Je hebt mensen die altijd maar aardig lijken te zijn. Rustig en kalm, vriendelijk en glimlachend. Ik ben niet zo’n persoon van nature. Laat ik maar met de deur in huis vallen. Ik ben behoorlijk nuchter (vind al gauw iets overdreven) en heb de neiging sarcastisch op dingen te reageren. Hierdoor denken mensen vaak dat ik iets bot bedoel, terwijl dat dan niet zo is. Vroeger kon ik me behoorlijk irriteren aan mensen die altijd maar glimlachend over straat gingen: niemand lacht altijd! HALLO. Tegenwoordig kijk ik daar anders naar. Nog steeds denk ik: niemand lacht altijd, maar ik irriteer me er niet meer aan. Sterker nog, ik heb er bewondering voor en ik probeer steeds meer zo’n persoon te worden. Ik heb namelijk gemerkt dat het leven echt stukken leuker is als mensen aardig tegen elkaar zijn. En dan heb ik het niet alleen maar over aardig zijn tegen de mensen die je onder je vriendenkring rekent, maar over mensen in het algemeen. Van de kassajongen tot de apothekersassistente en van je collega’s tot je buurman. Vandaag deel ik een aantal manieren om vriendelijker te zijn tegen anderen. Je mag er er meteen mee aan de slag ;)
Allereerst zal ik nog even uitleggen hoe ik op het idee kwam om dit artikel te schrijven. Ik was afgelopen weekend in Antwerpen en het viel me weer eens op hoeveel vriendelijker de mensen daar zijn. Het kassapersoneel was vriendelijk en kalm (ook al was het megamegadruk, want: solden,) de eigenaar van de B&B waar ik verbleef was supervriendelijk en behulpzaam, het personeel in de overvolle restaurantjes en eetcafeetjes bleef glimlachten… serieus hoor, dat zie je in Amsterdam tijdens de uitverkoopdagen echt niet. Daarbij komt dat het me opvalt dat je in België vaak dingen leest als “bedankt om dit of dat te doen.” Dat klinkt toch heel anders dan “je moet dit en dat doen, nou, vooruit, alstublieft.” Misschien denken de lezers uit Belgie nu wel: ach Merel, zo vriendelijk zijn de mensen bij ons helemaal niet. Maar tegen jullie zou ik willen zeggen: laat mij maar in de illusie.
Goed, ik heb er eens over nagedacht. Wat zijn nou manieren om vriendelijker tegen anderen te zijn?
Zie je toeristen op straat worstelen met een kaart, of zie je dat ze ruzie met elkaar beginnen te maken omdat ze niet weten welke kant ze op moeten? Stap op ze af en vraag of je deze personen kan helpen. Onlangs ervaren (ja, ik pas alles zelf ook toe in de praktijk) en na afloop dacht ik: dit is voor herhaling vatbaar. Het waren Amerikaanse toeristen en de reactie was hartverwarmend. Ik kreeg een aantal keer te horen hoe vriendelijk ze het van mij hadden gevonden en hoe blij ze waren dat ik ze de goede kant opstuurde. Zelf heb ik dit wel eens in Berlijn meegemaakt. Er kwam iemand naar me toe om te vragen of hij me kon helpen met de metro. Daarbij komt dat hij me een metrokaartje gaf dat hij over had en niet meer nodig had. Ik zat met een glimlach in de metro. Met een gratis kaartje. Dit heeft mijn beeld van de Berlijners toch wel een beetje gevormd. Hoe leuk is het als jij het beeld van de Amsterdammers/Rotterdammers/Groningers/noem maar op kan helpen vormen door vriendelijk te zijn tegen toeristen?
In Antwerpen wilden we ’s avonds een hapje eten bij Lunchbox, een populair eettentje. We hadden niet gereserveerd en het zag er ontzettend druk uit. De enige plekken die er nog waren, waren twee stoelen aan een hoge tafel, waar nog meer mensen zaten. Je zou kunnen denken: ja dag, we willen een tafel voor onszelf. Maar je kan ook denken: misschien zijn het wel heel vriendelijke mensen en trouwens, je mag blij zijn dat er plek is. We gingen naast een echtpaar zitten, wensten elkaar een prettige avond, eet smakelijk en maakten een grapje. We hoefden helemaal niet de hele avond met elkaar te praten (daar zijn Nederlanders vaak heel bang voor! let maar eens op hoeveel mensen er alleen willen zitten in de trein,) we hebben heerlijk gegeten en we waren weer een ‘vriendelijke ervaring’ rijker. Ik heb zelf helemaal geen moeite met het delen van een tafel in een restaurant. Zo zaten we de eerste keer dat we bij ons favoriete adres Mana Mana gingen eten aan een tafel met allemaal mensen uit Tel Aviv. We hebben superinteressante gesprekken gevoerd! Ook in Brussel hebben we een keer gegeten bij een restaurant waar alleen maar lange, grote tafels stonden. Daar zat niemand aan tafeltjes voor 2. Ik vind dat dus echt een fantastisch concept en volgens mij helpt het echt om mensen met elkaar in contact te laten komen. Ook heel prettig als je in je eentje ergens naartoe gaat trouwens!
