Lieve lezers,
Het is een tijdje stil geweest op mijn blog. Sorry daarvoor. Het komt gedeeltelijk doordat ik ik Kathmandu was, waar toegang tot internet beperkt was – en ik niet op mijn blog kon komen. Ik heb daardoor een ruime week mijn blog niet aangeraakt, voor het eerst in vijf jaar. Dat voelde niet goed en ik miste het, maar ik had ergens ook wel even heel erg nodig. Dat is het andere gedeelte van waarom ik eventjes niet online was.
In Nepal heb ik veel geschreven (lekker ouderwets, in mijn notitieboek,) en die gedachten ga ik allemaal nog met jullie delen. Ik begin met een verhaal dat niet per se over Nepal gaat, maar wel over mij en mijn huidige situatie. Ik wilde het graag aan jullie kwijt. Dankjewel voor het lezen en geniet van je weekend!
Ik kom tot zo ontzettend veel inzichten hier in Nepal. Het is een combinatie van het land en de cultuur, de gesprekken met mijn gastgezin en het feit dat ik eindelijk eens letterlijk de tijd heb om na te denken. Ik moét hier wel rustig aan doen, want ik ga mee in het ritme van mijn gastgezin. En dat ritme is kalm. Dat is een ritme van thuis eten, met elkaar, een paar keer per dag. Tussendoor even slapen en niet te veel activiteiten op een dag. Het staat volkomen haaks op mijn eigen leventje in Nederland. Ik ben praktisch nooit thuis, ik begin ’s ochtends al met een koffie buiten de deur en ik ben altijd maar onderweg. Ik heb twintig activiteiten per dag, ik spreek duizend mensen per dag en van ’s middags even slapen heb ik nog nooit gehoord.
Het breekt me op. Ik ben altijd overal, met al mijn tienduizend gedachten tegelijk. Ik kom niet meer toe aan de mensen en dingen die me dierbaar zijn en ik denk dat dat een slecht teken is. Ik heb hier bijvoorbeeld twee boeken uitgelezen. Ik heb eindelijk weer eens tijd gevonden om naar podcasts te luisteren. Ik heb sowieso tijd gevonden om op bed te liggen met een muziekje aan, gewoon eens luisteren naar de nieuwe Spotify weekly playlist. En dan niet als muzikaal behang, maar echt zoals je vroeger een cd luisterde, van het begin tot het einde. Ik ben het verleerd om één ding tegelijkertijd te doen, merk ik. Ik word er enorm onrustig van en als ik onrustig ben, ben ik geen leuk mens. Ik zit mezelf er ook mee in de weg, niet eens alleen anderen. Het liefst zonder ik me dan af, zodat niemand last van me heeft en ik last heb van niemand.
Mijn leven is de laatste tijd totaal ongestructureerd geweest. Ik heb geen ritme. Het is heel fijn om alles zelf te kunnen bepalen en kiezen, maar ergens mis ik ook een bepaalde guidline in life. Ik zie hier maar weer eens te meer in dat het blogwereldje waarin ik, of ik het wil of niet, verkeer, maar om een paar dingen draait. En laten we eerlijk zijn, natuurlijk is een van die dingen geld verdienen. Ook ik verdien mijn geld met bloggen en daar ben ik blij mee en trots op. Er zijn niet heel veel mensen die dat voor elkaar krijgen en daarbij komt, het is te gek om te doen. Het is alleen wel goed om heel goed in perspectief te blijven plaatsen: is dit nou allemaal nodig? Natuurlijk, geld verdienen is nodig. Je moet ergens van leven. Maar waar ligt een grens? Werk je jezelf helemaal overhoop, omdat de kansen je worden aangeboden (en omdat je er leuk mee kunt verdienen,) of is genoeg ook een keertje genoeg?
