Eerste Keren Lijst #4 – Kamperen

Weet je nog dat ik een Eerste Keren Lijst bijhield? Ik neem het je niet kwalijk als je het niet meer weet hoor, want het is inmiddels alweer tien maanden geleden dat ik er voor het laatst een nieuwe update over schreef. Niet omdat ik geen nieuwe dingen heb gedaan in de tussenliggende tien maanden – zeker wel, – maar ik vergat er steeds over te schrijven. Dit weekend deed ik iets wat ik al heel lang wilde doen en wat echt een plekje op deze lijst verdient: kamperen!

Het is niet helemaal waar dat dit mijn eerste kamperen was. Ik herinner me dat ik als kind twee keer met vriendinnetjes ben mee geweest naar de camping en dan in een tent sliep. Ook herinner ik me een lang weekend (misschien ook wel het Pinksterweekend, aangezien het campingseizoen dan volgens mij echt losbarst hè?) op een camping in een stacaravan. Maar ik was dus een kind en ging mee met (mijn) ouders. Toch anders dan wanneer je als volwassene gaat kamperen, blijkt nu.

Wanneer ik terugdenk aan de kampeerherinneringen die ik heb als kind, dan herinner ik me vooral twee dingen: de mierenplaag die mijn vriendinnetje en ik in onze tent hadden en dat je de hele dag buiten was. Dat laatste vond ik heerlijk en ik kon me zo voorstellen dat ik dit nog steeds heel fijn zou vinden. Grappig genoeg had ik geen herinneringen over ’s nachts naar de wc moeten of je slippers niet moeten vergeten, omdat de vloer van de douchehokjes zo smerig kan zijn door alle modder.

Het ding is, ik wil dit jaar heel graag naar Lowlands. Vorig jaar ben ik ook geweest, maar dat was maar anderhalve dag en mijn nicht en ik sliepen toen niet op het terrein. We sliepen in een hotelletje in de buurt –  en ik weet het, dat is niet de echte Lowlandsbeleving. Daarom wil ik dit jaar het hele pakket. Op donderdag heen, op maandag terug. Slapen in een tent, alles. Maar wanneer ik daarover nadenk heb ik dubbele gevoelens. Aan de ene kant raak ik excited, omdat het me echt heel erg leuk lijkt en omdat ik de sfeer op Lowlands vorig jaar fantastisch vond. Ik kijk er naar uit om daar alle dagen in te zitten en van te genieten, in plaats van die anderhalve dag dat ik er dit jaar maar bij was. Maar anderzijds zie ik op tegen het hele ‘overleven’ gebeuren. Wat als het heel slecht weer wordt? Hoe zit het met privacy? (daar ben ik nogal op gesteld) Hoe zit het met douchen? Ga ik me niet heel smerig voelen? Ga ik wel goed kunnen slapen? Ga ik wel ruimte hebben om mezelf af en toe even terug te trekken?

Ik deelde mijn ‘zorgen’ (dit is een groot woord, maar je snapt me,) maar gewoon eerlijk met mijn vriendin en ze reageerde heel erg lief. Je moet weten, mijn vriendin is zo’n doorgewinterd reismeisje. Slaapt in alle hostels, rijdt in campers aan de verkeerde kant van de weg in het buitenland, heeft weinig spullen nodig – kort samengevat denk ik echt dat ze praktisch overal zal overleven. Zelf heb ik het afgelopen anderhalf jaar (zo ongeveer,) ook een heleboel geleerd en merk ik ook dat ik makkelijker ben geworden, maar ik ben niet zo’n survivaltype en dat word ik misschien ook wel nooit. Dat is oké, maar gewoon kamperen wil ik wel durven. Ik bedoel, het is maar kamperen.

‘Dan gaan we toch gewoon een weekendje proefkamperen?’ stelde mijn vriendin voor. Dat vond ik eigenlijk wel een heel goed idee. De perfecte gelegenheid deed zich voor toen Floortje Dessing (stiekem toch wel een beetje onze heldin, ik bedoel: ze is het ópper-reismeisje. Meer reismeisje dan zij vind je niet.) met haar vriendengroep een camping bleek te openen in Drenthe en daar Mariska, met wie ik al vijf jaar Twitterbevriend ben, het openingsfestivalletje mocht organiseren. Dit was een teken. Kamperen en de festivalvibes, volgens mij een heel goede manier om te oefenen.

Dus dat deden we. We leenden een auto, een tent, luchtbedden en slaapzakken (thanks Bianca, Vanity en Debby!) en we pakten beide een rugzak in. Ook namen we een tas met een paar boodschappen mee, maar omdat we wisten dat er (vegan) foodtrucks en dergelijke zouden zijn, hielden we het simpel. Achteraf gezien zou ik nog wel een gaststelletje mee hebben willen nemen, zodat we ’s ochtends zelf koffie hadden kunnen maken, maar goed, je moet iets bewaren voor een volgende keer.

