Thuisisolatie en je mentale gezondheid

Foto’s: Aline Bouma 

Laat ik maar met de deur in huis vallen: voor veel mensen is thuisisolatie loodzwaar. Ik hoor veel geluiden om mij heen van mensen die normaal gesproken al een uitdagende mentale gesteldheid hebben, voor wie de thuisisolatie echt een enorme beproeving is. De dagen kunnen gevoelsmatig eindeloos duren, we hebben allemaal meer tijd om na te denken dan normaal en daarnaast voelen veel mensen zich eenzaam, angstig of somber. Helaas weet ik vrij zeker dat veel mensen die deze blogpost lezen zich hier (al dan niet gedeeltelijk) zullen herkennen. Als jij je zo voelt wil ik, voordat we echt beginnen, zeggen: je bent niet alleen. Zo voelt het misschien wel, maar je bént het niet. Ook gaat dit alles (deze hele shitshow) niet voor altijd duren. Het voelt misschien eindeloos, ik weet het, maar in werkelijkheid is niks eindeloos. Ook dit gaat voorbij. Daar hebben we nu misschien nog eventjes niks aan, maar het is wel  goed om het zo nu en dan even tegen jezelf te herhalen als reminder.

Ik weet zelf hoe het is om een wiebelige mentale gesteldheid te hebben. De ene dag voel ik me optimistisch en vrolijk, de andere dag ben ik somber of prikkelbaar en maak ik me zorgen over letterlijk álles. Het lijkt wel of deze periode, inclusief de thuisisolatie, dat gewiebel flink versterkt. Inmiddels ken ik mezelf en mijn mentale gezondheid vrij goed, en weet ik dus ook best wel wat ik kan doen om mezelf comfort en veiligheid te bieden. In deze blogpost deel ik graag een aantal van deze dingen met jullie, in de hoop dat meer mensen er iets aan zullen hebben.

Voordat ik met mijn ’tips’ start, wil ik nog even benadrukken dat ik me heel goed realiseer dat niet iedereen het privilege heeft om de thuisisolatie met iemand anders te doen. Ik weet dat er heel veel mensen zonder partner of zonder huisgenoot in isolatie zijn en dat lijkt me loodzwaar. Ik hoop dat je dan denkt aan bijvoorbeeld een ‘quarantainebuddy’, want volgens mij heeft íedereen het nodig om af en toe eventjes wat menselijk contact te hebben. Ook fysiek contact – al is het maar om gewoon vastgehouden te worden, – is hartstikke belangrijk. Ik heb begrepen dat veel mensen die single zijn en alleen wonen één iemand uitkiezen met wie ze de quarantaine doorbrengen en misschien is dat ook een idee voor jou.

Laten we beginnen met een belangrijke eerste beschermende maatregel: jij beslist over jouw nieuwsiname. De eerste week van de thuisisolatie was ik vastgeplakt aan mijn Twitter en de nieuws headlines. Ik las álles wat maar met het c-woord te maken had en dat maakte me angstig en gespannen. Ik ben daar na een week vrij rigoreus in geweest: ik volg bijna geen nieuws meer. Ik blijf op de hoogte van de gestelde maatregelen en ik weet in grote lijnen hoe ‘het’ ervoor staat in Nederland, maar daar blijft het bij. Dat vinden sommige mensen misschien naïef, of ze vinden dat je je ogen sluit voor dingen, maar dat is dan jammer. Het is namelijk pure zelfbescherming om minder nieuws toe te laten.

