Dit was februari (2022)

Over januari schreef ik dat het een trage maand was en dat ik veel te veel tijd had om somber te zijn en boeken te lezen. Februari was anders. Op de meeste dagen klaarde mijn hoofd een beetje op en ik vond meer redenen om van de bank af te komen. Ik las, zoals gehoopt, minder boeken. De tijd vloog en de maand eindigde met een zonovergoten week Portugal. Tegelijkertijd, letterlijk, was er ook het wereldnieuws. Dat hakt er, zoals bij iedereen om mij heen, flink in. Ik hoop dat jullie een beetje oké zijn en dat het jullie lukt om verwarrende gevoelens van verdriet, boosheid, schuld en twijfel af en toe eventjes naast je neer te leggen. In dit fotodagboek laat ik je zien wat ik in februari zoal meemaakte.

Ik ging met mijn vriendin Alida naar het Fotomuseum in Rotterdam. Het was heerlijk om weer in een museum te zijn; ik had het echt gemist. Na ons museumbezoek en een lekkere lunch, streek ik neer bij Dudok met De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo. Dit boek heb ik in twee dagen verslonden. Het is een soort (Queer) chicklit, maar dan dat het ook ergens over gaat. Echt een heerlijk boek.

De katjes moesten naar de dierenarts en daar keken ze, traditiegetrouw, heel dramatisch bij. Ik krijg altijd veel stress van dat hele gedoe: katten vangen, met die net wat te zware koffertjes naar de dierenarts wandelen, hopelijk niet te lang hoeven wachten… maar gelukkig was alles goed. Ze kwamen allebei met vlag en wimpel door de jaarlijkse controle heen. Ik ben een trotse kattenmoeder.

Op een zaterdagochtend ging ik naar Amsterdam om een workshop riso printen te volgen. Het was enorm gezellig en heel leerzaam. Op rechts zie je de kaartjes die ik maakte. Verre van perfect, maar zó leuk om iets nieuws te leren. Trouwens, dit (een creatieve workshop volgen) was ook één van de dingen op mijn ‘22 for 2022′ lijstje. Het gaat goed met mijn voornemens!

Bij de studio waar ik de workshop volgde (RisoPop) hoorde een heel lieve hond die steeds aan mijn voeten kwam liggen. Moeilijk om dan nog goed op te letten, hoor. Het was een super zonnige dag en ik maakte na de workshop een fijne wandeling door Amsterdam. Onderweg kwam ik een leerling van vroeger tegen. Zo grappig, heel soms gebeurt dat. Het is jaren geleden dat ik voor de klas stond, maar als ik een ex-leerling tegenkom, voel ik me toch meteen weer juf Merel.

Eén van mijn favoriete bezigheden: met Marne in een café zitten lezen. En spelletjes spelen. Vooral Clever. Ik kocht dit spelletje op 8 januari en sindsdien hebben we het bijna elke dag gespeeld. Dat neemt serieuze vormen aan hè?

Hoewel ik veel minder las dan in januari, las ik toch nog steeds een paar boeken. Betty was mijn favoriet deze maand. Wat een schitterend boek is dit. Ik wilde dat het nooit stopte, ook al was het 600 bladzijdes dik. Witte oleander herlas ik na ruim twintig jaar. Toen ik vijftien jaar oud was vond ik dit het mooiste boek op aard. Daar denk ik nu anders over, maar ik vond het toch heel erg leuk om het te herlezen.

En toen waren we opeens in Portugal! Man man man, wat hadden we uitgekeken naar deze vakantie. Al sinds Marne geopereerd werd (en dat was in oktober,) zeiden we tegen elkaar: als dit achter de rug is, gaan we naar de zon. En nu was het dan eindelijk zover. Het was heerlijk om een week lang niks te hoeven. Ik was offline, we hoefden niet te werken. Er was alleen de zon, alle tijd van de wereld, boeken, spelletjes en elkaars gezelschap.

En lekker eten. Als je benieuwd bent naar mijn favoriete eetadressen in Lissabon, moet je even naar mijn Instagram overschakelen. Daar deel ik in twee posts mijn acht beste tips.

Ik fantaseer nu over een langere periode naar het buitenland. Een maand, bijvoorbeeld. Twee maanden misschien. Laptop mee en vanuit daar gewoon door werken, maar dan wel al je vrije tijd heerlijk in de zon doorbrengen. Dat zou toch genieten zijn?

Het licht, de warmte, de zon en de kleuren maakten me misschien nog wel het meest gelukkig in Portugal. Het leven voelde eventjes een heel stuk lichter. Al waren er ook een paar slechte nachten, een paniekaanval die ik net in de kiem wist te smoren én ik moest naar het ziekenhuis omdat ik – lach niet, dit is echt gebeurd, – ben aangevallen door een fucking meeuw toen ik iets zat te eten in een park. Het resultaat: een wond aan mijn hand. Ik háát meeuwen vanaf nu. Ben er oké van afgekomen hoor; ik kreeg voor de zekerheid een tetanus-prik en de wond werd schoongemaakt. Maar ik ben me rot geschrokken.

Gelukkig verwacht ik ook niet dat op vakantie alles opeens magischerwijs perfect zal zijn. Daarvoor ken ik mezelf en mijn hoofd goed genoeg. Marne weet het ook precies wanneer er iets met me is. Die heeft aan één blik op mijn gezicht genoeg; dan weet hij of ik even rustig aan moet doen, ergens geen zin in heb, pijn heb of gewoon even somber ben. Los van die momenten was het de beste week die ik me kon wensen deze winter. Ik hoop dat we dit nog heel vaak opnieuw mogen doen samen.

En nu ben ik weer thuis en schijnt de zon hier gelukkig ook. Het is dan wel niet zo warm als in Portugal, maar dat komt hopelijk nog. Voelen jullie de lente al een beetje in de lucht hangen? Is er iets waar je naar uitkijkt voor de komende tijd? Laat het me weten in de comments!