Gastblog Prins: Moeder Voedselindustrie

Groene Meisjes Gastblog Prins

Moeder Voedselindustrie: Prins uit zijn frustratie.  Ben ij veganist, vegatariër, flexitariiër, onbewuste consument of ontkennende consument?

voedselindustrie

Als kind eet je wat je moeder (of vader, maar laten we het voor het gemak even bij moeder houden) je voorschotelt. Je vertrouwt haar volledig, eet gretig maaltijd na maaltijd, zonder je ook maar af te vragen wat er precies op je bord ligt. Logisch, je bent een nog onwetend kind. Je moeder weet wat goed voor je is. Mijn beste vriend kreeg dagelijks gefrituurd voedsel als lunch. Of hij dat niet vreemd vond? Nee, hij wist niet beter en was het gewend.

Laten we ons nu de voedselindustrie eens voorstellen als een gigantische kip. Moeder Voedselindustrie. Wij scharrelen rond onder haar warme vleugels en happen gewillig toe naar alles wat zij ons met haar grote snavel aanreikt. Moeder weet immers wat goed voor je is. We hoeven niet meer zelf te jagen en verzamelen en dus hebben we genoegen genomen met de rol van kuiken in een warm nest. We worden verzorgd. Kauwen op toverrijst, Knorr’s wereldgerechten en de 100% boneless wings van KFC.

Op de vraag wanneer mijn beste vriend niet meer elke dag de kaassoufflé’s en kroketten van zijn moeder wilde eten, zegt hij dat hij op een gegeven moment op school leerde dat vet eten ongezond is. Op een gegeven moment laat iets of iemand je omhoog kijken, recht de snavel van die grote kip in, en schrik je van wat je al die tijd zonder na te denken tot je genomen hebt.

Dat overkwam mij. Tien jaar geleden zorgde mijn toenmalige vriendin die vegetariër was ervoor dat ik me ervan bewust werd dat ik al die tijd willoze dieren had opgegeten. Ik werd vegetariër. Een dik jaar geleden zorgde een avondje artikelen lezen over de zuivelindustrie ervoor dat ik inzag aan wat voor leed ik al die tijd had meegewerkt.

Ik sprong onder de vleugels vandaan en kwam terecht in de categorie ‘veganist’. Anderen zien kinderarbeid en komen bijvoorbeeld terecht in de categorie ‘bewuste consument’. Weer anderen vallen over het gebruik van bestrijdingsmiddelen bij groente en fruit en worden zelfvoorzienend of kopen enkel nog biologische producten. Na het zien van dierenleed beland je bijvoorbeeld in de categorie ‘vegetariër’ of zelfs ‘flexitariër’. U kiest maar.

Een aantal mensen blijft lang, of soms voor altijd steken in het vertrouwde nest. Dat aantal is op te delen in twee categorieën:

‘De onwetende consument’. Ik neem als voorbeeld mijn oma. Een vrouw op leeftijd die is opgegroeid in een tijd dat de duistere kant van de voedselindustrie nog niet zo inzichtelijk was als nu. Ik stond er zelf pas laat bij stil dat een koe natuurlijk niet zonder zwangerschap melk geeft (en waar blijft het kalfje dan?), laat staan hoe dat is voor iemand die nooit internet heeft gekend en voor wie googlen Engels is voor goochelen.

De tweede categorie is de enige waar ik grote moeite mee heb, namelijk: ‘De ontkennende consument’. Je hebt de middelen tot je beschikking (Google is je beste vriend) om aan alle informatie over ons voedsel te komen, maar draait je kop om en nestelt je nog wat dieper in moeders warme oksel. Je hebt wel in de smiezen dat de ideeën en idealen waarmee je bent opgegroeid ouderwets en achterhaald zijn, niet van deze tijd, maar je durft er geen afstand van te doen omdat het te gemakkelijk is om eraan vast te houden.

De categorie die overblijft is die van de weifelaars. Ik geloof dat een groot gedeelte van de mensen niet gelíjk afstand kan doen van de rol van kuiken, maar daar tijd voor nodig heeft. Op eigen benen gaan staan en je ouderlijk huis verlaten is ook niet niks. Geregeld krijg ik berichten van vrienden en onbekenden die toch eens kennis willen maken met veganistisch eten en me om tips en handigheidjes vragen. Ik verwijs ze graag door naar goede websites, recepten en artikelen.