Heel gemakkelijk toe te passen… echt, dit kan altijd: mensen gedag zeggen. Op straat, in de bus of in de tram, in de winkel, bij een koffietentje. Het is zo’n kleine moeite. Glimlach en zeg gedag. Echt, we doen het veel te weinig. En als je het dan doet, zorg dan dat het gemeend overkomt. Smile like you mean it.
Stuur eens een kaartje naar een vriendin, collega, je oma of broer. Een appje of facebookbericht is zo snel verstuurd, maar daardoor ook ietwat onpersoonlijk. Hoeveel leuker is het als je de moeite neemt een leuk kaartje uit te zoeken en er iets liefs op te schrijven. De volgende dag is het echt een enorme verrassing voor de ontvanger! Waarschijnlijk ontvang je al gauw een berichtje of een belletje van de persoon in kwestie, om je te bedanken. Dat maakt jou ook weer blij! Een kaartje sturen is zoveel blijvender. Tenminste, ik bewaar de kaartjes die ik ontvang altijd in mijn kaartenrek en kijk er nog eens naar. Ik ben hartstikke blij met de social media hoor, maar als het gaat om dingen als felicitaties of beterschapswensen, dan denk ik: mwah. Dat kan leuker!
Wat ik vroeger van mijn oma heb geleerd: als je niks aardigs te zeggen hebt, zeg dan maar niks. Vooral op internet, maar ook bijvoorbeeld op de scholen waar ik lesgeef, verbaas ik me regelmatig over hoe mensen ontzettend bot of hard tegen elkaar kunnen zijn. Soms over heel onnodige dingen. Dan denk ik: moet je dit nou echt per se zeggen? Is er echt geen mogelijkheid om dit voor je te houden, je mening in te slikken en daardoor weer een persoon minder te kwetsen? Voor sommige mensen is het moeilijk, ik weet het, maar ik denk toch dat je het kan proberen. Je hoeft elkaar echt niet de hele dag te overladen met complimentjes en zoetsappige uitingen, maar als je gewoon niks aardigs weet te zeggen, zwijg dan maar eens een keer. Word echt helemaal niemand minder van.
Wees vriendelijk tegen het personeel in restaurants en winkels. Als ik uiteten ben realiseer ik me altijd: jemig, horeca is echt keihard werken. En datzelfde geldt voor personeel in winkels en supermarkten. Ik kan een niet over meepraten, want ik heb geen ervaring met horecawerk, maar ik kan me zo voorstellen dat je te maken krijgt met heel veel onvriendelijke of onbeschofte mensen. Ondankbare, onaangepaste mensen misschien zelfs. Wat lijkt me dat erg! Als we nou eens met z’n allen de volgende keer dat je uiteten bent, of iets koopt in een winkel, de serveerster of verkoper een fijne dag te wensen als je weggaat. Zou dat niet al enorm helpen? Het is maar een heel kleine moeite!
De basis van vriendelijk voor elkaar zijn is volgens mij oprechtheid. Mensen prikken er zo doorheen als je fake bent, tenminste, ik wel. Als je een praatje wilt maken met iemand, doe dit dan omdat je het echt wilt en maak er dan tijd voor. Doe het niet omdat je denkt: “zo, ik ben deze week weer tegen 4 mensen aardig geweest, het zit er weer op.” Meen wat je zegt en neem de tijd. Je hoeft echt geen uur met de klant voor je in de rij bij de kassa te praten. Je hoeft ook niet het hele levensverhaal van de postbode aan te horen. Maar een gemeend ‘goedemorgen, bedankt, nog een heel fijne dag,’ dat lukt toch wel?
En als laatste: bied een ander iets aan en doe het ook echt. Bijvoorbeeld: bied je moeder aan een ontbijt voor haar te maken en doe het ook echt. Bied je collega aan om morgen de zaak af te sluiten, zodat hij eerder naar huis kan, en houd je aan die afspraak. Zonder erop terug te komen of erover te klagen. Bied je opa aan om boodschappen voor hem te halen en doe het dezelfde middag nog. Bel een vriendin op en vraag of ze zin heeft in een kop koffie en voer die afspraak nog dezelfde week uit. Ik vind dat mensen veel te gemakkelijk dingen roepen als: “je weet me te vinden he, als je me nodig hebt?” of “we moeten echt eens….” Ik hou daar niet van. Als je zegt dat je zoiets gaat doen voor of met iemand, moet je het ook doen.
Oja, nog twee laatste opmerkingen: je kan alleen vriendelijk zijn tegen anderen, als je vriendelijk bent tegen jezelf. En: vriendelijkheid loont. It comes right back at ya! Let maar op.
Ik ben heel benieuwd naar jullie mening over dit onderwerp. Hoe vriendelijk vind jij jezelf? En wat doe je eraan om aardig te zijn tegen anderen? Heb jij nog tips voor ons? We lezen ze graag!
Heb een geweldige dag,
Liefs, Merel.
Ik heb ook vaak de neiging om sarcastisch te reageren als mensen iets zeggen. Maar dat zeg ik nu meestal in mijn hoofd. Ik probeer veel te lachen, daardoor voel ik mezelf ook een stuk beter (en zeggen mensen nooit meer: wat kijk je boos).
Het is leuk om aardig en vriendelijk te zijn tegen anderen, het geeft je zo’n instant goed gevoel.
