Update: (pre-)master Jeugdliteratuur

Foto’s: Bette de Wit

Laatst deed ik een Q&A op Instagram en de antwoorden op die vragen heb ik beantwoord in twee blogposts: één algemene en één over mijn werk bij de bibliotheek. Er kwamen héél veel vragen over mijn nieuwe studie binnen, dus besloot ik daar ook een aparte blogpost over te schrijven. Ik heb jullie vragen een beetje gebundeld tot een, denk ik, logisch geheel. Laten we beginnen!

Welke studie doe ik nou eigenlijk precies?

Laat ik dat eerst in het kort even uitleggen. Op dit moment volg ik een Pre-Master Jeugdliteratuur, om daarna een Master Jeugdliteratuur te kunnen doen. Een Pre-Master is een voorbereidende universitaire studie. Je moet het zo zien: ik kom van het hbo, daar heb ik elf jaar geleden mijn docentenopleiding afgerond. In de tussentijd ben ik gaan werken en heb ik geen andere of aanvullende studies gevolgd. Het is gebruikelijk om, voordat je aan een Master begint, eerst een universitaire Bachelor te volgen en af te ronden. Dat heb ik dus niet gedaan, want mijn ‘hoogst genoten opleiding’ is hbo. Daar valt een gat en dat gat vul je op met een Pre-Master van één jaar.

In dat jaar krijg je vakken die al aansluiten bij de Master die je wilt gaan volgen (in mijn geval dus vakken die iets met jeugd en jeugdliteratuur te maken hebben,) maar je krijgt ook een paar basisvakken die iedereen die een universitaire studie doet een keer gedaan moet hebben. Een voorbeeld hiervan is het vak ‘Research’, waarbij ik verschillende modules moet volgen, zoals ‘Skills’ en ‘Practice.’ Dat zijn ook de vakken die ik met studenten van allerlei Pre-Masters (en bachelors,) volg. De vakken die echt met Jeugdliteratuur te maken hebben, volg ik met mijn ‘directe’ studiegenoten van Jeugdliteratuur.

Wat kun je dan met een Master Jeugdliteratuur?

Nou, eigenlijk van alles! Mijn idee is op dit moment om terug het onderwijs in te gaan, en dan het liefste in hbo, en om dan les te gaan geven op een lerarenopleiding. Maar het lijkt me bijvoorbeeld ook ontzettend tof en uitdagend om bij een uitgeverij voor kinderboeken te werken. Verder zou ik lesmateriaal willen schrijven bij jeugdliteratuur of ik zou onderzoek willen doen naar allerhande actuele onderwerpen die in jeugdliteratuur leven/besproken worden. Of wat te denken van recensent van jeugdliteratuur worden? Er is echt heel veel mogelijk, want de wereld van jeugdliteratuur is minstens net zo divers als de ‘volwassen’ literaire wereld.

Waarom heb ik voor deze studie gekozen?

Jeugdliteratuur heb ik altijd heel interessant gevonden. Toen ik de lerarenopleiding Nederlands deed was het mijn specialisatievak en volgde ik elke module die er te vinden was die ‘iets met jeugdliteratuur te maken had.’ Later, toen ik al klaar was met de opleiding, bleef ik geregeld jeugdliteratuur lezen en zorgde ik dat een beetje op de hoogte bleef van wat er in het vakgebied gebeurde. Natuurlijk deed ik ook zoveel mogelijk met jeugdliteratuur in de lessen die ik gaf, maar helaas was daar niet overal even veel ruimte voor.

Twee jaar geleden hoorde ik van het bestaan van de Master Jeugdliteratuur. Ik werd nieuwsgierig en besloot te onderzoeken of het iets voor me zou zijn. Nou, dat bleek zeker zo te zijn! Ik mocht een middagje komen proefstuderen in Tilburg en ik leefde helemaal op van het college dat ik die dag volgde. Het was bij een docent van wie ik nu ook les heb, en ik weet nog dat ik in de trein naar huis alleen maar kon denken: ‘Wauw, anderhalf uur lang zoveel verdieping, zulke interessante gesprekken, zo’n enthousiast docent, jaaaaa, ik wil dit!‘ Dus eigenlijk wist ik toen wel genoeg. Maar natuurlijk moest ik toen nog uitzoeken of ik überhaupt in de gelegenheid was weer te gaan studeren – want zoiets doe je niet eventjes.

