Soms doe je van die ontdekkingen. Plaatsen, dingen, mensen. Mensen ontmoeten die de juiste woorden spreken en de juiste snaren raken. Dat zijn mijn favoriete ontdekkingen. Wie mijn blog langer leest dan vandaag, weet dat ik geen verlegen meisje ben en dat ik dat vrij gemakkelijk nieuwe ontdekkingen doe.
Toch kan ik me nog wel eens over en te veel voelen. Dan heb ik allemaal dingen in mijn hoofd die ik wil zeggen of delen, maar dan denk ik: wie zit daar nou helemaal op te wachten? Wat zullen mensen er wel niet van vinden? Onlangs schreef ik een artikel over hulp vragen en accepteren. Uit de reacties merkte ik op dat het accepteren van hulp blijkbaar het moeilijkste is. Dat vind ik ook. Althans, dat dacht ik. Maar eigenlijk vind ik het aanbieden van hulp ook behoorlijk ingewikkeld. Stom is dat.
Ik heb meerdere keren per dag in gedachten hoe ik mensen zou kunnen helpen. Gewoon omdat ik dat heel leuk vind om te doen. Ik probeer te denken aan wat ik mensen kan bieden. Ken je het gevoel dat je aan jezelf twijfelt en denkt: ja jemig, andere mensen zijn zo leuk en ik…tsja? Ik probeer dan te denken aan wat ik te bieden heb. En wat ik te bieden heb, is onder andere dat ik graag mensen help. En dat als ik hulp aanbied, ik het ook echt doe. I will show up. Toch vind ik het op de een of andere manier lastig om die hulp ook echt actief aan te bieden. Dat is omdat ik mezelf niet wil opdringen, denk ik.
Maar, zoals het vaak gaat met dingen die ik ongemakkelijk vind, besloot ik het toch gewoon maar te doen. Dan zijn we er maar doorheen, dacht ik. Dat is sowieso wel een beetje hoe ik de dingen doe, de laatste tijd. Vind ik iets eng of ongemakkelijk? Dan doe ik het. Who’s with me? En zoals dat dan ook vaak weer is met die dingen, viel het allemaal erg mee. Degene die ik hulp aanbood vond het helemaal niet gek. Hij toonde zelfs uitgebreid zijn dankbaarheid. En ik vond het leuk om te doen. Zul je altijd zien.
Het is toch ook gewoon heel leuk als je iets voor een ander kunt betekenen? Dat kan soms iets heel kleins zijn. De tijd nemen voor een gesprekje en echt luisteren. Glimlachen naar een oudere mevrouw in de bus. Een compliment maken of eens oprecht geïnteresseerd vragen hoe het eigenlijk met iemand gaat. Het zijn allemaal kleine dingetjes die kunnen helpen. Bij iets. Helpen kan ook door iemand te laten glimlachen.
Grotere dingen om te helpen zijn ook mooi. Iemand adviseren, tijd vrijmaken om met iemand te zitten en mee te denken over iets. Iemand geld lenen of een koffie voor een ander betalen, omdat je weet dat diegene een beetje krap bij kas zit, maar toch een leuke dag wil hebben. Een slaapplek aanbieden. Iemand ophalen of wegbrengen met de auto. Een taak of project van een collega overnemen, omdat je ziet dat de ander er een beetje in verzuipt. Op de kinderen van vrienden passen. Er zijn honderden manieren om je talenten en kwaliteiten in te zetten en te delen – volgens mij groeien daar twee mensen altijd van.
Persoonlijk vind ik niet veel mooier dan een ander zien groeien. Sinds ik niet meer in het onderwijs werk, mis ik soms dat concrete gevoel van iets voor een ander doen. In mijn hart zal ik misschien altijd wel een docent blijven, denk ik. Ik sluit het bovendien ook niet uit dat ik ooit weer ga lesgeven, want bij tijd en wijle mis ik het best wel. Gelukkig zijn er nog veel andere manieren te bedenken om een concrete invulling aan deze behoefte te geven.