Het fijne aan hier schrijven is dat ik eens lekker mijn frustraties mag uiten en daarmee niet een zoveelste etentje bederf (ik ben trouwens zelden degene die in gezelschap over veganisme begint). Ik ben boos op de Ontkennende Consument, die wel wéét en begrijpt, maar een brei aan smoezen en onbenulligheden heeft weten te verzamelen om maar lekker warm onder de dikke vleugels te kunnen blijven zitten. We zijn volwassen mensen, we hebben een brein en aan het aantal afvallers in de sportschool te zien zijn we ook nog eens voorzien van een mooie portie wilskracht. Doe er iets mee, maak het verschil.

Eenmaal vrijgevochten van onze machtige moeder gaat er een wereld voor je open, dat beloof ik je plechtig. Ook beloof ik dat de volgende volgende blog een vrolijke zal zijn. Tot dan!

Prins, je stukken zijn zó on point, echt, ik hou ervan. Wil jij iets kwijt over Prins’ verhaal? Leef je uit bij de comments! 

Deel deze post op: [pinit]

Geschreven door: Merel

51 gedachten over “Gastblog Prins: Moeder Voedselindustrie

  1. Je schrijfstijl leest erg fijn en je metafoor is dead-on. De frustratie ken ik ook heel goed. Ik begrijp het gewoon niet! En die scheve verhouding dat alles wat met een kat en een hond gebeurt, ze wel vreselijk vinden! Onbegrijpelijk. En frustrerend.

  2. En de mensen die om wat voor reden niet kunnen of willen kiezen voor een veganistisch dieet? Die de financiële middelen niet hebben? Of die vanwege een beperking nauwelijks tijd kunnen besteden aan koken? Of die vanwege problemen met het verwerken van sensorische prikkels veel vegan producten zoals groente en fruit niet tot zich kunnen nemen?

    Hoewel ik zelf al een aantal jaren geleden veganistisch ben gaan eten/leven en ik voor mezelf erg blij ben met die keuze, besef ik me steeds meer dat dit MIJN keuze is. Ik heb niets te vinden van de keuzes van een ander. Het is niet aan mij om de ander omwille van diens keuzes in een hokje te plaatsen.

    Sommige stukken van dit artikel doen me denken aan wat “vegan ableism” heet. Geen geld voor vegan eten? Hup, koop kilo’s gedroogde peulvruchten en weken maar! Wel Google tot je beschikking maar geen idee hebben van hoe problematisch de voedselindustrie is? Hup, zet je dagelijkse leven aan de kant en educate yourself!

    Niemand is mij tijd, energie en moeite schuldig om zich te verdiepen in een veganistische leefstijl. Niemand hoeft zich te verantwoorden voor de keuzes die diegene maakt om bepaalde producten wel of niet te gebruiken. Het is fijn dat er steeds meer bronnen komen die het mensen makkelijker maken om dit wel te doen. Die mensen uitnodigen om hun horizon te verbreden en hier praktische tips voor geven (looking at you, Groene Meisjes, you the real MVP!). Waar niemand echter bij gebaat is, is het (ver)oordelen van mensen op basis van hun keuze om wel of niet onder de vleugels van Moeder Voedselindustrie uit te kruipen. Ging jouw vorige gastartikel juist niet over compassie, Prins?

      1. Dus volgens jou mag iedereen beslissen of hij anderen mishandelt, misbruikt, martelt, vermoord? Ieder is daar vrij in?
        Als je zo denkt moet je consequent zijn en kan je ook nooit iets zeggen over kindermisbruik, kinderprostitutie, rassendiscriminatie en alle andere vormen van minachting van levens. Onderscheid maken tussen levens is discriminatie, dat besef je toch wel?

    1. Maar waarom zou je compassie moeten hebben met de categorie die donders goed weet wat er schuil gaat achter het stuk dier op hun bord maar er voor kiest om dat voor de handigheid maar te blocken en er ook nog eens slechte excuses voor hebben?