Waarom wilde ik weer gaan studeren?

Eigenlijk wilde ik een paar jaar geleden alweer gaan studeren, toen ik nog in het onderwijs werkte. Mijn toenmalige manager raadde me aan om een Lerarenbeurs aan te vragen en een leuke studie uit te zoeken. Maar toen wist ik nog niet van het bestaan van de Master Jeugdliteratuur af en ik had eigenlijk geen idee wat ik dan wilde studeren. Ik heb nog overwogen om mijn eerstegraads lesbevoegdheid te halen, of om bijvoorbeeld Onderwijskunde te gaan doen – maar niks paste echt helemaal goed, voor mijn gevoel.

Het idee van weer een studie oppakken sprak me eigenlijk gewoon heel erg aan. Ik hou ervan om nieuwe dingen te leren en te ontdekken. Het feit dat ik zoveel boeken en artikelen lees, zoveel podcasts luister, zo graag naar lezingen ga enzovoorts, dat zegt eigenlijk al genoeg: ik ben een nieuwsgierig type en altijd op zoek naar verdieping.

Daar heb je natuurlijk geen universiteit voor nodig. Maar toen ik eenmaal ontdekte dat er een master was die me zó leuk leek, dacht ik: ik ga het nu officieel maken. Dat hele avontuur begon eind augustus. En nu is het alweer oktober. Het gaat zo snel!

Wat moet ik ervoor over hebben om deze studie te kunnen volgen?

Ik ga meteen eerlijk met jullie zijn, want ik vind het helemaal niet altijd even leuk. Er zijn ook genoeg dagen waarop ik denk: hoe handig is dit nou allemaal, Merel? Wat ik opgeef is vooral heel veel tijd. Twee dagen in de week moet ik naar Tilburg om colleges te volgen (en nee, de master Jeugdliteratuur kan je nergens anders volgen,) één dag per week moet ik thuis studeren. Dat wil zeggen: readings doen voor colleges, zodat je goed voorbereid bent, opdrachten maken, essays schrijven, enzovoorts. Soms doe ik alles op de donderdag, soms verspreid ik het over de donderdag en de zondag. Met mijn werk in de bibliotheek erbij, werk voor de Groene Meisjes én een relatie met iemand die niet om de hoek woont erbij, is mijn week gevuld. Mijn agenda is tegenwoordig een puzzel die maar op één manier in elkaar kan.

De zwaarste dagen zijn de maandagen waarop ik therapie heb (om de week,) waarbij ik ’s ochtends in Amsterdam moet zijn en daarna door moet naar Tilburg om college te volgen. In de trein probeer ik bij te komen van therapie, maar in college struggle ik flink met mijn concentratie. Stoppen met therapie is geen optie – en dat zou ik ook niet willen, – maar ja, die maandagen zijn pittig.

Verder kost studeren natuurlijk flink wat geld. Nou moet ik zeggen dat de kosten van een Pre-Master goed te overzien zijn, maar ik heb bijvoorbeeld ook hoge reiskosten. Bij elkaar moet je wel rekenen op zo’n 300 euro per maand. Je snapt: zeg maar doei tegen je spaargeld.

Kijk, het ding is ook vooral: ik leid geen studentenleven. Ik woon niet op een kamer in Tilburg, ik heb een prijzige huurwoning in Rotterdam. Ik heb geen recht meer op een studenten-OV, en ik wil ook niet meer drie keer per week pasta pesto eten ;) Die tijd heb ik wel gehad. Ik ben een dertiger met een heel bestaan ernaast, die studie doe ik er echt eventjes ‘bij.’ Althans, dat is het idee. Maar goed, ik moet nog zien hoe haalbaar dat allemaal gaat zijn.

Wat valt me tegen?

Vooral hoe erg ik aan alles moet wennen. De academische wereld is echt een vak apart. Letterlijk alles gaat anders op de universiteit. Dat begint al met de colleges die anders zijn dan wat ik gewend ben geweest: het is veel zitten en luisteren. Ook moet je veel lezen ter voorbereiding op die colleges. Nu lees ik gelukkig graag en veel, maar ik kan je zeggen: aan het feit dat ik een snelle lezer ben, heb ik bijvoorbeeld vrij weinig. Academische teksten kun je wel snel lezen, maar je moet niet denken dat je dan hebt begrepen wat er staat. Die teksten zijn er om langzaam doorheen te ploegen. Ook is alles in het (academisch) Engels en dat is een heel nieuwe taal die ik nog moet leren spreken. Letterlijk.

