foto: Danique van Kesteren // 88forever.nl
Ik zie mezelf nog staan bij de snackbar. Al van jongs af aan had ik een hang naar de kaassoufflé en kon de frikandel speciaal mij gestolen worden. Dat maakte dat ik dacht: zie je, ik hou veel meer van kaas dan van vlees en dus kan ik best wel vegetariër worden. Ik moet ook hebben gedacht: “desnoods eet ik de rest van mijn leven alleen nog maar kaassoufflés.” Op dat moment realiseerde ik me nog niet eens dat er ook vlees in huzarensalade zat. Of gelatine in drop en chocolademousse. Ik realiseerde me amper dat kip-kerrie salade daadwerkelijk kip bevatte. Immers; het leek niet eens op kip. Ik had geen idee dat het leven van een vegetariër over meer dan kaassoufflés alleen zou gaan.
Wat ik destijds al helemaal niet wist, is dat er zich heel veel dingen in mijn hoofd zouden gaan opstapelen. Dat ik actief zou moeten gaan nadenken over dierenleed. Of over of zuivel en kaas nog wel zouden ‘kunnen.’ (zeg maar dag tegen die soufflés) Of over wat ik eigenlijk van dierproeven vond. Ik had niet kunnen bedenken dat ik me zorgen zou gaan maken over het milieu. Biologisch? Lokaal? Fairtrade? Ik had geen idee dat ik dagelijks voor allerlei ingewikkelde keuzes zou komen te staan. En misschien is dat maar goed ook, want ik weet niet of ik er anders destijds aan had durven beginnen. Het leven van een groen meisje, of een groene jongen, kan behoorlijk gecompliceerd zijn.
Zoals dat voor veel mensen denk ik het geval is, gaat voor mij op: als ik eenmaal weet hoe iets zit, dan kan ik het ook niet meer niet zien. Als ik eenmaal weet dat een bepaald kledingmerk kinderarbeid gedoogd, dan kan ik in zo’n winkel onmogelijk lekker rustig rondlopen. Toen ik leerde hoe ongelooflijk oneerlijk de hele cacao-industrie in elkaar stak, kon ik het niet meer over mijn hart verkrijgen om niet-fairtrade chocolade te kopen. Ik ontdekte dat bakkers hun brood bruin kleuren met koffiedik, dus bruin brood werd een desillusie. Niet-biologische appels smaken tegenwoordig naar gif en tomaten naar water. Leer wilde ik niet meer dragen en een bosje bloemen in huis neerzetten werd ook al iets waarover ik moest nadenken. Het is allemaal nogal wat. En dan hebben we het nog niet eens over het moeten nadenken over gezondheid, in shape blijven, niet teveel suiker eten en: wel of geen gluten/superfoods/cafeïne/alcohol… de lijst gaat door.
Ik zal niet ontkennen dat ik er soms doodmoe van word. En niet omdat ik vind dat ik beperkt word – of mezelf beperk, maar puur omdat ik het nadenken over al deze onderwerpen best ingewikkeld kan vinden. Want: fairtrade betekent niet automatisch biologisch. En veganistisch betekent niet automatisch gezond. Vintage betekent niet per se zonder leer. En als ik alleen maar lokaal wil eten, moet ik dan echt de hele winter door op appels, peren en kool? Ik ben niet het type om op een houtje te bijten en ik hecht veel waarde aan comfort. Maar wil je het echt goed en groen doen, dan kan je er soms niet omheen dat je dingen moet laten. Niet mijn sterkste kant. En daarbij komt dat ik soms gewoon last krijg van keuzestress. Er is zoveel om rekening mee te houden.
Wanneer je je eenmaal verdiept in de ‘groene wereld’ en je achter dingen komt, dan is het vrij lastig om die dingen nog te negeren. Ik merk aan mezelf dat ik dan graag allerlei dingen aan mijn (koop-)gedrag wil veranderen, maar dat het soms best lastig kan zijn om hier ook echt in door te zetten. Zo weet ik sinds een tijdje meer over de oneerlijke kant van de kledingindustrie (uitbuiting van vrouwen en kinderen, gebruik maken van giftige stoffen, erbarmelijke toestanden in lagelonenlanden) en ik wil daar gewoon gewoon geen aandeel aan leveren. Maar ik loop tegen dilemma’s aan. Ten eerste: ik kan niet alles tweedehands kopen. Bepaalde basics lukken niet zo en ik heb bijvoorbeeld nog nooit een goede broek kunnen vinden. Daarbij komt dat ik geen auto meer heb en niet meer bij de kringloopwinkel kom, dus ik moet al heel toevallig ergens tegenaan lopen. Eerlijke merken hebben niet altijd iets in mijn maat of naar mijn smaak en dat heeft ervoor gezorgd dat ik toch weer wat vaker in de Kalverstraat te vinden was. En daar baal ik van, want ik weet dat ik het graag anders wil. Waarom doe je dat dan niet? Gemakzucht? Soms gewoon even helemaal klaar zijn met altijd maar moeten nadenken over wat wel en niet kan? Ook gewoon eens met de mainstream mee kunnen gaan? Ik weet het niet. En toch zit het me niet lekker. En dan overdenk ik alles weer eens even en maak ik plannen. Zo heb ik nu nieuwe winterschoenen en een winterjas nodig. Ik was alweer een jas bij Monki aan het passen. Tachtig euro en ik weet niet eens waar hij is gemaakt. Die tachtig euro ga ik meenemen naar een mooie vintagewinkel, volgende week. Ik moet het op zijn minst eerst een kans geven, voordat ik toch weer voor een nieuw exemplaar ga. En wat betreft die schoenen? Ik heb een oud paar laarzen naar de schoenmaker gebracht, voor een nieuwe rits en nieuwe hakken. Eerst maar eens kijken of ik daar mee vooruit kan.
Zo kan ik ook worstelen met eten. Dan heb ik weer eens een opleving en moet alles superhealthy. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat veel biologisch(e) groenten en fruit kopen toch wel heel prijzig uitpakt. En al die bananen die ik nodig heb om een softserve mee te maken, die komen ook niet uit Brabant. Ga je weer met je idealen.
Wanneer ik mijn frustraties over dit soort dingen uitspreek, krijg ik vaak als antwoord: “je doet al zoveel, maak je daar nou niet druk om.” Dat is natuurlijk heel aardig bedoeld, maar het is toch te gemakkelijk gedacht. Ik vind helemaal niet dat ik ‘zoveel’ doe. Als ik mezelf vergelijk met Jamie, a.k.a. het andere Groene Meisje, dan ben ik nog maar een beginner. Jamie kan oprecht zitten met vragen als: ga ik deze dertig euro besteden aan biologische boodschappen, of gun ik mezelf een cadeautje? Of: hoeveel helpt datgene dat ik doe nou echt? Blijft het geen druppel op de gloeiende plaat? Als Jamie groen is, dan ben ik mintgroen.
Maar die principes, die heb ik niet voor niks. Dan moet ik er ook iets mee doen. En soms voel ik me heel zeker van mijn zaak en op andere momenten vind ik alles heel ingewikkeld. Dan laat ik alles eventjes een paar dagen rusten en probeer ik niet de hele tijd zo bovenop mijn idealen te zitten. Een paar dagen later kan het zomaar zijn dat een antwoord op een ingewikkelde vraag opeens komt bovendrijven. En zo niet? Dan blijft denk ik toch het eeuwenoude advies “bij twijfel niet doen” van toepassing.
Ben ik de enige die haar eigen gedachtenspinsels af en toe niet meer snapt? Of die tegen haar eigen idealen opbotst, als die toch iets minder makkelijk na te leven blijken te zijn dan verwacht? Hoe ga jij met dit soort dilemma’s om? Ik lees het graag bij de comments.
* Disclaimer, just to be sure: nu niet denken dat ik stiekem gewoon aan de kipnuggets zit als ik het allemaal even niet meer weet.
Goed stuk, vind vooral dit heel treffend: fairtrade betekent niet automatisch biologisch. En veganistisch betekent niet automatisch gezond. Vintage betekent niet per se zonder leer. En als ik alleen maar lokaal wil eten, moet ik dan echt de hele winter door op appels, peren en kool?
Ik denk dat het beste is om je er bij neer te leggen dat het gewoon soms niet anders kan. Je mag al heel trots zijn op alle dingen waar je je tot nu toe bewust voor hebt ingezet. Als er iemand is die een hoop karmapoints heeft verdiend dan ben jij het wel! Elk stukje vlees dat je laat staan, elke vintage aankoop en elk pak biologische koffie is al een overwinning op zich. Dus als jij die winterjas nou echt mooi vindt, en hij is nog lekker warm ook, dan mag dat echt wel een keer. Het is niet alsof je hem na één seizoen dragen alweer wegdoet toch?
Dankjewel voor je leuke reactie Stephanie :) Ik begrijp je helemaal. Waar het voor mij vooral in zit is de vraag: waarom laat ik op een gegeven moment weer los dat ik graag mijn kleding vintage koop, en sta ik toch weer met een jas in mijn handen die ik eigenlijk helemaal niet wil kopen? Zoals iemand die op dieet is en heel erg graag wil afvallen, toch weer met die tompouce in haar winkelmandje rondloopt. Je vervalt zo gemakkelijk weer in oude patronen en dat irriteert me, aan mezelf. Snap je? :)
Wat mooi om te lezen deze ambitie! Zelf loop ik tegen precies datzelfde aan. Toch, en hierbij zijn veel kanttekeningen te plaatsen, denk ik dat er een rol voor de overheid ligt voor mijn/onze zwakke momenten. Waarom kunnen we überhaupt kiezen tussen bananen van uitgebuite boeren en van Brabantse biologische boeren? Dat zwakke moment zou weggenomen moeten worden. Het is veel gevraagd van mensen om altijd sterk te zijn en strenge regelgeving voorkomt dat mensen vervallen. In de H&M zou er mijns inziens geen conscious collectie moeten zijn, maar gewoon een collectie waarin we kiezen uit allemaal verschillende producten die eerlijk vervaardigd zijn. Dat bewuste deel van die conscious collectie moet liggen bij beleidsmakers, overheid, justitie en de top van H&M. Zodat wij een op het eerste gezicht prachtige jas niet hoeven te laten liggen, vanwege vermeende kinderarbeid.
Tot die tijd mogen we volgens mij heel trots zijn als we het grootste deel van ons leven wél de juiste keuze (denken te) maken.