Waar ik mijn hoofd dan wél mee vul momenteel? Ik lees, luister en kijk momenteel zoveel mogelijk fijne dingen. Er is niks mis met feel-good entertainment. Ik hoor van mensen die uren lang Animal Crossing spelen of Netflix al drie keer hebben uitgespeeld: lekker doen. Ook kreeg ik de tip om cabaretvoorstellingen terug te kijken of te luisteren om gewoon eens even flink te lachen. Of misschien wil je juist anderhalf uur lang zwijmelen en tranen bij een goede romcom – you do you. Voor mij werkt een natuurfilm ook altijd. Nou goed, kijk maar even wat jou aanspreekt ;)

Voor mij is het heel belangrijk gebleken om mijn lichaam een beetje actief te houden. Ik vind het fijn om in de ochtend een yoga video van Yoga With Adrienne te volgen op YouTube. De ene dag doe ik er eentje met veel stretchen en wat meer uitdaging, de andere dag kies ik juist voor één van haar ‘selflove video’s’. Het zijn soms maar video’s van tien minuten, maar dat kan precies genoeg zijn om je lichaam een beetje liefdevolle beweging en aandacht te geven. Sommige mensen doen complete work-out video’s en dat vind ik erg knap, maar dat is nog niet helemaal mijn ding. Echter, ik kan me wél heel goed voorstellen dat het de perfecte manier is om je hoofd even goed leeg te zweten.

Daarnaast houd ik erg van wandelen en dat probeer ik ook nog iedere dag te doen. Het lukt niet iedere dag, want om eerlijk te zijn maakt ook wandelen me soms onrustig. Op sommige plekken in de stad is het zo druk dat je onmogelijk 1,5 meter afstand kunt houden. Ik heb geen auto, en in de trein zit ik momenteel liever niet, dus naar een natuurgebied gaan is ook niet echt een optie. Ik wandel dus minder dan ik zou willen, maar goed, dat komt wel weer.

Wel zorg ik ervoor dat ik voldoende buitenlucht krijg door veel op mijn balkon te zitten. Ik heb helaas (nog) geen tuin, maar wel een fijn balkon waar ik in de ochtenden zon heb. Ik zit daar graag te lezen en terwijl ik dat doe, luister ik naar de vogels. Als ik geen zin heb om te lezen, dan staar ik een beetje naar de bomen die in bloei staan en de insecten die ik steeds vaker ontdek. De natuur heeft op mij altijd een kalmerende uitwerking. Immers: wat er ook gebeurt, de natuur gaat gewoon door. Ik vind dat een geruststellende gedachte.

Even over die onrust tijdens het wandelen: die ervaar ik ook tijdens het boodschappen doen. Ik vind boodschappen doen momenteel echt een drama. Ik zeg het maar gewoon zoals het is. Als ik zie dat er toch nog 160 mensen tegelijkertijd in de Albert Heijn moeten krijg ik al de rillingen. Ik ben erg bezig met afstand houden en word echt boos op mensen die dat niet doen. Kortom, boodschappen doen is een stressvolle aangelegenheid momenteel en daarom doen we het zo min mogelijk. Mare en ik gaan om en om eens per week naar de supermarkt. Dat is een beetje een gedoetje met plannen wat we nodig hebben en ook een hoop gesjouw, maar we hoeven daardoor beiden dus maar om de week te gaan en dat is een hele opluchting. Mocht jij niet samenwonen, kijk dan of er ergens nog een boodschappenbezorgdienst is die plek heeft, of maak deze afspraak met een buur of een vriend. Nogmaals: ik weet dat het een gedoe is, maar je hoeft maar om de week naar de warzone – en dat is ook wat waard.

Ik heb gemerkt dat ik het erg leuk vind om nieuwe dingen te leren. Dat vind ik altijd al leuk, maar nu extra. Daarom heb ik een gratis proefabonnement op Skillshare genomen. Hier staan – zonder overdrijven – duizenden cursussen en workshops op en veel daarvan klinken erg interessant. Zo ben ik begonnen aan de cursus ‘Visual Journaling: Drawing Your Feelings‘ van de leuke (!) Jordan Sondler. In deze korte cursus leer je om een ‘gevoelsdagboek’ bij te houden, waarbij je dus tekent in plaats van schrijft over hoe je je voelt. Ik vind het fantastisch en de methode blijkt ook erg goed te werken voor mij. Dikke aanrader dus! Natuurlijk zijn er ook tal van andere curussen, workshops, seminars, lezingen en events die je online kunt volgen. Zo heb ik me bijvoorbeeld ingeschreven voor een paar lezingen van The School of Life. Volgende week woensdagavond (30 april) komt Esther Perel een online talk geven en ik kijk er nu al naar uit. Er zijn nog kaartjes! Ik heb gemerkt dat ik het fijn vind om mijn brein aan het werk te houden en het geeft je ook weer iets leuks om met anderen te delen.