Ik heb nooit rijk willen worden. Toen ik op de docentenopleiding zat, jaren geleden, werd me dat ook heel goed duidelijk gemaakt. ‘Als je rijk wilt worden, word dan zeker geen docent.’ Het is waar. Als docent verdien je een prima modaal salaris, maar het zal nooit de jackpot worden. Als blogger kun je wel degelijk de jackpot verdienen. Als je maar wilt. Als je maar bereid bent om heel erg hard te werken. Ik heb die ambitie nooit gehad, omdat ik toen ik nog docent was altijd al zei: ik wil gewoon genoeg verdienen om comfortabel te leven. Jouw idee van comfortabel kan natuurlijk anders zijn dan dat van mij, maar je snapt mijn punt. Het gaat niet om potten goud aan het einde van de regenboog – ik wil graag nú doen wat ik leuk vind en met het geld dat ik daarmee verdien, een comfortabel leventje leiden. Ik wil niet bezig zijn met hoe het allemaal nog beter en meer kan, want daarmee verlies ik een heleboel kostbare energie die ik graag aan andere dingen besteed. Zoals bijvoorbeeld aan mijn eigen gezondheid.
Ik verwaarloos mijn gezondheid sowieso vrij gemakkelijk. Dan eet en slaap ik amper, beweeg ik te weinig en kom ik te weinig buiten in de zon en frisse lucht. Ik bouw geen tijd in voor ontspanning en ren altijd maar door. Dat betekent vervolgens dat ik geen energie heb om tijd en aandacht te geven aan de mensen die dat verdienen. Zoals bijvoorbeeld mijn ouders en mijn broer, maar ook mijn dierbare vrienden en andere geliefden. Dat voelt niet goed. Maar om voor een ander te kunnen zorgen, moeten we echt eerst goed voor onszelf zorgen. Cliché much, maar wel zo waar.
Ik vraag me deze week wel honderd keer af: waar gaat het nu eigenlijk om in het leven? Ik denk: eerst komt gezondheid (en dus energie,) en dan komt de liefde. Voor jezelf en voor anderen. En die twee ingrediënten bij elkaar maken geluk. Carriere en geld verdienen, en dat geld vervolgens uitgeven aan allerlei toffe dingen, dat komt echt pas op een verdere plaats. Maar om daarnaar te kunnen leven, moet je soms heel bewust aanpassingen in je lifestyle aanbrengen. Dat geldt voor mij in ieder geval wel.
Concreet gezien betekent dat, dat ik een normaal werkritme wil. Ik huur een prachtige werkplek, maar ik heb er nog maar een paar keer gezeten, omdat ik nooit in de buurt was de afgelopen weken. Ik wil die plek echt gebruiken waar hij voor is. Om er te zitten en te schrijven. Om productief te zijn en lijstjes af te werken. Om het gezellig te hebben met mijn ‘collega’s’ daar.
Ik wil niet meer ’s avonds werken. En ook niet in het weekend. Vorige week zaterdag was ik met vrienden op stap. Het begon met een lunch en eindigde in drankjes, uiteindelijk waren we pas om 1 uur ’s nachts thuis. Terwijl ik eigenlijk na de lunch al naar huis wilde/moest, omdat ik werk te doen had. Zoals altijd. Ik heb altijd werk te doen. Mijn vrienden lieten me niet gaan en stonden erop dat ik mee ging tot het einde. Het was de beste zaterdag in tijden. En de dag erna heb ik ook maar al mijn werk gecanceld omdat ja, ik zat nu eenmaal toch lekker in die flow. Wat voelde dat goed. Het is ook eigenlijk best frappant dat iemand die haar eigen werkschema kan bepalen, want zo flexibel ben ik, het toch voor elkaar krijgt om een zaterdag vol werk te moeten plannen. Dan doe je ergens iets niet helemaal goed, volgens mij. Daar wil ik wel iets mee.