Dit is echt net wat ik nodig had, al die dingen die je noemt in het artikel daar loop ik ook al een paar dagen mee rond. Pfff het blijft moeilijk, ook deels doordat er mensen zijn die constant proberen je te verbeteren en je hypocriet noemen. Terwijl de betreffende persoon helemaal niets doet aan dierenwelzijn, milieu of fairtrade. Ze vinden altijd wel iets. Dank je wel!
Merel, wat een goed stuk! Ik vind het zo knap dat je ze (in mijn ogen) felgroen bent, daar mag je met recht trots op zijn. En ondanks dat je het al zo goed doet kan ik me voorstellen dat het lastig is. Als ik ergens voor ga ik wil ik het ook goed / perfect doen en niet ’terugvallen’.
De keuzestress is inderdaad moeilijk. De huidige maatschappij bestaat alleen maar uit keuzes, daar wordt een mens toch gek van? 10 verschillende soorten pindakaas en in de schappen liggen minsten 8 verschillende soorten toiletpapier.
En bakkers die hun brood bruin maken met koffiedik? Echt!?!
Die keuzestress is echt insane. Ik heb echt geen idee hoe mensen die niet vegan eten bijvoorbeeld een Albert Heijn XL handelen. Ik ben zo blij dat ik in supermarkten hele schappen kan overslaan ;)
Wat betreft dat bruine brood: jup, echt waar. Vooral bij supermarktbrood gebeurt het veel. En als je erop gaat letten, dan proef je het. Wanneer bruin brood bitterig smaakt, kan je er bijna wel vanuit gaan dat het met koffiedik is gekleurd. Stom he?
Lieve Merel,
Ik weet niet hoe je het doet, maar elke keer weet je weer een blog online te plaatsen die precies raakt waar ik op dit moment mee worstel. Knap!
Zeer herkenbare dilemma’s. Ik wil graag elke keer de goede keuze maken (of een goede keuze, soms zijn er meerdere goede opties naar mijn mening), maar als student met bijbehorend budget kan ik het me gewoonweg niet altijd permitteren. Of vind ik een nieuw topje uiteindelijk toch belangrijker dan de mensen die de dupe zijn van mijn keuze. En sta ik dus weer met nieuwe sokken en onderbroeken bij de kassa die weetikwaar geproduceerd zijn, waarschijnlijk onder verschrikkelijke omstandigheden.
Sinds ik bewuster leef wat betreft mijn consumeer-gedrag zijn er zoveel meer situaties waarbij ik geconfronteerd word met mijn eigen geweten, ook al maak ik vaker wel dan niet een goede keus (denk ik).
Ik probeer me zoveel mogelijk van reclames en massaconsumptie te ontdoen omdat ik merk dat ik daardoor “false needs” creëer bij mezelf. Er is (helaas) niemand die je daar de schuld van kunt geven, het zit zo in ons huidige sociaal-economische systeem, en je kunt je er nooit helemaal van ontdoen. Tenzij ik in een hutje op de hei ga wonen, wat ik wel serieus overweeg voor een tijdje moet ik zeggen.
Anyways, dit voegt verder niet zo heel veel toe aan jouw stuk. Ik wilde je alleen even laten weten dat je zeker niet de enige bent die met dit soort gedachtenspinsels te maken heeft!
Dank voor je reactie Esmee. Je reactie voegt wel degelijk iets toe, vind ik! die false needs, die herken ik zo erg. Op alle gebieden, overigens. Je weet het zo goed, verstandelijk gezien, allemaal, maar om het toe te passen zoals je het je in je hoofd had, dat blijkt dan iedere keer toch weer wat lastiger te zijn dan gedacht. Dat hutje op de hei is zo’n gek idee nog niet. Maar een keer wil je ook weer terug naar ‘de echte wereld,’ en dan begint de keuzestress weer van voren af aan. Soms zou je bijna denken: wist ik het allemaal maar niet. Dan kon ik gewoon alles kopen, eten, doen, laten… zonder me er schuldig over te hoeven voelen.
Erg herkenbaar. Ik eet vegetarisch en ik wil zo proberen te leven dat ik voor anderen (of dat nou mens, dier of milieu is) zo min mogelijk lijden creëer. Dat is best lastig in onze huidige maatschappij vind ik. Ik zou bijvoorbeeld ook graag meer verantwoorde kleding kopen, maar er is zelden iets te vinden in mijn maat. En zo zijn er wel meer dingen.
Dat IS ook gewoon heel lastig, dat ligt zeker niet aan jou. (mocht je dat denken ;)) Ik vind kleding een heel lastig punt. Misschien wel het moeilijkste op dit moment. Maar ik geloof toch dat er manieren zijn om verantwoorde/bewuste keuzes te maken, dus ik vind dan dat ik er op z’n minst mee door moet gaan om het te proberen.
Wauw, wat een interessant stuk. Een ware eye opener.
Ik probeer zoveel mogelijk groenten zelf te kweken, maar soms word ik gedwongen naar de winkel te gaan. Je proeft zoveel verschil, echt abnormaal!
Dat kledinggebeuren.. ik denk er ook over na.. Die kinderarbeid.. Maar dan denk ik.. als ze niet in de kleding werken… dan is er nog wel de prostitutie… en is de kinderarbeid dan niet de minste van die twee kwaden… en uiteraard zie ik liever fairtrade maar weet ik niet of ik dat kan stoppen door geen kinderarbeidspul meer te kopen…en is het soms ook niet aan de prijs duidelijk of iets kinderarbeid is of niet.. (er zijn zaken war ik niet koop omdat het er zo goedkoop is dat je wel heel naïef moet zijn o te denken dat het oké is…) ..
aan de andere kant.. de wereldwinkels… zitten bijna allemaal op A locatie.. maar zijn niet volledig fairtrade.. want de winkels worden gerund door vrijwilligers.. als ik als ondernemer fairtrade in Nederland wil doen op a locatie moet ook het personeel nog betaald.. en moet ik dus duurder zijn dan de wereldwinkel.. is ook niet oké…Dus daar koop ik ook niet….Hersenspinels.. je kunt er gek van worden en ja, soms denk ik wel eens weet je wat.. stop er mee, ga lekker onverschillig doen, volgens mij wordt het leven dan veel makkelijker..(en ik ben nog laaaaaaaang niet zo “mint”groen als jij….) Maar ja.. Hoe doe ik onverschillig tegen mijzelf…stapje voor stapje maar proberen het goede blijven doen en af en toe wat milder tegenover mijzelf… misschien wordt het dan wat makkelijker…
Doe wat je doet.. Je doet het goed!
Désirée
Ik snap heel goed wat je bedoeld! Ik werd een tijd geleden zo gek van al die keuzes, dat ik besloot om niet meer vegan te eten. Ik voelde dat ik er nog niet helemaal klaar voor was, alles was teveel. Uiteindelijk ben ik wel weer hier op teruggekomen en eet ik weer volledig vegan, omdat ik mijn ogen niet dicht wil doen voor al het leed wat er zich afspeelt en omdat ik mij veel beter voel bij een plantaardig eetpatroon. Als mensen vragen of ik vegan eet, vermijd ik deze zoveel mogelijk. Ik heb geen zin om dit constant uit te moeten leggen, om die eindeloze discussies weer aan te moeten gaan.
Ik eet groentes van de supermarkt, vroeger ging ik naar de biologische boer maar momenteel ben ik niet in staat vanwege een fulltime baan om dit wekelijkse uitje te moeten maken. Ik doe mijn best zo goed mogelijk te leven. Op mijn eigen tempo probeer ik alle onnodige dingen uit mijn leven te schrappen, maar het blijft lastig. Ik denk dat mensen die al besluiten om vegan te eten, dagelijks zoveel meer na moeten denken over dingen die voor andere als vanzelfsprekend lijken.
Ik kan me dat best wel voorstellen, dat je op een gegeven moment dacht; dan stop ik er maar mee. Maar zoals je (gelukkig) voor jezelf hebt geconcludeerd: dat is ook niet wat je wilt. Ik vind inderdaad ook dat je als vegan zijnde al iedere dag heel erg nadenkt over alle keuzes die je maakt. En niet alleen op het gebied van voeding. Maar het is ook zo: hoe meer je weet, hoe meer je tegen gaat staan. En die overload in je hoofd, en dan soms de onmacht om er iets aan te doen, dat kan wel eens frustreren!
Mooi geschreven blog. Begrijpelijk de twijfels die je hebt, maar vlgs mij ben je heel bewust bezig. Af en toe afwijken van je idealen, kan geen kwaad. Zolang je he daar goed over voelt is daar niets mis mee. Vlgs mij draait het allemaal om
bewustwording, om oog hebben voor de wereld om je heen.
Beseffen dat elke stap die je zet voor een betere wereld, al helpt. Met veel kleine stappen komen we een heel eind.
Oh dat geloof ik ook absoluut! Alle kleine beetjes helpen en alle kleine beetjes van iedereen bij elkaar maken 1 grote bult!
Hi Merel,
Ik herken wel wat je zegt. Ik probeer ook zo groen mogelijk te leven maar hoe groener hoe duurder althans dat zat vastgeramd in m’n hoofd. Ik shop ook liever niet in de Kalverstraat maar inderdaad met broeken heb ik hetzelfde probleem. Ik heb het Kalverstraat fenomeen losgelaten en ben er gewoon naartoe gegaan om te ontdekken dat er veel winkels zijn in de Kalverstraat die betaalbare groene merken verkopen. Laatst kocht ik nog een spijkerbroek van concious van de hennes, de lush zit er , de c en à , de Hema, de Zara en hebben allemaal groene merken in huis. Het is leuk om op onderzoek te gaan. En so be iT
Dan is het maar een keertje nieuw. Het voelt vOor mij gewoon al beter als ik weet dat het groen geproduceerd is en ik er jaren mee zal doen. Bij mij is het niet alleen keuze stress ik ben Hoogsensitief en dat uit zich niet alleen in voedsel maar ook in kleding. Tegen synthetisch kan ik al niet of broeken die uit 5 procent elastaan bestaan. En bovendien als je stress hebt is je leven ook niet cOmPleet. Accepteer wat je hebt en de rest laat je los. SomS is het juist goed om buiten je comfort zone te treden dat brengt weer rust en nieuwe ideeën . Lees mijn blog maar eens en zie wat daar allemaal niet uit voort komt. ;-) als ik geen energie heb om te bloggen dan niet en soms 5 artikelen per week omdat de ideeën eruit stromen. Succes
Lieve Merel,
Ik las ergens een quote
je legt de lat voor je zelf hoog en soms moet je er onderdoor lopen.