Zonder er nu de zoveelste ‘doe 30 dagen iets voor een ander challenge’ van te maken, (ik ben een beetje over challenges heen merk ik,) denk ik nu wel dat het volgens mij heel boeiend zou kunnen zijn om de komende tijd eens wat bewuster dingen voor anderen te doen en actief mijn hulp aan te bieden waar mogelijk. Ik ben heel benieuwd naar wat dat gaat brengen de komende tijd. Wie doet er met me mee?
Heel mooi artikel! Hier ben ik al een tijdje over aan het nadenken en steeds meer in mijn leven aan het toepassen.
Klein beginnen helpt, het ‘hoort’ steeds meer in mijn leven. Hoe heerlijk is het om die blik van een ander te zien, door jouw hulp?! Ik doe mee! Bedankt voor de inspiratie!
Grappig, ik heb er eigenlijk nog nooit zo over nagedacht, dat hulp aanbieden ook best lastig kan zijn! Terwijl ik, nu ik erover nadenk, dat wel soms vind. Het gevoel dat je omschrijft herken ik heel erg, het idee hebben dat je niet genoeg te ‘bieden’ hebt. Zeker een leuke uitdaging om eens bewuster hulp aan te bieden! Daar ga ik de komende tijd mee aan de slag!
Gek he? het IS echt soms best wel lastig!
Wat een goed artikel en mooi om er bij stil te staan. Ik voel mij echt heel blij als ik iemand met iets kan helpen. Ik probeer dan ook altijd te kijken hoe ik dat kan doen. Ik denk altijd (als ik het eng vind): misschien verander je die persoon zijn dag. Misschien heeft die persoon een totdat en dan geef jij een glimlach of help je hem met boodschappen of iets anders. Ik vind dat altijd een mooie gedachten: op die manier maken we met z’n allen de wereld toch een stukje mooier en liever haha ;-) En mensen zien groeien vind ik ook echt het mooiste dat er bestaat: vandaar dat ik met passie op mijn blog hierover schrijf. Ik hoop echt dat iedsereen kan zien wat hij waard is en hoeveel impact -op welke manier dan ook- op de wereld kan hebben. Ik hou er van <3 Heerlijke gedachten en artikel om de dag te beginnen. Dank je wel lieve Merel.
Wat een heerlijk artikel Merel, ik herken mezelf er best wel in. Het gevoel dat je krijgt als je iemand ergens mee hebt geholpen is ontzettend fijn, maar de gedachte van wie zit daar nou op te wachten gaat ook vaak door m’n hoofd.
Prachtig artikel Merel!
Ik moet zeggen dat ik heel wat ouder ben dan de meeste lezers hier (al ergens achteraan de veertig) maar heel veel dingen die je hier schrijft (en niet alleen dit artikel) raken ook mij. Je duikt dieper in je gevoelens dan sommige andere blogs, je zoekt echt naar betekenis in je leven. Dat is prachtig! Hier staat geen leeftijd op, ik put keer op keer weer inspiratie op uit deze artikels!
Doe zo voort!
Mooi Merel! Dankjewel :) Dit is iets waar ik ook altijd voor pleit. Mensen zien groeien, dat herken ik heel erg en vind ik ook zo mooi om te zien! Om daar onderdeel van uit te mogen maken bijvoorbeeld maakt het nóg meer bijzonder. Magisch! En inderdaad, het kan al relatief zo klein. Met een klein gebaar, een glimlach een spontaan appje of bezoekje <3
Ik vind dat jij dingen altijd zo lekker beeldend kunt opschrijven. Hou ik van :) wilde ik even zeggen.