Oh trouwens, dat wat je oma zei, zegt die van mij ook altijd. Ik kan haar niet anders dan gelijk geven.
Hoihoi,
Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik in het stukje waarin je je eigen gedrag beschreef heel veel herkende…Ik ben ook echt niet altijd aardig en ben soms intens sarcastisch…maar dit is bij mij, een bepaalde uiting van mijn eigen, vaak verdrietige, gevoelens..dat doe ik omdat ik dan aan die vaak negatieve, gevoelens geen andere manier kan vinden om ze te uiten…En sinds ik dus wat beter weet hoe dit voor mijzelf werkt, kan ik er ook beter mee omgaan…dus kan ik makkelijker denken,… Tjonge, doe eens normaal zeg tegen die mensen om je heen, hun kunnen er niets aan doen…en nog mooier, bezorg hun geen rotgevoel, dat kan je namelijk niet maken….en zodra ik dat soort zelfonderzoek doen, een soort van Quikscan ofzo en dus weer heel bewust van mijn eigen gedrag ben.word ik automatisch vriendelijker tegen mensen en ….tja men zegt altijd wat men geeft krijgt men terug, en ik heb persoonlijk ervaren dat dit inderdaad zo werkt…
Ik vind dit een ijzersterk blog, wat ik met echt veel plezier gelezen heb, …wat een dik complimentje verdiend, en bij deze, dan ook krijgt…
Merel,Jij ook een heel fijne dag,
Groetjes Petra
Goed blog! Er mag inderdaad wat meer vriendelijkheid komen, overal. Zelf doe ik het bijna altijd. Heb dat ook niet altijd gedaan hoor maar dat heb ik “geleerd” van een leraar bij mij op volwassenonderwijs. En het heeft leuke reacties tot gevolg en soms ook verstoorde blikken, zo van bemoei je met jezelf! Maar die weten dan niet wat ze missen! En er is ook het gezegde: Wie goed doet, goed ontmoet ! Klopt als een bus. Fijne dag allemaal! One smile fits all :).
Ik ben zelf eigenlijk altijd vriendelijk. Ik ben alleen niet vriendelijk als ik zelf niet vriendelijk behandeld word, bijvoorbeeld caissières die me geen gedag zeggen of niet eens aankijken…
Zelf zit ik ook een avond per week achter de kassa en sommige klanten zijn echt onbeschoft, en dan ben ik ook niet vriendelijk. Ik behandel mensen hoe ze mij behandelen.
Herkenbaar, maar… dankzij dit mooie blog weet ik nu ook weer: vriendelijkheid begint bij jezelf. En ook al doet een ander niet vriendelijk (misschien heeft iemand een rotdag, is er iets gebeurd, we weten het nooit..) dan nog is het zowel voor de ander als voor onszelf misschien JUIST fijn om vriendelijk te doen.
Dat wat ik nu naar jou typ, is net zo goed een reminder aan mijzelf, hoor :)
Als we zo misschien de ander inspireren en helpen herinneren dat het niets kost om aardig te zijn of te glimlachen, of die persoon zijn/haar dag weer ietsje mooier maken, dan is het ’t al waard. En zeker als die persoon dat vervolgens ook weer bij een ander doet… enzovoort.
Bij deze: iedereen een mega fijne dag gewenst! (terwijl ik dit typ zie ik dat de reactie van 2014 is… en het artikel ook. Maar goed, het blijft denk ik altijd een actueel onderwerp, dus ik zend ‘m alsnog in!)
Met ‘niet vriendelijk’ bedoel ik trouwens niet dat ik bitchy loop te doen, het is meer ‘neutraal’.
ik snap je :) hihi
Het is inderdaad een trend hier in Antwerpen om the vriendentafel-policy toe tepassen! Ikntussen zijn er al heel veeeel schattige eethuisjes geopend met lange tafels waar iedereen gewoon naast mekaar aanschuift(Le Pain Quotidien, Wagamama, Barnini, Lunchbox,…)
Heel leuk inderdaad!
x
dat vind ik dus heel leuk! we hebben het hier in Nederland ook wel hoor, vooral in de grotere steden. Maar veel mensen hebben toch nog de voorkeur om een tafeltje voor 2 te willen. Nou kan je daar natuurlijk je redenen voor hebben, ook niks mis mee. Maar samen eten is ook heel leuk! :)
Goed artikel en goed om er eens bij stil te staan. Je weet, wat je geeft, krijg je terug!
Even een ouder iemand helpen bij de kassa, deur open houden voor iemand, een keertje gedag zeggen, zo moeilijk is het niet.
Ik heb zelf ook een keer meegemaakt dat ik wat vriendelijks deed en er bijna direct wat voor terug kreeg.
Ik was met mijn vriend naar Scheveningen met de tram. De tram was vol, maar we hadden wel een plekje. Na een paar haltes stapte er een ouder echtpaar in. De vrouw kon een plekje vinden, maar de man niet. Niemand stond op voor deze man, dus ik heb het gedaan. Hij ging zitten op mijm plek en bedankte mij.
Even later, in Scheveningen, toen we allang uit die tram waren, gingen we kibbeling eten bij een vistent. De vis is daar duur, en wij arme studenten hebben een chronisch geldgebrek, dus deelden mijn vriend en ik een bakje.
