Op Facebook vroeg ik jullie om tips voor goede documentaires over duurzaamheid in de breedste zin van het woord. Denk: voeding, milieu, besparen of fairtrade. Ik kreeg een heleboel leuke tips en één daarvan was om de documentaire ‘No Impact Man,’ bij het gelijknamige boek én blog, te gaan kijken. (dankjewel Anne-Miep!) Het is een documentaire uit 2009, maar het onderwerp is volkomen tijdloos. Ik had de titel al vaker voorbij horen komen, maar ik had nog nooit de moeite genomen om er naar te gaan kijken. Tot vandaag. Ik ben er eens goed voor gaan zitten en ik heb anderhalf uur lang gedacht: wow. En trouwens, dat denk ik nu nog steeds en ik denk dat de documentaire voorlopig wel in mijn hoofd zal blijven zitten.
Waar gaat de documentaire over? Het gaat over een man, Colin, die met zijn vrouw (Michelle) en dochtertje (Isabella,) in New York woont. Colin besluit, samen met zijn gezin, een behoorlijk heftig project aan te gaan. Ze gaan een jaar lang een ‘no impact life’ leiden. Dat betekent dat ze zo min mogelijk belastend voor het milieu willen zijn. Daar komt ontzettend veel bij kijken. Er wordt een jaar lang alleen met trein, fiets of step gereisd. Er wordt geen afval gecreëerd (dat betekent dat er een compostbak in huis komt,) er wordt alleen lokaal gegeten, de babydochter krijgt alleen nog organic stoffen luiers om, er worden geen take-away koffies meer gedronken, iedereen neemt de trap in plaats van de lift en de televisie gaat de deur uit. En dit zijn nog maar een paar voorbeelden, want de lijst van veranderingen voor dit gezin is eindeloos.
Bekijk hierboven alvast de trailer voordat je verder leest. Als je het YouTube filmpje niet kan zien, klik hier.
Toen ik van tevoren wat achtergrondinfo over de documentaire las, dacht ik: dit gaat wel een béétje te ver. Ik zag meteen een stoffige, sobere familie voor me. Heel ongezellig, in zo’n kaal huis zonder spullen. Totdat ik de documentaire ging kijken en zag dat het een jonge familie, in een appartement middenin Manhattan bleek te zijn. In het weekend wandelt het gezin gezellig naar de farmersmarket en er wordt heerlijk vegetarisch gekookt. Dit alles gaat met een flinke dosis vrolijkheid, maar soms ook frustraties. Want het is helemaal niet makkelijk om no-impact te leven, zo blijkt. Michelle loopt in het begin enorm tegen haar Starbucks-cravings aan en irriteert zich kapot aan dingen als: de was op de hand doen, geen televisie kunnen kijken en geen koelkast hebben. Logisch ook! Het gezin is een comfortabel en vrij luxe leven gewend en gaat nu echt voor een jaar terug naar de basis. Wat leuk is om te zien, is dat het gezin steeds handiger wordt en steeds vindingrijker. Ze proberen van alles uit en geven alles een eerlijke kans. Zo bouwen ze zelf een koelkast, zoals ze dat in bepaalde Afrikaanse landen ook doen, maar dit blijkt geen succes. Ze zijn ook bereid om het eerlijk toe te geven als dingen niet werken. Kortom: het is een zoektocht en dat gaat niet altijd zonder slag of stoot.
Terwijl het No Impact Project loopt, wordt het gezin gevolgd door camera’s. Ondertussen blogt Colin regelmatig over de belevenissen en ontdekkingen van het gezin en binnen no-time is de familie wereldwijd in het nieuws te zien. Ongeveer iedere krant, blog en tijdschrift schrijft over het gezin. En niet altijd even mild. Veel mensen vinden Colin en zijn vrouw aanstellers, overdrijvers, ze vinden het zielig voor hun dochter, ze maken zich ‘zorgen’ en hebben vooral heel veel commentaar. Het lijkt wel alsof deze mensen zich heel erg aangesproken voelen op hun eigen lifestyle en hun eigen frustraties op het gezin willen botvieren. In veel mindere mate hebben wij als veggies daar ook wel mee te maken gehad en het zal velen van jullie vast ook niet onbekend voorkomen. Het blijft een gekke behoefte van mensen, om altijd maar commentaar te willen hebben op de lifestyle van een ander. Laat elkaar toch lekker!