Hoe staat het ervoor met je therapie? Loopt die gewoon door? De mijne wel, maar dan natuurlijk via videobellen. Ik vind dat erg wennen, zeg ik eerlijk. Het voelt bijna onnatuurlijk om over erg persoonlijke en gevoelige dingen te praten met een scherm ertussen. Ook heb ik er last van dat ik me erg zelfbewust voel tijdens het videobellen. Nu heb ik geleerd dat er mensen zijn die met een post-it hun eigen videoschermpje afplakken, zodat je jezelf tijdens het bellen niet hoeft te zien. Dat lijkt me wel iets, want ik merk dat ik toch vaak denk: hoe zit ik erbij en hoe kijk ik? Erg irritant en afleidend. Los daarvan moet ik me er gewoon overheen zetten dat dit nu eenmaal gewoon is wat het is en dat ik blij mag zijn dát ik mijn therapeut nog kan spreken. Misschien moet jij dat ook doen, als je in de gelegenheid bent. Therapie is de perfecte manier om iemand een vinger aan de pols te laten houden én om een geregeld moment te hebben om de boel op een rijtje te zetten.

Wat betreft dat vinger aan de pols houden: deze thuisisolatie is een belangrijk en goed moment om je supportsysteem (extra) aan te spreken. Als je niet weet wat een supportsysteem is: lees deze blogpost eventjes terug. Houd contact met anderen en zorg dat je niet afgezonderd raakt. Afzondering is het gevaarlijkste dat je kunt doen als je mentale gezondheid niet stabiel is. Het is heel gewoon om anderen nodig te hebben. Je hoeft geen sukkel of hopeloos geval te voelen als je dit niet alleen kunt. Bel of app met mensen, spreek voicememo’s voor elkaar in. Als je het aandurft: ga met elkaar wandelen op gepaste afstand. Hoe je het ook doet: zet ramen open, lucht je hart. Vergeet ook niet dat jij hiermee voor iemand anders ook weer van onschatbare waarde kunt zijn. Ik herhaal het voor de zekerheid nog een keertje: zonder je alsjeblieft niet af. <3

Sommige mensen vinden het lastig om een écht gesprek te voeren over hoe het met hen gaat. Voor veel mensen is het lastig om te praten als het níet goed gaat – en voor veel andere mensen is het lastig om te luisteren als het niet goed gaat. Vriendin Naomi kwam met deze mooie Instagrampost die je kunt gebruiken om een goed gesprek met elkaar te voeren. Er staan een paar heel fijne openingsvragen in die meteen al richting meer diepgang leiden. Ik raad je aan om hem vandaag nog te testen met een paar vrienden. Hoewel ik het voorrecht heb om samen te leven met een partner met wie ik alles kan bespreken (Mare en ik praten wat af op een dag,) vind ik het toch ook erg fijn om met een paar vrienden dagelijks eventjes contact te hebben. We vragen elkaar naar hoe het écht gaat, maar we kletsen ook gewoon over onzindingen. Elkaar aan het lachen maken, of gewoon even lekker klagen over dingen is óók belangrijk.

