Vanmorgen ging ik naar een breakfast lecture van Lisa Hu, georganiseerd door Creative Mornings. De lezing had als thema ‘compassie’ en ik vond het zo ontzettend inspirerend dat ik besloot mijn gedachten meteen op papier te zetten. Dat heb je soms. Ook als je met verlof bent. Of misschien wel juist dan.
Deze blogpost is geschreven in samenwerking met illy / Foto’s: Aline Bouma
Wie mij volgt op Instagram en mij verder niet goed kent, weet in ieder geval twee dingen over mij en dat is dat ik ten eerste veel boeken lees en dat ik tijdens dat lezen van die boeken graag koffie drink. Misschien zijn het wel mijn meest geüploade foto’s: een boek met een kop koffie ernaast. Ik drink die koffie graag buiten de deur, in mijn favoriete koffietentjes, maar zeker ook thuis. Ik hoop dat het te ver gaat om mij een koffiesnob te noemen – ik bedoel, zo zou ik niet graag bekend staan – maar ik heb zeker wel mijn voorkeuren als het om koffie gaat.
Een paar maanden geleden besloot ik: het is tijd om er eens een tijdje tussenuit te gaan. Ik maakte afspraken met mijn mediabureau (zij voorzien mij van werk) en met zakelijke contacten en ik begon ondertussen wat geld te sparen, zodat ik een bepaalde periode vooruit kan, zonder nieuwe opdrachten aan te nemen. En die bepaalde periode, die is nu. Of eigenlijk is die al twee weken geleden begonnen en hij duurt tot ergens in november.
Lees verder Over wat ik allemaal (niet) aan het doen ben momenteel
Pittige Thaise frietjes? Ja, omdat ik van Thais eten én van friet hou. Soms kan het zo eenvoudig zijn. Nou, en ook omdat ik een beetje op Pinterest aan het rondkijken was en dit recept tegenkwam. Ik ga niet doen alsof ik het zelf heb bedacht, want zoveel credits verdien ik niet. Het enige dat ik heb gedaan, is het recept maken. Sam maakte de foto’s en ik ben heel blij met het resultaat, dus ik hoop jullie er vandaag ook blij mee te maken!
Deze geschilderde mandala kwam ik gisteren tegen toen ik onderweg was naar mijn therapeut, op een bruggetje over een gracht in de Amsterdamse Jordaan. En hoewel het heel hard regende, zag ik het toch als een goed voorteken voor een fijne therapiesessie.
Gisteren ging ik voor het eerst in vijf weken weer naar mijn therapeut. Ik was druk geweest, zij was op vakantie. Het is net als met ouders die niet ziek mogen zijn: therapeuten mogen eigenlijk niet op vakantie, vind ik. Maar goed, die vijf weken gingen eigenlijk best wel snel en voordat ik het wist was het weer tijd om te gaan. Op de één of andere manier komen mijn therapiesessies altijd op het goede moment. Ik deelde gisteren op mijn Insta-story dat ik weer naar haar toe ging en toen kwamen er héél veel inboxberichten binnen.