Maar, nu komt het leukste: die oude man en vrouw van de tram zaten er ook! En ze hadden wat eten over want het was te veel voor hun! Dus gaven ze het resterende eten aan ons, onder het mom dat wij zo aardig voor ze waren geweest.
Het lijkt wel karma!
Wat een mooi verhaal!
Hoi!
Wat een supergoed artikel! Ik ben het helemaal met je eens dat mensen vriendelijker tegen elkaar kunnen zijn. Zelf was ik ook vrij nuchter en daardoor soms bot en ‘bozig’. Sinds 3 jaar is daar verandering in gekomen, ik ben toen in Eindhoven gaan wonen in een nieuw appartementencomplex. Het leuke is dat het lijkt alsof iedereen een soort nieuwe start heeft gemaakt sinds ze hier zijn komen wonen. Iedereen doet vriendelijk tegen elkaar! Sowieso begroet iedereen elkaar hier, maar de meesten gaan ook verder dan dat en maken ook echt een praatje. Heel veel buren hebben hier een goed contact met elkaar en komen zelfs bij elkaar over de vloer (terwijl de leeftijden best ver uit elkaar liggen: 24-60 jaar)!
Het is ook zo dat iedereen wel iets kan waar hij/zij goed in is en dit inzet om behulpzaam te zijn. Mijn vriend helpt bijvoorbeeld bij de buren wel eens om een plankje op te hangen of een stopcontact maken. En ik bak wel eens heel enthousiast een grote taart en deel die dan uit aan de buren. Iemand anders helpt mij weer met mijn naaimachine etc. Iedereen wordt zo blij van die kleine gebaren! En weet je hoe leuk het is als ik ’s avonds met twee glazen wijn bij mijn buurvrouw aanbel?
Dus niet alleen het vriendelijk begroeten van je buren is leuk, maar probeer ook eens wat verder te gaan en bied eens je hulp aan of bel een keer spontaan aan voor een kopje koffie! Ik ben heel blij dat ik hier zo gezellig woon, want dat heb ik bij mijn ouders nooit gehad met de buren.
Oja, we organiseren ook regelmatig kleine feestjes samen met de buren, zoals een buurtbarbecue in de zomer (waarbij iedereen zijn eigen eten en drinken meeneemt en deelt, waardoor je weer heerlijke recepten kunt uitwisselen), balKoningsfeest met koning(inne)dag (half op de balkons en half op het grasveldje) en afgelopen jaarwisseling hebben we twee grote partytenten opgezet en hebben we samen oud en nieuw gevierd!
Zo kunnen er zelfs vriendschappen ontstaan tussen je buren.
Probeer het zelf ook eens, is echt leuk en KEIgezellig!
Groetjes Lotte
Dat klinkt echt geweldig zeg! Wat heb je het getroffen daar :)
mijn ouders wonen in Amsterdam en mijn schoonouders in Heemstede. Wij wonen zelf net buiten de randstad en ik heb wel het idee dat het er bij ons veel vriendelijker aan toe gaat.
Ik ben opgegroeid in Bloemendaal en wilde altijd terug, lekker dicht bij het strand ed. Maar inmiddels ben ik blij dat ik mijn kinderen daar niet op laat groeien, zo hard en onvriendelijk vind ik de sfeer in bijvoorbeeld winkels of horeca.
Een quote van mijn opa: ‘Kind, vriendelijkheid kost je niets, maar levert je zoveel op.’
Mijn opa is overleden, maar deze spreuk leeft sindsdien in mij voort en probeer ik ook over te dragen aan mijn omgeving.
Mooi geschreven post. En je hebt helemaal gelijk, vriendelijkheid begint bij jezelf. Ik was jarenlang heel lief, aardig, maar ook conflictvermijdend naar anderen, maar zo niet lief voor mijzelf. Daar probeer ik iedere dag aan te werken; ook ikzelf verdien het lief te zijn voor mijzelf. En vanuit die liefde kan ik nog beter en oprechter de liefde geven aan mijn omgeving.
Het zit em vaak in de kleine dingen; attent zijn, écht naar een ander luisteren, een spontaan bezoekje, complimentjes geven aan mensen die je mooi, bijzonder, leuk gekleed vindt, maar ook grenzen aangeven en voor jezelf durven opkomen.
Liefs en een fijne dag!
Het is denk ik ook wel echt een Randstad-probleem. Als ik in Amsterdam of Utrecht ben is iedereen zo onaardig. Als ik weer in de provincie komt zegt iedereen wél hoi tegen elkaar, is het doodnormaal om de buschauffeur een goede dag te wensen, en sta je gewoon op voor oudere mensen. In de Randstad doe je dat niet, want dan blijf je bezig. Mara Wilson (voormalig kindster Mathilda, nu schrijfster) schreef een keer een blog over dat fenomeen: de stad is zo druk dat je elke tijd om even alleen te zijn met je gedachten aangrijpt (http://marawilsonwritesstuff.com/a-request-and-a-warning/ … een paragraaf ergens in het midden!). Overigens vind ik dat geen excuus om niet aardig te zijn tegen vreemden, vooral niet tegen personeel, buschauffeurs, et cetera. Daar wordt je eigen dag ook beter van :).