      Want laten we wel wezen; ik moet het eerste goede argument nog tegenkomen voor het eten van dieren. Geld? Vegan is goedkoper. Tijd? Je kookt toch, dus wat maakt het uit als er een ‘ingredient’ ontbreekt? Kennis? Ik zie de hele dag mensen met hun gezicht in hun smartphone dus even een receptje opzoeken kost je misschien 5 minuutjes op diezelfde smartphone. Gezondheid?De vegan leefstijl is onomstotelijk bewezen beter voor de mens….De enige reden die ik nog enigzins zou kunnen accepteren is als je een giga hekel hebt aan alle dieren. Maar die mensen ben ik nog nooit tegen gekomen.

      Het is voor mij hetzelfde als de andere kant op kijken bij elke andere vorm van leed/geweld/mishandeling. Everybody wants to change the world, but nobody wants to change.

      1. Uiteraard heb je gelijk dat er geen reden is om dieren te eten. Toch is het doorbreken van ALLE slechte patronen in een mensenleven veelgevraagd. Er zitten 24 uur in een dag. Waar de een overtuigd veganist is en veel energie steekt in het vechten voor dierenrechten, zet de ander zich misschien wel voor 110% in voor vluchtelingen. Is de een beter bezig dan de ander? Ik denk het niet. Idealiter doen mensen alles goed, maar tot die tijd is het goed om waardevol gedrag op diverse vlakken te bejubelen.

    2. Ik sluit me volledig aan bij Eline.
      Als mensen die zoekende zijn naar veganisme dit lezen, is dit de manier om ze af te schrikken. Als ik er niet meer van zou weten zou ik denken dit is dus niet de juiste weg en blog. Daarnaast voedt het ook erg mensen die toch al moeite hebben met het veganisme.
      Zet het in het positieve dat trekt mensen aan en maakt nieuwsgierig.

      1. Ik ben het helemaal met je eens, Helga! Uit onderzoek van bijvoorbeeld prof. dr. Belle Derks (Universiteit Utrecht) en dr. Jojanneke van der Toorn (Universiteit Leiden) blijkt dat het veel beter werkt om mensen te stimuleren in hun intrinsieke motivatie als je bepaald gedrag wil bewerkstelligen, dan om ze te straffen/veroordelen/etc.

        Wat Miriam hieronder zegt is in dat licht heel erg waar: ik vind de Groene Meisjes juist zo’n waardevol platform omdat het niet veroordelend is. Hoewel ik Prins’ frustratie goed snap (en zelf ook herken), denk ik toch dat de toon in dit artikel ons niet verder helpt. In dat opzicht vind ik het ook een a-typische content voor de Groene Meisjes website.

    3. Ik sluit me hier helemaal bij aan.
      Zelf eet ik (nog) niet volledig vegan, maar ik ben hier wel in geïnteresseerd en lees daarom ook graag de artikelen op de Groene Meisjes. Maar ik krijg er bij deze blogpost een erg naar en veroordelend gevoel van, de compassie is ver te zoeken..

  3. Goed stuk! Maar mogen wij ook de artikelen en websites waar je anderen naar doorstuurt? Ik ben wel benieuwd.

  4. Ik vind je voorbeeld van een onwetende consument wel on point, maar ik wil daar ook graag nog wat aan toevoegen. Na de Tweede Wereldoorlog is de bio-industrie en grootschalige akkerlandbouw ontstaan (en grootschalig produceren van eten en producten in het algemeen). Dit werd in de jaren 50, 60, 70 gezien als énorme vooruitgang. De bio-industrie werd geprezen. Immers: er was bevolkingsgroei en deze mensen moesten eten. Dat dieren en het land hieronder leden, en steeds meer eronder leden, was iets wat door velen (bijna allen?) niet onderkend werd. Onze grootouders, geboren in de jaren 10, 20, 30, zijn afkomstig uit een tijd waarin ze zelf nog eten verbouwden (tot WOII) en maakten toen een tijd mee van grootschalige voedselproductie (na WOII). Natuurlijk is het voor deze mensen lastig om informatie hierover tot zich te nemen, maar er valt niet te ontkennen dat het ooit anders is geweest.

    1. Helemaal met je eens hoor. Ik probeer het ook vaak in het perspectief van hier en nu te zetten. Dat je in tijden van honger grijpt wat er voorhanden is en er alles aan doet om de oogst niet te laten mislukken (bestrijdingsmiddelen) snap ik. Maar er is een moment gekomen dat het niet meer om het voeden van de mens is gegaan, maar om het vullen van de bankrekening, ten koste van mens, dier en aarde.