Wat ik fantastisch vond om te zien, is dat het contrast met het ‘gewone’ leven in de stad zo enorm duidelijk werd. OVERAL is plastic, wat tegelijkertijd betekent dat er overal afval is, overal is junkfood, er zijn ogenschijnlijk meer auto’s dan mensen en kinderen hebben geen idee meer waar eten, drinken, bloemen en planten vandaan komen. Trouwens, veel volwassenen weten dat inmiddels ook niet meer. Het is geweldig om te zien hoe Colin en Michelle een band opbouwen met lokale boeren die op de biologische markt staan. Toch best bijzonder, in zo’n grote stad waar mensen elkaar volgens mij nog maar amper kennen. Ook gaat Colin mee met allerlei vrijwilligersprojecten. Helpen in een moestuin (geweldig om te zien hoe Isabella helemaal wild wordt van bloemetjes en vuurvliegen,) helpen bij een afvalverwerkingsbedrijf, een kijkje nemen op een biologische boerderij buiten de stad (zo ongeveer de eerste keer dat Isabella kalfjes te zien krijgt,)…superinteressant! Aan het einde van de documentaire zegt Colin ook dat als je één ding zou moeten doen of kiezen om duurzaam in het leven te staan, dat het dan zou zijn om vrijwilligerswerk te doen bij plaatselijke, duurzame instellingen. Ik geloof meteen dat vrijwilligerswerk een eye-opener zou kunnen zijn waardoor je toch anders over dingen gaat nadenken en misschien ook wel in actie komt.
Zouden wij kunnen leven als de No Impact Man? Nou, nee. En de familie geeft ook toe dat ze blij zijn dat ze na een jaar zichzelf weer bepaalde luxes kunnen veroorloven. Al behouden ze ook een heel aantal nieuwe gewoontes, dat is mooi om te horen. Maar het valt niet altijd mee, dat is mij wel duidelijk geworden. Toch heeft de documentaire ons ontzettend aan het denken gezet. Er is zoveel wat groener kan! Ik laat de documentaire nog goed op me inwerken en ga dan een lijst maken van dingen die ik wil ‘vergroenen.’ Ik denk dat deze lijst wel eens langer zou kunnen worden dan ik nu kan inschatten. Het eerste waarmee ik ga beginnen, is een week lang zo min mogelijk afval creëren. Hierover wil ik ook gaan bloggen, zodat jullie op de hoogte blijven. Ben heel benieuwd hoe dit gaat werken!
Je hoort het, de documentaire heeft heel veel indruk op mij gemaakt en ik denk dat hij jullie ook enorm kan inspireren. Ik kan het je dus alleen maar aanraden om te gaan kijken en dan hoor ik heel graag wat jullie ervan vonden! (en als je hem al gezien hebt, dan kan je natuurlijk meteen melden wat je ervan vond :))
Je kan de documentaire via deze link bekijken. Veel kijkplezier!
Ja, het is echt een geweldige, hilarische docu! Erg inspirerend! Ik heb een keer No Impact Man laten zien tijdens The Footprint Challenge (initiatief om mensen bewust te maken van hun ecologische voetafdruk en ze uit te dagen deze in 40 dagen te verkleinen). De docu werd enthousiast ontvangen door het publiek. Echt een aanrader!
Oh leuk zeg! Het is inderdaad ook gewoon echt heel grappig af en toe. En die strijd tussen Colin en Michelle, maar dat ze het uiteindelijk toch wel eens worden. Heel interessant!
Ah dit klinkt echt heel erg leuk! Indrukwekkend!
Wauw wat interessant. Ik ga de docu zeker kijken.
zeker doen! Je gaat echt weer eens nadenken over dingen die je eigenlijk heel snel weer ‘vergeet’ als je er niet bewust mee bezig bent.
Wij hadden eerst het boek gelezen en pas daarna de docu gezien. Heel erg inspirerend! Wat ik zo mooi aan het boek vond is dat het nog iets meer uitleg gaf aan het waarom. (met feiten waar je je een voorstelling bij kunt maken bijv) Wij hebben sindsdien wel weer een paar stappen extra gedaan. Mijn persoonlijke advies aan iemand die nog beginnen moet is alleen wel: doe het stap voor stap, en niet in 1 keer. Want de kans dat je het vol gaat houden is veel groter als je het de tijd geeft een gewoonte te laten worden en valt het je minder zwaar. En als het goed is wil je na elke stap toch weer op zoek naar ” NOG beter”.
Daar ben ik het ook helemaal mee eens! Het is makkelijker in gradaties stapjes terug te nemen (of vooruit in dit geval!) dan in een keer alles te veranderen. In het boek lees je ook dat hij het stap voor stap neemt en dat Michelle echt niet altijd blij is met zijn nieuwe experimenten of stappen. Ook heel grappig hoe hij vertelt in zijn boek over dingen die niet goed gaan. Hij is heel eerlijk in het boek over hun thuissituatie en hoe ze het samen als gezin op/aanpakken.
Wat leuk dat jullie hier over schrijven! Ik vind No Impact Man ook helemaal te gek. Ik raad jullie ook heel erg aan om het boek te lezen! En… klap op de vuurpijl…!!! Er bestaat ook een No Impact Week in Nederland: op een leuke manier een week lang, met zo weinig mogelijk impact op het milieu te leven. Kijk maar even op: http://noimpactweeknl.wordpress.com/about/ Normaal gesproken begint de week nu (a.s. zondag) maar dit jaar zal hij in het najaar gehouden worden. Enorm leuk om eens mee te doen hoor! Ik schreef er eerder hier over: (link verwijderd) Doen jullie ook mee aankomende herfst? Dat zou echt heel leuk zijn, dan kan ik jullie belevenissen lezen :) Ik heb het nog niet voor elkaar gekregen om hem helemaal af te maken (persoonlijke redenen) maar ik ben vastberaden om de week tot een goed einde te brengen dit jaar!