Over het algemeen genomen wil ik ook wat minder werken. Ik wil meer dingen uitbesteden en niet meer alle campagnes aannemen. Dat betekent dubbel minder verdienen, want: minder werk aannemen en ander werk uitbesteden, waar ik mensen voor moet betalen. Maar so be it. Als ik daar tijd en rust voor terugkrijg, dan heel graag. Ik wil voorlopig ook thuis zijn. Even niet niet op reis. Geen vluchtige dingen als voor 5 dagen naar Thailand (ja echt, dat werd me gevraagd.) Sowieso gewoon even nergens heen, tenzij ik opeens zin krijg om een vakantie te boeken. Maar nee, laat ik eerst maar eens genieten van mijn huisje in Rotterdam – wat nog steeds hartstikke nieuw voor me is – en misschien ook wat dingen afronden daar. Lampen ophangen, enzo.
Ik wil graag wat tijd voor normale dingen. Voor wandelingen over het strand of door het bos. Voor koken voor vrienden of familie. Voor een logeerweekend met mijn broertje. Voor naar de film gaan met mijn Cinevillepas. Voor naar concertjes gaan en boeken lezen. Misschien weer eens naar het theater? Voor wandelen door de stad, gewoon zonder eigenlijk daar een reden voor te hebben. Zeg maar gewoon wat ik vroeger altijd deed, voordat ik in deze gekke lifestyle terechtkwam. Dat heeft allemaal te maken met vaker nee zeggen en duidelijker communiceren naar mijn omgeving dat ik de komende tijd echt een beetje gas terug ga nemen.
Ik had heel erg heimwee toen ik hier aankwam, maar dat is gelukkig over nu. Ik heb besloten dat ik de komende dagen volop ga genieten van wat ik hier allemaal zie en meemaak, maar ook van het feit dat ik eindelijk tijd heb om dutjes te doen, stukken te schrijven en boeken te lezen. Ik had niet gedacht dat deze trip me dit zou brengen, maar dat gebeurde toch en daar ben ik enorm dankbaar voor. Thuis aangekomen ga ik hard aan de slag om te bewerkstelligen dat ik eerst voor gezondheid en liefde kan zorgen. Het geluk zal dan vast snel volgen.
Wat mooi en inspirerend om te lezen! Het klinkt allemaal zo bekend, ik maak me hier vaak ook schuldig aan. Als student met weinig contacturen kan ik ook alles zelf plannen, maar het loopt bijna nooit zoals ik hoop, omdat ik ook duizend andere dingen wil doen. Ik denk best vaak na over wat ik belangrijk vind, maar breng het gek genoeg niet vaak in de praktijk. Daar moet ik echt verandering in brengen :) Nog heel fijne dagen gewenst en ik ga het hier in Nederland ook fijn maken!
Het viel mij inderdaad op dat er steeds minder artikelen op je blog kwamen. Wat fijn dat je nu deze inzichten hebt gekregen. Het leven moet wel leuk blijven en niet alleen maar om werken draaien. Zorg goed voor jezelf. De rest komt! Liefs!
Wat Nepal al niet met je doet. ;-) Relax and enjoy. Heel herkenbaar wat je schrijft…
Prachtig en inspirerend stuk! Ik heb het mijn vriend laten lezen. Hij is zzp’er en wekt van ’s ochtends vroeg tot ’s avondslaat, minstens 6 dagen per week. Te gek voor worden eigenlijk. Ontstressen is zo belangrijk voor een creatieve geest. Ik werk zelf 4 dagen per week in het onderwijs. Meer wil ik niet. Dan draaf ik mezelf voorbij, slaap slecht en heb contant een gejaagd gevoel. Worden uiteindelijk mijn leerlingen ook niet gelukkiger van :-)
Wauw, je hebt zo zo zó gelijk! Ik ga hier ook overnadenken, want het werk loopt over. Waar is de pauzeknop? Wanneet stopt het eens? Thanks voor het delen van je inzichten en aangezien het weekend is: happy weekend (zonder al teveel klussen)!
wooow Merel!
weet je dat je nu al met andere energie schrijft?! echt, dat straalt tussen de regels door!
geniet nog daar en safe trip home voor later!
Marike
Dankjewel :) Dat is goed om te horen.