  5. Wat ontzettend goed geschreven Prins, prachtig ook om moeder als metafoor te gebruiken! En je hebt helemaal gelijk, ik merk zelf dat ik ook veel facetten nog liever ontken. Ik weet het wel, maar ik kan niet van de een op de andere dag alles omgooien. Stap voor stap. Maar ik snap dat je boos bent op mensen die dat helemaal niet van plan zijn, mensen die zeggen van ‘ik ontzeg mij niet graag dingen’. Want je ontzegt jezelf helemaal niets, je geeft juist aan eerlijke industrie én aan je lichaam, dat nu voedsel krijgt dat het echt nodig heeft. (:

  6. Ik vind het an sich een mooi stuk maar vond de hokjes idd wel een beetje jammer , zeker in het licht van de vorige column waar Eline ook al aan refereert.
    Ook stellen dat er maar 2 opties zijn wat betreft mensen die nog wel vlees eten.
    onwetend of ontkennend …sorry to burst your bubble, maar dat klopt gewoon pertinent niet.

        1. Maar een bewuste vleeseter weet toch wat er gebeurt, en trekken zich er dan niks van aan. Wat is er bewust aan vlees eten. Leuk dat deze groep zichzelf dat wijsmaakt maar er is niks bewust aan het eten van vlees.

  7. Dus als je uit ontwetendheid een ‘standaard’ (want dat is het nog steeds) voedselpatroon aan houdt (dus niet veganistisch) is het ok maar als iemand daar voor kiest dan is het helemaal fout. Mogelijk heb je dit stukje geschreven en het allemaal wat scherper aangezet om mensen te prikkelen. Dat is je dan zeker gelukt. Ik geloof ik kleine stapjes. Dat het een heel goed streven is als we allemaal minder vlees eten, zoveel mogelijk biologische producten kopen. Maar allemaal op een vriendelijke, niet veroordelende manier. Fanatisme, op welk gebied dan ook, daar heb ik een verschrikkelijke hekel aan en ik geloof ook niet dat je er maar iets mee bereikt. Ja, dat mensen zich afkeren van je. Als iedereen nu een klein stapje neemt en de mensen die wat harder lopen niemand veroordelen omdat ze niet zo snel gaan, of zelfs even stil staan, dan komen we er wel. Maar veroordeel anderen niet omdat ze wel weten hoe ze moeten lopen maar het niet direct op een sprinten zetten.

    1. Zo mee eens! Ik zet zelf ook nog stapjes en de groene meisjes helpt mij daar enorm erg bij! Vooral je laatste zin <3

    2. Hier ben ik het ook mee eens! Bedankt voor het prettige verwoorden! Ik ben een ‘stille lezer’ en juist groot fan van de groene meisjes omdat deze blog voor mij zo ontzettend non-veroordelend en positief is, en helpt bij het nemen van kleine stapjes richting een betere wereld met elkaar – met de blogs van Prins heb ik iets meer moeite: de punten die je maakt zijn absoluut goed, en je schrijfstijl is ook heel prettig, maar ik heb moeite met het veroordelende dat er bij mij toch steeds in meer of mindere mate in doorschemert.

  8. Dit vind ik zo’n goede post!

    Zelf heb ik ook moeite met de mensen die het wel weten, maar die hun schouders ervoor ophalen en me aankijken met een grijns alsof het ze niks boeit. Ik vraag ze dan altijd of ze kinderen willen hebben. ‘ja’ is het meest voorkomende antwoord. Weten zij wel dat in 2050 de wereld zo naar de knoppen geholpen is, door alles waar zij aan meewerken? En dat je op zo’n wereld helemaal geen kind zou willen neerzetten?

    Ik vind het echt heel lastig, want het maakt me boos. Natuurlijk uit ik dat niet direct naar diegene toe, maar het afschuiven op voedsel-industrieën met hun verslavende middeltjes die ze door het eten gooien.. Nee. het is wilskracht en discipline en een hele bewuste keus. Afschuiven op al het andere kan altijd nog, maar begin gewoon bij jezelf. Dan heb je in ieder geval handvaten om te beginnen.

