
Het is vandaag alweer 14 juli en dus is de tweede week van juli alweer om. Dat betekent dat het tijd is voor mijn tweede zomerdagboek. Het was een bewogen week, kan ik wel zeggen. Maar, wel een goede!
Sinds april werk ik bij Bibliotheek Rotterdam. ‘Mijn’ filiaal zit aan een middelbare school vast en is onderdeel van een pilot die we draaien tussen de bibliotheek, de gemeente en de school. Het is echt heel leuk om iedere dag omringd te zijn door de scholieren en al geef ik ze dan geen les, het maakt toch dat ik sinds een paar maanden weer een beetje in de ‘onderwijssferen’ verkeer.
Deze maand mocht ik voor mijn werk naar twee plekken waar ik nooit eerder was geweest: Schotland en Vlieland. Het kan niet altijd feest zijn natuurlijk, maar deze oktobermaand voelde toch wel een beetje als het winnen van de loterij. Nu heb ik nog nooit een loterij gewonnen – ik win sowieso nooit iets, – maar je snapt me. Ik was erg blij met de uitnodiging om een paar dagen te komen uitwaaien op één van onze Waddeneilanden, want ik ben een eilandmeisje. Als kind groeide ik praktisch op Terschelling op en ook Texel bezocht ik wel eens, maar op Vlieland was ik nog nooit geweest, dus het werd ook wel eens tijd.
Bij Italië denk je waarschijnlijk niet direct aan groen en duurzaam leven. Misschien ook niet zo gauw aan vegetarisch en veganistisch eten. Maar het absolute tegendeel is bewezen! Namens De Groene Meisjes ben ik met een aantal andere bloggers op pad geweest naar het groene hart van Italië. We nemen je mee op deze reis van mooie duurzame agritoerismo en heerlijke veganistische gerechten.
Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Storytel / Foto’s: Sam van Rij
Ik ben nog maar net thuis van het ene kampeertripje en ik heb alweer zin om het volgende te plannen. Komt dat je bekend voor? Ik heb er altijd wel een beetje ‘last’ van, maar in de zomer extra. Het mooie weer maakt dat ik optimaal wil genieten van buiten zijn, van zon, vrijheid en gezelligheid. Het is ook het ideale seizoen om het iets rustiger aan te doen. Ook al heb ik als kinderloze ZZP’er in principe niets te maken met schoolvakanties, het feit dat heel je omgeving op een gegeven moment vakantie begint op te nemen, maakt toch dat ik er ook naar begin te verlangen.