Mooi artikel weer! Hulp aanbieden mag inderdaad best eens vaker gedaan worden. Vaak denk ik weleens als ik achteraf hoor dat mensen iets moeilijk voor elkaar hebben gekregen ‘oh, had dat maar gezegd joh, dan had ik dat toch gedaan? Had ik nog best leuk gevonden!’, maar inderdaad, waarom bied ik niet eens wat vaker zelf hulp aan. Ik ga dit in gedachten houden de komende tijd, I’m with you ;)
Vind dit een hele goede Merel. Ik doe ook graag dingen voor mensen, bekenden of onbekenden, het geeft zo’n fijn gevoel eigenlijk. Ik heb wel gemerkt dat er erg gedacht wordt vanuit het aspect dat er iets terug gedaan moet worden. Zo van, ik doe het voor hem/haar als ik weet dat zij het ook terug zal doen. Daarentegen geef ik liever, hoe fijn het ook is om daar waardering voor te krijgen, is het fijner om diegene gelukkig te zien :)
Het is een goede om nog meer stil te staan bij het bieden van hulp, ga ik de komende tijd wat vaker over nadenken. X M.
Mooi. Ik heb dit stuk met een glimlach gelezen. Zelf vind ik dat ik niet vaak genoeg iemand help, terwijl het zo heerlijk is om dat te doen. Het is zo genieten om te zien dat je iemand blij maakt. En inderdaad: of dat nu een klein of groot gebaar is, dat maakt naar mijn idee niet eens veel uit. Heerlijk inspirerend artikel :).
fijn om te lezen :)
Toevallig ben ik as we speak aan het oppassen op het kindje van een vriendin, ik heb er niet eens bij nagedacht dat ik haar hiermee help. Zelf vind ik het wel moeilijk om gewoon maar dingen te doen die moeilijk zijn, het is wel waar dat het achteraf meestal meevalt. Misschien moet dat toch maar meer mijn mindset worden.
Liefs xx
mooie timing :)
Prachtig artikel. Andere mensen helpen is zo bijzonder. Een groot deel van de mensen leeft in hun eigen bubbel, erg jammer
You got me! Dat is precies waar ik vanaf januari al mee bezig ben. Sinds ik afgekeurd thuis zit mis ik de zorg enorm, nu kan ik wel mijn oma helpen die in en uit het ziekenhuis vliegt en leg daar graag mijn eigen werk voor opzij. Want dit kost energie die ik simpelweg eigenlijk niet heb (verplichting Wise) maar het voelt zo goed dat ik dit wel wil blijven doen :) En ik denk dat we sowieso wel weer meer verder mogen kijken, we leven de laatste jaren allemaal zo op onszelf..
dat ben ik met je eens. Aan de ene kant staan we de hele dag met elkaar in verbinding, aan de andere kant zijn veel mensen ook alleen met zichzelf bezig. Lastig om daar een evenwicht in te vinden.
Ik ervaar het als erg waardevol om hulp aan te bieden. Ik doe wekelijks vrijwilligerswerk, ik geef via een Amsterdamse organisatie Nederlandse les aan een sociaal geïsoleerde buitenlandse vrouw die haar inburgeringsexamen moet halen. Misschien is zoiets ook wel wat voor jou Merel? Ik geef niet alleen les, maar geef haar ook tips over Nederlandse gebruiken en gewoonten, en omgekeerd krijg ik van haar heerlijke recepten en een inkijkje in een andere cultuur. Zo leren we van elkaar.
wat cool! Zoiets heb ik vroeger gedaan, zo ben ik eigenlijk aan een baan gekomen in het onderwijs. Leuk dat je dat doet! Ik ga zeker nadenken over hoe ik over een tijdje, als de rust hier een beetje is terugkeerd en ik gewend ben aan alleen bloggen, ipv samen, misschien iets van vrijwilligerswerk kan doen. Lijkt me mooi. dankjewel voor de inspiratie :)
I’m in! Wat heb je dat mooi opgeschreven.
dankjewel :)
Ja, ikke! Want ik ben vaak bezig met mensen pleasen maar minder met helpen. En dat is toch beter geloof ik :-)
Heee, geen leuke dingen?