Dit maakt de keuze stress niet minder maar helpt wel het wat luchtiger te maken.
Ik herken je dilemma’s maar ik ben me bewust dat ik niet alles kan aanpakken. Dus kies ik bewust de dingen die voor mij belangrijk zijn.
Ps. En ik vind dat je het super doet! Keep up the good work
Merel, je vergeet een heel belangrijk ding: jij (en Jamie natuurlijk) inspireert heel veel mensen om ook beter na te denken over wat ze consumeren. En ook al weet je zelf soms even niet hoe je het aan moet pakken, het feit dat je dit onder de aandacht brengt is ontzettend veel waard. Op een dag dat jij misschien twijfelt over die dure biologische boodschappen, slaat een ander meisje de H&M een keertje over en vertelt zij weer aan háár vriendin over jullie groene gedachte. So just keep going :).
Dankjewel :)
Dit wilde ik ook zeggen, met eenzelfde soort voorbeeld van bio boodschappen en H&M! Onderschat niet wat je ALLEMAAL bereikt met jullie blog, Merel (en Jamie). Jullie zijn keigroene kanjers :)
Ik snap je dilemma’s heel goed. Waar doe je het allemaal voor? En waar stopt het? Mijn vriend en ik besloten drie jaar geleden al ons eten alleen nog maar biologisch te kopen en in principe alleen in het seizoen en uit Nederland. (Behalve bananen en avocado’s. Ik eet vrijwel volledig plantaardig en zonder mijn bananen en avocado’s zou ik nergens zijn. Nergens, hoor je me?!) Dat ons maandelijks boodschappenbudget nu bijna even hoog is als onze hypotheek nemen we voor lief. Betekent wel dat we niet twee, drie keer per jaar op vakantie kunnen of de hele zomer naar festivals of of of… En dat frustreert mij soms ook. Wat draag ik bij aan een betere wereld als ik een paprika voor twee euro koop, als ‘de rest’ z’n paprika’s bij de Jumbo haalt voor 39 cent? Aan de andere kant maak ik wekelijks een praatje met mijn bioboer op de markt, en als hij dan vol passie vertelt over zijn net gesneden maïs en zijn regenboogbieten en -wortels, dan weet ik weer: o ja, dit is waarom ik dit doe. Mijn lokale economie stimuleren, kakelverse groenten en fruit van geweldige kwaliteit kunnen eten en ‘community’ bouwen. Dan maar niet naar Lowlands of naar Kopenhagen. Maar…kan ik niet nóg meer doen? De laatste maanden kopen we ook ons toiletpapier, wasmiddel, etc. biologisch. En als we nieuwe kleren nodig hebben, dan kijken we goed naar welke merken we achter staan. En als dit…, dan dat… AAAAH soms word ik echt gek van altijd maar over alles te moeten nadenken. Ik doe al zoveel, maar het kan altijd beter. Soms, heel soms, wou ik dat ik nog dat meisje was dat ontbeet met witte bolletjes met een dikke plak kaas, dineerde met Unox-noedels kipkerrie en een biertje, en gewoon haar kont kon afvegen met Lidl-toiletpapier. Maar wat je zegt klopt, je kunt niet meer terug als je De Dingen weet. Op 9 van de 10 dagen sta ik achter alles wat ik doe, hoeveel tijd, moeite, geld en energie het me ook kost. Maar soms heb ik dus ook van die dagen waarop ik verzucht: ikhebgeenzinomnatedenkenlaatmemetruuuhuuuuust. Het helpt om dan blogjes als bovenstaande te lezen. We zijn niet alleen, Merel. Dankjewel voor je eerlijke verhaal. Liefs x
hihi, ik heb erg gelachen om je reactie. Heel herkenbaar en leuk verwoord :) Fijn, dat we niet alleen zijn!
Heel goed stuk en heel herkenbaar! En dan worstel ik ook niet met de reactie om me heen… Waarom ben je extreem, eet je zo bijzonder. Waarom voedt je je dochter biologisch op, ze kan dadelijk nergens meer tegen… Zucht! En telkens verdedigen.. Ben jj eigenlijk wel klaar mee!
Nog met de reactie om mee heen ipv niet met de reactie om me heen
Hoi Merel en Jamie, ik wilde even zeggen dat ik dit een heel erg goed stukje vind, zowel het onderwerp als de manier waarop je erover schrijft. Ik ben zelf student dus soms heb ik geen tijd of geld om over bepaalde keuzes goed na te denken. Ik ben dan ook niet eens mintgroen, meer grijs met een groen tintje haha. Maar wat ik dus wilde vertellen is dat ik al een hele tijd vegetariër ben, en dankzij jullie artikelen ik nu al meer dan een jaar eigenlijk geen melk meer drink (dat was vroeger “gezond” op z’n Hollands een groot glas per maaltijd). Waar ik altijd dacht dat ik nooit zonder eieren en kaas zou kunnen, merk ik nu opeens dat ik al, zonder het te merken, 2 maanden geen eieren meer heb gekocht, en gisteren bij de supermarkt geen enkele kaas me echt lekker leek, dus heb ik er maar gewoon geen gekocht. En ik denk daar niet echt over na, maar door zoveel vegan recepten te lezen, voelt het gewoon logischer.
Jullie dragen bij aan een “shifting” van wat normaal is, en maken daarmee de stap naar bewuster leven een heel stuk kleiner. En dat is echt geweldig !
Wat ontzettend tof om te lezen Eline! dank voor je reactie.
Wat een open en eerlijk verhaal! Fijn, dankjewel! Ook hier regelmatig twijfels en hick ups op dit gebied hoor! Ik koop die jas in dat geval dan (helaas nog) wel. Dit stukje heeft me er bewust van gemaakt dat ik een keuze heb en niet aan die directe behoeftebevrediging hoef toe te geven. Ook op kook/eetgebied laat ik me nog wel eens verleiden door ‘makkelijk’ of ‘goedkoper’. Ik geloof dat alle beetjes helpen en ik blijf er bewust naar kijken. En af en toe gewoon hard om dingen lachen, helpt ook! Zoals die keer dat er zoete soyaroom door de hartige taart ging en we m met lange tanden hebben opgegeten want een hele taart met groenten weggooien, nee, dat kan natuurlijk niet!
Haha, oh prachtig, ik zie het voor me, van die groententaart. Of cayennepeper voor kaneel aanzien en dat vol overgave door je havermout gooien. Dat heeft Jamie een keer gehad ;) (ze heeft het niet opgegeten hoor, want dat was gewoon echt niet te doen)
En al had je wel aan de kipnuggets willen zitten, het blijft jouw keuze.
Mooi stuk, lastig die keuzes.
Thanks Caro ;) Je hebt absoluut gelijk dat het mijn eigen keuze blijft. Het is gewoon dat ik persoonlijk niet meer aan moet denken om ooit nog vlees te eten. Ik zou gewoon niet eens weten of ik het weg zou krijgen!
Interessant artikel. Ik doe altijd zo goed mogelijk mijn best om groen en verantwoord te eten maar het moet wel een beetje binnen de perken blijven. Het geld groeit niet aan de bomen :D
Mooi verhaal. Het lijkt me ook extreem moeilijk om te doen wat jullie doen en vooral de stroom vragen die de hele dag door je hoofd gaat. Ik weet niet of ik daar ruimte voor heb/wil hebben. Ik probeer het stapje voor stapje te doen om niet te verdrinken in al die dilemma’s. Want inderdaad, als je het allemaal weet, dan kun je niet meer terug (zonder schuldgevoelens).
Herkenbaar stuk, vooral dat over als je het eenmaal weet, je je er niet meer aan kunt onttrekken. Dat gevoel heb ik ook.
Wat kleding betreft misschien een tip? Ik koop tegenwoordig mijn basics online bij bijvoorbeeld miss green, armedangels of greendaddy. Overige kleding en schoenen koop ik via marktplaats. Er zijn genoeg vrouwen die blijkbaar net iets te klein dan wel te groot gekocht hebben of iets bij nader inzien toch niet mooi vinden. Als ik dat dan koop is het wel niet altijd groen maar in ieder geval wordt het hergebruikt. Ik selecteer wel op zoveel mogelijk groene merken maar soms gewoon omdat ik iets erg mooi vind. Er is zoveel te vinden! En dan mag ik voor mezelf ook net eens wat extra’s aanschaffen want ik spaar er ook het nodige mee uit.
Wat een fijn en herkenbaar stuk.
Einstein schijnt te hebben gezegd: “Those who have the priviledge of knowledge, have the responsibility to act.”
En dat is ook zo. Ik ervaar precies hetzelfde. Ik ben om die reden ook even hier weggeweest van deze blog. Ik wilde even niet meer…niet nóg meer confrontatie met die verantwoordelijkheid. Andere dingen waren even belangrijker. Keuzestress…ik las deze week een fijn boek, “De Luxe van Genoeg” en daarin wordt ook over keuzestress geschreven. Nog niet eens de stress die je ervaart als je al die verantwoordelijkheden met je meeneemt naar de winkel. Maar dat is idd nóg moeilijker.
Ik denk ook dat het om die reden is dat veel mensen liever niets willen weten. Ik weet niet of jullie dat ook ervaren, maar mensen hebben toch liever dat ik mijn kennis over voeding bijvoorbeeld liever voor me houd. Ze willen er niet mee lastig gevallen worden. Misschien kiezen die mensen wel bewust voor een ongecompliceerd en stressvrijer bestaan.
Ik heb geen oplossing voor de stress. Maar soms leg ik ‘m even af. Dan is het even genoeg geweest. Ik leef zo bewust als ik kan. En soms kan dat even niet. Dan is het te duur, dan wil mijn gezin niet mee in mijn flow, ik kan ivm mijn voedselallergiën iets waar ik de voorkeur aan geef niet eten, iets is niet beschikbaar of het is simpelweg kiezen uit twee kwaden. Ik probeer op die momenten te accepteren dat het dan even eenmaal zo is. Ik kan geen ijzer met handen breken. Ik zou het liefst utopisch zelfvoorzienend willen wonen in de natuur tussen mensen die hetzelfde willen als ik en hetzelfde denken en dat we elkaar dan liefdevol helpen en ’s avonds gezellig samenzijn met muziek, creativiteit, etc. Maar zo is het gewoon niet. Ik leef in deze wereld. En net als jullie zie en weet ik meer dan de gemiddelde mens. En dat is idd soms best een gewicht om mee te torsen. Maar als ik dan weer puf heb, dan pak ik ’t weer op. En dan gaat het vaak weer een beetje meer vanzelf.