Dat denk ik inderdaad ook.
Wat een geweldige quote haal je aan! Ik herken mezelf daar wel in. Maar toch kan je je best blijven doen, om ook in de drukte van de stad, vriendelijk te blijven.
Laatst zei iemand tegen mij ´Maar Malu, je bent knetter positief en een pleaser´. Ik kan beamen dat het door mindfulness komt. Zelf probeer ik altijd iemand te helpen, vriendelijk te zijn, groet ik iedereen die ik tegenkom en ben ik heel opgewekt van nature. Ik snap juist niet dat mensen níet vrolijk en vriendelijk naar iemand anders kunnen zijn. Het is een kleine moeite en je krijgt er zo veel voor terug.
ja toch he? mindfulness doet een hoop goeds voor de mens!
wat Hanna zegt, het is een Randstad probleem. Ik zelf kom uit Eindhoven en hier is iedereen heel toegankelijk naar elkaar toe. Toen ik in Nijmegen woonde werd ik om het kleinste ding al afgesnauwd.
Wat een goed artikel! Ik zie mezelf over het algemeen als een vriendelijk persoon! Ik kan alleen een paar keer in het jaar een dag hebben waarop ik heel chagrijnig ben. Daar voel ik me dan achteraf altijd superschuldig over. Ik doe wel altijd vriendelijk tegen mensen die ik niet ken, zoals serveersters, kassameisjes, de vuilnismannen.
Ik heb zelf 8 jaar lang in de bediening van een restaurant gewerkt en daar krijg je het inderdaad vaak behoorlijk te verduren. Maar tegenover die ‘lastige’ klanten staan minstens net zo veel hele aardige klanten en die maken het ruimschoots goed. Ik kon zo ontzettend blij worden van dankbare gasten in het restaurant.
Leuk artikel!
Ik ben eigenlijk altijd vriendelijk, ik heb zelf in een supermarkt gewerkt en weet hoe ‘fijn’ het is als mensen je gewoon gedag zeggen of een praatje maken. Het kost weinig meer moeite en je doet een ander er zoveel plezier mee.
Wat betreft het (niet) behulpzaam zijn of (niet) bij een ander aanschuiven in een restaurant als er geen plek meer is, ik denk dat deze ‘onaardigheid’ vooral voortkomt uit angst. Ik herken dit ook bij mezelf, ik vind dit best lastig en ga contact dan liever uit de weg, ook in de trein. Niet omdat ik er geen zin in heb, maar uit onzekerheid wat een ander van me vindt en of ik misschien verplicht ben om de hele reis met iemand te kletsen. Terwijl het juist ook voor hele nieuwe, leuke contacten kan zorgen en er niet altijd verplichtingen aan verbonden zijn in die mate. Mooi streven voor mezelf voor de komende tijd, om dat soort uitdagingen ook gewoon eens aan te gaan! :)
Ja, dat is ook waar hoor! Ik kan het soms ook een beetje eng vinden. Maar, zoals je zegt: het is een uitdaging die je gewoon aan kan gaan. Je zult vaak toch zien dat het hartstikke leuk uitpakt!
Dit artikel doet me denken aan een boek dat ik vandeweek in een etalage zag, “De kracht van de roze bril”. Over ‘blije eikels’ die altijd enthousiast en positief zijn.
Met en positieve instelling ben je vanzelf aardiger, nothing gets you down (ook geen chagrijnige buschauffeur of roekeloze fietsers/toeristen).
Wauw, dit is zo inspirerend! Ik probeer heel vriendelijk te doen tegen iedereen, maar als je zelf een baaldag hebt en dan kom je ook nog in de supermarkt met chagrijnig personeel, schiet het er wel eens bij in. Helaas, dat wel!
En over de kaartjes: ik vind het zelf ge-wel-dig om kaartjes te krijgen! Ik stuur sowieso met kerst en in de zomervakantie iedereen een kaartje, en het liefst met verjaardagen ook. Leuke tip trouwens: op de site http://www.postcrossing.com (misschien kennen jullie het al?) kan je een kaartje sturen naar iemand aan de andere kant van de wereld en kan je ook kaartjes ontvangen van over de hele wereld! Ik heb zelf al kaartjes naar onder andere Amerika, Australië en Rusland gestuurd. Zo leuk als er een kaartje op je deurmat valt! (:
Heel tof artikel Merel! De laatste tijd vind ik mezelf een beetje een mopperkont geworden, terwijl ik juist daarvoor naar mn idee zo positief was ingesteld. Daar ga ik weer aan werken, want niets brengt zoveel geluk als vriendelijk zijn (voor jezelf en anderen!).
:) tof om te horen!
Superleuk artikel! Ik merk dat als je alleen al met een glimlach en een open houding door de stad loopt veel meer mensen je groeten of aardig aankijken.
Wat leuk! zet je wel een het denken.
We mogen best wel wat vriendelijker tegen elkaar op straat.
Een reclame hier in NL is bijvoorbeeld : Nederland wordt steeds asocialer! Helaas is dat wel een beetje waar!
Maar ik probeer er hard tegenin te gaan ( wat niet altijd lukt) jou artikel is wel weer beetje motivatie!
With Love N
Wat een goed artikel!