We reden naar Drenthe, naar Camping Buitenland, en onderweg kwam ik al helemaal in de stemming. Lekker een eindje weg, voor het ‘echte-weg-gevoel,’ met dat veranderende landschap en een fijne playlist door de speakers. Korte broek aan en sandalen aan, wat kan mij het ook schelen? Aangekomen op de camping vonden we ons plekje, zetten we in no-time onze tent op, (het was zo’n uitgooitentje en dat is dus echt fantastisch – zelfs in het inklappen viel erg mee,) en installeerden we ons met onze spulletjes om ons heen. Het enige dat we niet hadden, was een pomp voor onze luchtbedden. Maar ik had verderop, op een ander veldje, een mevrouw met een elektrische pomp gezien, dus ik besloot dat we haar wel konden vragen om haar pomp te lenen.

Mijn vriendin opperde: ik neem een biertje voor haar mee, als bedankje. Dat vond ik stom. Die vrouw ziet je aankomen. Misschien drinkt ze wel helemaal geen bier. ‘Ik doe het gewoon, wacht nou maar. Zo werken die dingen,’ verzekerde mijn vriendin mij. En natuurlijk had ze gelijk. De mevrouw in kwestie zei letterlijk :’wat mega sympathiek, dankjewel! Ik lust wel een lekker biertje, hier, ga je gang met de pomp!’ Campingdingen. Ik moet duidelijk nog een hoop leren.

Het kampeerfestijn kon beginnen. Het werd een heerlijk weekend, met hele dagen buiten, lekker eten en drinken, geen zorgen over hoe ik eruit zag, geen zorgen over of ik wel of niet gedoucht had, met hangen op kleedjes en zitzakken, fijne muziek, goede gesprekken met oude vrienden die ik weer tegenkwam op het festival – zulke dingen zijn ook geen toeval, denk ik dan maar – en kampvuurtjes. Het enige waarover ik me min of meer af en toe druk heb gemaakt is: gaat het nou regenen of niet? Want dan moet ik mijn regenjas even ophalen. Maar dat was het dan ook wel. Ik was mega ontspannen. En wie mij een beetje kent, weet hoe lastig het voor mij is om te ontspannen. Ik ben er zeg maar heel erg slecht in.

Het hele slapen in een tent en naar de wc moeten ’s nachts viel ook allemaal erg mee. Nu hadden we wel een kleine tent voor twee personen, dus dat mag van mij wel een slagje groter. En het naar de wc gaan ’s nachts, ja, dat is even een operatie. Die tent openritsen, niet omvallen, met je voeten in slippers en dan door het natte gras naar de wc’s. Onderweg anderen tegenkomen en die groeten, dat vond ik dan weer heel leuk. En dat om half 5 de vogels MASSAAL losbarstten in een enorm luid gekwetter, dat is ook iets waaraan ik even moest wennen. Oordopjes en een oogmasker mee is volgende keer geen slecht idee. Maar verder? Ik vond het heerlijk. De buitenlucht, de gezelligheid van de mensen die allemaal hetzelfde doen: genieten. Lowlands zal best wel hier en daar een uitdaging worden, als het slecht weer wordt bijvoorbeeld, of als je er na een dag of drie wel doorheen zit. Maar ik weet nu dat er niks is om bang voor te zijn. Het is gewoon weer één van die dingen die ik mezelf een beetje heb wijsgemaakt: ‘dat is niks voor mij.’ Ik moet daar misschien eens mee ophouden, want er zijn al heel veel dingen geweest die veel beter uitpakten dan ik gedacht had. Men lijdt het meest bij het lijden dat men vreest, zei mijn oma altijd. Net als mijn vriendin, had mijn oma eigenlijk altijd gelijk. Nouja, vaak dan.

Even drie dingen:

1. Camping Buitenland is een absolute aanrader. Natuurlijk was er dit weekend een festivalletje, waardoor het éxtra leuk was, maar ik geloof dat het sowieso een heel fijne camping is om te verblijven. De faciliteiten zijn super netjes en modern, het is een mooie omgeving, het is er groen en rustig. En de camping wordt gerund door ontzettend leuke, bevlogen mensen – en dat zie je terug aan hoe dingen worden aangepakt. Wel een beetje kamperen 2.0 dit. (met een licht hipstersausje, maar daar hou ik wel van)

2. Dit weekend kreeg ik een heleboel vragen over het blauwe kleedje dat je op de middelste foto hierboven ziet. Het is een rond kleedje en ik sleep het overal mee naartoe. Het is van katoen, dus makkelijk te wassen en daarmee helemaal ideaal voor op het strand, in het park of… op de camping! Ik kocht hem hier. (klik!) Er zijn allerlei kleuren en van dit merk zijn de lakens van duurzaam katoen gemaakt. (dat geldt niet voor alle merken)

3. Ik wil nu zo’n vintage campertje kopen en opknappen. En dan versieren met lampjes en vlaggetjes. En er dan voor zitten op van die gebloemde stoeltjes. Jep, dat is de millenial die ik ben geworden.

Vandaag, nu ik weer aan het werk ga, denk ik met een grote glimlach nog even terug aan dit weekend en aan hoe fijn het was. Het kampeerseizoen is geopend en ik heb er een nieuwe Eerste Keer bij op mijn lijst!