“Wie heeft er wél een boek bij zich?” van Johan Goossens is één groot feest der herkenning voor mij (Merel.) Ben je benieuwd naar mijn ervaringen met het werken in het mbo-onderwijs? Of wil je weten of dit boek misschien iets voor jou is?
Laat ik maar meteen beginnen: het mbo is awesome. Ik werk sinds mijn twintigste in het onderwijs (dat maakt dat ik nu mijn achtste schooljaar lesgeef) en ik zou niet liever willen dan op een mbo-school werken. Ten eerste omdat de studenten gewoon echt te gek zijn. Ze zijn al wat ouder, dus je kan het over Echte Dingen hebben. Ik heb ook op een middelbare school gewerkt en ook dat vond ik erg leuk en ik vond de kinderen erg lief. Maar als het puntje bij paaltje kwam, dan had je het op maandag over The Voice Kids (waar de hele klas zaterdag traditiegetrouw naar had gekeken) en dat was het dan wel zo’n beetje. Op een gegeven moment begon ik ook maar The Voice Kids te kijken, om maar mee te kunnen praten met mijn leerlingen. Tsja, dat was toch niet zo mijn ding.
Op een mbo-school zijn de studenten gemiddeld tussen de 16 en de 21 jaar oud. Een geweldige leeftijd, als je het mij vraagt. Er gebeurt zo ongelooflijk veel in je leven in die periode. Voor het eerst écht uitgaan, eerste relaties, studenten die uit de kast komen, er worden wereldreizen gemaakt, ze gaan op stage naar het buitenland en komen opeens heel volwassen terug, ze gaan op zichzelf wonen en noem maar op. Ik kan geen genoeg krijgen van al die verhalen, al acht jaar lang niet. Het is werkelijk een eer om al deze belangrijke gebeurtenissen mee te mogen maken.
Natuurlijk is het niet alleen maar leuk. Er gebeuren ook een hoop nare dingen. Zo heb ik al heel wat studenten aan mijn tafel gehad (zie je me zitten, tijdens een 10-minuten gesprek?) om het bijvoorbeeld te hebben over ongewenste zwangerschappen. Tsja, daar zit je dan met je tien minuten. Ook heb ik al veel meegemaakt op het gebied van loverboys, alcohol- en drugsverslavingen, geldproblemen, uit huis plaatsingen omdat ouders niet meer voor studenten willen of kunnen zorgen, broers of zussen in gevangenissen, eerwraakzaken (voor de mensen die niet weten wat eerwraak inhoudt: kijk alsjeblieft de documentaire ‘Code Rood.’ Heel belangrijk!) en ontelbaar veel gebroken harten.
Het komt erop neer dat we met elkaar lachen en huilen op school. En nu ik dit zo opschrijf denk ik: ja, letterlijk ‘met elkaar.’ Want als docent zijnde houd ik het ook niet altijd droog en dat is helemaal niet erg. Soms worden mij verhalen verteld waar ik steil van achterover sla. Het enige dat ik dan kan doen is luisteren en de student even stevig vasthouden. Soms kan je goede raad geven, maar soms ook niet. En als een student dan heel erg emotioneel wordt, dan heb ik ook de tranen in mijn ogen staan. Ook hebben we al heel wat afgesnotterd met elkaar als we een mooie documentaire of film keken. Ik heb een paar vaste films en programma’s die ik met bijna iedere klas kijk. Zoals ‘Hij is een Zij,’ van mijn persoonlijke held Arie Boomsma. Maar ook de film ‘The perks of being a wallflower’ en de documentaire ‘Beperkt Houdbaar’ van Sunny Bergman. Soms snotteren we van het lachen, maar soms ook van ontroering. En de gesprekken die je daarna hebt, die zijn goud waard.
Zo geef ik ook het vak Social Media. Jazeker, dat is een vak tegenwoordig en dat is maar goed ook. Immers: wie leert ons nou eigenlijk hoe om te gaan met social media? We hebben het niet over hoe je zoveel mogelijk volgers op je Instagram account moet verzamelen, maar over hoe je veilig gebruikt maakt van het internet. Of over cyberpesten en over hoe je overkomt met je Facebookprofiel. Handig als je later gaat solliciteren, want je weet, ze trekken alles van je na. De gesprekken die bij dit vak naar bovenkomen, echt waar, daar kan geen lesboek met taaloefeningen tegenop.
Nou goed, ik moet dit verhaal echt gaan inkorten. Ik kan er uren over doorgaan. De liefde voor mijn werk zit veel dieper dan ik eigenlijk had kunnen denken. En daar ben ik achtergekomen toen ik overspannen thuis kwam te zitten en keuzes moest gaan maken: wat wil ik nog wel en wat niet meer? Ik heb het geluk dat ik op een geweldige school werk, met fantastische studenten en lieve collega’s. Ik mag vakken geven waar ik zelf ook weer heel veel van leer en ik ga iedere dag met heel veel plezier naar mijn werk. MAAR – daar komt ie – het is niet altijd allemaal makkelijk. Het is ook heel hard werken en op zondagmiddag ineens denken; f*ck, ik moet mijn lessen nog voorbereiden. Dag vrije zondagmiddag. En het is ook wel eens chaos in de klas en jij voelt je niet altijd even lekker. Sta je daar, met hoofdpijn, ongesteld te zijn, kijkend naar een groep van dertig studenten die er helemaal geen zin in hebben vandaag. Maar ach, als je daar nou eventjes omheen kijkt, dan kan ik niet anders dan heel erg veel houden van mijn werk.
Waar gaat deze blogpost over? De bedoeling was om het over het boek ‘Wie heeft er wél een boek bij zich?’ te hebben. Je kan het al raden: dit boekje gaat over het mbo-onderwijs. En nee, het is helaas niet door mij geschreven. Maar wel door Johan Goossens. Cabaretier en docent Nederlands op een mbo niveau 2 school in Amsterdam. Johan beschrijft allerlei alledaagse – grappige, emotionele of ronduit idiote – gebeurtenissen uit het leven van een mbo-docent/student. Ik heb ongelooflijk hard gelachen (in de trein en iedereen keek om, hoi!) maar ook hier en daar even moeten slikken. Als je net als ik in het onderwijs werkt: lees dit boek. Als je kind op een mbo-school zit of naar een mbo-school gaat: lees dit boek. Als je erover nadenkt om in het onderwijs te gaan werken, doe me dan 2 plezieren: 1) overweeg het mbo (daar wordt op lerarenopleidingen namelijk veel te weinig over verteld en daar ben ik best wel boos over, ja sorry hoor, ik zeg het maar even zo) en 2) lees dit boek. Als je gewoon benieuwd bent naar hoe het er aan toe gaat op zo’n school: jep. Lees het boek.
‘Wie heeft er wél een boek bij zich?’ is voor €12,90 te bestellen . Ik hoor heel graag wat jij van het boek vindt!
Wat mooi geschreven, Merel! Het lijkt mij zo’n mooi beroep. Maar ook heel zwaar, zoals je al aangeeft. Ik doe het je niet na. Alleen maar respect voor mensen die in het onderwijs werken!
Lijkt me een leuk boek!
Ik zit nu in het 3e jaar van mijn opleiding Pedagogiek en wil na het behalen van mijn diploma, het kopjaar van de lerarenvariant Pedagogiek te doen. Het is maar een jaartje extra en het lijkt me ontzettend leuk om ervaring op te doen in het MBO onderwijs.Ik had er eerlijk gezegd nooit erg over nagedacht en op school vertellen ze er niet zo heel veel over, maar aan het eind van afgelopen schooljaar zei mijn mentor tegen me dat ze vond dat ik tijdens presentaties en workshops altijd heel natuurlijk voor de klas stond en mijn verhaal goed wist over te brengen; ze vond dat ik er wat mee moest doen. Daardoor en ook mede dankzij jouw verhalen ben ik me er in gaan verdiepen in de zomervakantie en het lijkt me reuze interessant!
Ik ga dit boek zeker lezen. Ik loop nu een stage in de jeugd ggz bij een dagbehandeling van jongeren, dus ik denk dat het voor mij misschien ook wel herkenbaar kan zijn, ook al is het geen mbo ^_^
Wat te gek om te horen! Heel veel succes :)
Wat fijn dat je zo enthousiast bent over je werk! Lesgeven op ’t MBO is duidelijk wel meer dan alleen maar lesgeven. En ook fijn om een positieve noot over ’t MBO te horen in plaats van de vaak wat negatievere berichten in de krant.
Dit lijkt me een heel leuk boekje. En als mededocent (maar dan in het HBO) kan ik me compleet in je verhaal vinden. Ik sta nu 8.5 jaar voor de klas en heb ook in het middelbaar onderwijs gewerkt en ben na 2 jaar overgestapt naar het HBO. En daar heb ik het ontzettend naar mijn zin. Net als jij past de leeftijdsgroep beter bij me en de verhalen over lachen en huilen met je studenten maken het werk des te interessanter. Ik heb een aantal jaren als mentor gewerkt en dan krijg je als eerste aanspreekpunt met alles te maken: van leerstoornissen tot pesten, en van moeilijke thuissituaties tot jonge moeders. En idd het is zwaar (ik ken de klappen van de zweep inmiddels wel) maar het geeft ook ontzettend veel voldoening.
Mooi dat je dat zegt: zwaar, maar de voldoening, daar doe je het voor. Ik zou me niet eens voor kunnen stellen dat ik geen mentor of coach zou zijn. Lijkt me eigenlijk heel saai. Ik heb altijd een combinatie gedaan: lesgeven en coachen/mentoraat. Fantastisch vind ik het!