Heel goed verhaal! Onze paar deuren verderop-buurman wenste me onlangs een ‘prettige dag’, en die glimlach die ik vervolgens op mijn gezicht kreeg was ook niet meer weg te slaan. En het stomme is nog dat het me echt verraste dat hij dat zei, terwijl het eigenlijk helemaal niks raars is om elkaar te wensen, maar ik ben het gewoon niet gewend.
Sindsdien probeer ik ook elke dag minstens één keer iets uit mijn normale gang te doen en wat vrolijker en aardiger te zijn tegen vreemden. Goed om eens over te schrijven, misschien volg ik je voorbeeld snel!
Fijnnnn artikel!!
Mee eens, hoop op een groene golf in blogland!
Ik werk in het zuiden van het land als barista. Omdat het een klein zaakje is ben ik het zelf die klanten een welkom gevoel moet geven. Dat vind ik heel belangrijk. Het moet wel oprecht zijn. Mijn ervaring is dat als je zelf vriendelijk bent en iemand anders z’n stemming overneemt mensen zelf ook snel bijdraaien en vriendelijk terug doen. Bijna niemand blijft stug bot doen als jij gewoon vriendelijk en rustig blijft. Fijn dat je daar over schrijft, de wereld wordt er een stuk leuker van!
Mooi gezegd! Ik loop regelmatig lachend door de stad en het is echt ongelofelijk hoeveel mensen omkijken als je dat doet haha. En nee, niemand lacht altijd, maar het gemiddelde gezicht op straat is wel een beetje aan de chagrijnige kant hoor ;)
Ja inderdaad :) grappig he, dat een glimlach dat effect kan hebben?
Waaahahahaha… mensen in België zijn veel onvriendelijker dan mensen uit Nederland! Echt duizend keer of zo. Maar ze zijn geniepiger!
Ik woon al 10 jaar in Antwerpen (geboren in België btw) en de Antwerpenaren zijn dan nog de ergste van allemaal! LOL
Antwerpenaren staan in heel België bekend voor hun grote mond en attitude.
I love it persoonlijk, moet er meestal om lachen.
Wat ook grappig is, je gaat naast mensen zitten in de lunchbox die niks zeggen en dat vind jij vriendelijk? Het zou er nog aan ontbreken dat je daar niet mag zitten, dat zou pas te gek zijn!! :D
In Nederland stellen mensen veel meer vragen en tonen veel meer interesse dan in België vind ik, ze moeten ook allemaal persé een mening. Hier is het ieder voor zich.
Mijn vriend is Nederlander dus ik heb wel wat “ervaring” met “Nederlanders”.
Persoonlijk zie ik in beide culturen voor en nadelen en ik val er zo ergens tussenin :)
Maar het is inderdaad fijn als mensen moeite doen om vriendelijk te zijn, zolang het oprecht is. Ik heb bijvoorbeeld super lieve buren en dat waardeer ik heel erg.
Ik vond mensen in Londen heel aardig en toen ik dat zei tegen een Londenaar lachte die mij heel hard uit. haha…het is nogal iets.
Hé dat valt trouwens bést mee in Nederland! Ik woonde als rasechte west-vlaamse 2 jaar in Rotterdam en toen ik terugkwam in België moest ik er zo aan wennen dat mensen zelfs vreemd kijken als je hallo zegt op straat! Zo heerlijk (toch naar mijn ervaring) dat mensen zo open en vriendelijk zijn op straat in Nederland. Laatst was ik in Zwolle, nog geen halfuurtje daar had iemand me al een complimentje gegeven over mijn panty’s en had ik met nog 2 onbekenden een praatje geslaan! Dat valt daar inderdaad best mee in Nederland! :)
:) ik denk dat het in Zwolle nog wel iets gangbaarder is dat mensen met elkaar praten dan in grotere steden. In sommige buurten van Amsterdam is het zeker niet ongebruikelijk dat mensen elkaar groeten en vriendelijk tegen elkaar zijn. Maar er zijn ook buurten, zoals de buurt waar ik woon, waar mensen elkaar niet aan zullen spreken en ook eigenlijk niet kennen. Gek he, dan ken je je buren niet?!
ja klopt! ik woon nu in het liefste straatje van Gent, ook geen auto’s, dat helpt, en de voortuintjes zijn gelijk een beetje de straat. We hebben zelfs een soort van straatburgemeester die altijd in ons straatje patrouilleert en babbeltjes maakt. Er is nog hoop! ;)
Goed artikel! Vooral dat stukje van “als je niks aardigs te zeggen hebt, zeg dan niks”. Ik had vroeger de neiging om overal op internet kritische opmerkingen te plaatsen en mijn mening te geven. Nu denk ik beter na over wat voor nut het eigenlijk heeft, en 9 van de 10 keer post ik dan niks. Wat maakt het uit dat mijn mening anders is? Dat is het ergens niet mee eens ben? Wie heeft er wat aan als ik een enthousiaste blogger aanval op spelfouten? Hoe belangrijk is het voor mij?
En aardig doen tegen vreemden… inderdaad goed! Je dag kan zo opfleuren van een onverwacht gesprekje of vriendelijke opmerking. Heel goed om weer eens bij stil te staan, want het valt niet altijd mee, haha.
