Zelfliefde

zelfliefde

Op de foto hierboven zie je twee boeken die ik afgelopen weekend kocht. Het zijn twee boeken over het beoefenen van zelfliefde – en het ’temmen’ van je innerlijke criticus – en ik kocht de boeken niet voor niets. Momenteel heb ik het namelijk best wel moeilijk met het voelen of beoefenen van een beetje zelfliefde. Er zijn periodes waarin me dat redelijk afgaat, maar de afgelopen tijd vind ik het (weer) erg lastig.

En niet dat ik nou denk dat deze twee boeken het allemaal gaan oplossen, want daarvoor is meer nodig. Maar het helpt misschien wel een beetje. Ik wil het in ieder geval een kans geven. Nu is dit best wel een lastig onderwerp, omdat het zo ontzettend persoonlijk is, om over te schrijven, maar toch vind ik het belangrijk. Ik deel van alles met jullie. Of het nou gaat over het hebben van heimwee, afvallen of over hoe lastig ik het vind om te ontspannen – dan ook dit.

Wanneer het nooit goed genoeg is

Afgelopen zondag zag ik een foto van mezelf en ik barstte in huilen uit. Wat ik op de foto zag maakte me op z’n zachtst gezegd niet blij. Ik zag een opgeblazen gezicht, rode wangen,   haar dat niet zat (ondanks het feit dat ik net naar de kapper was geweest) en een gebogen rug, die ik maar niet recht krijg. Ken je dat, dat je naar zo’n foto kijkt en je eigenlijk gewoon niet wilt geloven dat jij dat bent? Dat anderen jou zo zien? Natuurlijk, zo’n foto kan zijn gemaakt onder ongunstige omstandigheden: lelijk licht, misschien was je moe, misschien zag je de foto niet aankomen of is het gewoon een heel slechte fotograaf. (laten we eerlijk zijn, sommige mensen weten gewoon niet hoe je iemand flatteus op de foto krijgt. Die mensen krijgen het voor elkaar om een Doutzen nog vanuit haar lelijkste hoek – als ze die al heeft – vast te leggen.) Maar in dit geval weet ik van mezelf dat ik er momenteel zeker niet op mijn best uitzie. En dat vind ik heel erg vervelend, maar wat ik eigenlijk nog veel vervelender vind, is dat ik het blijkbaar zo erg vind om die foto te zien, dat ik ervan moet huilen.

Ik zeg het maar gewoon zoals het is: op zo’n moment walg ik van mezelf. En ja, ik moest ook ongesteld worden, dus de hormonen vlogen door mijn lichaam en maakten alles ongetwijfeld net nog even wat erger, maar toch. Ik schrok best wel van mijn eigen gedachten. Walgen van jezelf? Balen van jezelf? Gewoon niet naar zo’n foto kunnen kijken en ook maar 1 positief ding op kunnen noemen? Dat is niet best. Stel dat een vriend of vriendin me dit zou vertellen en me desbetreffende foto laten zien, dan zou ik ongetwijfeld zo minimaal vier punten kunnen oplepelen die wel positief waren, om diegene in te laten zien: het valt allemaal wel mee. Maar op dat moment, als ik me zo voel, dan werkt dat bij mezelf niet.

Het helpt ook niet als anderen dan tegen me zeggen dat het allemaal wel meevalt, dat ik er prima uitzie of dat ik heus een leuke meid ben. Dat is een beetje zelfde als mensen die tegen je zeggen ‘geniet nou maar gewoon,’ als je heimwee hebt op reis en je het liefst kruipend naar huis ging – no way dat die boodschap binnenkomt zoals hij bedoeld is. Wanneer ik in zo’n ‘ik vind mezelf afschuwelijk en alles moet anders’ – bui zit, helpt helemaal niks. Behalve dan het maar gewoon even daar laten zijn en dan iets anders gaan doen.

Vlak na de huilbui keek ik Floortje Naar Het Einde Van De Wereld. Over een chimpansee-opvang in Afrika. Dat maakte me bijna nog verdrietiger, omdat ik inzag: er is zoveel dat belangrijker is dan hoe ik eruit zie. Wil ik dan bekend staan om mijn looks? Helemaal niet zelfs. Wil ik niet veel liever belangrijke en goede dingen doen voor mensen en dieren? Absoluut. Alsof het iemand ook maar iets uitmaakt hoe je eruit ziet, als je maar een goed mens bent. En toch… tja, misschien ben ik daar dan een vrouw voor. Die onzekerheid is er toch.

Altijd een hoofd vol met zorgen

En die onzekerheid gaat verder dan ontevreden zijn over mijn uiterlijk. Die gaat ook over wakker worden met een hoofd vol zorgen over of ik alles wel goed genoeg doe. Heb ik wel genoeg tijd voor mijn vrienden vrijgemaakt de afgelopen tijd of ben ik een slechte vriendin? Ben ik wel succesvol genoeg met mijn werk? Ben ik wel geschikt om later ooit een gezin te hebben? Vinden mensen mij wel aardig? Wat dacht dat kassameisje gisteren toen ze me zo indringend aankeek? Dat zijn nog maar een paar dingen die ik me vanmorgen afvroeg en dat gaat dan gepaard met gedachten als ‘ik had naar de sportschool moeten gaan vanmorgen vroeg’ en ‘ik wil niet op de foto op de bruiloft van mijn beste vriendin in mei, tenzij ik tegen die tijd nog 10 kilo kwijt ben.’ En dat allemaal om 8 uur vanmorgen – niet heel ontspannen wakker worden.

Ik schreef van de week nog hoe lastig ik het vind om te ontspannen. Dat heeft veel te maken met bovenstaande. Ik vind het gewoon ontzettend lastig om mezelf dingen te gunnen. Het is gewoon nooit genoeg wat ik doe. Wat ik ook doe. Een beetje lief zijn voor mezelf vind ik misschien wel het allermoeilijkste dat er is en ik weet zeker dat dat niet alleen voor mij geldt. Dat gegeven vind ik eigenlijk zo triest  – waarom zijn we niet wat milder voor onszelf?

Eerst jezelf waarderen, dan anderen

Als ik naar mezelf kijk, dan merk ik dat er dingen onder beginnen te lijden. Ik merk dat het lastiger wordt om anderen liefde te geven, als je niet eerst jezelf dat geeft dat je nodig hebt. En dat wanneer je overkritisch bent op jezelf, je dat ook wordt tegenover anderen – en dat is niet eerlijk. De mensen om je heen verdienen dat niet. Ik voel me gespannen en constant ontevreden over van alles en nogwat en dat uit ik dan ook. En dat is misschien nog wel het ergste – die ontevredenheid. Als er een eigenschap is die ik bij anderen niet kan verdragen, dan is het mensen die altijd maar ontevreden zijn. En nu ben ik het zelf.

Ik wil daar aan werken, want zo wil ik niet verder. Ik wil niet langer zo hard voor mezelf – en dus indirect ook voor anderen – zijn. Zo ben ik helemaal niet. Ik praat erover met mijn psycholoog en ik lees erover. Ook keek ik deze video van Maddie (dariadaria,) mijn favoriete blogger uit Oostenrijk. Ze maakte een video over het houden van je lichaam en het raakte wel duizend gevoelige snaren. Zo zegt ze bijvoorbeeld: ‘Als je zo hard tegen je vrienden zou zijn, zoals je tegen jezelf bent, dan hield je geen vrienden over.’ En: ‘Ik probeer te bedenken waartoe mijn lichaam in staat is en wat ik allemaal al voor mooie dingen met mijn lichaam heb meegemaakt.’ Echt, kijk deze video. Ik vind hem erg inspirerend.

[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/lLaw3YtlFyk” align=”center” maxwidth=”1000″]

Het lucht op om hierover te schrijven. Ik ga nu een stuk lezen uit een van de twee boeken die ik heb gekocht. Dat zijn trouwens Radical self-love en Mastering Your Mean Girl en ik zal jullie binnenkort meer vertellen over wat ik van de boeken vind. (dit zijn affiliaitelinks)

Als je iets kwijt wilt over dit onderwerp, bijvoorbeeld omdat je het zelf ook lastig vindt om zelfliefde te beoefenen, dan mag dat altijd bij de comments. Lucht je hart als je dat wilt. Wie weet herkent iemand zich in jouw reactie en kunnen we elkaar een beetje verder helpen. Of ben jij juist heel goed in het hebben van zelfliefde? Deel je geheim dan alsjeblieft met me! Ik zie jullie reacties graag verschijnen. Dankjewel <3

Deel deze post op: [pinit]

Geschreven door: Merel

90 gedachten over “Zelfliefde

  1. Jeetje, ik schrik bijna een beetje. Wij kennen elkaar niet, en toch wil ik dit even zeggen, en ik hoop dat ik hierbij voor de hele groene meisjes community spreek : ik vind jou super lief, en een super leuk mens ! Het maakt me blij dat je verhaaltjes en stukjes van jezelf met ons deelt, daar ben ik je dankbaar voor. Ik hoop dat je een manier vind om hier over heen te komen, en dat je later aan deze periode terug denkt en kunt zeggen : “zo, uit dat dal ben ik toch maar even geklommen”. Veel (anonieme) lezer liefde aan jou ! x

  2. Héél herkenbaar…. ?
    Ik heb ook vaak zo’n moment…. En dan twijfel ik echt aan alles. Aan mezelf als moeder, aan mezelf als echtgenote, aan m’n baan, aan mijn social life…. Aan alles…
    Ik wil iedereen pleasen, iedereen te vriend houden….. En mezelf vergeet ik….
    Ik vind het knap dat jij alles zo goed kunt verwoorden en ook nog eens op tafel durft te gooien.
    Ik krop alles op, ben een enorme binnenvetter, steek mijn kop in het zand en hoop dat het vanzelf over waait…. ?
    Is soms een snelle oplossing, maar voor de langere termijn is het eigenlijk alleen nog maar erger….
    Ben benieuwd naar de boeken en zal het filmpje zeker eens gaan kijken ?
    Succes en sterkte! ?