    – Dit klinkt nu als een heuze ‘rant’, niet de bedoeling oeps!

  9. Beste Prins,

    Ik begrijp de frustratie al proef ik ook een oordeel in jouw verhaal wat jij goed en slecht vindt. Ik ben het er met Anne mee eens. Niet iedereen gaat meteen voor verandering..Ik ben ook meer plantaardig gaan eten naar aanleiding van de Vegan Challenge Wat als ik nou besluit nooit vegan te worden dan is dat mijn keuze..Ben ik dan meteen onwetend?
    Beetje jammer dat ik in dit artikel een oordeel in lees, dat maakt dat ik zelf ook aangevallen voel.

    Waarschijnlijk was dat niet de bedoeling van dit artikel, daar ga ik even vanuit ;) Als feedback ik merk dat het boosheid opwekt bij mezelf alsof ik onwetend ben wanneer ik ervoor kies wel een dier op te eten, ook dat doe ik bewust.

    Met vriendelijke groet,
    Liann

  10. Hele mooie column, en ook interessante reacties.

    Zoals je zelf zegt geldt dit op allerlei vlakken, ook bijv. de kleding die je draagt, hoe je reist, wat voor elektronica je koopt etc. Alles wat je consumeert. Het educate yourself deel kost heel veel tijd. En ja er is Google, maar er is zoveel onbetrouwbare informatie. Dus voordat je weet waar je moet zijn en hoe betrouwbaar het is wat je leest ben je echt even verder. En dan nog de vertaalslag naar wat haalbaar is voor jou, hoe je het inpast in je leven. Voordat je van een onwetende consument gaat naar een wetende consument gaat…
    En dat op al die gebieden. Ik wil m’n afvalgebruik, kleding, cosmetica en eetgewoonten aanpassen. Dan ben ik ondertussen nog totaal onwetend over bijv de electronica industrie. En nee, die eetgewoonten en evt plantaardig eten gaan niet voor de rest.
    Ben jij niet ook een onwetende en tijdelijk ontkennende consument (je kunt niet alles tegelijk) op bepaalde gebieden? Dat kan bijna niet anders.
    En hoe staat dat tegenover hoe je oordeelt over de ontkennende consument?
    Ik vind het belangrijk om dit in perspectief te plaatsen, jij bent bijv. heel ver met plantaardig eten en iemand anders weer met zonder afval leven. En diegene vindt dat weer het allerbelangrijkste.

  11. Mooi blog. Ik begrijp datgene wat je schrijft wat door sommigen veroordelend wordt genoemd. Zelf kan ik ook best in uitersten vallen, maar heb wel gemerkt dat ik mezelf dan moet terugfluiten. Kleine stapjes ‘de glimlach van de middenweg’ lijken mij absoluut noodzakelijk. Je kunt jezelf niet in 1x heropvoeden. Niet ontkennende dat er zeer veel wijsheid in je blog vermeld staat!

  12. Groot gelijk! Ikzelf was vroeger het onwetend kuiken dat leefde op witproductfrisdrank en -ijsjes en McDonald’s frieten :o nu ben ik veganist en drink nooit meer één slok frisdrank

  13. Ik ben erg blij dat er mensen bestaat zoals Prins die zeggen waar het op staat en niet alles ‘sugarcoaten’ om maar bij zoveel mogelijk lezers in de smaak te vallen en niet op tenen te trappen.

    Door het eten van dieren helpen we onszelf, de dieren en de aarde aan gort. Punt. Dat hoef je niet te sugarcoaten en dat mag hardop en zonder strikjes en lintjes gezegd worden. Ik vind dat hij het heel netjes heeft verwoord. Mensen voelen zich zo snel aangevallen tegenwoordig. En vaak is dat omdat ze weten dat ze bijdragen aan een industrie die niet deugd. Ieder op zijn tempo, daar ben ik het zeker mee eens. Dat mensen IETS doen ipv niets is al een stap. Voor mij persoonlijk is het geen enkele moeite en ik heb de etappes niet nodig gehad. Maar we zijn niet allemaal gelijk uiteraard.

    Door mensen zoals Prins ben ik vegan geworden en ik ben die mensen erg dankbaar. Ik hoef de Disney -versie niet. Geef mij maar de waarheid.