Je bent ook maar gewoon mens, hoor…
Ahhh, wat een feest van herkenning en wat een rustige gedachte dat voorlopers en inspirators zoals jij hier ook mee worstelen. Ik ben zelf ook mintgroen en wat geeft het soms een negativiteit als je alleen maar let op wat je niet goed, groen of bio genoeg doet pff. Vegan schoenen zijn niet altijd de meest geschikte als je er netjes uit moet zien op werk. En dan heb ik een donkergroen vriendinnetje waar ik me dan aan afmeet, maakt het ook niet altijd leuk hihi. Ik heb drie poezen en voer die het liefst zo gezond mogelijk, dus geen whiskas, maar wat duurder merken….met veel vlees erin. En dan eet je zelf voornamelijk plantaardig. Hmz :S
Op werk mag iedereen altijd proberen van mijn granola en tartex en avocado en gemberthee en humus en appelchips en ik hoop zo mensen een héél klein beetje te insprireren. Dat je een normaal, leuk iemand kan zijn én groen. En dat doen jullie nou op hele grote schaal, door jullie supermooie blogs en heerlijke recepten en vrolijke foto’s. Bedankt daarvoor en wees maar een beetje mild voor jezelf, jullie zijn super!!
Wat herkenbaar om dat van je katten te lezen – dat doe ik precies zo. Geen troep, maar duurdere merken met een hoog vleesaandeel. Maar biologisch vlees voor de kat, nee dat dan weer niet. Ik troost me dan met de gedachte dat de katten het restvlees opeten wat mensen niet willen hebben. Of dit echt zo is weet ik niet. Groene meisjes, hoe gaan jullie met het katjes/vlees dilemma om?
Wauw, ik had echt exact hetzelfde kunnen schrijven. Dit is ZO herkenbaar! Zodra ik weer wat kennis opdoe over een bepaald soort eten of merk kleding, kan ik dat niet meer vergeten en kijk ik er direct heel anders tegenaan. Ik maak het mezelf misschien moeilijk op die manier, maar toch wil ik die dingen graag weten. En ook de rest wat je zegt: ja ja ja, zó waar!
Het is fijn om die herkenning te hebben en erover te lezen. Top!
Mooi geschreven Merel :) En heel erg herkenbaar natuurlijk! Ik denk dat heel veel mensen hiermee worstelen en soms moeten we uiteindelijk maar gewoon een keuze maken. Het zal niet altijd de beste zijn maar daar leer je dan misschien ook weer van voor de volgende keer dat je voor die keus staat. Hoe vaker je kiest wat voor jouw gevoel goed is hoe makkelijker het uiteindelijk word. Ook al is het af en toe inderdaad niet bepaald makkelijk om door alle verschillende keuzes de juiste eruit te pikken. Je kan niet van jezelf verwachten dat je in één keer de “groene super woman” word. Je mag trots zijn op jezelf dat je zoveel verschil maakt door er überhaupt bewust over na te denken voor dat je een keus maakt die meer gaat over de wereld dan jijzelf. Je bent perfect zoals je nu bent en daarmee kan het alleen maar mooier worden! : )
Als je beseft hoeveel mensen er door jou (jullie) beter zijn gaan eten en leven (milieu vriendelijker/vegan friendly) dan zie je misschien pas wat je allemaal al voor elkaar hebt gebokst in deze wereld. Het klopt natuurlijk wel een beetje dat je een soort voorbeeld bent en dat jouw keuzes nu eenmaal invloed hebben op de wereld maar kijk eens hoe ver je gekomen bent! Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat je je hart volgt en niet naar andere kijkt zoals het zogenaamd “hoort”. Je hebt genoeg gelezen,gezien en gehoord om de juiste beslissing voor jezelf te maken en vertrouw er maar op dat je dat ook kunt! Ik heb iniedergeval het vertrouwen erin dat jou dat wel lukt! Jullie zijn allebei super bezig en hoeveel mensen er ook met negatief commentaar komen, wees lekker trouw aan jezelf! Jullie mogen trots zijn op jullie zelf en jullie mooie bedrijfje! :)
Liefs,
Celine.
Ja heel herkenbaar! Soms wordt ik zo gek van alle keuzes. Ik kan gewoon niet meer ontspannen door sommige winkels lopen. Soms wil ik dan terug naar de tijd dat ik er niet over na dacht en gewoon kocht waar ik zin in had
En hier kwam een veel langer verhaal achteraan.. Maar op een of andere manier accepteert mijn iPhone dat niet
Wat ik probeerde te schrijven:
ik kan niet meer terug naar de tijd waarin ik niet wist over wat er allemaal achter die kleding en het eten zat.
Maar nu nog steeds, ik ben neit heilig, ik wissel mijn aankopen af. Sommige boodschappen zijn biologisch en anderen niet. Soms koop ik wel nog van een misschien niet zo betrouwbaar merk en de andere keer van een wel betrouwbaar merk. Ik doe mijn best, maar denk vaak wel, de beetjes die ik doe is al beter dan helemaal niets doen.
Heel herkenbaar. Bij mij komt de worsteling met opvoeding van (stief)kinderen er ook nog eens bij. Zolang ze heel klein zijn gaat het nog, want dan bepaal ik. Maar ze worden nu groter en dan wordt het zaak ze te leren zelf hun keuzes te maken. En dat is een lastig proces. Want ik snap dat tienermeiden met een krap budget liever met een tas vol kleding van Primark thuis komen. Maar erachter staan kan ik niet. Ze weten mijn standpunten en verder moet ik het loslaten. Maar ook als het gaat om gezond en biologisch eten worstel ik regelmatig met mijn standpunten en hoe het toch gezellig te houden. Zo haal voor hen toch af en toe biologisch vleeswaren. En zo worstelen we gewoon elke dag weer opnieuw met een aantal keuzes. Ik hou mezelf telkens weer voor dat perfectie niet bestaat en dat je best doen, dat wat binnen jouw vermogen ligt in ieder geval beter is dan niets doen. Een dikke hug, voor de moeilijke momenten. Je doet het goed, want je denkt erover na.
Wat goed en fijn dat je dit met ons deelt, ik denk dat iedereen dit wel herkent. Toch maak je grotere stappen dan je zelf denkt. Er komen steeds meer groene merken bij omdat de vraagt ernaar stijgt, en dat is mede dankzij jou! Het lijkt mij heel lastig om kleding alleen maar ‘groen’ te kopen. Hopelijk stijgt de vraag en komt er daardoor ook meer variatie in aanbod :)
Mijn vriend en ik geven bijna al ons geld eigenlijk uit aan (gezond & biologisch) eten. Ik zie dan dat vrienden die hier wat minder mee bezig zijn gewoon veel meer geld overhouden voor leuke dingen of bijvoorbeeld meer kunnen sparen voor leuke grotere dingen. Soms vind ik het dan ineens zonde, maar er is niet echt meer een weg terug. Dat zou ik ook niet willen, maar ik wil wel meer proberen om slimmer mijn inkopen te doen, zonder dat iemand daar echt de dupe van wordt.
Wat een goed stuk! Ik eet zelf zo’n 10 jaar vegetarisch en ik een tijd overwogen om ook veganistisch te gaan eten, maar dat viel me al erg moeilijk. In zoveel dingen zitten e-nummers waar wellicht iets dierlijks inzit. En dat niet alleen, als ik als vegetariër bij iemand ga eten, vind ik het al moeilijk genoeg om dit aan te geven en om te vertellen wat ik allemaal niet wil eten. Het is voor mij meer dan het weglaten van vis en vlees uit het eten. Ik wil ook geen toetjes hebben waar gelatine in zit of gerechten waarvoor kaas is gebruikt die niet vegetarisch gestremd is. Als ik dan denk aan een veganistische leefstijl, gaat het me soms een beetje duizelen. Hoewel ik zoveel mogelijk dingen vervang met veganistische alternatieven (geen melk, maar soyamelk, geen boter maar soyaboter etc), weet ik niet of het mij ooit zal lukken om het helemaal door te zetten. Er moet met zoveel rekening gehouden worden.
Ik kan me voorstellen dat jij er soms helemaal moe van wordt om elke keer weer na de moeten denken over dit soort dingen. Ik als iemand die ‘slechts’ vegetarisch eet, word er soms al moe van. Toch vind ik het wel belangrijk dat men hier af en toe bij stilstaat. Ik heb grote bewondering voor je levensstijl en dat je zo goed over alles nadenkt. Ik vind dat je jezelf niet genoeg credits geeft als je zegt dat je jezelf mintgroen vindt. Ik vind dat je geweldig bezig bent en dat veel mensen hier een voorbeeld aan mogen nemen!
Hai,
Heel goed stuk!
Wat ik wel mis in je overweging is dat je alle verantwoordelijkheid blijkbaar zelf wilt dragen. En ik denk dat dat, zoals je zelf ook wel merkt, onmogelijk is. Ik geloof dat wanneer je mensen heel direct, 1 op 1 zou vragen of zij vinden dat dieren slecht behandeld mogen worden, ons voedsel met gif bespoten in de winkel in mag liggen, er kinderen mogen werken voor onze kleding, etc,etc, haast iedereen zou zeggen: nee dat mag niet. Dus als iedereen echt oprecht elke dag bij elke aankoop, bij elke beslissing deze mening zou laten meewegen, dierenmishandeling, gif op ons eten, en kinderarbeid snel verdwenen zouden zijn. Toch is dit niet het geval en dit komt omdat niemand in staat is volledig te handelen na uitgebreide afwegingen. De feiten zijn te ondoorzichtig, te groot, er zijn teveel keuzes. De een, zoals jij, probeert dit zo goed mogelijk, te doen de ander heeft er minder zin in en denkt er haast helemaal niet meer over na.
En daarom blijven plofkippen, zielige tshirtjes, en vieze appels in de winkels liggen. Wij kunnen niet op tegen de markt.
Ik ben daarom voor een overheid die de markt aan banden legt, serieus controleert en er gewoon voor zorgt dat bedrijven, gezond en ethisch verantwoord handelen. En daar kunnen wij als individuen dan wel weer wat aan doen. Dat kost je wel nog een klein keuzestressmomentje. Straks als er weer verkiezingen zijn…….