Ook over No Impact Man als inspiratiebron heb ik eens geschreven (link verwijderd) maar zoals ik al zei: Ik kan het boek ook aanraden. Dit omdat je een beter beeld bij de docu krijgt (ik heb ook eerst de docu gezien hoor). Ik zou ook niet kunnen leven als No Impact Man, maar ik probeer het iedere dag een beetje beter te doen. Ik erger me bijvoorbeeld ook groen en geel aan individueel verpakte dingen, ik denk dat jullie dat na deze documentaire ook wel krijgen ;) Ineens zie je hoeveel nutteloze energie er gestoken word in verpakkingen om verpakkingen. In onze gemeente word je tegenwoordig afgerekend op hoe vaak je jouw restafval aan de straat zet en gelukkig kunnen wij concluderen dat wij hem heel weinig aan de straat hoeven te zetten omdat we proberen te hergebruiken of vooral GFT afval hebben. Ik geloof vast, dat het afval-gedeelte je best goed af zal gaan. Go for it!~
XOXO
Klinkt leuk, die No Impact Week! Duurt dus nog wel even, tot de herfst. Maar zeker het onthouden waard!
Ik begrijp dat ik het boek ook moet lezen. Heeft iemand het toevallig tweedehands voor me?
Vreemd genoeg las ik net nog een bericht dat wij Brabanders ons afval te enthousiast scheiden en de Brabantse gemeentes daardoor een miljoenenboete kunnen verwachten. Raaar…
Desalniettemin, heel inspirerend. Zo zie je maar dat alles mogelijk is, als je maar bereid bent om dingen anders te bezien.
Hmm, dat is inderdaad een vreemd bericht! Misschien hadden ze niet verwacht dat zóveel mensen afval zouden gaan scheiden en zijn er hoge kosten/subsidies aan verbonden? Ik zou wíllen dat er hier in Amsterdam zoveel afval gescheiden zou worden!
Wat een leuk artikel! Ik heb de documentaire ook gezien naar aanleiding van jullie vraag op Facebook en hij heeft een even grote indruk op mij gemaakt! Zij voerden het door tot in het extreme maar ik heb er zoveel kleine dingen uitgehaald die iedereen zonder veel moeite kan toepassen op hun dagelijks leven :D Ik ga dat zeker doen in ieder geval. Goede tip om even een lijstje te maken, dat ga ik ook doen.
Een aanrader, en een heel leuk artikel dat net zo enthousiast geschreven is als ik over de docu ben!
Precies, die kleine dingetjes zijn het. Eigenlijk zijn dat vaak ook heel gemakkelijk te realiseren dingen, maar je moet er wel even bij stilstaan. Leuk dat het voor jou ook zo’n eye-opener was!
Groen, groener, groenst is ook een leuk boek! Gaat over een blogster die elke dag haar leven groener maakt en waar zij zoal tegen aanloopt :) ik heb het boek met veel plezier gelezen. Zet je aan het denken. Wellicht ook iets voor de groene meisjes? ;)
Klinkt leuk!!
Fijn dat je het een leuke docu vond! Ik ga ook morgen de docu maar even kijken. Heb tot nu toe alleen nog maar het boek gelezen :)
Ik ben sinds het lezen van het boek ook weer bewuster bezig. Zoals hele ladingen linnen tasjes meeslepen naar de markt en supermarkt om die hoeveelheid plastic zakjes te vermijden.
Het boek wat Elske aangeeft is ook heel leuk! Via dat boek was ik aan No Impact Man gekomen.
Als in kneuterige toevoeging… AM ben ik ;)
wauw, klinkt echt heel erg interessant! het lijkt me ook onmogelijk om dat zo streng vol te houden in deze wereld, maar alle beetjes helpen! snel maar eens kijken voor wat inspiratie :)
xo, cheyenne
Die ga ik bekijken! Ben benieuwd wat ik er bewust en onbewust van ga overnemen ;) liefs
Gave documentaire en boek! Voor nog meer inspiratie kan ik jullie het blog en boek van Béa Johnson genaamd Zero Waste Home aanraden! Zij woont met haar familie in de hippe San Francisco Bay area en veroorzaakt maar een liter restafval per jáár! Op YouTube zijn er ook wat filmpjes te zien van haar huis. Absoluut niet geitenwollensokkerig! De Living-Like-Laret stukjes van het blog millepagine zetten me ook altijd aan tot denken net als die van übergroene Green Evelien :-)
[…] http://www.degroenemeisjes.nl/docu-impact-man […]
[…] jaar was de documentaire No Impact Man (klik voor review) ook zeker zo’n steun in de rug en ik denk nog regelmatig terug aan de […]