Een goede dosis nuchterheid is altijd goed :)
absoluut! mijn nuchterheid hoop ik dan ook nooit te verliezen :)
Hallo
Ik moet Kjoetness gelijk geven, vrees ik… Ik woon ook in Antwerpen en hoewel ik zielsveel van deze stad hou, zijn de mensen hier echt niet vriendelijk hoor! Je zou eens op onze tram moeten komen zitten. Iedereen kijkt daar nors en is bezig met vooral niet in elkaars richting te kijken. In winkels word je vaak buitengekeken, wordt er gezucht als je iets vraagt en loopt men niet echt over van enthousiasme om je te helpen.
Telkens wij naar Nederland gaan, zijn wij echt onder de indruk van de vriendelijkheid van de Nederlanders. Ik heb ook nog een jaar in Amsterdam gewoond en ik kan jullie wel volgen wat de Randstad betreft; daar waren ze inderdaad minder vriendelijk dan daarbuiten.
Het lijkt een erg subjectieve materie, blijkbaar!
Nu ja; los van dat; supergoed artikel. Ik ga m’n best doen!
Wel, ik vind het eens een bericht dat zeker de moeite is!
Wat jij nu schrijft da’s al jaren mijn levens’leuze’ :-) en weet je, op de 1 of andere manier heb ik het gevoel dat het bij je terugkomt. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar ’t is zo. Als je iemand een glimlach schenkt en je krijgt er ene terug, da’s ’t mooiste kado ooit! Je krijgt een warm gevoel van genegenheid, ja, soms liefde :-)
En of het nu België (waar ik van kom) of Nederland is, of eender waar op de wereld… de taal van de lach kent iedereen en als je blijft proberen smelt de norse uitdrukking als sneeuw voor de zon! Dus blijven volhouden is de boodschap ;-)
Leuk artikel! het is zo waar! In de trein ben ik vaak ook iemand die zich afsluit, dan ehb ik eerlijk gezegd geen zin in een gesprekje, maar als eht een keer gebeurd is het wel gezellig.
Laatst gaf ik als fietser voorrang aan een auto die dat eigenlijk niet had maar al even stond te wachten voor een tunneltje. Kon geen knikje of vriendelijke zwaai vanaf! Dat vind ik zo irritant, andersom doe ik dat namelijk altijd wel.
Ik merk wel dat omdat ik een hond heb ik mensen vaak vriendelijk groet op straat. je bent vaker buiten en komt daardoor dus meer mensen tegen. Zo fietst er vaak een oudere marokkaanse man in de buurt, we zien elkaar zo vaak en sinds een tijdje begroeten we elkaar ook en hij gaf laatst nog een opmerking dat mijn zoontje zo hard groeit. Dat vindt ik leuk, je kent elkaar niet en dat hoeft ook niet verder, maar die vriendelijkheid maakt me altijd wel vrolijk.
Bedankt voor deze fijne inspiratie! Ik ga de tips meteen proberen in de praktijk te brengen vandaag :)
Ik werk in een callcenter en daar krijg je echt de schijt van de samenleving over je heen. Mensen schelden je uit, hangen midden in een zin op, zijn boos op het leven. Ik heb me er echt over verbaasd hoe mensen reageren op telefoontjes, je wordt simpelweg niet als een mens gezien maar als object waar mensen hun frustratie op kwijt kunnen (en dan bel ik nog voor goede doelen etc ook, kun je nagaan).
Gelukkig lukt het me om zelf vriendelijk te blijven en plezier te beleven aan de aardige mensen aan de telefoon. Maar het is echt bizar om te merken hoe vreselijk ontevreden en boos mensen over hele kleine dingen zijn. Wees een beetje tevreden met wat je wel hebt en wees aardig tegen je medemens, ”wie goed doet, goed ontmoet!” Sterk artikel dus!
Heb pas voor het eerst in de dikke 6 jaar dat ik hier woon met de overbuurvrouw koffie gedronken. Ik krijg toenemend behoefte aan contact met de buurt en heb er het volgende op gevonden: heb je zo’n idee dat het met iemand klikt maar komt er verder niks van? Nodig jezelf dan gewoon uit op een leuke manier! Ik trof mijn buurvrouw onderweg naar de supermarkt en kletste luchtig bij over koetjes en kalfjes (kijk, dat lukt dan weer wel), maar het was gewoon berekoud en ik wilde graag weer naar binnen. Waarop ik zei: “Zeg, zal ik anders gewoon een bakje koffie bij je komen doen?” En zo geschiede, was hartstikke leuk. Dat heb ik de week erop weer toegepast bij een meisje van yoga: “Hey, het lijkt me gezellig om volgende week eens thee te drinken, mag ik misschien je telefoonnummer, dan doe ik vanavond een voorstel.” En terstond 2,5 uur aan de thee gezeten.
Toegegeven, deze aanpak is erg direct en een beetje brutaal zelfs, ik bedoel “jezelf uitnodigen”, maar aan de andere kant merk je dat je, door je pro-actief op te stellen, met zo’n actie het voor een ander juist heel makkelijk maakt om het aan te nemen (hetzij omdat die er überhaupt niet aan had gedacht of misschien wel wilde maar oo niet durfde vanwege dezelfde drempel als die jijzelf aanvankelijk voelde). En het mooie ervan: je laat het niet in het luchtledige hangen (“we moeten eens koffie gaan drinken” en het dan niet doen) maar maakt er op een enthousiaste manier gelijk werk van.