  3. Ik herken dit zeker. Vraag me soms af of ik wel de deur uit moet. Met stappen verkleed ik me wel honderd keer met de gedachtes “afgrijselijk”. En voor wat? Omdat ik het me zo aantrek wat andere denken…
    ik moet zeggen dat sinds ik veganist ben ik me wel veel beter over mezelf voel, omdat ik weet dat ik bijdraag aan een beter wereld. En dat vind ik (vaak, maar schiet er soms bij in) belangrijker dan mijn uiterlijk.
    ik ben benieuwd naar wat je van de boeken vind en of ze je echt helpen!

  4. Hai,
    Ik wil je allereerst veel liefde sturen. Het onderwerp is voor mij soms nog wel van toepassing, gelukkig al veel beter dan vroeger (wie vindt de puberteit zijn leukste levensjaren?). Als je alleen woont (ik denk dat we hier beiden inzitten) en je bent vb ziek of zit even niet zo goed in je vel, dan moet je jezelf en je hele huishouden maar bij elkaar zien te krijgen. En dat is soms ook nog een punt waar ik tegenaan loop.

  5. Mooi mens!
    Daar is geen twijfel over. Maar wat je zelf al zegt. Een ander kan vanalles roepen maar als je het niet binnenlaat, voelt het ook echt niet zo. Zelfdestructief, daar zijn we zo goed in. Ik herken het op momenten dat er veel verandering plaatsvindt in mijn leven. En het is zo sterk, krachtig en allesoverheersend. Maar ik weet, er komt een moment dan voelt het weer goed. Dan mag ik er zijn en stroomt de positieve energie naar binnen. Momenteel let ik op mijn eigen manier van communiceren. Want wat ik geef, krijg ik terug. Dus strooi ik met complimenteuse woorden. Vraag hulp door mezelf kwetsbaar op te stellen ipv altijd maar de sterke buitenkant te laten zien. En dat helpt! Want hierdoor ervaar ik dat ik er mag zijn zoals ik ben. Met mijn kracht en kwetsbaarheid. En voel ik dat de zelfliefde weer gaat stromen.
    Dat wens ik jou ook toe mooie Merel. ?

  6. Ik heb dat ook …
    Maar af en toe helpt het dan juist om een foto van mezelf te maken ( met fototoestel, niet met een smartphone) : soms concludeer ik dan dat ik er toch beter uitzie dan ik dacht.

    Hihi, ik kijk dan ook wel eens terug naar oudere foto’s van mezelf en dan vind ik dat ik vroeger erg mooi was. Maar ik was me daar toen niet van bewust want ik vond mezelf toen ook op allerlei manieren niet goed genoeg. En dan bedenk ik mezelf dat als ik mezelf binnen 10 jaar zie zoals ik er nu uitzie, ik dan misschien ook wel zal zeggen ‘wat zag ik er goed uit zeg!’. En dan wou ik dat ik datzelfde gevoel dat ik dan over mezelf (hoop) te hebben, nu al kon hebben.
    Soit, zomaar wat gedachten nav je post ….

  7. Lieve merel,

    Ook wij kennen elkaar niet en toch wil ik graag reageren. Wat je schrijft is herkenbaar, ik denk jammer genoeg voor heel veel mensen. Wat erg eigenlijk he, dat we zo naar tegen onszelf kunnen praten en zo weinig tolerant zijn naar onszelf terwijl we dat naar anderen toe vaak heel anders doen. Ik ben zelf ook niet altijd goed in lief zijn voor mezelf, maar heb de laatste tijd een aantal dingen geleerd die me zeker helpen dit vaker te zijn. Een ervan is mezelf erop wijzen als ik gedachtes heb die me niet helpen, die te streng zijn, waarin ik mezelf veroordeel en afkeur. Ik heb een armbandje wat ik simpelweg om mijn andere arm doe iedere keer als ik mezelf betrap op een belemmerende gedachte. Hierdoor geef ik mezelf meteen de kans mezelf te verbeteren en er iets milds achteraan te denken, plus het voorkomt een negatieve gedachtenspiraal, want je doet even iets anders en stopt je gedachten. Ten tweede hoorde ik laatst een uitspraak die ik heel verhelderend vond: iedereen ziet de wereld anders, er is niemand die alles weet, niemand die weet wat waar is, wat goed is, hoe het precies moet in het leven. Grote kans dat wat wij denken niet klopt, dat ons verhaal niet het (enige) juiste verhaal is. Als we daar vanuit gaan, dat het verhaal dat we onszelf vertellen (inclusief de gedachten die we hebben over onszelf) niet klopt, zorg er dan minimaal voor dat wat je jezelf vertelt een goed, mooi, positief verhaal is. Dan heb je er in ieder geval zelf nog iets aan!

    Liefs Eva

  8. Heel herkenbaar dit. Soms is het zo lastig om oké met jezelf te zijn, terwijl je je best beseft dat het allemaal veel erger kan en dat er zoveel belangrijker dingen zijn dan bijvoorbeeld je looks. Als ik eenmaal in zo’n bui zit dan kan ik me over niks meer goed voelen, vreselijk.
    Ik vind het heel naar om te horen dat je zo met jezelf kan zitten, want ik lees je stukjes zo graag en je lijkt me zo’n fijn mens. Ik ben de laatste tijd veel in Rotterdam en stiekem hoop ik je nog eens tegen te komen. Misschien gebeurt dat nog wel en dan kan ik je persoonlijk vertellen hoe cool je bent. (:

  9. Ik denk dat iedereen wel eens vecht met zijn/haar innerlijke criticus: heel herkenbaar dus. Ik heb er echt wel even over moeten doen maar inmiddels is mijn zelfliefde aanwezig. Wat tips: coaching of therapie is heel fijn. Juist omdat het vaak gaat om een soort automatische processen en je volgens mij echt moet leren je daaruit lost te wrikken. Ik heb zelf haptotherapie gevolgd, en later heb ik nog veel gesprekken gehad met een mindfulness-coach. Dit heeft me onwijs geholpen om die innerlijke criticus af en toe maar te laten ’tetteren’ en gewoon te doen waar ik zin in heb ?. Verder is het voor mijn self-love niveau heel belangrijk om niet overprikkeld te raken, als ik negatief over mezelf denk ben ik 9 van de 10 keer overprikkeld en met wat rust, een goede wandeling in de natuur of een douche kom ik dan al een heel eind. Laatste tip: schenk aandacht aan je lichaam en zorg er goed voor. Ik doe dat bijvoorbeeld door regelmatig een sauna te bezoeken, lekker geurende body-lotion te gebruiken, en te sporten (ik hou alleen niet heel erg van sporten dus heb er een mini-ritueel omheen gebouwd. Het was even zoeken naar een fijne sportschool maar hier kan ik na het sporten fijn douchen en kan ik daarna, geurend naar mijn body-lotion, nog lekker een kopje thee drinken voor ik weer naar huis ga, zijn mijn lichaam en hoofd allebei blij?).
    Ik ben heel benieuwd wat je uit de boeken haalt en hopelijk heb je wat aan de tips!

  10. Heel herkenbaar,

    In fases heb ik vreselijke gedachtes over mijzelf en dan met name mijn lichaam en lijkt er bijna een mantra in mijn hoofd die onaardige dingen afspeelt. Je bent dik, je bent lelijk, je ziet er niet uit, je moet afvallen. Waarop ik slechter voor mezelf ga zorgen, geen leuke kleding meer koop (want niks past toch goed genoeg of mooi genoeg ) en ik heb periodes waarin ik heel trots ben op wie ik ben.. bijna blij met mijn lijf totdat ik me weer bedenk dat ik in de zomer weer letterlijk meer van mezelf moet laten zien en dat ik in plaats van lekker met vrienden naar het strand ga, mij wil verstoppen en eindeloos outfits aantrek waarbij de ene nog minder van mijn lichaam laat zien dan de ander. Ik vind het jammer dat ik op mijn dertigste onzekerder ben dan op mijn vijftiende levensjaar en ik hoop dat ik hier verandering in aan kan brengen.. ik hoop dat die bruiloft en die zomer minder over mijn lichaam kunnen gaan en meer over de momenten!

  11. Wauw Merel, wat heb je dit ontzettend mooi geschreven! Ik herken mezelf heel erg in je verhaal. Ik voel me ook vaak stom, lelijk, dik, alleen, etc. Maar dit verhaal heeft me zeker geïnspireerd en ook heel erg geraakt.

    Dankjewel voor je eerlijke woorden en dat je jezelf zo bloot durft te geven en kwetsbaar durft op te stellen.
    Je bent een mooi mens, dankjewel daarvoor!

