit moe zijn of een kater hebben, die voettocht door de Himalaya met 2 vingers in hun neus maakten etc. Ik heb trouwens meegemaakt dat ik vond dat een vriendin zo’n bere-interessant leven had, terwijl zij dat van mij dacht en zichzelf maar saai vond – door de foto’s die we beiden op Facebook zetten :-)
Op social media rondhangen en denken dat iedereen het leuker heeft dan jij, is trouwens een gegarandeerde zelfvervullende profetie. Want de tijd die je op Facebook etc. rondhing in Fear Of Missing Out, had ook doorgebracht kunnen worden met iets daadwerkelijk DOEN (of niksen in de zon, da’s ook iets ‘doen’ :-)).
Een paar maanden geleden heb ik mijn Facebookprofiel definitief de nek omgedraaid. Dat bevalt prima, niet alleen omdat het verwijderen van deze stoorzender rust en focus oplevert – ik kan me nu ook niet meer verbeelden dat ik weet wat er in mensen hun leven speelt omdat ik wel eens een post of foto van ze in mijn tijdlijn voorbij zie komen. Ik vind het een verbetering :-)
ik heb maanden geleden mijn facebook weggedaan, bevalt me nog steeds prima. ik kon me er indd ook eenzaam door voelen, en het is confronterend foto’s met (zogenaamd)perfecte gezinnetjes te zien, terwijl je zelf alleen bent..
ik heb besloten mijn smartphone weg te doen, zodra mijn abbo is afgelopen (in de winter ergens), dan doe ik ook wifi weg, ik heb een laptop en zal die gewoon via een kabel aansluiten met internet. en heb een old skool gsm.
alleen whatsapp weet ik nog niet hoe ik op ga lossen… ik zit in een groepsapp met mijn vriendinnen (die ik niet zo vaak zie), die check ik elke avond even, dat is toch wel leuk.. misschien iemand tips?
Heel herkenbaar! Ik dacht er toevallig deze week nog over na. Ik werk veel achter de computer en zit dan eigenlijk de hele dag op facebook. Dat wordt dan echt afleiding voor me en ik vraag me af wat er zou gebeuren als ik gewoon besluit een hele dag facebook en instagram te negeren. Ik moet dit weekend het hele weekend typen aan een artikel. Misschien moet ik het maar eens uitproberen :)
En? hoe is het gegaan? ;)
Probeer de gulden middenweg te vinden! Altijd goed. Zo heb ik “maar” 57 vrienden op facebook en die hebben gelukkig niet iedere dag iets te melden. Ik heb geen twitter en geen instagram, maar ik blog wel dagelijks. Ik kan soms een hele dag niet op mijn telefoon kijken, want het geluid staat altijd uit. Ik heb nog een vaste huistelefoon en de mensen die me dierbaar zijn weten me op dat nummer altijd te vinden als er iets ernstigs aan de hand mocht zijn. Easy going.
Bericht van gisteren en vandaag is erg herkenbaar. Goed om te lezen moet ik zeggen, het zet mij ook weer eens aan het denken. Fijn weekend! :-)
Telefoonvrije uren zijn mij niet onbekend. Ik zal wel overgevoelig zijn voor verslavingen want ik weet zeker dat ik beschik over de social-media-verslaving. Ik word nerveus als ik niet weet wat er zich afspeelt op FB of IG en dat gaat me toch wat ver! Als m’n telefoon binnen handbereik ligt dan gaat het fout en blijf ik staren naar dat stomme schermpje, wat overigens ook voor m’n laptop geldt, eenmaal aan het surfen dan kom ik de ene na de andere geweldige site/blog tegen en kan ik niet meer stoppen. Dus heb ik voor mezelf echt limits ingesteld. Uurtje per dag mag ik op m’n laptop een artikeltje tikken of even surfen. En m’n mobiel; die probeer ik zoveel mogelijk uit m’n buurt te houden. En ook neem ik m’n geliefde Samsung niet meer mee naar bed. Want social media is leuk maar het ECHTE leven is nog veel leuker!!
Fijn weekend! Liefs, Miranda
Nu ik er nog eens over nadenk: de een leest ’s ochtends een krantje, ik bekijk Instagram terwijl ik het nieuws op de radio beluister. Komt op hetzelfde neer toch :)
Zo is het ook hoor :) Instagram heeft op mij een ontspannende en inspirerende werking, om een voorbeeld te noemen. Maar mijn prive-FB heeft dat onderhand niet meer. Daar lees ik zoveel onzin… Dan lees ik liever een boek :)
ken je de app selfcontrol? dat is een app voor op je computer waarbij je kan opgeven welke sites je wilt blokken en voor hoelang.
een soort kinderslot voor volwassenen. Ik vind het heel fijn als ik veel deadlines heb, of even wil minderen met social media
Goede tip Roelien, dankjewel!
[…] Ik noemde hem hierboven al even, onze vriend en vijand: de telefoon. We hebben hier vorig jaar veel aandacht aan besteed, toen wij een zogeheten Social Media Detox hielden. Als je het leuk vindt om deze artikelen terug te lezen, je vindt hier deel 1, 2, 3 en 4. […]