Plog Gozo #2

Omdat er gisteren zoveel leuke reacties op mijn eerste Gozo plog kwamen (waarvoor dank!) besloot ik er nog eentje te maken met de foto’s die ik op zondag heb geschoten. Ik schrijf dit op zondagavond – so you know. Vandaag ging ik op pad met een andere gids en we bezochten weer heel andere plekken dan zaterdag. Volgens de gids heb ik heel Gozo nu gezien, haha! Dat kan zomaar waar zijn, want Gozo is echt een klein eiland. Klein, maar ontzettend fijn – laat ik dat voorop stellen. Ik laat je alle plekken zien die ik vandaag bezocht heb en zal er in het kort iets over vertellen!

Mijn dag begon vandaag met hardlopen! Dat noem ik hier in het bijzonder, omdat ik er best wel een beetje trots op ben en niet omdat het een geweldige prestatie is, ofzo. Het is mijn tweede keer hardlopen in het buitenland (de eerste keer was in Boekarest, een week of twee geleden) en het maakt me zo ontzettend blij! Het is 1 van de redenen waarom ik ben begonnen met hardlopen: je kunt het overal doen. Het lijkt me te gek om over een jaar te kunnen bedenken waar je allemaal hebt gelopen. (en dan bedoel ik niet alleen in het buitenland, maar ook op andere plekken dan in mijn vertrouwde Flevopark in Amsterdam, waar ik nu een maandje twee of drie keer per week kom.) Het hardlopen hier op Gozo was behoorlijk pittig: het was vanmorgen vroeg al behoorlijk warm en het is hier enorm heuvelachtig. Daar ben ik natuurlijk nog helemaal niet op getraind. Ook verdwaalde ik. Maar goed, ik werd na ongeveer 2 kilometer beloond met een fantastisch uitzicht over zee, dus het was het allemaal waard. (maar daarna moest ik nog terug, haha! )

Terug in het hotel nam ik een douche en liep ik naar het restaurant beneden. Het ontbijt wordt geserveerd in restaurant The Fat Rabbit – dat net als het hotel nog niet zo lang geopend is. Gisteren kreeg ik een enorm ontbijt, wat echt veel te veel voor me was, dus ik vroeg dit keer om een kleiner ontbijt. Dat pakte, zoals je op de foto ziet, alsnog vrij flink uit. Ik at dus ook niet alles op. (al dat witbrood, omy, je ziet hier niks anders!)

De gids (Darrel, een ontzettend grappige en lieve man,) pikte me op om naar Victoria te gaan. De stad Victoria werd vroeger Rabat genoemd en de oudere inwoners van de stad noemen de stad nog altijd bij haar oude naam. (de Britten hebben de stad tot ‘Victoria’ omgedoopt toen Queen Victoria haar 60-jarig jubileum vierde) We hadden een flinke weg naar boven af te leggen, om vervolgens uit te komen bij de prachtige Citadel. De enige van het eiland. We zijn naar binnen geweest en wat ik daar zag was behoorlijk indrukwekkend. Ik heb niet zoveel met kerken, maar dit was prachtig. Ik heb stiekem een stukje gevlogd, want er was een dienst bezig. (dat krijgen jullie dus nog te zien!) Wat ik ook heb gevlogd en wat ook behoorlijk indrukwekkend was, is het uitzicht dat je hebt vanaf de Citadel. Je kunt helemaal om het gebouw heen lopen, zodat je naar alle hoeken van het eiland kunt kijken. Waanzinnig!

Daarna was het tijd om de gezellige straten van Victoria te wandelen. Die kleurtjes… ze maken je zo vrolijk!

Aan veel muren zie je een heiligenbeeld hangen. Soms in een vitrinekastje met allemaal kaarsjes en bloemen erbij. Dit zijn beschermheiligen. Nog een leuk weetje over de kerkelijke gebruiken op Gozo: het is heel gebruikelijk dat een stad twee belangrijke kerken heeft, met ieder een eigen beschermheilige. Bijvoorbeeld: St. George en St. Paul. De kerkklokken luiden keihard tegen elkaar in, om te laten horen wie er belangrijker is. Ook wanneer de feestdag van de heilige is, doen ze hun best om het vuurwerk en de parade net even iets groter dan dat van de andere kerk te laten zijn. Concurrentie much dus! (maarja, wat wil je, met zoveel kerken op zo’n klein eiland)

Mocht je nog zin hebben om wat diensten en kerkelijke muziek te luisteren: Radju Marija might be your jam!

Aangekomen op een centraal plein in de stad troffen we een flinke mensenmassa. Al gauw kwamen we erachter wat er aan de hand was: het was de verjaardag van Saint Don Bosco en dat werd uitbundig gevierd. Muziek, een optocht en… opeens verscheen er een vrachtwagentje die midden op de weg werd stil gezet. Wat er toen gebeurde zag ik echt niet aan komen: de vrachtwagen ging open en er werd een glazen kist met het lichaam van Don Bosco uitgedragen! OMG. De man is in 1888 al overleden. Nu bleek na een beetje rondvragen dat het niet om het echte lichaam van Don Bosco ging. Het was een wassen figuur met daarop een reconstructie van het gezicht van Don Bosco toen hij overleden was. (iemand heeft dus een foto van hem gemaakt terwijl hij al dood was) En in het wassen figuur zitten een aantal botten uit het echte lichaam van Don Bosco. Met andere woorden: waar we naar stonden te kijken was een relikwie en het was voor het eerst in mijn leven dat ik zoiets meemaakte. Iedereen was zo enthousiast! Kinderen dansten, ouders klapten en er waren zelfs mensen die in een soort van trance leken te raken – zo belangrijk is het voor ze. Het is me inmiddels duidelijk geworden dat religie extreem belangrijk is op de Maltese eilanden. Mensen zijn ontzettend dedicated en dat is bijzonder om te zien!