  12. Wow.. Ik moest even een enorme brok in mijn keel wegslikken. Jouw verhaal (met uitzondering van de gekochte boeken dan) had zo op mijn blog kunnen staan. Gewoon omdat het zo ontzettend herkenbaar is.
    Ook ik heb enorm veel moeite om van mezelf te houden. Heel af en toe denk ik: ‘Goh Eev. Dat heb je goed gedaan’ of ‘Je ziet er best leuk uit vandaag’ maar altijd is daar weer dat donkere duiveltje dat dan weer honderdduizend dingen kan benoemen die niet goed aan me zijn. Zoals bijvoorbeeld mijn overgewicht, mijn onafgemaakte opleidingen en noem het maar op. Dat is ook exact de reden dat ik nu nauwelijks schrijf. In mijn hoofd is het nooit goed genoeg.

    Ondanks dat ik het met je eens ben dat je eerst van jezelf moet houden voordat je een ander liefde kunt geven, zie ik wel elke dag wat er mooi of goed is aan een ander. Juist doordat ik (ik haat mezelf enerzijds omdat ik het doe) mezelf altijd met anderen vergelijk.
    Ik weet helaas maar al te goed dat wanneer je in een negatieve zelfliefdesflow zit, het niet heel veel uitmaakt wat een ander (en vooral een onbekend iemand) zegt maar toch wil ik je het volgende zeggen: ik vind je een ontzettend mooie en inspirerende dame die ook nog eens ontzettend goed kan verwoorden wat ze op haar hart heeft. Je bent het waard Merel! Je bent het waard om van te houden en je bent het waard om lief voor jezelf te zijn!
    Heel veel kracht en liefde gewenst!

  13. Shit, weer zo’n post die even keihard binnenkomt. (Stiekem wel heel erg blij met dit soort posts!)
    Zelfliefde is zo moeilijk, vooral om het vast te houden als je kritiek krijgt. Ik merk zelf dat ik veel te veel waarde hecht aan de mening van anderen, dat is het eigenlijk niet waard. Mijn reis begon met het boek van Rosalinda Weel, “Gelukkig zijn moet je durven”. Heb een jaar geleden de eerste paar bladzijden gelezen en de eerst opdracht gedaan, maar toen was ik er niet klaar voor. Nu nog steeds niet maar het is ergens ook heel fijn om te weten dat ik dat boek heb en er altijd in kan beginnen.
    Het is ergens best schokkend hoe goed ik kan zijn in mezelf slecht voelen over iets uit het verleden. Loslaten kan ik nauwelijks, en dat maakt me weer onzeker en dan heb ik weer iets aan mezelf om af te kraken en dan is het cirkeltje weer rond.
    Ik vind het fijn als mensen zoals jij en Martine (2wmn), Shirley (mommytobe & styleguide) en Lianne (theselfhelphipster) er zo open over zijn. Mensen zijn niet perfect en zowat iedereen zit ergens mee.
    Heel veel liefde voor alle onzekere, al dan niet eenzame en of verdrietige medemensen <3

  14. Je bent een hele sterke vrouw!
    Als je je dat allereerst maar eens goed realiseert, ben je al een eind op de goede weg.
    Sterkte met jezelf in deze vervelende periode ?

  15. Lieve Merel, wat ben je toch mooi open en eerlijk. Ik hou daar zo vreselijk van. Het is heel belangrijk voor jezelf maar ook voor anderen, realiseer je je dat? Ik hoop van wel. Bedankt voor je openheid, fijn mens.
    Dit klinkt als Ik-van-10-jaar-terug. Nou nee, eigenlijk niet, want die Ik was heel heel heel erg gesloten. Afgesloten. Potdicht. Nu ben ik 34 en moeder van twee; mijn lijf heeft in de afgelopen jaren zoveel geleden en is er niet mooier, strakker of slanker op geworden. Maar ik hou nu van mijn lijf. Van mijzelf. Ook als ik er niet oké uitzie.
    Weet je, ik was er bijna geweest. Toen mijn jongste geboren werd, bijna 2 jaar terug, bloedde ik bijna leeg. Het is goed afgelopen, maar het herstel was zwaar en mijn lijf kon niet geven wat ik het vroeg. Borstvoeding, ergonomisch dragen, überhaupt lichamelijk zorgen voor twee kleine jongens: het ging niet. Ik was zo boos op mezelf, omdat ik zo nalatig was. Het enige wat belangrijk was, het moederen, dat deed ik niet goed. Mijn lijf liet me in de steek. Ik was teleurgesteld en verdrietig. Ik knapte maar niet op, was zo ontevreden over mezelf. En in een keer was ik het zo zat. Dat was afgelopen zomer. Ik realiseerde me opeens dat ik me gek liet maken. Ik was gehersenspoeld. Hoe ik als moeder moest zijn; hoe ik als echtgenote moest zijn; hoe ik als vrouw moest zijn. Het kwam allemaal van buitenaf. Ik was verdorie keihard aan het knokken om er bovenop te komen en haalde mezelf steeds weer onderuit. En toen ben ik mezelf terug gaan hersenspoelen. Ging me verdiepen in de Body Positivity Movement op social media. Positiviteit opzoeken. Leuke dingen doen en mijn vrienden meer opzoeken. Praten over wat er bij me speelde. Al die druk niet meer opzoeken, over wat ik allemaal moest kunnen en doen. Wat vaker (veel vaker) mijn schouders ophalen. En het werkte nog ook zeg. Ik heb een heleboel over mezelf geleerd in het afgelopen jaar. En ik heb geleerd dat het oké is om soms niet oké te zijn. Om het allemaal niet perfect te doen.
    Dus. Ik was eigenlijk niet echt van plan om tips uit te delen ofzo, maar dit is mijn verhaal. In het kader van openheid enzo ;)
    Wees ajb een beetje lief voor jezelf Merel. Dat mag. Dat moet!
    X Fleur.

  16. Het donkerste uur is het uur voor de zon opkomt. Geef je niet over aan wanhoop. Dan kun je niet meer praten met je hart.

    Het boek ‘Verslaafd aan de liefde’ van Jan Geurts is een aanrader. Je komt er wel :)

  17. Heel erg herkenbaar.. bedankt voor je openheid ❤ zoals in het fimpje werd verteld probeer ik ‘Jabba’ ook welkom te heten. Ik heb gemerkt dat dit voor mij in ieder geval helpt. Soms voelt het voor mij alsof je jezelf niet rot mag voelen in onze maatschappij. Alles lijkt mooi en leuk te moeten zijn. Misschien voelen we ons daarom alleen maar minder fijn.. ‘het kan altijd erger..’, ‘ach het valt wel mee’.. dit zijn allemaal dingen die ons gezegd worden of die we onzelf vertellen. Wat we daar eigenlijk mee zeggen of wat we (onbewust kunnen)voelen als een ander het zegt is: ‘Jouw/mijn gevoel doet er niet toe’ en dus eigenlijk ‘Jij/ik doe er niet toe’.
    Ik heb zelf een depressie gehad en het deed mij zeer als mensen positieve dingen zeiden of bovengenoemde voorbeelden (ookal weet ik dat ze heel goed bedoeld zijn).. dan voelde ik mij zo’n ongelovelijke aansteller.. en dan ging van daaruit de cirkel opnieuw.
    Maar je mag er zijn! Ook de negatieve gevoelens. De gedachte die mij (meestal, learning progress/mens zijn? zullen we er van maken) helpt is: ‘Wat voel ik? En wat heb ik nodig om het mij zo comfortabel mogelijk te maken binnen dat gevoel?’ Als ik mij gestresst voel, dan zet ik bijvoorbeeld mijn telefoon een tijdje uit. Of switch van activiteit voor een uur of zo lang het goed voelt. Het heeft lang geduurt voor ik dit mocht doen van mijzelf en het lukt de ene keer beter dan de andere keer. Maar jij bent prioriteit, ook als het niet zo voelt of voor jouw gevoel niet mag/kan.
    Nogmaals bedankt voor het delen van jouw verhaal en ik hoop dat je misschien wat herkenning en inspiratie kunt halen uit alle comments :)
    Veel liefs! X

  18. Hee, Merel (: Zelfliefde, wat een lastig, maar oh zo belangrijk en mooi onderwerp is het toch. Eigenlijk wel 1 van mijn favorieten. Ik vind het oprecht jammer om te horen dat je niet helemaal lekker in je vel zit. Vervelend. Ik heb geen goed advies voor je, want ik ben zelf ook nog volop aan het uitvogelen hoe ik mijzelf volledig kan accepteren en lief kan hebben. Daarnaast denk ik dat het voor iedereen ook nét weer iets anders werkt, die zelfliefde. Wel kan ik je een virtuele knuffel sturen. Liefs xx ps; hele fijne video trouwens. Ik ga haar youtube kaneel zeker eens bekijken.

    1. Er staat Youtube kaneel. Dat is altijd iets om leuk te vinden ^^

      1. hahahahaha komt zeker door mijn voorliefde voor kaneel dat ie er in is geslopen.