Daar komt dan nog weer bij, Merel zei al ‘Fairtrade is niet altijd biologisch, maar biologisch is ook weer een stickertje waar een heleboel narigheid achter verscholen gaat. Mensen denken door biologisch te kiezen al een hele grote stap te maken, maar feitelijk is het verschil maar minimaal, en zo blijft er een duistere kant van de markt in stand gehouden. Ik ben het met je eens hoor. De overheid zou wel eens wat meer verantwoordelijkheid moeten nemen in deze kwesties.
Ik ben het er mee eens dat de overheid meer moet doen (gelukkig kun je groen stemmen ^^).
Maar ‘wij kunnen niet op tegen de markt’, dat geldt niet, vind ik. Kijk maar eens naar acties van Greenpeace tegen KitKat, Lego, Barbie, Shell etc. Kijk eens naar wat gebeurt als we met z’n allen een paar reclamespotjes van Wakker Dier betalen. Er ligt bij de Jumbo een gigantisch schap vol vegaproducten. Dat bestond niet altijd, dat bestaat omdat er vraag is.
Wij kunnen de markt niet in één keer omver gooien, maar we hebben we een ontzettend grote invloed die we niet moeten onderschatten. Elke euro die je uitgeeft is een stem uit je portemonnee. Dus als het even kan, kunnen we proberen dat een goede stem te laten zijn.
Ik wil daarvoor niet wachten op de overheid.
en toch…
toch denk ik dat ‘de mensen’ de macht hebben, zouden kunnen hebben, ipv de grootmachten.
‘power 2 the people’ denkt het activistje in me…
Bedankt voor je mooie artikel! Ik ben zelf ‘slechts’ vegetariër en sta ook vaak in de supermarkt lang na te denken over ‘neem ik dit nou wel of niet’ en ja, soms word ik er wel moe van. Al die keuzes. Ook als ik bij andere mensen op bezoek ben en mee eet merk ik dat ik mezelf ‘lastig’ vind. Ik heb trouwens altijd geleerd ‘bij twijfel: doen!’ en ik vind het eigenlijk wel leuk om het op die manier te bekijken. Juist omdat als je jezelf soms over een moeilijk ‘randje’ heen gooit, je achter dat randje de mooiste dingen tegen komt =] Zo ervaar ik het in ieder geval wel, hihi.
Een goed stuk waarmee je de twijfels en problemen onder woorden brengt van heel veel mensen die wel willen maar niet altijd kunnen. Ik ga sinds een aantal jaren wel bewuster met mijn omgeving en eten om, echter om mijzelf groen te noemen gaat te ver. Ik ben grijs met een groen tintje. Ik heb dan ook mateloos veel bewondering voor jou en Jamie. Jullie bewustzijn motiveert mij zeker om wat meer stil te staan bij mijn eigen gewoontes en gedrag. Ik moet daarbij wel opmerken dat dat beter gaat wanneer ik goed in mijn vel zit. Momenteel gaat het allemaal wat minder goed (burn out) en ik merk dat ik er niet meer heel erg bij stil sta bij wat ik eet. Ik probeer zo gezond mogelijk te koken maar dat schiet er af en toe bij in. En dan heb ik het niet eens over de vraagstukken zoals “waar komt mijn kleding vandaan en kan ik daar mee leven of niet.” Dus Merel, in mijn ogen doe jij het super goed. Laat soms ook eens je gedachten los en wees minder hard voor jezelf :-).
Zo een fijne post, ik identificeer me er erg hard mee! Bij mij vooral als het op boodschappen doen aankomt, en eten, en zeker met gezond eten. Als ik weken goed bezig ben met vegan eten en dan op een mooie nazomerdag toch plots een ijsje (en nee geen sorbetijs) eet, en me daar daarna zo slecht over voel! En dan denk ik, maak dan zelf vegan ijs, maar daar kom ik dan nooit aan toe. En je weet dat je niet zo hard moet zijn voor jezelf maar als het eigenlijk tegen je principes ingaat en dan zit je daar inderdaad de hele tijd over na te denken en af te wegen…
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben :), bedankt!
Ik volg je sinds kort en ik vind dit een heel sterk stuk. Nee, ik ben geen vegetariër en ja, ik koop mijn kleding bij H&M. Maar toch begin ik mij steeds meer te schamen voor de dingen die ik nou werkelijk doe. Laatst zat ik namelijk nog in tranen, omdat ik vreselijke foto’s zag van een zogenaamd ‘gekeurde’ varkenshouderij in Nederland. Ik merk dat ik steeds feller begin te worden tegen mensen die overal maar lak aanhebben. Maar in de werkelijkheid ben ik toch ook zo iemand? Ik eet namelijk ook kipnuggets van de McDonald’s. Ik vind het zo moeilijk om mijn levenspatroon te veranderen in die van een eerlijk mens. Mijn egoïstische ik vindt alles zo lekker en vindt de kleding van H&M zo fijn… Ik hoop in ieder geval dat ik ooit een eerlijk en bewust leven kan leiden. Ik heb in ieder geval veel respect voor jouw kracht van aanhouden en dat je er zo eerlijk over schrijft. Je inspireert me! Liefs <3
Wat fijn dat je hier zo eerlijk over durft te zijn Nadine. Dat is echt al een heel grote stap. Je bent niet alleen kritisch naar je omgeving, maar ook naar jezelf. Daar heb je wel wat moed voor nodig! Op een gegeven moment – geloof mij maar – kom je zover dat je denkt: als ik het zo goed weet, dan moet ik maar eens daad bij het woord gaan voegen. Bij mij heeft dat best wel veel tijd nodig gehad. Jaren, om precies te zijn. Bij anderen gaat dat over 1 nacht ijs. Maar hoe lang je erover doet, dat doet niet ter zake. Het gaat erom dat je je bewust bent van je lifestyle, en de gevolgen die die lifestyle (eventueel) heeft. Jij inspireert mij dus ook weer :)
Wow, met dit artikel verwoord je een stuk wat zo herkenbaar is! Altijd maar die keuzestress. Ik denk dat jullie een heel goed voorbeeld voor anderen zijn. Jullie laten mensen nadenken. Elk beetje helpt, zeker weten! Mintgroen is toch ook wel een vorm van groen hé ;)
Ik vind dat je dingen naast elkaar moet afwegen. Ik ben vegetariër, maar eet bijvoorbeeld wel zuivel en eieren. Ik let erop dat ik wel vaak biologisch koop, maar ik kan niet zonder zuivel en eieren. Ik sport namelijk veel en hierdoor heb ik eiwitten nodig. En ja dat is best lastig als je geen vlees of vis eet. Ik vind dat gezondheid namelijk echt voor gaat. Ik heb soms wel nagedacht om wel weer vlees te gaan eten, maar dan zie ik toch weer die arme beestjes voor me.
Jullie inspireren!
Liefs.
Wat een goed stuk heb je geschreven en zo herkenbaar. Zelf worstel ik met dezelfde issues. Hoe meer je weet, hoe moeilijker je het eigenlijk voor jezelf maakt want je wilt zo graag alles goed doen. Helaas lukt dit niet altijd, maar ik mezelf maar voor dat ik goede intenties heb en dat niet altijd alles perfect kan. Het is moeilijk om alles om te gooien als je niet ‘groen’ bent opgevoed en het is nou eenmaal een leerproces.
‘*maar ik hou mezelf maar voor’ moet het natuurlijk zijn :). En ik wil je ook graag laten weten dat je het al zo goed doet! Niet alleen voor jezelf, maar ook met dit blog. Je inspireert en motiveert zoveel mensen op allerlei manieren en samen met Jamie maak je een groenere lifestyle erg toegankelijk voor iedereen. Many many karmapoints ;).
Wat een fijn stuk Merel. Ik ben zelf nog niet in de buurt van groen, en elke keer wanneer ik een poging doe en rond ga zoeken op internet kom ik mensen tegen met idealen. Bijzonder, bewonderenswaardig, maar niet 1 die toegeeft dat het niet makkelijk is. Iedereen die maar roept dat je gewoon over moet stappen. Ik vind het heel fijn om zo eens een kwetsbare kant te zien van iemand die er zo gepassioneerd mee bezig is. Helpt echt heel erg. Thnx!
Ik ben heel blij om te lezen dat je dat waardeert. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik het niet makkelijk vind om een groen meisje te zijn. Ik heb er jaren over gedaan om vegetariër te worden. Toen heb ik er 3 jaar over gedaan om 100 procent vegan te gaan eten. Verder struggle ik nog met kleding, fairtrade, biologisch, enz. Ik vind het gewoon heel ingewikkeld. En bij mij gaat het niet over 1 nacht ijs. Ik ben een mens en ik maak fouten. Het liefst zo min mogelijk, maar toch. Er zullen misschien mensen zijn voor wie het allemaal een eitje is, maar heel realistisch vind ik dat niet. Immers, je lifestyle omgooien is niet iets wat je van vandaag op morgen doet. Je hoort wel eens van mensen die heel fanatiek beginnen (bijvoorbeeld met vegetarisch eten) en dan een halfjaar later weer vrolijk aan een biefstuk zitten. Even goede vrienden, maar schreeuw niet zo hard van de daken dat het zo gemakkelijk is allemaal.
Alle reacties lezende denk ik dat je het inmiddels wel door hebt, maar toch: NEE je bent niet de enige die hier mee worstelt! Na ruim 10 jaar vegetarisch eten ben ik sinds de veganchallenge van april overgegaan naar een vegan lifestyle en poeh, wat is het soms een gedoe! Gisteren was ik uit eten met mijn familie en omdat ik “niet standaard” wilde eten, moest de hele tafel extra lang wachten op het eten… Ik voel me af en toe echt een buitenbeentje!
Wat me wel opvalt is dat het vooral andere mensen zijn die een probleem maken van MIJN keuzes. Ik vind het geen probleem om het koekje bij de koffie over te slaan, maar anderen vind dat echt heel erg voor mij (????). Maar ook hele kromme reacties als “ja, maar dan hebben al die boeren straks geen werk meer” en “ja, maar dan staan er straks geen koeien meer in de wei en dat is zo ongezellig tijdens een fietstochtje”. Soms zijn de opmerkingen van anderen nog vele malen moeilijker (en onbegrijpelijker) dan de keuzes die ik zelf moet maken!!
Zo ben ik volgende week jarig en wil ik er voor kiezen om alleen vegan gebak en hapjes te serveren. Toen kreeg ik gisteren van mijn (verder overigens zeer begripvolle) moeder de volgende opmerking: “van ons ‘alleseters’ wordt op een verjaardag oid altijd maar verwacht dat we ons in allerlei bochten wringen om rekening te houden met alle diëten, allergieën en wel/geen vlees eten. Maar als we bij ‘zo iemand’ komen houden zij er geen rekening mee dat wij graag wél slagroomtaart/vlees/kaas/etc. willen eten, dat is toch precies hetzelfde? Daar moeten ‘jullie’ dan toch ook gewoon rekening mee houden?”. Ik moet zeggen dat ik wel even met mijn mond vol tanden stond hierna…
Ik vraag niemand om rekening met mij te houden en toch krijg ik daar in zo ontzettend veel situaties iets over naar mijn hoofd geslingerd. Ja, veganistisch eten en leven vind ik zelf niet zo moeilijk, maar het omgaan met de mensen om mij heen wel… Gelukkig leef ik uiteindelijk voor mezelf en niet voor andere mensen, maar leuk is anders!!
Oh Yvette, ik snap je zo goed. Een vreselijk lieve collega van me zei eens: “moet ik overal rekening mee houden als mijn vegetarische nichtje op visite komt, haal ik speciaal kaasstengels voor haar in huis, kom ik op haar verjaardag, heeft zij geen worst voor mij gehaald.” Ik heb haar toen uitgelegd dat die kaasstengels wel door meer mensen gegeten kunnen worden dan die worst. En dat is nog maar een heel simpel voorbeeld. Ik heb een vriendin die heel veel voedselallergieen heeft. Sommige mensen vinden het zo lastig om rekening met haar te houden, dat ze maar gewoon zeggen: ze moet zelf maar iets meenemen. Kortom: sommige mensen wíllen gewoon niet inzien dat het heus niet zo moeilijk hoeft te zijn om een beetje rekening met elkaar te houden.
En die opmerkingen, die kunnen best wel kwetsend zijn. Ik vind het ook altijd heel naar om mensen tot last te zijn. Maar feit blijft wel: jij bent niet degene die de mensen tot last bent. ZIJ brengen jou in een positie, waardoor je de mensen tot last moet zijn.
Mooi stuk en voor velen heel herkenbaar. Noem jezelf maar lentegroen, daar klinkt hoop in door, lentegroen moet zich nog ontwikkelen tot zomergroen. Dat hoort bij een groeiproces. Ik bewonder jullie zeer! Zo jong en zo bewust van wat er mis is in deze wereld, daar kan ik nog veel van leren en daarom lees ik zo graag jullie blog.
Prachtig stuk, enorm interessant!
Heel herkenbaar, vaak heel blij met jouw blogs over je gedachten of gevoelens over iets. Fijn om te weten waar andere mensen ook mee worstelen, die het in mijn ogen al zo veel beter doen. Ik weet niet of ik je echt advies kan geven. Ik denk dat je af en toe kan denken, ik doe al zoveel goeds, af en toe moet iets kunnen. Tot het echt niet meer goed voelt, dan wordt je er toch ook niet meer blij van. Bedenk dat jullie met je groene gedrag en gedachtengang enorm veel mensen inspireren tot het verbeteren van hun koopgedrag!
Dit stuk kon niet op een beter moment gepubliceerd worden en is heel mooi verwoord Merel! De laatste dagen is deze situatie voor mij heel herkenbaar. Als het op eten aankomt, kopen wij zoveel mogelijk biologisch. Ook als we voor fairtrade kunnen kiezen, doen we dat. Ik heb het geluk dat ik pas afgestudeerd ben en mijn ouders mij financieel onderhouden want de biologische/fairtrade producten zijn inderdaad duur. Voor mij gaat die keuzestress vooral om kleding. Bij ketens zoals Primark winkel ik sowieso niet. Bij andere winkels zoals Zara/Mango/3suisses koop ik geen kleding met angora of echt bont. Ik heb het gevoel dat ik veel ‘groener’ ben dan andere leeftijdsgenoten en vrienden. Maar toen ik eerder deze week een artikel las over Zara die zich wel zou schuldig maken aan kinderarbeid wist ik even niet wat te doen. Ik probeer zo groen mogelijk te functioneren maar wil toch nog een leven met comfort/luxe. Leuke tweedehandswinkels zijn er niet in de buurt en om eerlijk te zijn, ik koop graag nieuwe kleren. Merken die wel verantwoord produceren zijn ofwel veel te duur voor mijn budget of kan ik hier minder goed verkrijgen. Het is een dilemma want aan de ene kant leef ik veel bewuster dan de meeste mensen rondom mij maar mag ik dan zeggen: ik koop toch bij Zara want ik doe al zoveel ‘goed’ dus dat compenseert? Ik wil zo een walgelijke praktijken toch echt niet steunen, maar soms wil ik ook eens gewoon niet nadenken bij het kopen van kleding of voeding. Ik ben er nog altijd niet uit!
Moeilijk he Julie? Ik weet niet hoe oud je bent en ik weet ook niet hoe lang je al bezig bent met dit soort onderwerpen, maar misschien troost het je als je weet dat ik hier al járen mee bezig ben. Net als dat ik er ook járen over heb gedaan om vegetarisch te gaan eten. Laat staan hoe lang het duurde voordat ik ‘all the way vegan’ ging. Ik moet vaak een beetje in die dingen groeien. Ik begin met informatie inwinnen (zoals jij ook doet,) dan ga ik kijken naar alternatieven. Dan ga ik kijken naar kleine dingetjes die ik kan aanpakken. En als dat een beetje lukt, kan ik een grotere stap zetten. Maar misschien blijft het altijd bij die kleine dingetjes en dat is dan ook prima. Zoals heel veel mensen ook gezegd hebben in de reacties: je bent je bewust van wat je doet en dat is al heel wat, tegenwoordig. Keep up the good work!
Mooi stuk! En ik heb diep respect voor je.
Wat een goed en eerlijk stuk Merel! Ik weet zeker dat veel van je volgers zich hierin kunnen vinden. Ik schaamde me hier eerst voor, maar ik kan er nu wel eerlijk over zijn: helemaal groen/eco/vega leven zit er voor mij niet in. Ik heb het geprobeerd en werd een depressief mens dat overal slechte dingen zag: dierenleed, slechte mensen, vervuild milieu, corrupte bedrijven en politiek… ik kan nog wel even doorgaan. Nu heb ik geaccepteerd dat ik wellicht niet helemaal groen ben, maar wel een leuker persoon die doet wat ze kan. Zo maak ik altijd bewuste keuzes wanneer ik mijn geld uitgeef, maar dat betekent ook dat ik soms bewust mijn geld uitgeef aan comfort of iets waar ik op dat moment heel erg zin in heb, of waar ik al maanden naar uitkijk, ook al is dat niet groen/vega/fairtrade etc.
Alles perfect doen kan toch niet, dus je kunt je beter focussen op gelukkig worden en je steentje – of steen – bijdragen aan een betere wereld en hopen dat anderen dat ook doen. En met jullie blog inspireren jullie dagelijks duizenden mensen die mede dankzij jullie over dit soort dingen (gaan) nadenken, dus ik denk dat het wel goed zit :)
Ook voor jou geldt weer: jij inspireert op jouw beurt zoveel mensen, dat effect is bijna niet te overzien. Of niet bijna niet, dat is gewoon niet te overzien. <3 !
“En al die bananen die ik nodig heb om een softserve mee te maken, die komen ook niet uit Brabant. Ga je weer met je idealen.”
Wauw, helemaal dit. Alleen denk ik: al die bananen die ik eet voor al dat hardlopen…
Goed stuk Merel, recht uit je hart én uit het leven gegrepen, want zo is het. Als je hier eenmaal mee start… Tegelijkertijd: je bent niet in één keer een saint. Je komt er stapje voor stapje. Soms doodvermoeiend, maar sommige gewoontes slijten er ook in. Je denkt niet eens meer na over vlees, vis, melk, kaas of eieren, als ik het hier zo lees. Dat is al heel knap. En zo kun je over een paar jaar nog eens kijken, misschien denk je dan niet eens meer aan de Monki, en heeft Miss Green of Kuyichi een winkel vlakbij jou in de buurt geopend.
Keep your head up, je bent zo ver op de goede weg al :-)
:)
ik zal nooit een saint worden, ben ik bang, hihi! Maar ach, dat is ook helemaal prima. Niemand is perfect en we doen (bijna) allemaal ons best. Fijn dat je het stuk waardeerde. Bedankt voor je reactie!
Zo te lezen aan de reacties sta je er niet alleen voor. En dat wil ik je ook even zeggen. Alle beetjes helpen en het is fijn om te lezen dat meer mensen er zo over denken:) al onze kleine beetjes wordt een groot beetje en dat is voldoende toch (
;-)
Leuk stuk, ik genoot.
Heel herkenbaar stuk!
Ik zit ook vaak thuis op de bank dat ik niet meer weet wat ik moet kiezen of geloven. En de discussie van kies je voor je portemonee of je idealen komt bij mij bijna dagelijks voor in de supermarkt.
Zelf hou ik dan altijd maar vast aan “beter inconsequent goed als consequent fout” maar lastig is het wel.
Wat een herkenbaar stuk! Ikzelf heb alleen nog maar een groene gloed en ben nog lang geen groentint. Het is moeilijk dat doordat je anders bent dan andere (vegetarisch in mijn geval) ze er geen rekening mee kunnen houden. Op verjaardagen heb ik vaak alleen een stokbroodje of sla om te eten. Neem ik zelf wat mee krijg ik de vraag hun eten niet goed genoeg is voor mij.
Ik ben heel blij met jullie blog en de eerlijkheid waarmee jullie dingen met ons delen. Dank je wel en ga zo door!