    1. Precies. Je verwoord mooi wat ik wilde zeggen,Jessy. Ik vind dit een hele goede toevoeging aan de groene meisjes. Prins, hoop dat je vaker gaat schrijven!

    2. Pfff ja helemaal mee eens! Veganisme is gewoon de betere keuze, daar valt niks aan af te dingen.

  14. Ik ben het hier volledig mee eens. Precies hetgene dat je vertelt over dat je niet beseft wat je allemaal opeet en naar binnen werkt. Het was normaal dat een koe melk geeft, zomaar, want anders gaat de koe toch deed. Ja, niet dus. Zelfs al zag ik dat mijn nicht vegetariër werd, ik bleef in de ontkennende groep zitten. Maar nu begin ik stilaan toch te beseffen dat dit echt verkeerd is wat er ons met de paplepel in de mond is gegoten. Momenteel ben ik nog een flexitariër, maar het gaat al de goede richting uit.

  15. Ik begrijp de frustratie maar al te goed! Ik werk nu nog in een fitness centrum en word zo niet goed van de adviezen die gegeven worden wat gezonde voeding betreft! Er zijn verschillende concepten die ik dan verkopen moet waar ik totaal niet meer achter sta! Maar goed dat ik in augustus helemaal ga switchen van land en werk. geen fitness centra meer maar alleen nog groepslessen geven die ik leuk vind! En daarnaast bij ja ja gaan bloggen!

    Nice job Prins!

    Groetjes Yvon

  16. Je leest ook lekker weg! Ik had laatst ook zo’n leuke discussie. Die zei dat koeien zo goed behandeld worden en dat de stallen zo ruim zijn tegenwoordig, die koeien komen niks tekort… Maar ja… frustrerend inderdaad, die ontkennende mensen. Zintuigen vieren hoogtij in onze maatschappij.

  17. Lees je stukjes met plezier, Prins en natuurlijk staat het je helemaal vrij om te voelen wat je voelt, net als het ieder ander vrijstaat om het al dan niet met je eens te zijn.

    Dat je boos bent op de groep mensen die wel beter weet, maar niet anders handelt, is dus ook jouw goed recht. Ik denk alleen dat het weinig toevoegt om een dergelijke boosheid te ventileren. Allereerst omdat deze inderdaad, zoals iemand anders hier ook al zei, andere mensen misschien juist kan afschrikken. Daarnaast denk ik niet dat jouw boosheid (of die van wie dan ook) andere mensen zal overhalen tot jouw manier van leven – hoe rechtvaardig je eigen verontwaardiging ook aanvoelt.

    Ik eet al jaren vegetarisch, met uitstapjes richting het veganisme. In heel veel opzichten – dus niet alleen op het vlak van eten – zie ik dat er zich in mij, met het verstrijken van de jaren, langzaamaan steeds meer bewustzijn ontwikkelt. Die ontwikkeling komt van binnenuit en is niet ontstaan door wat andere mensen vinden – of door wat andere mensen vinden wat ík zou moeten vinden. Als een ander boos is, kan dat me wel raken, maar een echte verschuiving in bewustzijn vind denk ik altijd toch meestal van binnenuit plaats. Daarbij ervaar ik het ook zo dat die ontwikkeling zich altijd in exact het juiste tempo voordoet.

    Ik zou best boos kunnen zijn op mensen die (nog) niet voor het vegetarisme kiezen, maar daarmee plaats ik mezelf voor mijn gevoel boven hen. Net zoals ik me in mijn tempo ontwikkel (ik heb ruim dertig jaar van mijn leven wél vlees gegeten), hebben zij ook recht op hun eigen tempo. Het is niet aan mij om daar boos over te worden. Bovendien verandert mijn boosheid niets aan het feit dat zij hun keuzes maken op hun eigen manier en op hun eigen moment.

    In de basis probeer ik, als ik zelf een heftige emotie als boosheid ervaar, altijd te denken aan iemand die zei dat er maar drie zaken in de wereld zijn: mijn zaken, jouw zaken en de zaken van God (of Liefde/het Hogere/Het Ene of hoe je die allesomvattende kracht ook wilt noemen). Dat maakt de dingen voor mij heel helder – én het laat me zien dat ik me erg vaak opwind over zaken die niet de mijne zijn :-)!

    Blijf schrijven Prins, zo blijven we scherp!