  19. Merel ik vind het zo goed van je dat je hier over schrijft! Ik denk dat heel veel mensen precies herkennen wat je bedoelt. De innerlijke criticus kan een flinke last zijn als je niet weet hoe je ermee om moet gaan.
    In principe voert de innerlijke criticus je gedachtes en jij kunt zelf besluiten of je die wilt geloven of niet. Als iemand tegen jou zegt dat de wereld plat is, geloof je dat toch ook niet?
    Om je innerlijke criticus niet meer te geloven, moet je dus andere gedachten over jezelf ontwikkelen die je wel gelooft.
    Ik merk zelf dat ik me het beste voel als ik mijn eigen keuzes maak en dingen doen die voor mij goed voelen. Dat is bijvoorbeeld vroeg op staan om naar yoga te gaan, gezond eten, thuis blijven als ik geen zin heb om naar een feestje te gaan etc. Ik probeer aardiger voor mezelf te zijn en realiseren dat het allemaal niet perfect hoeft. Soms zijn er dagen dat ik niks voor elkaar krijg en dat is oké. Ik weet dat ik mijn best doe en dat ik meer zou doen als dat kon. Maar het is niet altijd feest.
    Voel ik me slecht? Dan is er iets aan de hand en ga ik er achter proberen te komen wat het is. Ik praat erover of schrijf erover en ik probeer zo lief mogelijk voor mezelf te zijn.
    Een boek wat mij heel erg geholpen heeft is de kracht van het nu, van eckhart tolle.

  20. Wat is dat toch met dat aan onszelf willen werken, vergelijken met anderen, schuldgevoelens en haat tegen ons uiterlijk? We zijn prachtig en precies goed zoals we nu zijn. We hebben allemaal een plekje in het script dat ook wel de wereld heet en het enige waar we tegen vechten zijn onze overtuigingen.
    Jouw kwetsbaarheid is een eye opener voor veel vrouwen, ook weer voor mij want ik worstel zo nu en dan ook met deze dingen om daarna weer te beseffen dat het goed is zoals het is en het nooit anders heeft kunnen zijn.
    knuffel voor jou!

  21. Dankjewel voor je mooie en dappere stuk!

    Ook voor mij herkenbaar. Daarnaast vind ik het lastig om gezonde relaties te hebben, en dan heb ik het niet over extreme dingen maar over subtiele gedragingen die te maken hebben met niet voor mezelf zorgen, slachtofferrol spelen, manipulatie, mezelf wegcijferen voor de ander, etc. Dit resulteerde telkens in moeilijke relaties/vriendjes waarbij ik vooral kon focussen op hoe lastig de ander was, zonder bezig te zijn met mezelf. Na een flink dieptepunt daarin heb ik 12-stappen groepen ontdekt en ben aan de slag gegaan hiermee. Het volgen van meetings (CoDa voor codependency en ACA voor kinderen uit disfunctionele gezinnen, wn geloof me, dat zijn heel veel mensen) helpen me hier zo ontzettend bij.
    Het laat me kijken naar waar dit vandaan komt, namelijk mijn kleine ik die niet geleerd heeft wat echte zelfliefde is op een gezonde manier. Hier heb ik echt veel aan. De boeken van Jan Geurts sluiten hier overigens ontzettend bij aan.

    Veel liefs en een knuffel, en nogmaals dank voor je mooie posts!

  22. Hoi Merel (en anderen),

    Heel herkenbaar onderwerp. Ik heb veel bereikt met Nlp, voor mezelf en voor anderen.
    Mocht je hier meer over willen weten, kan je mailen naar manoncoacht@gmail.com.

    Groet!

  23. Lieve Merel,
    Wat stoer van je dat je hier zo open over durft en kan schrijven. En als ik zo de reacties lees is het ook nog eens heel goed geschreven, want zoveel mensen vinden het herkenbaar. Ook ik zie zoveel dingen die ik ook zo voel of voelde. Voor mij heeft yoga er echt voor gezorgd dat ik liever voor mijzelf ben geworden (en ook voor anderen:)). Het besef (niet enkel het idee maar ook de ervaring) dat iedereen liefde/energie is klinkt onwijs zweverig maar is dat tegelijkertijd helemaal niet. Hopelijk vind jij ook een goede manier om jezelf weer te gaan waarderen. (En als je een lesje yoga wilt komen doen, ben je zeker welkom!) Succes<3

  24. Hoi merel,

    Ik ben een stukje ouder dan jij (54) en jij bent de enige blogger die ik volg waarom?
    Omdat je ECHT bent……daarom.
    Liefs caat

  25. Hoi Groen meisje en andere meiden die zich in dit verhaal herkennen,

    Ook voor mij is jouw verhaal heel herkenbaar, ik voelde me al jaren slecht over mezelf en had me erbij neergelegd dat ik onzeker was en Moeilijk kon genieten van dingen. Ik heb veel leuke lieve vrienden die mij wel mooi/lief/leuk vinden maar als je het zelf niet voelt doet dat er idd niet toe. Daarbij, vind maar eens een goede manier om hier vanaf te komen. Door de therapeuten/zelfhulpboeken/etc zag ik het bos niet meer.

    Sinds kort vind ik mezelf wel mooi, kan ik genieten van het leven, gun ik mezelf de wereld, communiceer ik veel duidelijker etc etc
    Dit heb ik allemaal te danken aan de 9 daagse training Persoonlijk Leiderschap (en aan mezelf uiteraard). Ik heb mijn oud collega’s zien veranderen door de training en toen heb ik mijn zus en een vrienden (die het zichzelf soms ook erg moeilijk maakte) over gehaald met mij de trainin te doen. Eerst hield het geld ons tegen, we gingen liever op vakantie of kochten kleding (wat sowieso niet gelukkig maakt). Achteraf is het het dubbel en dwars waard geweest. Het is een erg confronterende training waarin ik veel over mezelf te weten ben gekomen en het is geen wonder training waarbij alles daarna perfect is. Het blijft hard werken maar de tools om daarmee aan de slag te gaan krijg je mee. Ik zou iedereen de training aanraden, het is een hele bijzondere ervaring en ik denk echt dat het voor iedereen kan werken. Nu ik van mezelf hou maakt het me soms erg verdrietig dat ik dat bijna 30 jaar niet heb gedaan, maar wat heerlijk dat ik het nog heel veel jaar wel ga doen!

    Als iemand vragen heeft, mail me gerust of kijk op de site van de amethist voor informatie over de persoonlijk leiderschap training.

    Liefs, Sterrs

    1. En natuurlijk ontzettend veel sterkte! Ik zou willen zeggen hoe leuk en mooi je bent maar ik weet dat dat geen verschik gaat maken. Hopelijk voel je het snel zelf weer!

  26. Ik vind het heel pijnlijk om te lezen dat je zo onaardig voor jezelf bent! Maar ook ik herken die innerlijke criticus. Een boekje dat mij ontzettend heeft geholpen is ” De vier inzichten” van Ruiz. Een echte eyeopener! Ik las hem toen ik een dagje naar de sauna was (kwetsbaarheid ten top!) en heb echt ontzettend kunnen genieten middels zijn inzichten.
    Je bent prachtig zoals je bent. Hele mooie blog!. X

  27. Lieve Merel,

    Eerst dacht ik dat ik de enige was die met dit thema worstelde.
    Toen dacht ik dat mijn vriendinnen en ik de enigen waren.
    Toen kwam ik het thema ineens overal tegen…

    Het is een wijd verbreid gevoel en het is tijd om er wat aan te doen.
    Bewustwording is stap één toch?

    Je bent goed zoals je bent.
    Ik ben goed zoals ik ben.

    Alle liefs voor jou?
    Carola

  28. Ik leef met je mee. Persoonlijk heb ik meer aan een psycholoog gehad dan al die boeken die ik kocht. Iedereen die bereid is aan zichzelf te werken, gun ik therapie. En jou ook. Succes! En jij bent goed genoeg!

  29. Wat goed dat je hier een artikel over schrijft! En leuk dat je Maddie linkt :) Ik heb haar vorig jaar leren kennen bij het vegan surf camp, ze is in het echt ook een super tof en lief persoon! Toen wist ik nog niet dat ze zo’n grote blogger was hahah

  30. O die zelf-criticus, die komt altijd wel weer eens de kop op steken. Bij mij ook afgelopen maanden (is het misschien ook de winter die mee speelt?). Na jaren met mezelf in de knoop zitten, begin ik hem te herkennen. Niet dat mijn down periode er dan niet is, maar ik kan er langzaam sneller andere gedachten tegenover zetten. Klopt het wel wat ik denk? Wat zit ik het mezelf weer moeilijk te maken, hè! Deze laatste gedachte controleer ik inmiddels ook bij de mensen om me heen, die dat dan bevestigen. Die bevestiging heb ik nog nodig om echt in de niet kritische gedachten te gaan geloven. Nu een aantal weken verder kan ik dan ook weer lief handelen (een boek lezen, niet op mezelf afgeven dat iets niet gaat zoals ik wilde). En echt niet dat de criticus dan weg is;) hij krijgt alleen wat minder de overhand. Daarnaast probeer ik er meer en meer achter te komen waarom die criticus er is, wat zijn de verwachtingen die ik heb, kloppen die wel, kunnen die wel? Alles voor iedereen goed willen doen is.er voor mij zo één ;)

    Ik heb een burnout gehad vandaar dat ik bij de volgende website terecht ben gekomen. Maar het volgende artikel is denk ik voor iedereen (burnout of niet): http://jongburnout.nl/carriere/werken-vanuit-jouw-kracht-talent/ongelukkig-doe-dit-ene-kleine-ding

    O ja en de volgende gedachte helpt mij ook:
    Ik ben ik
    En zoals ik ben
    Ben ik goed genoeg.

    Voor iedereen hier: laten we lief zijn voor onszelf, dat maakt de wereld / het leven zoveel mooier en leuker!