Een leuke manier om naar elkaar uit te reiken, is door lieve dingen voor elkaar te doen. Zo heb ik gedurende de thuisisolatie al zeker dertig kaartjes gestuurd, ik heb voor iemand gekookt*, ik heb boeken naar verschillende minibiebs in de buurt gebracht (leuk idee om er een briefje voor een nieuwe eigenaar in te doen,) ik heb een online leesclub georganiseerd en ik heb een paar kleine cadeautjes rondgestuurd naar geliefden. Daar tegenover heb ik ook al allemaal lieve kaarten ontvangen, heeft er iemand een zuurdesem brood voor me gebakken, kreeg ik een bos tulpen en stuurde een vriendin me een mooi boek. Het geeft me een sterk gevoel van verbondenheid en dat is iets wat ik in deze periode extra waardeer, maar ook nodig heb.

*Over dat koken voor elkaar: je zou natuurlijk ook een uitwisselingsprojectje kunnen beginnen waarbij je verrassingsmaaltijden voor elkaar kookt. Stel je voor dat jij en een vriend iedere week één avond voor elkaar koken en die bakjes met eten bij elkaar voor de deur achterlaten. Hoe leuk is het als je eens per week iets eet dat je misschien zelf niet snel zult maken? Ik zie het al helemaal voor me! :)

Als we het dan toch over eten hebben…het is misschien een beetje een dooddoener, maar: zorg goed voor jezelf en éét. Eet en slaap. Echt, die twee dingen maken een wereld van verschil en zéker niet alleen voor je fysieke gesteldheid. Kook voedzame maaltijden en bak vegan cookies. Dit koekjesrecept is niet van mij maar oh mijn god, wat een toprecept. Dit kan echt niet mislukken. Koop je lievelingsthee of koffiebonen**, en sla je ontbijt niet over. Probeer zo’n zeven tot negen uur slaap te krijgen. Lukt het je ’s nachts niet? Probeer dan overdag een dutje te doen. Slapen en eten laten je lichaam herstellen.

Een andere manier om goed voor jezelf te zorgen, is door je omgeving opgeruimd en schoon te houden. Je denkt misschien: ‘hoe gaat een schoon bed me een beter gevoel geven?’ Probeer het vanavond maar eens. Houd je kleding fris, zorg dat je afwas zich geen dágen opstapelt en stofzuig af en toe. Na een ‘slonsdag’ (waarbij ik bovenstaande allemaal niet doe,) zeg ik altijd dat ik me ‘weer wat meer mens voel’ als ik deze dingen allemaal weer wél doe. Misschien werkt dat voor jou ook wel zo.

Dan heb ik tot slot nog een andere blogposts voor je die je nog kunt lezen, mocht je dat nog niet hebben gedaan. Dit artikel over de ‘Bummer Olympics’ schreef ik omdat ik merkte dat veel mensen het lastig vinden om gewoon eens naar elkaar te luisteren, zonder altijd overal een oplossing voor te willen zoeken. En deze blogpost schreef ik omdat ik merkte dat heel veel mensen juist nu enorm veel van zichzelf verwachten. Ik denk dat dat niet helemaal realistisch is, dus daar schreef ik wat bemoedigende woorden over.

Ik hoop dat deze blogpost je een beetje mag helpen. Ik weet dat er misschien wat open deuren in staan, maar eerlijk? Open deuren kunnen enorm helpend zijn. Het allerbelangrijkste dat ik je met deze blogpost heb willen meegeven is: zonder je niet af, blijf in contact, zorg fysiek goed voor jezelf en zorg dat je je hoofd vult met fijne, milde dingen. Hang in there. Je bent niet alleen. <3

** Nog even over die koffiebonen. Ik drink momenteel koffie van Wakuli en daar ben ik enorm enthousiast over. Het is eerlijke koffie (integer verhaal en een eerlijke prijs,) maar daarnaast ook nog eens heel erg lekker. Het zijn mild gebrande bonen, daar hou ik erg van. Wakuli heeft bonen, espresso en filter maling én afbreekbare koffiecups. Met de code GROENEKOFFIE krijg je 50% korting op je eerste order, en omdat ik samenwerk met Wakuli, krijg ik een per nieuwe klant een bijdrage. Zo helpen we elkaar :)