Vroeger was ik eigenlijk absoluut niet vriendelijk. Niet bewust, maar ik nam er denk ik de moeite niet voor.
Ik heb 2 jaar bij Kruidvat gewerkt, en sindsdien is dat helemaal veranderd. Wat je geeft, krijg je terug. Als je als verkoopster zelf nors bent en enkel kortaf bent, krijg je dat ook terug van je klanten.
Ik heb in die 2 jaar enorm mijn best gedaan om vriendelijk te zijn. Een praatje maken met de klanten, eerlijk advies geven (ook als het tegen de winkel is ;)) en een glimlach en goeiedag maken een wereld van verschil. Wanneer mensen blij de winkel uitstapten, was ik ook gelukkig (en dat klinkt enorm cheesy, nu ik er zo over denk). Na een tijd wisten mensen al dat ik “een zonneke” was, en ik kan me nog steeds geen groter compliment inbeelden dan mensen die bewust langer aanschuiven om toch maar bij jou te kunnen afrekenen.
Het vriendelijkste gebaar wat ik heb ervaren in die tijd was dat een mevrouw, die net betaald had bij me, 10 minuten later terug in de winkel stond, met een beker koffie van het koffiehuis tegenover. Het was koud, en het zou me wat verwarmen.
Dat zijn die dingen die ik me voor ogen houd als ik nu zelf ga winkelen. Een praatje maken, of op zijn minst een goeiedag, kunnen een slechte dag omtoveren tot een goeie.
Ik ben door mijn ouders opgevoed tot zo’n vriendelijk glimlachend mens. Het gaat eigenlijk gewoon vanzelf, en ik sta vaak verbaasd te kijken naar mensen die bijvoorbeeld zonder te bedanken en groeten uit een restaurant lopen oid.
Mijn vriend en ik hebben de gewoonte ontwikkeld om onze glazen etc op drukke dagen even naar binnen te brengen als we op een terras wat hebben gedronken. Dan kunnen we binnen gelijk afrekenen en heeft de drukke bediening een taak minder. Daar hebben we al zoveel dankbare en hartelijke reacties op gekregen. Terwijl het voor ons een kleine moeite is.
Wauw wat een fijn artikel! Je hebt zo gelijk Merel, ik herken veel van jouw verhaal. Vooral dat ik wel meer mag lachen, een praatje maken met onbekenden, hen de weg wijzen en het ook écht menen als ik iets bespreek/afspreek. Mijn bijbaan heeft ervoor gezorgd dat ik niet alleen klanten bij naam ken, maar ook bij verhaal. Dat schept altijd wel een band en ik ben oprecht geïnteresseerd als zij mij iets vertellen.
Dankjewel, dit is zo fijn!!
Super leuk artikel! Ik ben me de laatste maandensteeds bewuster van mijn gedrag en instelling van positiviteit. Het voelt goed en he tis steeds makkelijker ;) Want zeg nou zelf… Zo erg is het toch niet om vriendelijk te zijn en om te lachen ;)
Leuk artikel, was hier laatst zelf ook over na aan het denken.
Ik ben nu in Australie en de mensen zijn hier zo ontzettend vriendelijk!
Heus niet iedereen, maar het is wel zo dat overal waar je binnenkomt je een ‘hallo hoe gaat het?’ hoort.
En al wandelend met de hond zegt iedereen je gedag…
Toch heel wat anders dan bij ons…
Goed voornemen dus!
Wat goed zeg! Ik heb wel eens vaker gehoord dat de mensen daar zo vriendelijk zijn. Hetzelfde hoorde ik ook over Canada. Bijzonder!
Fijn artikel,zet mij ook aan het denken.Ik kreeg laatst een spreuk die hiermee te maken heeft, wil hem graag met je delen. “Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien”.
Ik ga er voor.
Kindness is the language which the deaf can hear and the blind can see…
Ik ben een echte Nederlander maar dol op België! En inderdaad omdat ik de mensen daar ontzettend aardig vind.
Als je hier iemand langer dan een seconde durft aan te kijken dan krijg je soms al moeilijkheden.In België lachen ze gewoon vriendelijk naar je en lijken ze minder te stressen en oprecht aardig te zijn!
Of tref ik telkens de juiste Belgen? haha..
A fijn, ik heb een hele harde zware stem en die komt nogal snel boos of onaardig over. Voor kinderen klink ik al snel streng en ik ben ook niet op mijn mondje gevallen.
Het is jammer dat mensen ‘vriendelijkheid’ niet meer als vanzelfsprekend beschouwen. Als mijn zoontje van 9 jaar een oud omaatje wil helpen bij de kassa dan kijkt oma bijna angstig omdat ze denkt beroofd te worden! En mijn zoontje heeft gewoon een vriendelijk toetje dus daar ligt het niet aan ;)
Ik bedoel, ik vind het normaal om behulpzaam te zijn en een praatje te maken bij de kassa. Als ik weet dat het 2e pak melk gratis is, en de klant voor mij heeft slecht 1 pak in zijn mandje dan wijs ik hem op de aanbieding. Misschien maakt mij dat een bemoeial? Haha..