Moooi! Enjoy!
Wat een ontzettend mooi stukje weer Merel <3
Qua inhoud, zeker, maar ik moet erbij zeggen: je bent een van de beste schrijvers die ik ken. Als ik dit lees word ik daar helemaal rustig en gelukkig van.
<3 veel liefde voor jou. Binnenkort samen naar het stiltecafé?
Wat mooi en fijn dat je tijd hebt om alles wat je dierbaar is de juiste prioriteit te geven. Ik vroeg me af of je wel eens aan mindfulness meditation gedacht hebt, het is onwijs fijn om dat eens te proberen. :)
Mooi. Terugkomen van een vakantie of reis vind ik altijd het goede moment om even gas terug te nemen. Even weer ‘aarden’ (al klinkt dat nog zo zweverig, weet even geen ander woord) in een wereld die vertrouwd maar toch gekkig anders voelt en de tijd nemen om je indrukken en vooral inzichten van elders een plekje te geven en in te passen in je leven. Zo te lezen heb jij daar goed de tijd voor genomen. En mocht je ontdekken dat je de wereld weer aan het voorbij hollen bent (de praktijk is altijd weerbarstig), ga dan nog even lekker op je bed liggen en droom weg over Nepal. Dan lukt het je vast!
Mooi, Merel. :) Ik hoop dat je de tijd gaat nemen om te ontdekken hoe je alles het beste een plek gaat geven. Veel succes!
Wat ontzettend mooi geschreven, Merel! Neem je tijd en volg je hart.
Mooi om te lezen dat je tot dit inzicht bent gekomen. Ik geloof in de 3 R’s: Rust, Regelmaat, Reinheid. Als je die 3 R’s beheerst, kom je een heel eind!
En wat bedoel je met ‘reinheid’? :)
Af en toe een douche nemen ;-)
Wauw Merel, dit vind ik zo knap van je. Vanuit jezelf en je eigen gevoel ben je nu heel mindfull een stapje terug aan het doen. Ik vind het heel inspirerend om te lezen. Gun je de liefde en rust die je zoekt, je blijft een groen meisje, ook met minder berichtjes op de blog. Succes! Xx
Wat een mooi stuk!! Ik ga over een week naar Sri Lanka en denk dat ik daar ook eens even flink kan gaan nadenken. Ik doe zelf ook 100 dingen tegelijk en neem ook geen tijd om NIKS te doen. Ik ben altijd bezig en wil zoveel mogelijk uit mijn dag halen. Maar ook ik beweeg te weinig en zit soms dagen achter mijn PC. Ik kan me dus wel vinden in je verhaal, super goed geschreven!
Heb een heel mooie tijd in Sri Lanka Marielle! geniet ervan.
Zo herkenbaar allemaal. Ik ben ook net terug uit Nepal. Drie weken lang geleefd tussen de locals. Zo mooi, zo ontroerend en of je wil of niet het doet wat met je. Heimwee ken ik nog steeds. Ik ga terug. Dat weet ik zeker en ondertussen probeer ik iets van het gevoel vast te houden in mijn leven in Nederland.
Mooi :) Ik ga ook zeker terug. Niet nu-nu, maar wel een keer. Ik vond het er ook prachtig.
Wat een mooi stuk Merel! Heel herkenbaar vooral. Wat mij heel erg heeft geholpen in het nemen van rust en het uitbesteden van taken is de gedachte dat ik hierdoor uiteindelijk ook beter functioneer. Ik merk dat ik, nu ik mijn grenzen beter aangeef en meer tijd voor mezelf neem, ik ook meer rust en overzicht in mijn werk heb en dit merken de mensen met wie ik werk ook. Kwaliteit boven kwantiteit!
Het is heel goed dat je zo af en toe “in gesprek gaat met jezelf”. Kies voor jezelf en rustig aan. Dikke knuff!
Je hebt helemaal gelijk!
Mooi geschreven. Ik hoop dat je snel een balans vindt.