Heel graag gedaan :)
Het is ook nooit goed he? ;)
Mooie blog. En zo herkenbaar! Ik werk in de uiterlijke verzorging en hemel, die branche loopt nog zo achter met producten! Biologisch is nu helemaal hip, maar veel biologische merken zijn niet dierproefvrij? WTF? En dierproefvrij, dat is voor mij een keiharde eis. Ik ben zelfstandig ondernemer en werk met producten die dierproefvrij zijn en waarvan de verpakkingen van gerecycled materiaal zijn. Niet biologisch, maar wel een stuk groener dan het hele bekende merk waar ik eerst mee werkte. (Kérastase) Overstappen op een ander merk, dat was een hele zoektocht.. De haarkleuringen zaten wel snor, wij werken al een tijd met kleuringen die 90% organisch zijn en voor 90% biologisch afbreekbaar. Het is lastig om goede merken te vinden die ook aan onze eisen voldoen en aan die van onze klanten. En waarmee je als haarstylist goed kunt werken. En het moet wel een beetje hip zijn natuurlijk. O ja, en je team moet er ook wel enthousiast over zijn, anders werkt het niet. Daarnaast moet je als bedrijf ook nog denken aan de prijs/kwaliteit verhouding voor de verkoop. Zucht.. Ik heb veel geïnvesteerd en menig kapperondernemer verklaarde me voor gek. Ik probeer het voor mijn gevoel zo goed mogelijk te doen. En nog voelt het nog niet goed genoeg.
Het is dat ik in een stadje woon waar mensen het niet heel belangrijk vinden, maar anders opende ik een winkel de cruelty-free is. Met fijne betaalbare cosmetica, kleding(!) en hebbedingetjes. Misschien, komt het er ooit wel van.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die soms doodmoe van wordt. Maar alle beetjes helpen!
ZO bizar he, dat er nog zoveel merken zijn die dierproeven gebruiken. Terwijl dat toch echt niet nodig is. Ik snap heel goed dat het in die wereld heel lastig is! En de goede producten die er zijn, zijn duur en nog vrij exclusief. Oneerlijk allemaal!
Als beginnertje in de groene wereld is dit zo ongelofelijk herkenbaar. Hoe meer ik te weten kom, hoe meer ik erover nadenk, hoe lastiger ik het vind om bepaalde dingen te doen. En dan heb je ook nog eens van die vervelende mensen die lekker mainstream zijn en jagen promoten die je er dan op wijzen hoe hypocriet je wel niet bent, want je zou beter geen medicijnen nemen als je ziek bent, want dan vind je dus je eigen leven beter dan dat van de dieren die ervoor gestorven zijn.
Op zo’n momenten heb ik alleen maar zin om in een hoekje te gaan zitten en te huilen, want ik kan de problemen van de wereld echt niet oplossen :s
Tsja.. dat is wat mensen nu eenmaal graag doen: wijzen naar anderen, om hun eigen tekortkomingen (die we allemaal hebben, uiteraard) maar niet te hoeven zien. Dat is en blijft een gekke reactie, maar ik heb geleerd er maar een beetje mee te leven.
Niet verdrietig worden Saar! ;)
Wauw ja dit is super herkenbaar. Fijn dat iedereen zulke mooie reacties achterlaat.
Als ik teveel in dit denken over ga dan wordt ik gewoon zo moe dat de wereld zo in elkaar zit dat je wel over alles MOET nadenken. Want er is bijna met ALLES wel iets mis…. Hoe is deze situatie in hemelsnaam ontstaan?
Ik probeer dan vooral naar mijn wereld te kijken en mijn keuzes om geen geld te geven aan de bio-industrie en thuis lekker vegan te eten. En door yogalessen geven hoop ik ook vrede, vreugde en rust de wereld in te brengen!
Dank voor dit mooie stuk Merel :)
Ahh zo herkenbaar dit, niet alleen het prachtige stuk hierboven maar ook alle reacties. Het komt precies op het goede moment. Soms voelt het nooit genoeg. Ik eet dan al wel geen vlees of vis, maar het zou eigenlijk nóg beter zijn als ik vegan zou eten, én biologisch koop, én de goede kleding, én dit én dat. Ik moet dan altijd denken aan een quote die Iris (ikbenirisniet) ooit plaatste: ‘Don’t do nothing because you can’t do everything’. Misschien moet ik voor nu maar gewoon tevreden zijn dat ik de bio-industrie niet meer steun, en komt de rest wel een keer, alles op z’n tijd.
Fijn om alle reacties hierboven te lezen! Ik ben zelf nog niet helemaal om (biologisch/vegetarisch), maar merk dat ik met dit soort vragen ook vaak worstel. Wat mij wel geholpen heeft is een TedX talk van Louise Fresco – over een wereld waarin alles biologisch niet mogelijk is, want daarmee doe je de arbeiders in derde wereld landen e.d. ook te kort. Ik vond deze echt onwijs inspirerend, maar dit maakt het geheel wel nog moeilijker. Want met mijn idealen, wil ik de armen niet armer maken, en de rijke westerse wereld rijker.
Zie link voor als je geinteresseerd bent: http://www.ted.com/talks/louise_fresco_on_feeding_the_whole_world?language=en
Bedankt voor de tip!
Prachtig stuk! En zoooo herkenbaar….je wilt het allemaal goed en verantwoord doen maar weet zeker in het begin niet wat je te wachten staat. Ik denk dat de bewustwording al veel doet en de acties daarop ook makkelijker worden enne….soms jezelf effe een break geven is niet erg toch???? Ik vind het ook echt een verandering in je eigen gedrag en dat kost altijd veel tijd en inzicht. Ik ben ook nog maar een beginneling en vind het soms ook erg lastig, wat sta ik mezelf nog wel toe, waar leg ik mijn grens??? Ik probeer mijn gevoel hierin toch het meeste te volgen. Bedankt voor je inspirerende en mooi geschreven stuk!
Zo herkenbaar dit. Ik voel me bijna altijd schuldig. Omdat ik het niet perfect doe. Of omdat ik jaloers ben op mensen die ‘gewoon’ een broodje kaas kunnen eten zonder visioenen van de bio-industrie voor ogen te krijgen. Wat ik ook doe, het voelt nooit 100% goed.
Wauw, ik ben niet de enige die moeilijk vindt! Jippie :-)
Ik heb maar één oplossing: bekijk alles wat je koopt kritisch. Weet wat je eet, weet wat je koopt en maak zelf een keuze. Heeft wel als consequentie dat je alles op de weegschaal gaat leggen, maar persoonlijk vind ik dat ik een kleine moeite. Zeker als ik bedenk dat ik alles kán kopen wat ik wil, dat ik keuze heb om ook NIET te kopen, dat ik kennis en mogelijkheden heb om hier zelf een keuze in te maken (wat veel mensen in de wereld niet hebben) en dat ik mijn stem hierin mág laten horen!
Veel succes en dank voor je mooie blogpost!
Ha Merel! Je hebt echt een fantastische blog geschreven en slaat de spijker op z’n kop. Heel mooie kwetsbaar en herkenbaar. Dank en keep up the good work. Super leuk om te zien waar je mee bezig bent :) Liefs, Talita (Isendoorn respresent ;))
Isendooooorn! :)
Zeer herkenbaar. Ik kan soms ook een beetje verdrinken in wat ‘de beste keuze’ is en er is gewoon heel vaak geen eenduidig antwoord op. Gezond voor jezelf, goed voor het milieu, goed voor de dieren en goed voor andere mensen, dat is best een hele kluit om rekening mee te houden. Als ik in zo’n piekermodus zit duurt boodschappen doen ook altijd erg lang. Ik ben gelukkig met mijn levensstijl en zou niet anders willen, maar soms kunnen al die idealen wel een beetje een knoop in je hoofd worden.
Goed stuk zeg?? je bent echt niet de enige zeer herkenbaar?
Dit soort gedachtenspinsels zijn precies de reden dat ik zo veel moeite heb om überhaupt te beginnen met een vegetarische en groene levensstijl. Proefdier vrije make up gebruik ik nu al, behalve shampoo, want dat is een ramp voor mijn haar. Maar dan moet ik ook stoppen met melkproducten eten. En biologisch. En dan moet ik ook me anders kleden want dat betekend ook dat het Letten op kleding niet achter kan blijven. En zo kan ik nog ontzettend lang doorgaan :staat uiteraard doe ik wel kleine dingen ;)
Wederom een goed,helder en eerlijk geschreven blog! Dankjewel.
Wat jij hier hebt geplaatst is voor aantal zaken voor mij ook erg herkenbaar.
Biologisch/fairtrade kleding bijvoorbeeld.
Wat was het al lastig om de juiste onderbroeken te vinden waar ik mij goed bij voel.
Nu is mijn volgende missie, schoenen. Nu heb ik gister Ethletic schoenen ontdekt..
Vegan en fairtrade. Dan is het nog de moed verzamelen om mijn centjes daarin de investeren.
Zo ook eten. Sinds half december eet ik geen vlees meer, lees en verdiep ik mij meer over veganisme.
En het liefst ook zoveel mogelijk biologisch en duurzaam.
Maar er is zo ontzettend veel waar je rekening mee kan of wil houden.
Het door de bomen het bos zo af en toe niet meer kunnen zien komt hier goed van pas.
En ja die bananen komen helaas niet uit Brabant.
En die avocado’s groeien ook niet in de polder :(
Mijn liefde voor chocolade is GROOT…..
Bewuste cosmetica en lichaamsverzorging is ook al zo’n ding.
Genoeg spullen zijn niet in de winkel verkrijgbaar en wel via het wereld wijde web.
Liever koop ik hier in de winkel ipv dat ik dingen laat verschepen, onnodig laat verpakken en een lange reis laat maken met een pakket bezorg dienst..
Het voelt wat als een warrig verhaal, maar denk dat ik via mijn “hak op e tak” verhaal
wel wat duidelijkheid heb gecreëerd voor mezelf haha.
Misschien is het soms even stil staan bij wat je als individu al doet.
Kan en wil ik meer, wat kan anders, hoe en in welk tijdsbestek?
Jullie groene meiden zijn een groot inspiratiebron!
En groen zijn jullie zeker, alle tinten groen :D
Nog een fijne dag!!
Heel heel herkenbaar wat je schrijft!!
Ik hou wel van mintgroen ;-)
En zo blijf je iig nog toegankelijk, niet zo iemand die je gelijk aanwijst wat je nog beter kunt doen/wat er verder allemaal aan scheelt.
Dat toegankelijk blijven staat wel op mijn lijstje eerlijk gezegd, merkte dat ik (toen ik met Kerst vrij pittig gevraagd werd waarom ik dan wel geen vlees meer at) geen zin heb vaak om uit te leggen waar om ik goed wil doen. Omdat ik het soms kwetsend vindt met welke heftigheid dergelijke vragen gesteld worden, alsof ik een ander ermee aanklaag.
Nou goed, dat zal zijn wat er bij de ander intern gebeurd probeer ik dan maar te denken.
Verder helpt het mij om te kijken naar wat het me wel/ook oplevert: ik hoef niet meer naar die supermarkt met eindeloze keuzes op het gebied van van alles.
En ik hoef ook zoveel dingen niet meer te kopen én dat schéélt mij ook geld!
We kopen geen pakken en flessen meer, behalve af en toe een wijn- of biertje ;-)
En als je kookt zonder pakjes en zakjes en altijd voor meer dan 1 x dan scheelt dat enorm.
Balans,
al sinds jaar en dag mijn ‘uitdagings-woord’
Want hoe zet je je nou in tegen misstanden en voor verbeteringen én houd je je eigen leven ook nog een beetje zen?…
stap voor stap
en af en toe met een glimlach omdat je een ander groentje herkent
Dank voor de glimlach!
Zooo herkenbaar! Ook ik zit regelmatig met de handen in het haar over al deze dingen. Ik probeer zo weinig mogelijk verpakking in huis te halen, maar vind bijvoorbeeld geen vleesvervangers die niet – en dan nog slechts per 2 – in plastic verpakt zijn. En mijn kinderen zijn nu eenmaal gek op bananen, kerstomaatjes en komkommer om mee te nemen naar school en die laatste 2 komen in de winter ook echt niet uit Belgische grond!! Maar wat is er dan belangrijker? Dat ze gezonde dingen eten of dat ze lokaal eten? Als ik hen elke dag een appel moet meegeven, gaan ze dat ook snel beu zijn en houdt het op met gezonde dingen en dat kan toch ook niet de bedoeling zijn? Het blijft dus een dilemma…
Thank you so much for this post.
I am absolutely feeling the same.
e.g. the last time I was looking for some business shoes for work.
As I wanted to avoid High heels but wanting some male business shoes design for ladies I only had a hand full of exemplar. And guess what – all of the business-like-looking-ones only made with leather.
I hadn’t had any chance :(
Otherwise I would had to go with High Heels (avoiding because for health-issues and because of working in a male dominated business and don’t want to support any pattern of sexism)
So I had to go for some leather ones.
My heart was bleeding.
Same goes for Business Dresses.
Fairtrade or even organic business dresses are not provided.
Sure there are some blouses or shorts and sometimes even blazers but they are not adequate for business but for spare time.
Its a huge dilemma :(
Hey lieve Merel,
Jaa ik kwam dit berichtje tegen op Facebook, ook al stamt het af uit 2014..
Ik heb wel moeite met dit soort ‘doem-denk-gedrag’. Ik wil vaak denken dat ik echt een goede keuze maak door veganistisch te zijn (ik ben 18 en gisteren had ik mijn 1-jarige-vegan-jubileum yay!) maar ik voel me heel vaak als die ene druppel op de gloeiend hete plaat. Alsof mijn invloed niks helpt of verbetert.
En dat terwijl ik juist een hele grote drive heb om de wereld te verbeteren, mensen noemen mij ook vaak ‘wanhopige-wereldverbeteraar’. Ik heb ook idealen die ik probeer na te streven, maar vaak genoeg ‘denk’ ik mijzelf in zo’n negatieve denk-spiraal dat ik er bijna mee wil kappen. Veganistisch zijn, duurzaam en al het andere dat erbij komt kijken.
Er zijn ook vaak mensen die mij vragen of ik niet een keer lekker een weekje wil inlassen om alles te eten, ik moet zeggen: nee. Dat zou ik niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Ik weet wat al die dieren hebben doorstaan en ik wil nooit van mijn leven leed op mijn bord hebben liggen.
Soms is het leven van een groen meisje nog knap lastig, maar gelukkig hebben we onze mede-vegan community op het internet die ons er doorheen kan slepen wanneer dat nodig is. toch?
x
18 jaar en al een heel jaar vegan! Ik neem mijn petje (fairtrade en slaafvrij) voor je af dat je op zo’n jonge leeftijd zulke prachtige, bewuste besluiten hebt genomen en neemt.
Je hoeft natuurlijk niet in je eentje de wereld te redden. Dat kan niemand, dus verwacht het ook niet van jezelf., want daar word je maar depressief van. Bedenk eens dat een wereldreis ook begint met een eerste stap. Die heb jij in ieder geval al RUIM gezet. Je bent nog zo jong en zo prachtig idealistisch. Hou vooral dat laatste zo lang mogelijk vast. Want daarmee ben je niet een druppeltje, maar een meertje op die gloeiende plaat. En dat is echt heel veel. HEEL ERG VEEL.
Als ik zo’n bericht als het jouwe lees, dan word ik heel blij en hoopvol. Want juist mensen als jij zorgen voor een goede toekomst voor deze wereld. Je bent niet alleen. Er zijn vast duizenden, tienduizenden jongeren zoals jij. En al die druppels op de gloeiende plaat vormen al een grote zee. En daar kunnen we niet omheen. Ook politici niet. Jullie worden steeds beter gehoord.
Dus ga zo door Jillian, maar blijf er wel een blije vrouw bij. Niet wanhopen, maar altijd blijven hopen. Want als er vandaag iets niet helemaal goed gaat, dan gaat het morgen vast beter.
Ik ben een 63-jarige oma met kinderen en kleinkinderen. En ik ben wel al heel erg lang vegetarisch, maar pas sinds vorig jaar zomer veganist met de gedachte: “Het is nooit te laat! Elke dag telt.”
Wees vooral TROTS op jezelf. Je bent er in ieder geval zo’n 45 jaar eerder mee bezig dan ik!
WOW wat een mooi openhartig stuk! Het raakt mij erg omdat dankzij jullie ik groener ben gaan denken en doen. Lang nog niet zo groen-groener-groenst en vegan als jullie doen, maar een heel stuk bewuster! Fijn te merken dat ik niet de enige ben die worstelt met die dilemma’s en je je afvraagt; wat kan nog wél? En je moe wordt van je eigen overpeinzingen…
Afijn herkenbaarheid alom, dank hiervoor!!
Zó’n sterk artikel! Wow, you totally get me!!
Keep up the good work! :)
Wat een sterk artikel! Ik had het er toevallig laatst nog over met mijn vriend (over de telefoon, want hij zit momenteel in Sri Lanka)
Soms dan ben ik helemaal energiek en enthousiast met goede voornemens en heb ik er onwijs veel zin in om alles helemaal (voor mijn gevoel) goed te doen, zie ikalleen maar mogelijkheden en kansen. En soms denk ik: jeetje, wat NU weer, kan ditnu OOK al niet meer, hoe moet dit of dat en wat heftig en waarom hebben niet alle mensen (en bedrijven en overheden) het beste met een ander voor? waarom worden bepaalde dingen zo moeilijk gemaakt? en waarom begrijpen anderen niet dat ik dat soms moeilijk vind. Willen ze het niet weten misschien?
En eerlijk gezegd snap ik dat ook wel weer! Het maakt het leven er nu niet bepaald makkelijker/leuker op. Het is best wel veel verantwoordelijkheid en zo ervaar ik het soms. Maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om niets te doen als ik iets eenmaal weet. Voor die arme dieren of die arbeiders in lagelonen landen..
Dus ja, I feel ya hier.. en fijn om eens te lezen dat het zelfs voor een groen meisje niet altijd even makkelijk is!
och lieve Merel…, dit stukje had ik al eens gelezen maar wil nu toch even reageren… want dit is zo herkenbaar! Dat zelfde soort hersenspinsels kwellen mij zo nu en dan ook. Voor mij is het een kwestie van acceptatie. Accepteer dat we niet in een perfecte wereld leven en accepteer dat we niet perfect kunnen zijn (hoe graag we dat ook willen!!)…. quote van Salvador Dali: ‘Have no fear of perfection, You’ll never reach it.’
Probeer een goede balans te vinden (yin – yang)……..Volg je gevoel, je intuïtie.. …..En wees niet te streng voor jezelf Merel, want je doet het fantastisch!
Dankjewel voor jouw openheid, jouw eerlijkheid… en jouw prachtige schrijfstijl…. we zijn mensen,he… en het delen van die menselijkheid maakt het geheel zo mooi…. het herkennen van onszelf in de dromen en het idealisme, de schoonheid en de zuivere intenties van andere mensen doet zo’n deugd…. ik hoop en wens je toe, lieve Merel, dat je de verbondenheid en de warmte in jouw hart mag voelen, die jij dankzij het verwoorden van jouw ervaringen en van jouw geworstel, aan ons allen kado doet! Respect!!
Lieve Merel,
Wat mooi om te zien dat je niet alleen een eerlijk en openhartig stuk schrijft, maar dat er daarnaast tientallen (zo niet honderden of duizenden) mensen zijn die zich met je kunnen identificeren en je struggles herkennen. Ik voel mij soms een buitenbeentje, omdat het gros van mijn omgeving niet bezig is met ‘groen’ leven. Het voelt soms vermoeiend en af en toe denk ik, ben ik dan zo anders/raar? Maar als ik dan lees hoe je al je lezers inspireert en hoe zij op dezelfde manier denken als ik, voel ik mij geen buitenbeentje meer maar een deel van één grote familie. Bedankt dat je ons bewust maakt en mee neemt in je leven. En bedankt voor het ontwikkelen van deze community. Ik blijf je met heel veel plezier volgen!
p.s. Mintgroen is mijn lievelingskleur hoor!! Perfect zijn is ook zo saai.
X Denise
Het is duidelijk dat je veel mensen hebt geraakt met je artikel, aan alle reacties te zien. Voor mij is het ook zeer herkenbaar. Ben vanaf mijn elfde vegatarier, maar probeer ook zo veel mogelijk dierlijke producten te ontwijken. Wat voor mij zo moeizaam maakt soms is dat mijn man niet vergatarisch is, wel heel supporting maar wil zelf wel vlees eten. Dit is niet altijd handig in de keuken, zeker als hij kookt en een bloemkool schotel met room en kaas wil maken, hij kiest altijd vega kaas maar het liefst eet ik vegan. Nu eet onze zoon geen vlees,maar wil het wel voor hem zo leuk mogelijk houden. Op school kan hij al bepaalde traktaties niet eten. Maar ik wil wel graag mijn eigen waarden volgen en geld uitgeven aan dierlijke productenten maken me niet happy. Zoals je merkt is het nog steeds een heel proces om de juiste balans te vinden voor iedereen binnen het gezin. Jullie blog geeft me veel inspiratie! Bedankt daarvoor!