Vorig jaar, ook in december, maakte ik de post ‘#groenemeisjesreizen 2015.‘ Het was een leuke manier, voor mij in ieder geval, om terug te kijken op alle toffe tripjes die ik dat jaar had gemaakt. Ik besloot dit jaar hetzelfde te doen. Terwijl ik dit verslag zat te schrijven kwamen er alweer honderden mooie herinneringen boven. En tijdens het doorspitten van de foto’s kon ik niet anders dan glimlachen.
In 2016 verslond ik weer een aardige stapel boeken. Ik las en luisterde, ik las digitaal en old fashioned op papier. Fictie, non-fictie, zelfhulp, business, noem het en ik lees het. Ik krijg wel eens de vraag hoe ik het voor elkaar krijg om zoveel boeken te lezen. Het antwoord? Ik probeer er een prioriteit van te maken, omdat ik heel goed kan ontspannen als ik lees. Daarbij komt dat ik het zie als investeren in mezelf en in mijn blog, omdat ik vaak een hoop inspiratie opdoe. Ik lees en luister overal waar ik ben: onderweg in de trein naar Amsterdam, in het vliegtuig onderweg naar een internationale bestemming, of gewoon thuis op de bank.
Misschien heb jij wat minder tijd of rust om te lezen. Geen probleem. Ik heb vier boeken voor je geselecteerd, waarvan ik denk dat jij ze in 2017 wilt lezen. Ieder kwartaal één boek. Dat zou moeten lukken, toch? Lees verder Deze boeken wil jij in 2017 lezen
Als je mijn blog al wat langer volgt, dan zal het je niet zijn ontgaan dat ik afgelopen zomer (ergens midden augustus,) van Amsterdam naar Rotterdam verhuisde. Ik verhuisde in mijn eentje, voor het eerst, en Rotterdam was nog redelijk nieuw voor me. Al kwam ik er al wel langer, maar ja, ergens komen en ergens wonen zijn toch wel twee verschillende dingen. Inmiddels ben ik behoorlijk ingeburgerd en heb ik het gevoel dat ik helemaal op mijn plek zit. Wat een lekker gevoel! Toch waren veel mensen verbaasd over mijn move. Grappig genoeg denken veel mensen dat het nooit heel veel toffer wordt dan in Amsterdam, dus waarom zou je de hoofdstad dan achter je laten?
Lees verder Waarom ik van Amsterdam naar Rotterdam verhuisde
Als ik denk aan Keulen, dan zie ik mezelf als vijftienjarige met mijn hartsvriendinnen poseren, met een wegwerpcamera in mijn hand, voor de Dom. Van die hele Dom is op de foto niks te zien, maar wij staan er te gek op. Met onze beugels en Kipling rugtassen. Vijftien jaar later ben ik weer eens terug in deze mooie Duitse stad en dit keer niet omdat ik op schoolreisje ben. Dit keer is het een werkreisje – en van die gedachte alleen al moet ik glimlachen.
Al sinds het begin van dit jaar houd ik een Eerste Keren Lijst bij. Dat ik dit inmiddels dus al 8 maanden doe, is iets waar ik mezelf best wel mee verbaas. Maar het is te leuk om het niet te doen. Of eigenlijk is leuk niet het juiste woord, het is interessant en het is iets geworden om echt iedere keer (dat ik dus iets voor de eerste keer doe,) bij stil te staan. De ene keer dat ik een update geef zijn er niet heel veel spannende dingen gebeurd, de andere keer wat meer. Dit is duidelijk zo’n andere keer.