kwam een dagje later online ;)
Zo’n fijn artikel! Ik ga hier zeker de komende tijd meer aan denken. Ik ben mij er wel van bewust alleen in de praktijk is het wel goed om er extra aandacht aan te besteden. Dat wil er weleens bij inschieten ;-)
Mooi artikel! Ik werk als woonbegeleider ben dus het grootste gedeelte van de week bezig met mijn hulp aanbieden. Alleen is dat natuurlijk ook mijn werk en word ik er voor betaald.. Is maar net hoe je er naar kijkt! Want ik ben wel een sociale studie gaan doen en deze sector in gegaan OMDAT ik mensen graag mijn hulp aanbied. In mijn vrije tijd probeer ik dat ook zeker te doen maar vind ik het tegelijkertijd ook wel fijn als er voor mij gezorgd wordt hihi.. Ik heb lang vrijwilligerswerk gedaan maar doe dat nu niet meer omdat ik het te veel vind naast mijn baan.. best jammer eigenlijk want het was altijd erg leuk. Ik bied mijn hulp wel vaak aan, aan vrienden en familie. Minder aan vreemden.. Iets om over na te denken! =]
Hulp aanbieden aan vreemden vind ik soms misschien nog leuker, omdat het zulke mooie onverwachte dingen kan opleveren ofzo?
Ik doe mee! Ik ga proberen er nog meer bezig mee te zijn. Anderen helpen vind ik heel fijn en het is natuurlijk een nobel doel (:
Wat mooi! Ik probeer mensen ook her en der te helpen, prachtig om ze hun vleugels uit te zien slaan!
Inspirerend artikel Merel. Ik ben zelf vrij hulpbehoevend en heb vaak hulp van anderen nodig, maar ik ben opgevoed met het idee dat er altijd meteen iets tegenover moet staan. Een taart, een duur cadeau, een etentje… daardoor had ik altijd erg veel moeite met het accepteren van hulp omdat ik me direct schuldig voelde. De laatste tijd begin ik echter in te zien dat mensen helemaal niet meteen iets terug verwachten en dat een wederdienst meestal vanzelf wel komt, door hen te helpen met iets waar ze tegen die tijd echt wat aan hebben. Ik blijf het interessant vinden, het concept van ‘dingen voor elkaar doen’. (:
Wat prachtig om te lezen hoe je daar in staat. Heel mooi!
Mooi artikel weer! Ik vind dat je echt zo fijn schrijft. Jij bent eigenlijk de enige waarvan ik die hele lange artikelen echt lees. Wat betreft hulp aanbieden kan ik ook nog veel leren, maar ik merk dat het mij (en de mensen om me heen) goed doet om het te blijven oefenen.
wat een lief compliment, dankjewel. En grappig genoeg help je me ermee vandaag, omdat ik net helemaal vast zat in een blogpost en dacht: IK KAN HELEMAAL NIET SCHRIJVEN :’) Dus het doet me goed, dankjewel.
Iemand helpen geeft je een goed gevoel. Een makkelijke manier om je hulp aan te bieden: http://www.wehelpen.nl
Ik herken je gevoel wat betreft het docent-zijn. Ik ben logopedist en ben een tijd gestopt met werken om een studie in een andere richting op te pakken (grafisch ontwerp) en hoe leuk ik dat ook vond: ik miste het heel erg om anderen te helpen en vooral om ze te zien groeien. Ik werk nu weer in de logopedie en dat voelde echt als thuiskomen. Ik begeleid nu mensen die niet zelden aan het eind van hun leven zijn gekomen en zie het als heel waardevol dat ik ze kan ondersteunen in hun laatste dagen, weken, maanden, jaren.
Hee Selma, wat klinkt jouw baan mooi! Ik wist niet dat je als logopedist zijnde zulke dingen kon doen, wat mooi =]
Klinkt inderdaad als een waanzinnig mooie, maar ook zware, en toch ook heel belangrijke, baan. Mooi.
Ik werk als diëtiste en bied dus dagelijks mijn hulp aan aan mensen, maar ook op persoonlijk vlak probeer ik dat zo vaak mogelijk te doen: iemand met een kinderwagen op of van de bus helpen, toeristen die op een kaart staan te turen vragen of ik ze de weg kan wijzen, … Stomme kleine dingen maar voor mij is dat vanzelfsprekend :-)