  18. Iets totaal anders hoor (want op de column niks af te dingen), maar:
    zijn dat radijsjes?!??!?! Ik heb nog nooit zulke grote radijsjes gezien!

    1. Oké, nadat ik alle andere reacties had gelezen, moest ik hier dus hardop om lachen! En ik vind dit een heel interessant artikel. Ik weet niet of ik het in alle opzichten met Prins eens ben, maar dat hoeft ook niet :-)

  19. Interessante discussie zo in de comments! Wat lastig is aan het onderwerp veganisme (vind ik) is dat het automatisch mensen in een offensieve of juist defensieve positie brengt. Want ja, je bent ofwel boos op de rest van de wereld die ‘blind’ lijkt te zijn, of je voelt je aangevallen omdat er ineens van alles mis lijkt te zijn met je ingesleten gewoontes. Maar is dat eigenlijkniet altijd het geval als het om gedragsverandering gaat? Ik heb het idee dat we ons vaak verschuilen achter smoesjes, en ben het in die zin helemaal met Prins eens. Ik denk dat het belangrijk is om de waarheid te erkennen (en iedereen die de Groene Meisjes leest weet in zekere zin iets van het onderwerp af, en erkent het belang van duurzaam leven).

    Ik ben zelf 3 jaar veganist geweest (in 2005-2008, in Brabant waar in de hele stad 1 veganistisch broodje op de menukaart stond) en eet nu 80% veganistisch, en eerlijk? Ik heb het nooit makkelijk gevonden: ten eerste om me in een sociale context altijd te moeten verdedigen, en simpelweg ook om gewoon altijd met eten bezig te moeten zijn. Nu is het tij wel gekeerd de afgelopen 8 jaar en is het honderd keer makkelijker geworden, vooral als je in een grote stad woont (in de provincie is het een ander verhaal), maar ik vind het niet gek dat niet iedereen zin heeft om veganist te zijn. Maar dan moeten we ook eerlijk zijn en erkennen dat je als mens wellicht van nature egoistisch en gemakzuchtig bent, wat niet erg is en vooral heel ‘normaal’, maar dat dat ook gevolgen heeft voor de wereld om ons heen.

    Als ik voor mezelf spreek, is het uiteindelijk heel simpel waarom ik geen veganist meer ben of waarom ik soms toch een jurkje bij de H&M koop. Blijkbaar vind ik dan uiteindelijk toch andere dingen, zoals gemak, belangrijker (hoe confronterend die gedachte ook is, want ik ken alle argumenten). Ik baal soms dan ook van mezelf en mijn ‘zwakte’ hierin: maar tegelijkertijd is het denk ik belangrijk om jezelf niet te begraven in rechtvaardigingen als ‘ik kan niet anders, mijn ouders koken voor me’, ‘ik heb geen geld’ of ‘veganistisch eten is ongezond’. Uiteindelijk weet iedereen, denk ik, dat er altijd wel een weg is als je iets echt graag wil.

    Misschien moeten we dan ook erkennen dat iedereen die, pak ‘m beet, 15 jaar of ouder is, een keus heeft in het leven: als consument, als eter, als burger in de samenleving. Elke beslissing die we maken heeft consequenties en uiteindelijk moet je als individu zelf bepalen wat doorslaggevend is. En daarbij mag je best toegeven dat je soms liever voor je eigen belang gaat op dat moment, dan voor een hoger doel in een abstracte context- dat lijkt me als mens jammer, maar heel normaal.

    Die erkenning maakt, naar mijn idee, de discussie stukken makkelijker EN brengt meteen de oplossing dichterbij! Dan kunnen we zelf de transitie aanjagen naar een samenleving waar veganistische/eerlijke producten overal voor de hand zijn. Want uiteindelijk is markt, vraag en aanbod dan dus een heel belangrijk onderdeel. Misschien zijn de woorden van Prins daarom confronterend of vervelend, maar de kern is duidelijk en het is dan naar mijn idee vervolgens aan elk individu om daar zelf een afweging bij te maken, en misschien een manier te zoeken om op zo makkelijk mogelijke manier alsnog zoveel mogelijk ‘groen’ te doen.

