Dit was augustus (2022)

Augustus was een ultieme zomermaand én de aller verdrietigste maand van het jaar. Er was een heerlijke vakantie, ik was jarig en ik ging naar Lowlands. Maar er was ook het afscheid van onze lieve kat Beppie. Ik was er een week goed ziek van (niet kunnen eten, slecht slapen, veel buikpijn) en ben er (natuurlijk) nog heel verdrietig over. Dat zal voorlopig ook nog zo blijven, denk ik. Het voelt ook heel dubbel dat er deze maand dan juist ook zulke leuke dingen waren; dat is natuurlijk fijn, maar het contrast is groot. Daarom houd ik dit dagboek ook wat korter dan normaal, omdat ik nog niet zoveel zin heb om uitgebreid te praten over dingen. Ik vertrouw erop dat jullie dat begrijpen.

Ik wil geen beelden plaatsen van Beppie’s laatste momenten bij ons, dat vind ik te privé. (Dit zijn twee foto’s van een tijdje geleden, die me heel dierbaar zijn.) Wat ik er wel over kwijt wil is dat het allemaal erg snel ging. Tussen het ontdekken dat ze (heel erg) ziek was en het haar in moeten slapen zat 48 uur. Dat was een flinke shock voor me, ik kan het nog steeds moeilijk bevatten.

Beppie kwam als kitten bij me wonen en ik heb haar bijna elf jaar om me heen gehad. Dag in, dag uit. Ze was echt mijn baby, ook wel een beetje mijn zorgenkindje, en ze heeft me elke dag laten lachen. Sinds drie jaar heeft ook Marne elke dag van haar gezelschap genoten. Ook hij had een speciale band met haar. Natuurlijk houden we ook heel veel van Poppie en zijn we enorm dankbaar dat zij er nog wel is – thuiskomen van vakantie en dan maar door één kat begroet worden was enorm pijnlijk. Het zal wennen worden de komende tijd en we missen haar (nu al) verschrikkelijk.

Op 4 augustus was ik jarig, ik werd 36 jaar. Opeens ga ik dan toch écht richting de veertig. Ik at taart en pizza’s met vrienden, we borrelden op een mooie zomeravond in Amsterdam Noord en ik kreeg een prachtig cadeau: een Sage espressomachine. Beppie was er nog, ik opende de doos met haar in mijn armen. Op een video die Marne stiekem van me maakte hoor je me zeggen “KIJK Beppie, een Sage! Mooi hè?!” :)  Eind september ga ik een latte art workshop volgen bij Giraffe Coffee Roasters in Rotterdam, want jullie snappen: ik wil een echte home barista worden.

Na mijn verjaardagsborrel maakte Marne een paar heel leuke foto’s van mijn vriendin Merlin en mij. Merlin hebben jullie al heel vaak voorbij zien komen, maar voor wie het nog niet weet: wij zijn al bevriend sinds de kleuterklas. Ze is één van mijn beste vrienden en ze voelt als familie. Merlin is zwanger van haar eerste kindje en ik word dus tante, aankomende winter. Of nou ja, niet officieel, maar jullie snappen het. Er is straks nog meer om van te houden en ik kan niet wachten om mijn vriendin zich te zien ontwikkelen als ouder. Ik word helemaal emotioneel als ik daar te lang over nadenk, dus ik verander even van onderwerp :)

Op Lowlands vierden we de verjaardag van mijn lieve schoonzus Julia, die werd 30. Het was een mooi feest met bubbels, een versierde tent, cadeaus en we schoten heel veel vrolijke foto’s. Er zijn ook nog veel analoge foto’s op de wegwerpcamera die nog ontwikkeld moeten worden, dus die houden jullie tegoed. Omdat ik er op het festival nog niet zo best aan toe was (het was precies een week na het overlijden van Beppie,) ging ik maar de helft van de tijd naar Lowlands. Daar voelde ik me eerst heel stom over, maar ik trok het gewoon echt niet. Achteraf gezien was het helemaal goed zo: ik heb genoten van de tijd die ik er wél was. Heb mooie optredens gezien en het was heel gezellig met Erik, Julia en Marne. Zij zijn drie van de mensen die ik het allerliefste om me heen heb, eigenlijk is het altijd goed als zij er zijn. <3

Twee dagen na Lowlands vlogen we naar Mallorca voor een weekje rust. Het was mijn eerste echte zon-zee-strand-zwembad vakantie óóít en ik vond het heerlijk. Hoewel ik af en toe ook wel even moest wennen: ben ik nou écht zó lui? We hadden helemaal geen behoefte aan excursies of tripjes; we zijn één keer naar de hoofdstad (Palma) geweest om lekker rond te struinen en heel goede koffie te drinken, en de rest van de week zijn we in Can Pastilla (een kustplaats) en in/bij het hotel gebleven. Uren heb ik liggen lezen, ik heb veel gezwommen en we keken wat series op de laptop die we mee hadden. Ik kwam helemaal tot rust en hoewel er af en toe zeker een verdrietig moment over Beppie was, heb ik er echt heel erg van genoten en was het ongelooflijk fijn om zoveel quality time met Marne te hebben. Grappig hè, dat je met iemand samen kunt wonen en dan toch nog een weekje vakantie samen nodig kunt hebben?

Thuisgekomen (dinsdag) moest ik vrij snel weer aan het werk, dat vond ik wel even slikken. Woensdag was ik echt strontchagrijnig omdat ik het gevoel had opeens weer van alles te moeten. Daar heb ik weer van geleerd: volgende keer neem ik langer vrij zodat ik nog een beetje acclimatiseren. Maar dat er weer een keer zo’n relaxvakantie komt, dat staat wel vast. Het kwam ook weer goed hoor: ik ging namelijk twee dagen werken op Read My World festival en dat was – net als vorig jaar – weer fantastisch. Daarover vertel ik meer in mijn september dagboek!

Nou, dat was dan wel zo’n beetje de zomer, denk ik. Ik kijk ernaar uit om weer ’terug naar het normale’ te gaan en eerlijk gezegd ben ik ook nogal een herfstliefhebber, dus laat dat maar komen allemaal. Tot de volgende!