Inmiddels ben ik alweer een paar weken met mijn ‘social media detox’ bezig en vandaag geef ik weer even een update over hoe het gaat. Ik kan er vrij kort over zijn: het gaat meestal goed, maar soms ook niet. Maar ik zal het allemaal wat uitgebreider vertellen aan de hand van een aantal voorbeelden. Ook deel ik een filmpje met jullie dat mij echt heel erg geraakt heeft en ik hoop dat jullie er ook iets aan hebben.
Vorige week schreef ik een blogje over afkicken van mijn smartphone. Ik noemde mijzelf een smartphonejunk en ja, dat is gewoon echt het goede woord gebleken. Sinds een paar dagen ben ik bezig met een ‘socialmediadetox’ en dat bevalt erg goed. Het is niet gemakkelijk, kan ik je vertellen. Af en toe betrap ik mezelf weer met mijn telefoon in mijn hand en dan denk ik: huh, hoe is die telefoon hier nou opeens gekomen? Dat zegt denk ik wel iets over hoe automatisch het allemaal gaat. Zoals met iedere verslaving, ja…
Toch doe ik erg mijn best en heb ik een aantal maatregelen getroffen. Dit heb ik gedaan tot zover:
Vorige week zat ik een aantal dagen van de week in andere delen van het land dan waar ik woon. Zo was ik in Twello, in Arnhem en in Assen en uiteindelijk belandde ik in Limburg. Ik vind Nederland een fantastisch land. Natuurlijk, er zijn een heleboel dingen die beter kunnen, maar dat houd je overal. Maar het feit dat je in een paar uurtjes aan de andere kant van het land kan zijn, waar mensen anders praten, waar de natuur er anders uit ziet, waar je andere streekproducten kan eten en waar de mentaliteit zo kan verschillen van die waar je dagelijks mee te maken krijgt. Tel daar bovenop dat we een paar prachtige waddeneilanden en natuurgebieden ‘hebben’ en dat we de wisselingen van de seizoenen heel bewust meemaken. Vier keer per jaar. Ik vind dat fantastisch. Ik zou voor geen goud overwegen om naar het buitenland te verhuizen, ook al lonkt Berlijn nog altijd. En ook ben ik erg graag in België, maar ja, dat is toch al heel dichtbij en daar kom ik sowieso heel geregeld. Ik zou mijn familie en vrienden te veel missen, maar dat niet alleen: ook Nederland als land zou ik niet achter me willen laten.
Zaterdagochtend pakte ik wat dingetjes in, omdat ik in de loop van de ochtend naar Belgisch Limburg zou vertrekken. Naar een heel fijn huisje in het bos waar honderden vogels keihard tegen elkaar op kwetterden, maar hierover later meer. Zoals dat vaak gaat voordat ik weg ga, checkte ik nog als een malle mijn mail, Facebook, Twitter, reacties op de blog, mijn prive Facebook, Instagram en Bloglovin. Je kan je afvragen waarom ik me nog voordat ik vertrek zo druk maak om alles gelezen te hebben. Het antwoord is: stel dat ik geen wifi heb in het bos. Ja, I know, er zijn nu mensen die denken: het is wat he? met die jeugd van tegenwoordig. Het is inderdaad nogal wat. Wat als je 24 uur geen wifi zou hebben? Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken. Goed, nu wil ik geen negatieve draai geven aan deze alinea, dus ik vertel maar gauw dat ik vlak voor vertrek nog een heel fijn artikel van Mariët (van wie ik een groot fan ben) las. Het artikel heette A Calm and Happy Life.