Na het kijken naar de optocht was het tijd om naar een heel andere plaats te gaan: Calypso’s Cave. Nouja, de cave is niet toegankelijk, maar de tuinen en het uitkijkpunt wel. Het verhaal gaat dat Calypso (een Griekse godin) 7 jaren met haar geliefde op deze plaats heeft gewoond. Ze had een minder romantische locatie kunnen uitkiezen, dat moet ik haar nageven! Het uitzicht over een van de weinige zandstranden (Ramla Bay) is adembenemend.

Een ander ontzettend interessante plek die ik vandaag heb bezocht is de plaats waar de Ggantija Tempels staan. Deze bouwwerken werden ruim 4000 jaar geleden gebouwd, door een bevolking die we nooit met zekerheid zullen kunnen vaststellen, en vandaag de dag zijn het de grootste en oudste vrijstaande tempels (uit de oudheid) ter wereld. De tempels zijn zelfs ouder dan de Egyptische piramides en dat is best wel bizar om te bedenken, als je hier rondloopt. Zo’n plek kan me enorm fascineren: wie waren deze mensen? Hoe hebben ze het in vredesnaam voor elkaar gekregen om alle materialen naar deze plek te krijgen? Waar werden de tempels voor gebruikt? Maar ook: je zult maar degene zijn geweest, in 1800-zoveel, die deze tempels ontdekte. Dat je ergens iets zag uitsteken, begon te graven en opeens een gigantisch bouwwerk zag verschijnen. Dat is toch ongelooflijk? Ik ben niet per se een enorme geschiedenisfreak, maar als ik op een plek als deze ben, dan raak ik een beetje geobsedeerd. Daar loop ik dan met mijn camera, foto’s te maken van iets wat onbekende mensen 4000 jaar geleden hebben gebouwd. We zullen ze nooit kunnen vragen waarom en hoe en dat is gewoon een heel apart idee! (ok, sorry, ik ratel maar door)

Na dit alles was het tijd om naar Xlendi-bay te rijden. Wat een waanzinnig mooie plek! Op dit punt aangekomen (dus waar ik deze foto maakte,) had ik nog niet door hoe toeristisch en druk het hier was. Maar het is niet storend. Aan de bay zitten namelijk een paar restaurants die goed bekend staan. Wij gingen eten bij Zafiro en dat was ontzettend goed!

Wanneer je ooit in Gozo uit eten zult gaan, moet je twee dingen goed realiseren: 1) de porties zijn groot. Maar echt: GROOT. En 2) voordat je je starter krijgt, krijg je eerst nog een pre-starter. Vaak is dat brood met olijven en zongedroogde tomaten. Vandaag waren het crackertjes met een bonendip. Wanneer je dit op hebt, krijg je je starter en dan moet het hoofdgerecht (en een eventueel nagerecht) nog komen. Houd er rekening mee dat je je na het diner hoe dan ook zult voelen alsof je in verwachting bent van een foodbaby.

Ik bestelde een heerlijk frisse salade met allemaal veggies en olijven.

Met een glaasje wijn (van Ta Mena! de boerderij waar ik gisteren was!) erbij. (en natuurlijk brood, want dat krijg je hier overal geserveerd) Wat ik trouwens erg lekker vind, is dat de lokale witte wijnen erg licht zijn. Ik krijg al snel een katerig gevoel, ook als ik maar 1 glas wijn drink. Maar van deze wijn krijg ik dit niet. Ze worden ook erg goed gekoeld geschonken en daar houd ik van!

Mijn hoofdgerecht was een heerlijke pasta (ik heb gevraagd om pasta zonder ei en dat was geen probleem: in plaats van verse pasta kreeg ik gedroogde pasta) met auberginesaus. Ontzettend lekker! Mijn gids at een gerecht met gevogelte (een soort waarvan ik de naam niet meer weet, maar het wordt hier veel gegeten) met frietjes en salade. Ook zijn portie was huge. Beide aten we ons bord niet leeg, omdat het zo ontzettend veel was. (mijn portie lijkt misschien niet eens zo groot, maar het was een behoorlijk diep bord. Het was zeker twee keer zoveel dan wat ik normaal in Nederland op mijn bord krijg als ik pasta bestel)

Mijn conclusie: eten bij Zafiro is een geweldig idee. Het uitzicht over de blauwe, opspattende golven van de Xlendi-bay, in combinatie met het heerlijke eten: dikke winner!

Eigenlijk zou ik ’s middags nog een boottour doen, maar het waaide zo hard en de zee was zo wild, dat de kapitein belde om het af te zeggen. Erg jammer, maar als het gevaarlijk is, moet je het natuurlijk niet doen!

De rest van de middag (en nu het begin van de avond) ben ik op mijn hotelkamer geweest. Ik had totaal geen zin om ergens te gaan eten, door de zware maaltijd van vanmiddag. Dus ik heb twee flessen water en citroen gehaald bij het restaurant beneden en daar houd ik het eventjes bij voor vandaag. Morgen is mijn laatste dag hier. Het enige programma-onderdeel dat ik morgen heb is een Ayuvedische massage in een luxe SPA hier op het eiland. Verder ga ik lekker wandelen (’s ochtends vroeg, want er schijnt regen te komen in de middag,) en werken. Moet ook gebeuren!

Dankjewel weer voor het lezen! Doordat Jamie ook een weekend weg was met familie en ik hier zit, is het even niet gelukt om een ander artikel of recept online te plaatsen. We gaan ons best doen om dit morgen te fixen. Voor nu dus alleen even een Gozo-update. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen wat ik hier zoal meegemaakt heb!