  31. Wauw, ik herken inderdaad heel erg veel! Vorig jaar ben ik 7 weken thuis geweest doordat ik overspannen raakte en dit bleek vooral de kern te zijn. Hoe ik er uit ben gekomen? Heel veel mediteren, in mijn dagboek schrijven, praten met mensen en zorgen dat het niet alleen maar meer in mij zat. En kijken naar wat ik wel heb bereikt en hoe trots ik daar op mag zijn. Ik ben er op dit moment nog lang niet, maar ik ben wel oprecht een stukje blijer met wie ik ben. Ik durf zelfs te zeggen dat ik trots op mezelf ben.

    Dus delen, spuien, schop onder mijn kont en oprecht proberen te geloven dat anderen anders over jou denken en dat ze dat heus niet doen om lief te zijn.

  32. Zo…herkenbaar…
    Geen lang verhaal maak ik er van, maar wil je laten weten dat je absoluut niet alleen staat in dat gevoel over jezelf. Ik denk dat heééél veel meisjes en dames op die manier naar zichzelf kijken (ik ook). Verdomd lastig om dat om te keren. Ik blijf je volgen, succes & wie weet……haal ik mijn inspiratie wel bij jou vandaan!

  33. Je schrijft: “…..misschien ben ik daar dan een vrouw voor ” Nee!! Daarvoor ben je geen vrouw, dat wordt je aangepraat in deze maatschappij en daarmee mag je niet akkoord gaan. Een vrouw zijn is zoveel meer en zoveel belangrijker dan je rot voelen over je uiterlijk. Natuurlijk klinkt dat makkelijk maar ik vind dat echt met heel mijn hart ik hoop jij ook.

  34. Wouw, wat ben jij dapper dat je dit deelt. Wat schrijf je mooi, puur en van uit jezelf! Ik denk dat dit voor veel mensen herkenbaar is maar dat zij het niet durven uitten. Ik heb een tijdje jouw blog niet gevolgd en ben sinds vorige week weer aangeschoven. Ik was aan het scrollen door wat ik had gemist. Ik zag dat je bent verhuist naar Rotterdam en ik zag foto’s en het viel mij juist op dat je er zo goed uitziet! Ik weet niet wat de reden is dat je bent verhuist maar het viel mij op doordat ik er zelf 5 jaar heb gewoond. Ik voelde mij verloren in die grote stad maar wat ik heel erg waardeer aan Rotterdam is de creativiteit in het aanbod van 1001 manieren om fijne dingen te kunnen doen. Als ik denk aan wat ik zoal voorbij heb zien komen op jouw blog lijkt het mij een goede zet. Ik heb niet echt veel tips, maar wil vooral even mijn waardering laten blijken voor wat je hebt geschreven en bedanken voor het posten van het filmpje. Deze komt ,ook voor mij, precies even op het goede moment. Niet zozeer om het waarderen van je lijf maar deze vrouw zegt zoveel mooie andere, herkenbare dingen. Sterkte de komende tijd. En misschien kan je eens kijken op de volgende link…als t niets is, doe je het gewoon weg http://www.kaaden-haptonomie.nl/home . Sterkte!

  35. Wat een ontzettend inspirerende video. Ik kende haar nog niet, maar wauw, ik begrijp waarom ze bij je favoriete bloggers hoort. Ik ben haar ook net gaan volgen.
    Heel erg dapper én herkenbaar dat je dit deelt. Ik denk dat iedereen wel op de een of andere manier met een ‘inner critic’ zit. Soms luister ik naar haar en zakt mijn zelfvertrouwen in een bodemloze put, maar soms sta ik er ook boven. Ik kan in ieder geval wel wat meer zelfliefde gebruiken. Die boeken lijken me om te beginnen erg interessant. Ik ben benieuwd naar je recensies.
    Je bent een mooi mens, Merel. ♥

  36. Ik ben 44 en herken de struggle.. met kilo’s, zelfbeeld, alles. Ik ben 1.90m en nooit doorsnee geweest qua maten. Pas de laatste 5 jaar durf en kan ik mezelf zijn en trek ik me weinig aan van anderen daarin, ook omdat ik weet dat ik zoveel te geven heb en dat uiterlijk, hoe belachelijk belangrijk we dat ook gemaakt hebben met z’n allen, er uiteindelijk echt niet toe doet. Een mooi uiterlijk heeft alles te maken met je uitstraling, je ziel, je gevoel.
    Ik vind jou trouwens een prachtige vrouw!

  37. Ik vind je stukje herkenbaar maar ik denk ook meteen: vrouwelijk.
    Misschien helpt het je om te denken dat vrouwen vaak wel erg hoge eisen aan zichzelf stellen, veel ballen in de lucht willen houden, uiterlijk veel belangrijker vinden dan mannen het vinden en het vooral voor iedereen zo goed willen doen. Haal wat vaker je schouders op.

  38. Hi lieve Merel!

    Wat dapper van je dat je dit hebt gepost, zo eerlijk en vanuit je hart! Het is heel herkenbaar hoor. Ik moet je zeggen dat ik er pas onlangs achterkwam dat ik mezelf altijd ontzettend bekritiseer. Ik heb dat stemmetje in mijn hoofd altijd als ‘normaal’ beschouwd. Tot ik me realiseerde dat ik overal tegenop zag, altijd de leeuwen en beren op de weg zie, er altij van uitga dat anderen het ‘wel beter zullen doen’. Op een gegeven moment surf je je leven op een golf van voortdurende stress terwijl die stress irreëel is en eigenlijk vooral in mijn eigen hoofd bestaat.
    Ik probeer nu juist zoveel mogelijk uit mijn comfort zone te komen en dingen te doen die ik normaal gesproken zou vermijden (ongeacht of dit een positieve of negatieve ervaring oplevert). Dat is niet altijd makkelijk maar ook weleens heerlijk als je merkt dat het dus geen bal uitmaakt of je je er druk om maakt of niet :-). Ik hoop dit ook voor jou! Veel succes!

    Oh ja, mindfulness kan ook helpen :-)

  39. Godsie.. Net als alle andere vrouwen die op dit prachtig geschreven stukje reageren, komt dit mij allemaal ook heel erg bekend voor. Sterker nog: ook ik had dit geschreven kunnen hebben. Wat STOM gewoon, dat zo veel van ons ons zo verdrietig voelen om onszelf. En dat we het allemaal zo moeilijk vinden om onszelf oké te vinden – laat staan mooi of ‘waardig’. Ik weet echt precies wat je bedoelt met dat ontevreden zijn. Ik heb dat ook, terwijl ik heeeel goed weet hoe goed ik het heb en hoe fijn mijn leven is. Ik HAAT ontevreden zijn, bleh. Maar toch gebeurt het. En nu snap ik net ietsje beter waar dat dus vandaan zou kunnen komen – ik had die link nog niet gelegd, dus dankjewel voor dat inzicht <3 Sowieso bedankt voor al jouw ontzettend open en prachtig verwoorde persoonlijke verhalen. Ik haal daar oprecht steun uit, ook al kennen we elkaar niet eens. Ik heb een tijdje geleden besloten hulp te gaan zoeken voor mijn negatieve zelfbeeld. Ik geloof zo sterk dat zo veel nare gedachten en verdrietige emoties kunnen worden getackeld als je gewoon ietsie sterker in je schoenen staat en je jezelf ietsie leuker vindt. Ik gun dat echt ieeeeedereen die dat nodig heeft. Ik hoop dat de boeken je een duwtje in de goede richting gaan geven, en dat je over een tijdje echt gaat durven zien wat wij allemaal alleen al door geschreven stukjes kunnen zien: Dat je echt een ontzettend lief, mooi, gezellig en vooral waardig persoon bent <3 Liefs!

  40. Beste Merel
    dank om dit voor velen herkenbaar onderwerp met ons te delen.
    het feit dat jij je kwetsbaar durft op te stellen voor anderen is een zeer dienstbare daad naar jouw volgers!
    je creëert op die manier een ruimte voor anderen waar ze in alle vertrouwen ook hun verhaal kunnen delen.
    wat is die zelfliefde nu eigenlijk?
    Zelfliefde is jouw passies, jouw giften, jouw levensdoel te leven
    volgens je eigen waarheid leven, leven volgens wie je in essentie bent
    als je volgens je eigen waarheid gaat leven geef je blijk van waardering , respect en liefde aan jezelf
    je bent een inspiratie voor anderen om ook volgens hun waarheid te gaan leven
    doe de passie test en ontdek je kernwaarden
    wie graag een passietest van me ontvangt laat maar weten
    niet van jezelf houden heeft te maken met oude overtuigingen, oude gedachten, oude pijnen uit jouw kindertijd en vroegere ervaringen
    iedereen wordt in deze bijzondere tijden van transformatie meer dan ooit uitgenodigd het proces met zichzelf aan te gaan
    de zoektocht naar jezelf en naar jouw waarheid
    ik begon mijn reis tien jaar geleden en waaw wat een prachtige ontdekkingstocht tot nu!!
    dankbaarheid en je hart openen zijn erg belangrijk op weg naar zelfliefde
    houd een dank je boekje bij
    schrijf iedere dag aan jezelf voor het slapen gaan en bij het ontwaken een lijstje op waarvoor je dankbaar bent
    voor je lekker bedje, voor je mooie huis,voor je mooie ogen, voor je dikkere buikje, voor je lekker kop thee, voor het mooie boek, voor je mooie kleren, voor je kids, voor je fijne job, voor je lieve partner, voor de liefde van je ouders of je kat en noem maar
    dankbaarheid houd je in het NU en zo kan je enkel beter en meer van het mooie en goede aantrekken en verleg je jouw focus van wat je mist en niet mooi en fijn vind naar het positieve
    ruik, proef, voel, smaak, en geniet
    ik ontdekte wat een openbaring het was om mezelf te herinneren, te herontdekken en wat een prachtig goddelijk geschenk we allemaal zijn
    zoek de kracht binnen jezelf en niet buiten jezelf om!!
    we zijn allen zo gigantisch krachtig maar we zijn het vergeten!!
    met grootste liefde mooie dames!!
    liefs Ana