  20. Ben het helemaal met je eens. Maar, ben bang dat er toch ook een 2e categorie vlees eters is, die het okee vind dat er dieren dood worden gemaakt voor diegene om op te eten. Natuurlijk is het nooit leuk om naar slachthuisbeelden te kijken en kijk je dan liever even weg, maar volgens mij weten veel mensen best hoe het zit maar vinden het gewoon niet belangrijk/erg genoeg om hun gewoonten te veranderen (veranderen van gewoonten kost namelijk inspanning, dus je moet het wel echt ergens voor doen). Sommige mensen zijn gewoon erg op zichzelf gericht en hebben een gebrek aan empathie.

  21. Het mooie aan de huidige wereld is dat je gewoon keuzes kan maken vanuit jezelf. Welk standpunt je ook kiest… bewustwording is nu eenmaal een langzaam traject. :)

  22. Het opvallende is wel dat de schrijver van dit stukje (en veel andere mensen hier) er van uit gaan dat helemaal geen dierlijke producten gebruiken altijd het beste is, en dat iedereen die er anders over denkt nog in “ontkenning” is, of gewoon onwetend.
    Dat is natuurlijk niet helemaal hoe het zit, er zijn genoeg mensen die het gebruik van dierlijke producten niet per se kwalijk vinden, dieren in de natuur eten elkaar tenslotte ook op, en wij zijn een onderdeel van de natuur.
    Ik heb wel eens gelezen dat helemaal stoppen met veehouderij bijvoorbeeld niet per se beter zou zijn voor het milieu, omdat er dan geen natuurlijke mest meer beschikbaar is, en er dan meer kunstmest gebruikt moet worden in de landbouw.
    Persoonlijk eet ik geen vlees, maar ik gebruik wel andere dierlijke producten, persoonlijk vind ik dat een mooie balans, en ik denk dat dat eigenlijk is waar we in de toekomst naar toe moeten, gewoon allemaal wat minder dierlijke producten gebruiken.

    1. De dieren ‘in de natuur’ hebben geen andere keuze. Jij kan elke dag in de supermarkt beslissen of je voor leed kiest of niet.

      Waar baseer jij je keuze op qua het gebruiken van dierlijke producten? Achter praktisch elk dierlijk product zit leed. Is het ene leed dan minder erg dan het andere?

  23. Ik vind mezelf best een bewuste consument maar ik eet bv. wel nog een keertje per week vlees of vis, koop nog in minder milieubewuste winkels, niet altijd bio, etc. Ik denk er wel over na, maar eenvoudig om ernaar te handelen vind ik het niet …

  24. Het is dat ik de rest van de groenemeisjessite zo fijn vind, anders was ik weg gebleven. Vind heel naar zo beoordeeld te worden. Want ja, ik eet af en toe vlees.

  25. In mijn omgeving ben ik de enige veganist. En ook ik loop tegen deze frustraties aan. Het gekke is, dat juist de ouders van tieners tegen mij zeggen: “oh maar daar begin ik niet aan hoor, mijn kinderen zien me al aankomen, geen vlees of zuivel meer. Mijn kinderen willen niet buiten de groep vallen”. De eerste paar keer legde ik nog, heel naïef, uit dat als zij andere gerechten gingen koken zonder vlees hun kinderen dat niet zouden merken, maar alleen als je hetzelfde eet als anders en dan het vlees weg laat. Maar inmiddels weet ik, dat de weerstand in hunzelf zit en persé in hun kinderen. En iemand die niet wil veranderen, krijg je alleen maar meer anti door eraan te trekken. Dat neemt de frustratie niet weg.
    Ik geloof dat dit het grote nadeel is van early adopters zijn: de mainstream wil pas meedoen als het mainstream is. En dat duurt lang!

  26. Vlees eten is ook een keuze, niet per se ontkenning van het leed dat ermee gepaard gaat. Je kunt je bewust zijn van al dat leed en dan toch ervoor kiezen vlees te eten. De tegenstellingen en smaken die in dit artikel zijn gecreëerd roepen zoveel weerstand op omdat je mensen ermee tot een categorie veroordeeld die ze zelf misschien niet zo zien, en misschien ook niet zo zijn. En hokjes zijn niet fijn. Bovendien zijn we allemaal zo uniek dat je nooit genoeg hokjes in een artikel kan stoppen om iedereen te coveren ;).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *