Eén van de redenen waarom ik zo graag bij Toki, mijn favoriete koffietent in Amsterdam, zit, is het feit dat er heel groot ‘Go Slow’ op het raam staat. Dat en de ontzettend goede koffie, natuurlijk. Dat Go Slow werkt als een letterlijke reminder voor me, om het rustiger aan te doen.
Toen ik een jaar of vier geleden aan familie en vrienden vertelde dat ik veganist wilde worden, ja, toen kreeg ik best wel even wat reacties. Ik kreeg vooral te horen dat ik niet ‘te ongezellig’ moest worden, maar ook dat ik niet moest ‘doorslaan.’ Natuurlijk, als ik heel eerlijk was, dan wist ik wel waar die vooroordelen vandaan kwamen. Er zíjn ook best wel heftige veganisten, maar goed, die mensen vind je in elk subgroepering – toch?
Al gauw leerde ik dat veganisten ook maar heel gewone mensen zijn en dat iedereen bovendien zijn eigen redenen kan hebben om vegan te eten. Ik vind het daarom extra leuk dat Margareth – jullie kennen haar al van de rubriek Tweedehandsliefde in huis, die zij nieuw leven ingeblazen heeft – een drietal veganisten portretteerde. Ik stelde Eke, Alex en Prins wat vragen en zie hier: drie ‘heel verschillende veganisten.’ Ik vind dit tof!
Allereerst: veel liefs uit Valencia! Ik heb het heerlijk hier. Ik vul mijn dagen met rondlopen met mijn koptelefoon op, lezen, schrijven en vooral heel veel van de zon genieten. Even geen hotspotlijstjes afwerken en speuren naar de meest fancy koffietentjes. Starbucks is ook even prima en de verse jus van €1,50 op het meest ongezellige terras ever smaakte ook prima. Even geen instagramfoto’s maken van letterlijk álles dat ik zie of eet. Ook geen foto’s voor artikelen maken, want mijn camera ligt thuis.
Afgelopen zaterdag bezocht ik samen met mijn leuke nichtjes (Hannah en Sarah) de Minimarkt van Elle Aime in Rotterdam. Om precies te zijn: aan de toffe Rotterdamse Zwaanshals in Noord – wát is dit toch een leuk stukje stad. We ontbeten bij Lof der Zoetheid, wat ook al zo’n favoriete plek van me is, en daarna schoven we zo door naar Elle Aime. Deze winkel, gerund door Lisa die ik inmiddels persoonlijk ken, bestaat 5 jaar en dat mocht worden gevierd! Ik maakte foto’s om jullie mee te laten kijken.
In drukke periodes, of in periodes waarin ik niet heel erg lekker in mijn vel zit, moet ik altijd weer bij mezelf constateren dat ik harder word. Harder voor mezelf en daarmee, bijna automatisch, ook voor anderen. Nu ben ik niet per se iemand die altijd maar poeslief en gezellig is – ik kan een grote mond hebben en mijn humor is vaker wel sarcastisch dan niet, maar ik ben óók een heel zachtaardig persoon.