Het lijkt me zo leuk om in het MBO te werken! Ik ben ooit begonnen aan de lerarenopleiding Nederlands, maar die heb ik niet afgemaakt. Dat vind ik stiekem wel een beetje jammer Inmiddels werk in de gehandicaptenzorg. Ook heel tof, ook heel zwaar soms, maar ik heb heel veel plezier in mijn werk door de persoonlijke contacten en de uitdaging die het biedt. Ik denk er wel eens over na om over een jaar of 10 (als ik meer ervaring heb dan nu) me om te laten scholen, zodat ik op het MBO les kan geven aan een agogische opleiding en de studenten daar de liefde voor de gehandicaptenzorg mee kan geven. Maar goed, dat is nog ver weg. :)
Ik heb vorig jaar mijn eerste stage gelopen in het mbo en ben zo enthousiast dat ik ook mijn tweede stage op het mbo ga lopen. Dit boek klinkt echt interessant ga de link even delen met mij n klasgenoten.
Wat te gek om te lezen Anouk!!
Mooi geschreven, ik zie hier een lerares met passie voor haar werk, daar kunnen ze op mijn mbo school nog wat van leren, want bij mij op school komt dat niet veel voor (ROC Almere)
Leuk om te lezen zeg! Fijn dat je zo je plek hebt gevonden. Ik ben erg nieuwsgierig naar het boek, ik ga het zeker eens lezen =)
Héél fijn om te lezen!
Gelijk maar besteld :) ben benieuwd!
Mooi om te zien hoe enthousiast je bent over je werk! Later gaan lesgeven is voor mij ook een optie, en ik vind het erg jammer dat mensen zo erg neerkijken op het beroep van leraar.
Weer een superleuk artikel!
Ik lees jullie blog al heel erg lang nu en heb eigenlijk nog nooit een reactie achter gelaten, maar daar leek mij het nu wel eens tijd voor. :) Ik vind jullie blog superleuk! Ik ben zelf 14 en ik vind jullie echt inspirerend. Jullie hebben zo je eigen goede ideeën over de wereld en het is heel leuk om dit terug te zien in jullie blog. Ga vooral zo door! Ik heb zelf trouwens ook een blog met 4 anderen, mijn blog heeft wel een heel ander thema. Blogilosophy.blogspot.com
Groetjes Sabien
Heel erg leuk artikel! Ik zit nu in mijn bachelor aan de uni en niet bepaald in een onderwijsrichting, maar het trekt me toch wel en ik ga binnenkort een orientatie-vak volgen voor onderwijs (wel op middelbare school). Ik ben heel benieuwd hoe ik dat ga vinden en wil denk ik mijn onderwijsbevoegdheid wel gaan halen. Ben ook heel benieuwd naar les geven in het mbo/hbo, hoop dat ik daar ook nog eens kennis mee kan maken.
Docent zijn is sowieso erg leuk! En ja nu ik zwanger ben, nog studerende en net een nieuwe baan heb, is het heel pittig, maar de voldoening die je eruit haalt… de vele verhalen die je ’s avonds aan de eettafel (of eerder languit onderuitgezakt op de bank) kunt vertellen… ik geniet er enorm van. En ja soms mopperen we ook op de vele overuren, de ouderavonden, de vergaderingen, de korte pauzes, de irritante leerlingen. Maar ik vind dat er vaak zo’n negatieve draai wordt gegeven aan het onderwijs. Toen ik vorig jaar op een vmbo-school werkte (nu vooral op havo/vwo) keken mensen me aan alsof ik een rolberoerte had gekregen, want wie gaat er nu met zulk soort kinders werken?! Terwijl ik zoveel geleerd heb daar. Nu op een havo/vwo-school kan ik wel veel meer mijn vak uitoefenen, en heb je iets diepgaandere gesprekken (vooral met de derdejaars), maar man o man, laten we inderdaad ons meer richten op het mooie aspect van het onderwijs. Nu ben ik blij met mijn werk op een middelbare school in mijn hometown, maar werken op een mbo lijkt me ook een mooie uitdaging.
Hij was laatst ook bij Pauw, misschien leuk voor je om terug te kijken!
Oh, wat heerlijk zo het enthousiasme van een leerkracht te lezen :) Zo moeten ze allemaal zijn!
Dit boek lijkt me ook wel leuk om te lezen trouwens!
Wat een mooie/motiverende post om te lezen!
Na verschillende voorstellingen te hebben gemaakt op het mbo geef ik nu les op een middelbare school. Wil ontzettend graag terug naar ’t mbo, de redenen die jij noemt zijn voor mij ook een grote factor. Helaas liggen de banen als drama docent daar niet voor ’t oprapen ;)
Heb het boek in ieder geval gekocht, ben heel benieuwd!
Hey Merel! Ben je bekend met de tumblr, tweets en columns van Meester Bart? Ik vind de visie van deze jonge docent in het voortgezet onderwijs ook altijd erg interessant. Hij probeert mensen bewust te maken van verbeterpunten in het onderwijs. Het voortgezet onderwijs is natuurlijk niet hetzelfde als mbo, maar ik denk dat zijn verhaaltjes ook af en toe een feest van herkenning zullen zijn. ;)
Al die rugpijn van het sjouwen met boeken behoort nu definitief tot het verleden tijd. Met een ipad of notebookje in de aanslag kan je het MBO met gemak doorlopen!!!