Soms krijg je opdrachten en die gaan dan ongeveer zo: “Write an essay on ethnographic research, joe joe, succes ermee, bye!” En ik zit dan van: ehhhhh? hoé dan?! Maat letterlijk, hoe dan? Ik bedoel, ik schrijf een heleboel, maar een ‘echt’ essay, in het Engels, heb ik nog nooit hoeven inleveren. Ik vind dat heel spannend, vooral omdat ik falen hartstikke eng vind, maar ik weet dat het nu eenmaal soms wel gaat gebeuren.

Van de week maakte ik een test over research skills. De test duurde vier uur. Dat vond ik al heel wat, om me zó lang te moeten concentreren op iets. Misschien ging ik er toch te snel doorheen, of was ik niet geconcentreerd genoeg – hoe dan ook, ik haalde de test niet. Dat kostte me een huilbui en een moment van ‘ik ga me uitschrijven, want wat de hell ben ik aan wie aan het bewijzen?!’ Ik ga dat niet mooier maken dan het is; die momenten zijn er zeker. Onder begeleiding van allemaal lieve woorden heb ik de test gisteravond, op mijn gemakje, nog een keer gemaakt. En dit keer haalde ik hem wel :)

Al met al denk ik dat het een kwestie is van wennen en veel geduld hebben met mezelf. Nou is dat laatste iets wat ik over het algemeen vrij ingewikkeld vind, maar ik denk dat het uiteindelijk allemaal wel goed komt. Gelukkig heb ik de allerliefste mensen om me heen die heel veel vertrouwen in me hebben en me alle support geven die ik nodig heb. Dat helpt echt enorm.

Maar, is dat het dan allemaal wel waard?

Ja, tot nu toe zeker wel! Ik word echt weer eens uitgedaagd, ik vind de stof over het algemeen heel interessant, ik leer elke dag nieuwe dingen bij en ik heb het idee dat ik echt investeer in mezelf. Wat ik ook tof vind aan het volgen van een universitaire studie, is dat je echt leert anders te denken en anders naar dingen te kijken. Je kunt niks afdoen met ‘dat is nu eenmaal gewoon zo’; alles is te onderzoeken en van minstens drie of vier kanten te bekijken.

De Pre-Master is natuurlijk nog niet het échte werk, als in: ik kijk vooral uit naar alle vakken rondom jeugdliteratuur die er nog komen als ik de master ga doen. Dat is een goed vooruitzicht! Hoe en wanneer ik die master ga doen, dat weet ik nog niet precies. De master is fulltime, en dat zou betekenen dat ik een dag of vier per week naar Tilburg zou moeten. Dat zou betekenen dat ik er niet naast kan werken en dat kan financieel niet voor mij. Ik heb daar al wel ideeën over, zoals bijvoorbeeld om er meerdere jaren over te doen, maar dat moet dan ook allemaal kunnen. Op dit moment wil ik alleen even kijken naar het hier en nu: de Pre-MPre-master dit jaar doen. Dan zien we daarna wel weer verder :)

Naast veel vragen heb ik ook veel berichten ontvangen van mensen die ook overwegen weer een studie op te pakken. Ik kan natuurlijk niet voor jou bepalen of het een goed idee is of niet, maar ik geloof wel dat als je 1) gewoon heel veel zin hebt om weer iets nieuws te leren en 2) enigszins in de gelegenheid bent (financieel, tijd-technisch enz) om het te doen, dat je het op z’n minst gewoon kunt proberen. Laat je niet afschrikken door gedachten als ‘kan ik dit wel?’ of ‘ben ik wel slim genoeg?’, want heel eerlijk: ik denk dat het daar in de kern van de zaak niet over gaat. Ik had die angsten ook, en soms nog steeds, maar ik kom er nu wel achter dat het vooral gaat om wennen aan nieuwe structuren, geduld hebben, wennen en doorzetten. En ja, ik zeg dit ook eventjes voor mezelf, geregeld zelfs, als een mantra ;) Heb je nog meer vragen over mijn studie of mijn ervaringen met het oppakken van een nieuwe studie? Stel ze gerust in de comments!