  41. Wat een mooi en tegelijk verdrietig verhaal.
    Velen herkennen zich hierin.
    Iets van deze tijd?
    De drang tot alles goed/perfect te willen/moeten doen is ook iets van buitenaf komt.
    De Vrouw moet er slank uitzien, altijd tot in de puntjes gekleed, de attente vriendin zijn, de zorgzame vriendin/echtgenote/dochter etc etc
    En wanneer wij één van de ballen niet in de lucht kunnen houden gaan wij op onszelf schelden….
    Worden wij gemeen naar onszelf op een manier die je nooit zou zijn wanneer het een vriendin betreft.
    Ook ik heb ervaar dat ik niet lief genoeg ben voor mijzelf, al ben ik zo goed geworden mijzelf onder een heel arsenaal van verdedigingsmechanismes te verstoppen, dat ik dat niet eens door heb.
    Ok, ik zit niet zo lekker in mijn vel maar heb daar altijd wel een “excuus” voor: ik heb al ruim 2 jaar geen baan, zal daar wel aan liggen. O ja, ik zit midden in een verhuizing/verbouwing , komt straks wel goed etc etc.
    Terwijl er een enorm gebrek aan zelfliefde aan ten grondslag ligt.
    Van mijn therapeut heb ik een virtuele “tweelingzus gekregen”.
    Iemand die als 2 druppels water op mij lijkt en alles leuk vind wat ik leuk vind.
    Wanneer ik iets wil doen, denk, of wanneer ik negatieve gedachten heb, moet ik mij tot haar richten en tegen haar zeggen wat ze moet doen, of denken etc etc.
    Alsof ik advies zijn geef aan een goede vriendin of aan mijn zus van wie ik heel veel hou.
    Het idee is dat je tegen een vriendin of je zus een stuk liever zou zijn dan tegen jezelf.
    Dat helpt wel.
    Je staat stil bij wat je denkt over jezelf en je word milder voor jezelf.
    Kop op, Merel!
    Zoals je ziet ben je niet alleen.

  42. Helaas is dit veel te herkenbaar.. Ik zie dat er al heel veel een heel verhaal hebben geschreven, dus ik haal die van mij kort. Heel veel sterkte in dit proces, ik weet zeker dat het je gaat lukken. Neem de tijd, probeer jezelf de tijd te geven en dan ooit, misschien als je heel oud bent, lukt het je. Dan ben je zo trots! :)

  43. Oei, ik herken dit ook… Ik ben vaak ontzettend streng voor mezelf en leg mezelf allerlei regels op, met de meest onzinnige dingen. Daar ben me pas sinds kort van bewust en ik probeer het nu minder te doen.

    En over van je lichaam houden: als ik naar de Fantasy Fair ga, draag ik meestal een jurk met korset. Dan gaan een aantal dingen opeens moeilijker dan normaal; ademen, eten, op de grond zitten, van de grond opstaan… Als ik daarna weer normale kleren aan heb, ben ik zo blij dat ik die dingen weer gewoon kan doen en dankbaar dat ik een gezond lichaam heb waarbij alles ‘werkt’. Best therapeutisch dus, zo’n korset xD

  44. MINDFULNESS, lieve Merel, dat was voor mij een enorme eye opener. De 8 weekse training heeft bij mij gezorgd voor n doorbraak. Naast alle theorie die ik al verslonden had, kwam ik ineens echt ‘in mn lijf te zitten’, ipv alleen in mn hoofd. Ervaar het zelf. Ik gun het je van harte!! X Yoke

  45. Héél herkenbaar, wat rot voor je Merel. Ik – bijna 28 jaar – worstel al zo lang ik me kan herinneren met onzekerheden en negatieve gedachten. Ik ben erg perfectionistisch en, zoals je zegt, het is nooit genoeg. Door een paar jaar verschillende sessies bij de psycholoog te volgen is het wel wat beter geworden, maar ik bleef wel erg ups en downs houden. Sinds ik vorig jaar een uitgebreide cursus mindfulness heb gevolgd is het wel echt een stuk beter, ik denk dat dat nog meer voor me heeft gedaan dan de psycholoog. Dat gaat namelijk niet alleen om in het nu leven, maar ook om acceptatie, het aanleren van een zijns-modus (i.p.v. altijd in de doe-modus te zitten) en – voor mij het belangrijkste – leren inzien dat je gedachten ‘maar’ gedachten en geen waarheid zijn. Mocht je meer info willen, neem gerust contact met me op! Het klinkt alsof je er veel baat bij zou kunnen hebben. Sterkte en blijf onthouden dat je jezelf altijd anders ziet dan anderen jou zien!!

  46. Herkenbaar! In 2015 heb ik zowat hetzelfde pad gelopen als jij. Met hulp van een psycholoog had ik geleerd om mezelf te ‘aanvaarden’ en voor mezelf te zorgen, maar echt houden van mezelf heb ik in dat jaar geleerd. Daar hebben mindfulness en zelfcompassie mij heel veel bij geholpen. Ik kan dan ook Kristin Neff en Brene Brown aanbevelen als schrijfsters maar ook als persoonlijkheden. Je vindt hen wel terug op het www :-)
    Roos Vonk is trouwens een Nederlandse psycholoog die zich met dit onderwerp bezig houdt (overigens ook met de psychologie van veganisme enzo). Heel interessant persoon om eens wat artikelen van te lezen.
    Deze mensen hebben mij enorm geïnspireerd en op weg geholpen. Ik hoop dat jij deze weg ook succesvol kan bewandelen! En dat je op een dag kan gillen: ik hou van mij!

  47. Herkenbaar! ik haat de meeste foto’s van mezelf en focus me vaak op de dingen die ik niet mooi vind aan mezelf. Ik kan ook wat zelfliefde gebruiken en wat milder zijn voor mezelf. De laatste tijd haat ik mezelf omdat ik verlegen ben of overkwam bij iemand en dan blijft dat door mijn hoofd spoken.

    En ik vind dat je altijd straalt op je foto’s, ik vind je een knappe madam!

  48. `Toevallig` kwam ik een paar dagen na het lezen van jouw blog een ontzettend mooi en inspirerend initiatief tegen: http://www.trouwenmetjezelf.com .
    Ik maak absoluut geen reclame en ben slechts een `voorbijganger` maar ik wil het graag met jou en alle anderen hier delen.
    Want zeg nou zelf; Ieder mens zou toch op z`n minst met zichzelf getrouwd moeten zijn?!

    Ik hoop dat je gauw weer lief bent voor jezelf en wens je veel kracht en sterkte toe.
    Ik lees ontzettend graag je blog en vind je echt een topmens!

    Liefs

  49. Ik had drie maanden geleden ongeveer hetzelfde. Het was zelfs bijna zo erg dat ik mijn gezin wilde verlaten, omdat ze beter af waren zonder mij (dit duurde overigens maar een ‘bui’, volgende dag ging het al beter). Ik besloot toen om een dagboek te beginnen (zie ook mijn link en wat ik daar over schreef) en werkt echt! Ik onthield vaak de negatieve dingen, zoals jij die ene foto onthoudt. Terwijl er in de tussentijd allemaal dingen zijn gebeurd waar je vast heel trots op kan zijn, die vergeet je gewoon. In mijn dagboek schrijf ik (bijna) elke dag – na een korte meditatie – en dan kan ik zo een hele lijst opsommen van dingen die ik goed doe. Je leert jezelf er echt beter van kennen! Soms schrijf ik ook echt zulke stomme dingen op dat ik denk: ‘dit kan helemaal niet, deze gedachte klopt voor geen meter’. En ik denk dat als ik straks nog meer van mezelf houdt, dan die rechte rug en die zelfverzekerde glimlach vanzelf komt. Ik hoop ook voor jou! Wat overigens misschien ook nog helpt is dat je mensen om je heen vraagt wat zij jouw goede eigenschappen vinden, dat is ook zo leuk om te horen.

  50. <3
    Je bent niet alleen. De dingen die je schrijft zouden ook zo over mij kunnen gaan! Ben heel benieuwd hoe je de boeken vindt. Ik ben momenteel met een paar andere boeken bezig, om dezelfde redenen.

    Voor mij is gedeelde smart in dit geval echt halve smart, dus dankjewel voor je openhartigheid. De reacties doen dat hopelijk voor jou ook. X

  51. Je hebt een super leuke blog; véél leuker, inspirerender en oprechter dan andere vegan/levensstijl blogs. Dat komt niet alleen door de inhoud, maar ook door wat je uitstraalt in je foto’s en verhaaltjes. Ik was een tijdje (te)veel bezig met gezond eten en volgde toen van alles. Ik werd daar ook nogal depressief van en heb alles weer ontvolgd…. behalve jouw blog, want die wilde ik niet missen. You go girl!

  52. Misschien dat positieve psychologie wel interessant voor je is. Dat heeft bij mij heel erg geholpen om mijn hersenen te ‘resetten’ en beter om te kunnen gaan met dit soort kwesties. Ik denk dat bewust worden van je gedachten en de “mental traps” waar je telkens invalt een stap in de goede richting zijn voor meer zelfliefde. Gedachten zijn gedachten en geen feiten. Zelfliefde is een proces dat lang kan duren en je bent zeker niet alleen hier in zoals je ziet!

    Ik vind je een inspirerende vrouw en ik geniet altijd van het prachtige werk dat je hier maakt! Hopelijk voel je je zelf weer beter :)

  53. Jeetje Merel, ik ken je niet maar wil wel even reageren. Wat ontzettend dapper dat je dit deelt. Vind ik echt, niet omdat het iets is om je voor te schamen (absoluut niet), maar wel omdat het ontzettend kwetsbaar is, en het is knap dat je het ‘perfecte’ plaatje durft in te ruilen voor een eerlijker plaatje.
    Het raakt me wat je schrijft. Zelfliefde is niet makkelijk in een wereld waar zelfliefde niet bepaald als prioriteit wordt gezien. Terwijl dat het wél is! Het is zó ontzettend belangrijk.
    Ik gun het je heel erg dat je wat liever voor jezelf kunt worden. Als ik vanuit mijn eigen ervaring kijk, heeft het me erg geholpen om meer stil te staan, bij wat goed is voor mij. Niet voor een ander, niet om indruk te maken op de buitenwereld, niet voor het perfecte plaatje wat ik van mezelf in mijn hoofd voor ogen had, maar voor MIJzelf. Dit kunnen hele kleine dingen zijn. Voor mij houdt het bijvoorbeeld in dat ik mijn eigen grenzen leer te respecteren, accepteren dat ik structuur nodig heb, ook al heeft de rest dat niet, accepteer dat ik mijn energie en spanning kwijt raak door te sporten ook al heeft niet iedereen dat nodig..etcetera.
    En zelfliefde is een hele lange weg die je denk ik je hele leven volgt. Het is niet iets wat er van de een op de andere dag is. Maar de weg ernaartoe is leerzaam en best leuk :)
    Ik gun het je echt! Nogmaals respect voor deze open, dappere, kwetsbare, eerlijke post!

  54. Respect voor dit openhartige verhaal! Heb je weleens van Psych-K gehoord? Ik kan het je van harte aanbevelen, heeft mij erg geholpen om dit vraagstuk/steeds terugkerend probleem bij mezelf op te lossen. Ja, het is nog work in progress, maar ik heb al grote stappen gemaakt. Met Psych-K heb ik nu een geweldig krachtige en toch hele simpele tool in handen die me helpt om hierin steeds verder te groeien en steeds meer te gaan bloeien. Twee boekentips: “Vandaag geen stress, met Psych-K” en “Psych-K, the missing piece/peace in your life”. En de workshop volgen is tot nu toe een van de belangrijkste investeringen in mezelf geweest. Succes en liefs van een fan! :D
    Ps. Dit is geen reclame boodschap, al snap ik dat het zo kan overkomen.

  55. Ik ken je niet eens persoonlijk, maar zie al zoveel dingen waar jij ongelooflijk trots op kan zijn. Om te beginnen deze geweldige, inspirerende blog en het feit dat je zo open en eerlijk bent. Kijk nou hoeveel fans je hebt – en hopelijk wordt de fanclub binnenkort uitgebreid met jouw eigen lidmaatschap ;)

    Deze TEDtalk is ook een aanrader voor een portie self-love: https://www.youtube.com/watch?v=P3fIZuW9P_M

  56. Super mooi geschreven, en zo herkenbaar. Dank je wel voor dit artikel en ik ben benieuwd naar de boek reviews.

  57. Prachtig verwoord hoe jij je voelt. Heb met tranen in mijn ogen het gelezen, omdat het voor mij op dit moment zo herkenbaar is. En zo te zien daarnaast zo veel anderen. Bedankt ook voor het delen van het filmpje. Heb er van genoten.

  58. Lieve Merel,

    Wauw alsof ik mijn eigen verhaal lees. Zo herkenbaar, in alle opzichten! Het ene moment denk ik waar maak ik me in godsnaam druk om er zijn zoveel problemen in de wereld (waar ik me dagelijks bewust van ben) en toch maak ik me druk om “onnozele” dingen. Als ik vanaf een afstand naar m’n leven kijk denk ik wauw wat heb ik een bijzonder goed top leven. Maar waarom voelt dat dan totaal niet zo! Pff
    Ik ben nu een boek over acceptatie aan het lezen, de helende kracht van acceptatie.
    Ik zie de laatste tijd dat er heel veel mensen om me heen met dit soort dingen worstelen, mensen waarvan het lijkt (via social media) alsof ze alles op orde hebben en mooie dingen doen. Wat is het nou dat juist wij, die het eigenlijk zo goed hebben, ons allemaal zo druk maken? Ik hoop dat we langzaam met meer liefde naar ons zelf kunnen kijken en zo meer liefde aan de rest van de wereld kunnen geven.
    Wauw bedankt voor het delen van je gevoelens, ik merk dat het me goed doet om dit te lezen en zo ook te delen, ook al komen er ook meteen al weer vragen op als, is dit niet raar? Slaat het wel ergens op wat ik typ? Deze reactie is een vlaag aan losse gedachten? Etc —> acceptatie

  59. Ik vind het enorm knap van je dat je dit met je lezers wilt delen! Daarnaast is het stuk ook erg herkenbaar voor mij. Ik vind het zelf ook enorm lastig om mezelf dingen te gunnen en ook de onzekerheid over of ik alles wel goed doe, speelt een grote rol. Het is enorm lastig om je hierover heen te zetten en het begint eigenlijk echt met de zoektocht naar jezelf. Wie ben jij nou en wat maakt jou uniek? Het is belangrijk dat je inziet waarom ook jij er mag zijn. Ik denk dat de druk om te presteren véél te hoog ligt door bijvoorbeeld social media. Continu vergelijk je jezelf met anderen, die knapper zijn, die dingen heel goed kunnen, enzovoort. Maar jij hebt je eigen dingen die jou uniek maken, waar anderen alleen maar van kunnen dromen!

  60. Hi Merel,

    Na het lezen van verschillende verhalen van je, zoals Heimwee, komt er telkens iets bij me op. Het boek van Ekhart Toll, Een Nieuwe Aarde, zou ik je willen adviseren. Het laat je begrijpen wat je gedachtes, het ego, met je doet als persoon. Mijn man en ik hebben het nu twee keer gelezen, het is een niet makkelijk boek, als ik je mag voorbereiden. Wel heel fijn om telkens even stil te staan over wat hij te zeggen/schrijven heeft.
    Een aantal jaar geleden was ik net als jij, leefde van stad naar stad, was in elke hotspot te vinden. Een leuk leven voor de buitenwereld, maar zo ongelukkig als de pest, al wist ik dat zelf nog niet. Opeens kreeg ik het spaans benauwd van alle drukte in de stad en gaf ik alles op om in het oosten van het land te wonen. Ik vond rust in de natuur, mijn man en een heel nieuw leven. We wonen intussen op een Spaans eiland, leven een rustig leven, zijn meer een met de natuur dan ooit te voren en ik ben gelukkig met wie ik ben. Persoonlijk ben ik nog steeds aan het ontwikkelen, dat zou ook nooit stoppen want ik wil ook blijven ontwikkelen.
    Ik hoop dat je vindt wat je zoekt. Laatst op het labeltje van mijn Yogi thee stond: You’ll never find happiness when you don’t know yourself.

    Geniet van het Leven.

  61. Wauw Merel! Dankjewel voor je openheid.Zelfliefde en acceptatie blijft een lastig ding.Maar jij ontwikkeld je als een krachtig persoon die uiteindelijk je weg daarin zal vinden!Het kost tijd,moeite en aandacht maar elke stap is er een!

  62. Heel herkenbaar, dankje voor het delen! Ik ben op dit punt vastgelopen en heb eindelijk de stap genomen om naar een psycholoog te gaan. Ik merkte dat ik mezelf de hele dag zat op te jutten, bij elk half uurtje vrije tijd begon ik meteen te denken ‘wat voor nuttigs kan ik doen, wat kan ik nog van mijn lijstje afhalen’, geleefd door onrust. Ik ben ook super negatief over mijn uiterlijk, sta altijd in de spiegel te staren naar de dingen die ik ‘haat’. Ik heb nu pas door dat ik mijn eigen beul ben. Met de therapie en mindfulness hoop ik hier iets aan te doen. Het is een gewoonte die al levenslang is opgebouwd, een manier van denken, dus ik hoop dat ik het los kan weken.

  63. Dankjewel lieve Merel. Herkenbaar, en zo te lezen voor een heeeeeeleboel anderen met mij. Ik heb geen tips, geen adviezen, geen zelfhulpboek wat ik je kan aanraden. Wat voor mij werkt, kan namelijk per keer verschillen. De ene keer moet ik vaker de natuur in, de andere keer skip ik een maand lang alle verplichtingen, en weer een andere keer ga ik vooral heel veel leuke dingen doen en sluit ik mijn ogen een beetje voor het leed van de wereld. Dus ik weet niet wat nu voor jou het beste voelt. Onthoud in ieder geval: Ook dit gaat voorbij. Je betekent heel veel, voor heel veel mensen.