Voor als je meer tijd hebt om te lezen: dit boek beveel ik je van harte aan: http://www.unieboekspectrum.nl/boek/9789000350537/The-wander-Society—Nederlandse-editie/
dankjewel voor de tip en wat lief dat je er bij zegt “als je meer tijd hebt om te lezen.” Dat voelt als rekening met mijn situatie houden en dat waardeer ik. Dankjewel.
Wat een prachtig stuk en zo waar! Ik geef je helemaal gelijk. Even alles weer bij langs gaan en beseffen dat het anders moet (of juist goed is) is zo belangrijk. Heel veel liefs!
Het geluk zit in je, ook tijdens de drukke dagen, ook tijdens de rustige dagen.
Geluk komt niet maar is er al altijd. Geluk is net als het leven onverwachts en vol wendingen. Een leven zonder treurnis is geen geluk X
Ik ben erg benieuwd naar je verhalen over Nepal
Mooi artikel, Merel. Ik wens jou het vinden van een balans toe :) En geniet van Nepal!
Woow zo’n inspirerende blogpost! Maar je verandert wel vaak van gedachten… een paar weken geleden verscheen nog eentje waarin je zei hoe zalig het was om zelfstandige te zijn, omdat je geen vaste werktijden hebt en evengoed je werk uit kan stellen tot ’s avonds. Maar ik ben toch zooooo blij dat je weer eens iets postte! Dit bericht is zalig om te lezen!
Wel een vraagje.. Sponser je reclame van hello-fresh? Ik krijg er hierboven reclame van… Dat is toch een heel commercieel en vervuilend bedrijf en helemaal niet vegan?
Nee hoor, ik verander niet van gedachten. Ik leer. Dat heet leven :)
Heel erg mooi en open geschreven! Ik vind het echt lef tonen om je zo kwetsbaar op te zetten, maar zo sterk over te komen. Je toont echt karakter. En het is inderdaad waar dat je eerst voor jezelf moet zorgen, maar ik denk dat dat soms moeilijk blijft. Bewust zijn is het halve werk! Geniet van je huisje in Rdam. Liefs Silvia
Ik hoop echt dat je het voor elkaar krijgt om op een fijne, voor jou comfortabele manier weer grip te krijgen op die dingen die inderdaad echt belangrijk zijn. Daar wordt alles nog leuker, fijner en mooier van. Veel liefs <3
Zo mooi, en het doet me zo veel. Ik ben altijd zo makkelijk jaloers op mensen… zoals jij, eigenlijk, die zo’n flitsend snel leven hebben, van de ene toffe hotspot naar de andere gaan, met een succesvol online leven enzo. Aan de ene kant denk ik dan; ik wil ook zoiets, ik wil het ook constant druk hebben en toffe projecten hebben. Maar diep van binnen weet ik dat ik niet een persoon ben die dat aan kan. Misschien is het wel voor niemand echt gezond, maar ik ben het type dat écht veel tijd in haar eentje nodig heeft. Dat heel erg kan genieten van een volledig album luisteren – ook al doe ik dat nu eigenlijk ook nog maar nauwelijks.
Maar stiekem is dat het toekomstbeeld waar ik het meest gelukkig van word: gewoon die “normale dingen” doen zoals wandelingen maken in het bos, uitgebreid koken, weet ik veel. Lezen dat dat de dingen zijn waar jij nu meer behoefte aan hebt, en beseffen dat de relaties met andere mensen en gezondheid inderdaad eigenlijk het allerbelangrijkst zijn in dit leven, is even heel fijn. Dankjewel daarvoor, en ik hoop dat het jou lukt je leven wat rustiger te leven en meer geluk te ervaren! En vertel ons maar hoe je dat lukt, want ik denk dat heel veel mensen daar misschien wel van kunnen leren ook!
Oh, wees alsjeblieft niet jaloers op mijn ‘flitsende van hotspot naar hotspot leven,” Sonja. Er is helemaal niks om jaloers op te zijn.
Prachtig artikel Merel, prachtig! Ik hoop dat je jezelf weer helemaal gaat terugvinden in Nepal, veel geniet van de kleine dingen en inderdaad, gezondheid en liefde even op de eerste plaats leert zetten. Het is voor mij een enorme troost dat je schrijft dat ‘meer en beter’ en de ‘jackpot’ echt niet op een gewone wijze te behalen zijn. Ik voel mezelf altijd een beetje beperkt door mijn gematigde energie en chronische pijn en heb het gevoel dat ik de ‘grote bloggers’ om die redenen niet bij kan benen, terwijl ik toch zo keihard mijn best doe. Maar zo zie je, ook zonder die beperkingen blijft het geen ideale leefstijl. Niet voor jou en wellicht ook niet voor mij. De vraag wat nou belangrijk is, speelt dan ook al lange tijd door mijn hoofd, ik vroeg het me tijdens mijn opleiding al vaak af, maar ook nu en tijdens het bloggen nog steeds. Want je hebt helemaal gelijk, echt belangrijk zijn gezondheid en liefde en daarmee de dierbare dingen. Ik ben heel benieuwd naar je volgende artikelen Merel!
Als je een keertje theatertips wilt… stuur maar een mailtje.
Succes met unwinden en langzamer leven! Ben benieuwd naar je verdere verhalen uit Nepal :)
Je mooiste artikelen zijn de eerlijkste. Veel succes en sterkte, jij komt er wel!
Ik vind het prachtig om te zien hoe de levensstijl in Nepal jou zo aan het denken heeft gezet, net als dat het mij afgelopen jaar deed. Hopelijk lukt het je om dit te verwerken tot een fijnere levensstijl en misschien wel een nieuw hoofdstuk :)
Wat een fijne en mooie blog om te lezen! Heel herkenbaar en heel goed dat je hier nu bewust mee bezig bent! xx
Thanks Jessica. En heel leuk je gisteren gesproken te hebben :)
Super mooi Merel! Je hele gedachten gang is eigenlijk altijd al positief geweest, dat leest iedereen deze blog al langer volgt. Maar om er nu werkelijk ook écht werk van te maken om meer rust te plannen zodat je op langer termijn veel gelukkiger en gezonder wordt….. daar kan iedereen een voorbeeld aan nemen! You go girlllllll
Dankjewel, dat is lief. Ik doe mijn best :)
Toen ik las dat je in Kathmandu was wilde ik nog vragen om tips maar vergeten.. Nu zit ik bij Nanda en hoorde dat jij hier ook gewoon geslapen hebt, zo grappig! Niet dat je me kent, maar vond het zelf toch wel erg toevallig! Bijzonder land he?!
Oh wat geweldig dt je bij Nanda bent! Heel veel liefs voor de familie! <3
Heel fijn geschreven, en heel herkenbaar. Ik heb een paar jaar in het buitenland gewoond, ben nu weer terug in Nederland en beland gelijk weer in de rat race, met een continu gejaagd gevoel. Zo zonde want uiteindelijk draait het daar niet om. En het is zo zonde dat we in Nederland zoveel luxe en veiligheid hebben en daar zo toch niet van kunnen genieten.
Ik vind het heel mooi hoe jij in staat bent om de lessen die je zelf leert, op zo’n manier weet te verwoorden dat het voor iedereen weer een eye-eopener is.
Misschien (als je weer ruimte en rust hebt in je hoofd) kun je al deze stukken bundelen tot een boek over hoe je rust kunt zoeken in een gejaagde wereld, een soort ”lessen om eenvoudig te leven”, en alle worstelingen die daarmee gepaard gaan – ik denk dat het heel mooi zou kunnen zijn!
[…] ik een tijdje geleden net terugkwam uit Nepal, schreef ik in de blogpost ‘Eerst gezondheid en de liefde, dan de rest,‘ dat ik op reis tot de conclusie was gekomen dat het geen kwaad zou kunnen om eens wat […]