  64. Ik herken dit zo, ook die gedachtenstroom, precies dat. Nu helpt het misschien niet dat ik dit zeg, maar je bent echt een geweldig en waardevol persoon! Deze blog helpt denk ik ook zoveel mensen, want er wordt niet vaak over gesproken, denk ik, en dan voelt het alsof je de enige bent (ieder geval, dat heb ik vaak). Ik heb ook als goede voornemen om aan mijn zelfliefde te werken, want het is zo makkelijk om je te focussen op het uiterlijke, en dat willen veranderen door bijvoorbeeld sporten en diëten, maar nu weet ik dat dat uiteindelijk niks brengt. Ik zat vanochtend nog te denken, wanneer was ik het gelukkigst? Dat was op de momenten waar ik me niet zo druk maakte om wat anderen van mij zouden kunnen vinden. Maarja, hoe kom je daar weer.. Elke dag iets positiefs over jezelf of je leven opschrijven, dat helpt mij wel, hoe moeilijk het soms ook is om iets te bedenken. Ik wens je sterkte en succes in dit proces, en doe met je mee. :)

  65. don’t take the mind so serious. You are perfect, with all that is.

    We leven in een wereld en maatschappij die gebouwd is op negatieve zelfovertuigingen en alle patronen en conditioneringen die daarop zijn gebouwd. Het is enkel in de kern aan te pakken, bij jouw persoonlijke negatieve zelfovertuigingen. Je bent goed bezig, je bent goed, zoals je bent. Met alles wat er is. Laat het maar bewegen en stromen, observeer je gedachten en emoties. Jij bent degene die observeert. Jij bent niet je gedachten. Ze zijn niet waar. Lach er maar om ;)

    Ik kan je heel erg aanraden Verslaafd aan de Liefde van Jan Geurtz te lezen.

    Ik stuur je pure liefde, van mijn hart tot jouw hart. Daarin maakt het niet uit wat we doen of hoe we er uit zien. Die liefde is er altijd, voor jou, voor mij, voor iedereen. Voel dat maar. Je wordt geliefd.

  66. Heel fijn artikel om te lezen want dit is momenteel zo herkenbaar. Ik zit nu ook in zo’n fase. Ik was deze week toevallig aanwezig bij een lecture wat hier ook over ging. Lief zijn voor jezelf en naar jezelf luisteren… De dingen die je niet leuk vind accepteren en niet altijd alles beter willen maken. Het was ontzettend inspirerend. Wat een goed idee om eens wat zelfhulpboeken te raadplegen. Ik denk dat ik hier ook maar eens naar op zoek ga.

  67. Merel,

    you is kind, you is sweet, you is important…

    Ik weet niet of je de film “the Help” al hebt gezien, maar ik vond dat stukje erin zó mooi. Ik ga het zelf als een mantra gebruiken, misschien heb jij er ook wat aan.

    x Katrien

    1. ok…foutje:

      de echte quote is “You is smart, you is kind, you is important”…maar jij bent ook sweet, vandaar dat ik me heb vergist :)

  68. Lieve Merel,

    Jouw verhaal komt ook mij bekend voor!
    Velen hebben al tips gegeven, en ik wil niet de zoveelste zijn met nóg een advies of richting.
    Toch even reageren, want mijn blijdschap is nu zo groot dat ik er van moet getuigen :)
    Mijn zelfacceptatie, mijn identiteit en mijn vreugde vind ik in Jezus. Na erachter te zijn gekomen dat God echt bestaat en dat Hij mij zo lief heeft dat Hij mij wil bevrijden van ‘mijzelf’ so to speak – het navelstaren, nadenken over wat anderen vinden, niet goed genoeg zijn – en Hij mijn focus op Hem en anderen wil brengen. En dat kan allemaal dankzij Jezus! Roep het eens uit naar Hem, zou ik zeggen! <3
    Wij zijn allemaal enorm veel waard in Gods ogen.
    Liefs, bedankt voor jullie mooie blog.

  69. Weeehhhhh!!! Moet gewoon huilen bij het lezen van je verhaal.. eigenlijk om 2 punten:
    1) meis, ik heb zó’n waardering voor jou! Ik vind je te gek. Je bent volgens mij zo eerlijk. (Zo kom je over) Zo puur. Zo mooi!! En ik vind het oprecht vervelend dat je je soms zo voelt. Maar wat kan je het prachtig verwoorden! Hopelijk helpt dat ook een beetje?!
    2) jee! Wat herken ik mezelf in dit verhaal!
    Misschien dat het me daarom ook zoveel doet.
    Ik ben in elk geval mega nieuwsgierig naar je wat van de boeken vindt, of ze je een beetje geholpen hebben…
    En nog 1 tip… blij alsjeblieft jezelf! Je bent mega mooi zoals je bent. Van binnen én buiten! Xxx

  70. Heel herkenbaar en heel dapper en fijn dat je dit gedeeld hebt!

  71. Hoi, er komen allerlei tips en raadgevingen langs, maar nog niet over een leuk liedje!
    Harry Jekkers met: Ik hou van mij ! ❤

  72. Wat mij heel erg heeft geholpen is een therapie voor een positievere lichaamsbeleving bij Marlies Rekkers in Amsterdam.

  73. Wat heb je het mooi opgeschreven en wat moet het spannend geweest zijn om je zo kwetsbaar op te stellen. Ontzettend knap van je!

    Het verhaal wat je beschrijft lijkt heel erg op een verhaal van Brené Brown uit het boek ‘De moed van imperfectie’. Dit boek heeft mij heel erg geholpen en ik kan nu ook gelukkig zeggen dat ik je gevoelens herken, maar ze niet meer ervaar. Al een hele tijd niet meer. Het belangrijkste inzicht wat ik heb gekregen uit dat boek is heel eenvoudig, maar super krachtig: je bent goed zoals je bent. Dus dat betekent dat je niet eerst 10 kilo hoeft af te vallen, een nieuwe titel hoeft te halen of altijd maar te streven naar perfectie, als dat eigenlijk onmogelijk is, om compassie voor jezelf te hebben. Om liefde waard te zijn. De boeken die je hier beschrijft ken ik niet, maar het boek van Brené Brown heeft mij hier heel erg mee geholpen!

    Liefs,
    Sanne

  74. Wow, wat een mooi stuk Merel. Heel herkenbaar. Bij mij is het gelukkig heel erg veranderd vanaf dat ik zwanger was. Qua uiterlijk en qua prioriteiten. Ik vond het verrassend mooi: m’n bolle buik! Ik was precies goed zoals ik was en er waren heel andere dingen belangrijk dan er zo goed mogelijk uitzien en slank zijn. Zoals gezond eten en me fit voelen. Zoals in het filmpje: prachtig wat je lichaam allemaal kan! Nu mijn dochtertje er is heb ik de fysieke tevredenheid gelukkig kunnen vasthouden, al is m’n lichaam wel wat veranderd (wat ook helpt: niet meer winkelen, geen reclames kijken en bepaalde bladen niet lezen, ik merk meteen effect als ik dat wel doe). Nu maak ik me vooral druk om of ik alles wel goed doe t.o.v. mijn dochtertje. Dat is dan ook meteen de reden dat ik in dezen dan ook weer niet voor het ouderschap zou pleiten ;) (er is ook altijd wat). Maar goed, de essentie: het is dus mogelijk je oké te voelen zoals je bent. En het is volgens mij echt zo dat anderen niet veel waarde aan je uiterlijk hechten. Ik vind zelf een ander ook eigenlijk altijd mooi, omdat iedereen uniek is en op z’n eigen manier mooi, van binnen en van buiten. Cliché, maar waar <3

    1. Ohja, en ik heb ontzettend veel respect voor jou en hoe je blogt. Ik vraag me regelmatig af hoe je het allemaal voor elkaar krijgt. Mede dankzij jou ben ik vegetariër geworden en inmiddels deeltijd veganist. En ik denk veel andere mensen met mij. Daar mag je echt trots op zijn!

  75. Lieve Merel. Eindelijk had ik de tijd om je verhaal te lezen. In veel van jouw verhalen herken in dingen van mezelf en hier ook in. Ik kan ook echt naar mezelf denken en me niet goed genoeg voelen. Toch krijg ik van veel mensen om me heen altijd fijne reacties op de persoon die ik ben en wat ik uitstraal, wat uiteraard heel erg fijn is om te merken. Toch zou het ook fijn zijn om me soms nog wat tevredener over mezelf te voelen.
    Ik hoop dat je de komende tijd veel over jezelf te weten kunt komen en meer liefde voor jezelf kunt vinden. Doe de dingen waar je gelukkig van wordt en ja, daar hoort werken ook bij. Ik kan ook heeeeeel slecht iets niet ‘nuttigs’ doen. Nu sinds een maandje een prachtige camera, waardoor zomaar rondlopen ook nuttig is, want de mooiste momenten die ik normaal opmerkte kan ik vast leggen.
    Veel liefs en een knuffel uit Berlijn. Hoop dat we binnenkort gezellig een hapje kunnen gaan eten in Berlijn! X

  76. Twee jaar geleden heb ik hier al gereageerd en door mijn angsten kwam ik hier opnieuw terecht. Heel erg herkenbaar, ik kan me ook ontzettend naar beneden halen.
    Wat ik nu bijvoorbeeld doe, is naar een foto of filmpje kijken van iemand die ik mooi vind en dan zoeken naar de complexen die die persoon kan hebben of naar iets op zoek gaan dat zij ook heeft, waar ik mezelf onzeker over voel. En meestal vind ik mensen mooist die niet ‘perfect’ mooi zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *